แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1251

สมาชิกทุกคนของตระกูลเฉินถูกหนานกงหยู่ปราบ พวกเขาเดินจากเชิงเขาขึ้นไปบนภูเขา ความจริงแล้วสามารถขับรถไปถึงสุสานบรรพบุรุษของตระกูลหนานกงได้ แต่หนานกงหยู่กล่าวว่าเพื่อให้ตระกูลเฉินแสดงความจริงใจในการขอโทษ ห้ามขับรถขึ้นไป ต้องเดินจากเชิงเขาขึ้นไปบนภูเขาแทน

ตอนนี้สมาชิกทุกคนของตระกูลเฉินเรียงเป็นแถวยาว เดินขึ้นไปบนภูเขาทีละก้าว

หนานกงหยู่ให้คนรับใช้ของตระกูลหนานกงคอยกำกับดูแล เมื่อเห็นใครเดินช้า ก็จะใช้แส้เฆี่ยนตี ทำให้สมาชิกของตระกูลเฉินร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่อง

แม้แต่เฉินกั๋วเหลียงก็โดนเฆี่ยนตีไปหลายครั้งแล้ว

ตอนนี้สมาชิกของตระกูลเฉิน เหมือนนักโทษประหารที่ถูกส่งไปยังชายแดนในสมัยโบราณ

ตอนนี้สมาชิกของตระกูลเฉินรู้สึกโกรธแค้นมาก แต่พวกเขาไม่กล้าตำหนิหนานกงหยู่ ทำได้เพียงโอนความโกรธแค้นไปที่เฉินโม่ พวกเขาคิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้ล้วนเป็นเพราะเฉินโม่

เฉินควางก้มหน้าเดินตามเฉินเยว่ เฉินตงหวา และคนอื่น ๆ อยู่กลางฝูงชนบนถนนภูเขาที่คดเคี้ยว

แต่ว่าเฉินควางเจตนารั้งท้ายขบวน มาเดินอยู่ท่ามกลางคนรุ่นหลังของตระกูลเฉิน

เมื่อได้ยินพวกคนรุ่นหลังของตระกูลเฉินตำหนิเฉินโม่แล้ว เฉินควางรู้สึกสบายอกสบายใจ

“การที่พวกเราเป็นแบบนี้ ล้วนเป็นเพราะเจ้าเด็กเฉินโม่! ใครบอกว่าเขาเป็นมังกรของตระกูลเฉิน ผมคิดว่าเขาเป็นหายนะของตระกูลเฉินต่างหาก!”

“ถูกต้อง ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินโม่ ตอนนี้พวกเราคงกำลังฉลองปีใหม่อยู่ที่บ้านแล้ว ไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานแบบนี้!”

“นี่ไม่ใช่การปฏิบัติต่อมนุษย์ ตระกูลหนานกงไม่เห็นพวกเราเป็นคนเลย!”

“ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเฉินโม่ เขาคือหายนะ!”

คนรุ่นหลังของตระกูลเฉินต่างรู้สึกโกรธแค้น พวกเขาโยนความโกรธแค้นจากความทุกข์ทรมานที่ได้รับจากตระกูลหนานกงทั้งหมดไปให้เฉินโม่ พวกเขาลืมไปว่าก่อนหน้านั้น พวกเขายังเสพสุขกับความรุ่งโรจน์ที่เฉินโม่นำมาให้พวกเขา

“ รีบเดิน ชักช้ารีรออะไรอยู่?” ขณะที่คนรุ่นหลังของตระกูลเฉินหลายคนกำลังตำหนิเฉินโม่ คนของตระกูลหนานกงคนหนึ่งก็ใช้แส้เฆี่ยนตีไปที่ร่างกายของพวกเขา

“โอ๊ย!” พวกเขาร้องด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงกล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูดออกมา ขณะเดียวกันก็ดุด่าเฉินโม่อยู่ในใจ

เฉินเหล่ย เฉินหลี้ และคนอื่นๆ เดินด้วยกัน และอดไม่ได้ที่จะแอบด่า “ไอ้สารเลวเฉินโม่ เป็นหายนะของตระกูลเฉินจริง ๆ นับตั้งแต่เขากลับมาตระกูลเฉิน ตระกูลเฉินก็ไม่เคยอยู่อย่างสงบสุขสักวัน!”

“มังกรของตระกูลเฉินบ้าบออะไร? เป็นเรื่องตลกสิ้นดี!”

เฉินเข่อเอ๋อร์มองคนรับใช้ของตระกูลหนานกงที่อยู่ด้านข้าง เหมือนผีห่าซาตานที่ดุร้าย เธอตกใจจนหน้าขาวซีด “พี่เฉินโม่ เมื่อไหร่พี่จะมาช่วยพวกเรา!”

เฉินเข่อซินดุว่า “เธอยังคาดหวังว่าเขาจะมาอีกเหรอ? บางทีเจ้าเด็กคนนั้นอาจกลัวจนไม่รู้ไปหลบซ่อนอยู่ที่ไหนแล้ว? เขาเป็นหายนะของตระกูลเฉิน!”

เฉินเข่อเอ๋อร์กล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “ไม่! พี่เฉินโม่ต้องมาช่วยพวกเราอย่างแน่นอน ฉันเชื่อในตัวเขา!”

เฉินเข่อซินตะคอกอย่างเย็นชา เธอรู้ว่าน้องสาวของตนเองถูกครอบงำแล้ว ไม่รู้ว่าเฉินโม่หลอกล่อเธออย่างไร!

สมาชิกทั้งสามรุ่นของตระกูลเฉินตำหนิเฉินโม่อย่างต่อเนื่อง แต่เพราะเฉินโม่ไม่ได้อยู่ที่นี่ บางคนจึงพุ่งเป้าไปที่เฉินจิงเย่และภรรยา

แต่เฉินจิงเย่และภรรยาเป็นผู้อาวุโส สมาชิกรุ่นที่สามของตระกูลเฉิน จึงทำได้เพียงกล่าวเย้ยหยันไม่กี่ประโยคเท่านั้น

แต่ว่าเฉินตงหวาและเฉินฉงซานเป็นรุ่นที่สองของตระกูลเฉิน พวกเขาเป็นคนรุ่นเดียวกับเฉินจิงเย่ สิ่งที่คนรุ่นหลังของตระกูลเฉินไม่กล้าพูดและไม่กล้าทำ แต่พวกเขากล้าพูดและกล้าทำ

“จิงเย่ ลูกชายของคุณทำให้คนตระกูลเฉินต้องทนทุกข์ทรมาน คุณเลี้ยงลูกชายได้เยี่ยมจริง ๆ!” เฉินตงหวากล่าวด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

เฉินจิงเย่หน้าแดงก่ำ แต่พูดอะไรไม่ออก

แต่หลี่ซู่เฟินไม่กลัวเขา กล่าวเยาะเย้ยว่า “เมื่อหลายวันก่อน ไม่รู้ว่าใครที่ชื่นชมเสี่ยวโม่ ตอนนี้พอทนทุกข์นิดหน่อย ก็ตำหนิเสี่ยวโม่ ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ไม่กลัวอับอายขายหน้าเหรอ!”