แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1085

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1085
เจี่ยงหยาวยังส่ายหน้าเหมือนเดิม เธอไม่สนใจงานแบบนี้เลย

“เธอไปเองเถอะ ฉันไม่สนใจจริงๆ!” เจี่ยงหยาวยิ้มขอโทษให้หลินเหม่ยหลิง ท่าทางปฏิเสธอย่างแน่วแน่

หลินเหม่ยหลิงมองบน มองเจี่ยงหยาวอย่างไม่สบอารมณ์ เธออยากไปมาก แต่เธอไม่อยากไปคนเดียว

แต่หลินเหม่ยหลิงเข้าใจเจี่ยงหยาว รู้ว่าเธอเป็นคนหัวรั้น เรื่องที่ตัดสินใจไปแล้ว ยากมากที่จะเปลี่ยนใจ

จะทำยังไงให้เจี่ยงหยาวเปลี่ยนใจดีนะ หลินเหม่ยหลิงขมวดคิ้วครุ่นคิดอย่างจริงจัง

หลินเหม่ยหลิงมองเฉินโม่ที่ดื่มชาอย่างสบายๆ ความคิดผุดขึ้นมาทันที “ใช่สิ เจี่ยงหยาวเชื่อฟังเฉินโม่ขนาดนี้ ถ้าเฉินโม่ยอมไป เจี่ยงหยาวต้องไปแน่นอน!”

หลินเหม่ยหลิงมุ่งไปที่เฉินโม่ทันที

“เฉินโม่ นายจะไปดูงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ไหม นี่เป็นโอกาสดีที่หาได้ยากและมีค่ายิ่ง!” หลินเหม่ยหลิงลองหลอกล่อเฉินโม่

เฉินโม่ส่ายหน้า พูดอย่างเฉยเมยว่า “ไม่ได้สนใจ”

หลินเหม่ยหลิงใบหน้าหมดคำจะพูด แต่เฉินโม่ตอบกลับแบบนี้ เธอเตรียมใจเอาไว้นานแล้ว

“เฉินโม่ นายคงไม่ได้กลัวอานหลิงหัวใช่ไหม ถ้าเพราะสาเหตุนี้ นายวางใจได้เลย แม้อานหลิงหัวมีอำนาจมาก ก็ไม่มีทางกล้าสร้างความวุ่นวายในงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ นั่นเป็นงานที่รวมคนดังระดับสูงทั้งมณฑลซีไห่เอาไว้เลยนะ อานหลิงหัวจะทำอะไรได้!”

หลินเหม่ยหลิงตบไหล่เฉินโม่อย่างไม่แยแส แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดังนั้น นายแค่ไปอย่างสบายใจ ไม่ต้องกลัวอานหลิงหัวเลย!”

คำพูดของหลินเหม่ยหลิงแอบประชด เห็นได้ชัดว่าจงใจยั่วยุเฉินโม่

แต่เฉินโม่จะติดกับได้ยังไงกันล่ะ

ปล่อยให้หลินเหม่ยหลิงพูดจนน้ำลายแห้ง เฉินโม่ก็ไม่สนใจหลินเหม่ยหลิงสักนิด รอจนเธอพูดจบ เขาตอบอย่างเฉยเมยเพียงประโยคเดียว “ไม่ได้สนใจ”

หลินเหม่ยหลิงรู้สึกเหมือนโดนราดน้ำเย็นบนหัว ในเดือนสุดท้ายของปีที่หนาวสุดขีด หัวใจหนาวเหน็บเป็นอย่างมาก

หลินเหม่ยหลิงคิดว่าจะหาเข้าทางเฉินโม่ ยากกว่าเจี่ยงหยาวเป็นร้อยเท่า ไปอ้อนวอนเจี่ยงหยาวเถอะ ไม่แน่ถ้าเธอใจอ่อนอาจตกลงก็ได้

“หยาวหยาว เธอทนให้ฉันไปคนเดียวได้เหรอ เธอไปกับฉันเถอะ! ถือว่าฉันขอล่ะ” หลินเหม่ยหลิงเริ่มโจมตีทางความรู้สึก

เจี่ยงหยาวลำบากใจเล็กน้อย เธอทนเห็นคนอื่นอ้อนวอนเธอไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นหลินเหม่ยหลิงเพื่อนสนิทที่สุดของตัวเองด้วย

แต่ถ้ารับปากหลินเหม่ยหลิง เจี่ยงหยาวกังวลว่าเฉินโม่จะโกรธ ทำได้เพียงมองเฉินโม่แล้วถามว่า “พี่เฉินโม่ พี่คิดว่าทำยังไงดี”

เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ถ้าเธออยากไปก็ไปสิ ฉันได้ทั้งนั้น”

เจี่ยงหยาวพยักหน้า “งั้นก็ได้!”

หลินเหม่ยหลิงดีใจขึ้นมาทันที “ดีจังเลย ฉันรู้ว่าหยาวหยาวเป็นคนดีที่สุด ไม่มีทางทิ้งฉันไว้โดยไม่สนใจหรอก!”

“งั้นเอาตามนี้นะ หลังจบงานเลี้ยง ฉันจะไปลงชื่อที่เจ้าหยั่นจิ้ง!” หลินเหม่ยหลิงกลัวเจี่ยงหยาวเปลี่ยนใจ จึงพูดอย่างร้อนใจ

เจี่ยงหยาวมองบนใส่เธอ “วางใจเถอะ ในเมื่อฉันรับปากว่าจะไป ก็ต้องไปแน่นอน”

“อืม ฉันเชื่อหยาวหยาวของฉันอยู่แล้ว” ตอนนี้หลินเหม่ยหลิงอารมณ์ดีมาก เริ่มพูดหยอกเจี่ยงหยาวขึ้นมา

อานหลิงหัวมีแผนอื่น จึงไม่เล่นงานเฉินโม่ ระหว่างงานเลี้ยง จึงไม่มีใครรบกวนเฉินโม่กับเจี่ยงหยาว

หลังจบงานเลี้ยง หลินเหม่ยหลิงไปลงชื่อที่เจ้าหยั่นจิ้งด้วยความร่าเริง เธอกลัวว่าเจี่ยงหยาวจะเปลี่ยนใจกะทันหัน ทำให้เจี่ยงหยาวถึงกับมองบน

เดิมทีเฉินโม่จะออกจากมหาวิทยาลัยซีเป่ยกลับมหาวิทยาลัยหัวหนาน หลังจากเจี่ยงหยาวเสร็จจากงานเลี้ยง แต่ตอนนี้เจี่ยงหยาวจะไปงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่เป็นเพื่อนหลินเหม่ยหลิงอีก เฉินโม่ทำได้เพียงอยู่ต่ออีกสองสามวัน