แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1261
หนานกงหยู่มองมือของตนเอง เหมือนคนที่หลงตนเองมาก มองชื่นชมร่างกายของตนเอง
อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเขาไม่มีรอยแผลแม้แต่น้อย บริเวณที่ถูกเฉินโม่ทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ ก็หายเป็นปกติแล้ว
“แดนเทพทรงพลังตามที่คาดการณ์ไว้จริง ๆ!” เฉินโม่ถอนหายใจ
“แดนเทพ ที่แท้นี่ก็เป็นแดนเทพนี่เอง ความรู้สึกนี้วิเศษมาก ราวกับว่าผมกลายเป็นโลกใบนี้ ผมรู้สึกได้ถึงมดที่อยู่ใต้เท้ากำลังย้ายบ้าน ผมรู้สึกได้ถึงสายลมที่กำลังโบกสะบัดมาที่ผม ผมรู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจ ทุกอย่างชัดเจนมาก”
หนานกงหยู่เป็นเหมือนเด็กที่ไม่เคยเห็นโลกกว้าง เหมือนเห็นทิวทัศน์ของเมืองใหญ่เป็นครั้งแรก ความตื่นเต้นแบบนั้น ทำให้เขาดูเหมือนคนบ้า
“แดนเทพประสานฟ้าดินเข้าด้วยกัน ที่แท้มันหมายความว่าเช่นนี้เอง!”
เฉินโม่มองหนานกงหยู่ และกล่าวเบา ๆ “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็แสดงให้ฉันเห็นว่าแดนเทพนั้นพิเศษเพียงใด!”
“ตามที่คุณต้องการ!” น้ำเสียงของหนานกงหยู่สงบ ร่างของเขาหายไปอย่างน่าประหลาด เร็วกว่าเดิมไม่รู้กี่เท่า
กลุ่มนักบู๊ที่อยู่รอบ ๆ อุทานเสียงดัง “ความเร็วของเขา ผมมองไม่เห็นวิถีการเคลื่อนที่ของเขาอีกต่อไปแล้ว!”
เฒ่าประหลาดเหล่านั้นถอนหายใจ และกล่าวว่า “แดนเทพประสานฟ้าดินเข้าด้วยกัน ฟ้าดินคือเขา เขาคือฟ้าดิน ถ้าเขาต้องการไป แล้วทำไมเขาต้องเคลื่อนที่ด้วย? แค่เขาคิด เขาก็สามารถปรากฏตัวทุกที่บนโลกใบนี้ที่เขาสามารถควบคุมได้!”
เฉินโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองไม่เห็นวิถีการเคลื่อนที่ของหนานกงหยู่เช่นกัน
ปัง!
จู่ ๆ หนานกงหยู่ก็ปรากฏตัวอยู่ข้างหลังเฉินโม่ แล้วปล่อยหมัดกระแทกไปที่เฉินโม่
ร่างของเฉินโม่กระเด็นไปข้างหน้าอย่างแรง ก่อนที่เขาจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง ร่างของหนานกงหยู่ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเฉินโม่อีกครั้ง และเขาปล่อยหมัดไปที่หน้าอกของเฉินโม่อีกครั้ง
ปัง!
เฉินโม่ถูกหมัดกระแทกจนกระเด็นไปข้างหลัง แล้วร่างของหนานกงหยู่ก็ปรากฏขึ้นเหนือเฉินโม่อีกครั้ง หมัดของเขากระแทกไปที่ร่างกายของเฉินโม่อย่างต่อเนื่อง
ปัง ๆ ๆ ๆ……
เมื่ออยู่ต่อหน้าความเร็วที่ลึกลับซับซ้อนของหนานกงหยู่แล้ว เฉินโม่ไม่มีพลังที่จะต่อสู้กลับ เขาถูกหนานกงหยู่ปราบตลอดเวลา และตกลงไปในหลุมขนาดใหญ่ที่หนานกงหยู่จมลงไปเมื่อสักครู่
หลังจากฝุ่นควันหายไป หนานกงหยู่ลอยอยู่กลางอากาศ มองขึ้นไปบนท้องฟ้าและหัวเราะเสียงดัง “ ฮ่า ๆ ๆ เฉินไต้ซือ เพียงแค่เท่านั้น!”
“เฉินไต้ซือแพ้แล้ว!” ตอนนี้นักบู๊เหล่านั้นคาดหวังว่าเฉินโม่จะลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง เพราะเมื่อสักครู่พวกเขาไม่เห็นการต่อสู้อย่างชัดเจน
ใบหน้าของเฒ่าประหลาดเหล่านั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง “นี่ถึงจะเป็นแดนเทพที่แท้จริง ทุกการเคลื่อนไหวคือพลังฟ้าดิน เมื่อนักบู๊ที่ต่ำกว่าแดนเทพอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว โดยพื้นฐานแล้วจะไม่มีพลังต่อสู้กลับ!”
“เกรงว่าพลังบำเพ็ญของเฉินไต้ซืออาจสัมผัสแดนเทพแล้วเช่นกัน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าแดนเทพที่แท้จริงแล้ว นึกไม่ถึงว่าเขาจะอ่อนแอขนาดนี้ เมื่อการฝึกบู๊เข้าสู่ช่วงท้าย และทุกครั้งที่ก้าวหน้า ถึงแม้จะเป็นความก้าวหน้าเพียงน้อยนิด แต่ความแข็งแกร่งนั้นต่างกันราวฟ้ากับดิน!”
หลี่ซู่เฟินเงยหน้ามองท้องฟ้า เธอหน้ามืดแล้วล้มลง
โชคดีที่เฉินจิงเย่ตอบสนองเร็ว เขาพยุงหลี่ซู่เฟินเอาไว้
“ซู่เฟิน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” เฉินจิงเย่ถามด้วยความกังวล
หลี่ซู่เฟินลืมตา แล้วมองเฉินจิงเย่ ถามด้วยความอ่อนแรงว่า “เสี่ยวโม่…….”
เฉินจิงเย่ไม่พูดอะไร ถึงแม้ว่าเขาอยากจะโกหกเพราะความหวังดี แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถทำได้แล้ว เพราะเมื่อสักครู่มีคนมากมายเห็นเฉินโม่ไม่มีพลังที่จะต่อสู้กลับ และถูกหนานกงหยู่ทำร้ายจนจมไปในพื้นดิน
หลี่ซู่เฟินรู้เหมือนกัน แต่เธอไม่ยอมเชื่อ
เฉินจิงเย่ตบไหล่หลี่ซู่เฟิน และปลอบโยนเบา ๆ “วางใจเถอะ เสี่ยวโม่ไม่เป็นไรหรอก คุณควรเชื่อใจลูกชายของพวกเรา!”
เฉินเข่อเอ๋อร์มองหลุมขนาดใหญ่ที่เฉินโม่ตกลงไป น้ำตาคลอเบ้า แต่เธอก็พยายามอดกลั้นเอาไว้
“อย่าร้องไห้ เข่อเอ๋อร์อย่าร้องไห้ พี่เฉินโม่เก่งที่สุด เขาจะไม่เป็นไร!”