แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1370

“เขาเป็นนักบู๊หรือว่าไต้ซือวิชาอาคมกันแน่? ไหนว่าไต้ซือวิชาอาคมไม่เก่งการต่อสู้ระยะประชิดด้วยซ้ำ?” ซาสึซึรุก็มึนงง เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าเฉินโม่ฝึกฝนสำนักไหนกัน

หนึ่งเมตร สองเมตร สิบเมตร ตลอดทาง หุ่นเชิดหายไปเรื่อยๆ และจำนวนลดลงอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของซาสึซึรุดูไม่ค่อยสู้ดีขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเฉินโม่สังหารหุ่นเชิดตัวสุดท้าย ยังคงมีสีหน้าไม่เหมือนเดิม

ซาสึซึรุจ้องมองอย่างตกตะลึง ถึงกับลืมเช็ดเหงื่อ และกลืนน้ำลายอย่างไม่หยุดหย่อน

เฉินโม่มองดูซาสึซึรุ เอามือไพล่หลัง สีหน้าเรียบเฉย: “ยังมีอีกมั้ย? เมื่อกี้นี้ฉันแค่วอร์มร่างกาย!”

ซาสึซึรุแทบจะร้องไห้ออกมา นี่คือหุ่นเชิดที่เขาสะสมมาเกือบทั้งชีวิต กลับถูกเฉินโม่กวาดล้างไปแบบนั้น

แต่เฉินโม่กลับบอกว่าเมื่อกี้นี้เขาแค่วอร์มร่างกาย!

อับอายเลยนะ ช่างน่าอัปยศเสียจริง!

“ไอ้หนู ฉันกับแกไม่สามารถประนีประนอมกันได้!” ซาสึซึรุคำรามเสียงดังด้วยความโกรธ

“ฉันรู้ แกได้แสดงท่าทีตั้งนานแล้ว”เฉินโม่พูดอย่างเรียบเฉย สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง

“แกไปตายซะ!” ซาสึซึรุกัดปลายลิ้นของตัวเองเป็นแผล เลือดทะลักออกมาเต็มปาก

เขาทั้งคนกลายเป็นดุร้ายอย่างมาก ยิ้มชั่วร้ายวาดสัญลักษณ์ในอากาศด้วยเลือด: “เฉินไต้ซือ แกทำลายหุ่นเชิดที่ฉันสั่งสะสมมาอย่างยากลำบากทั้งชีวิต ฉันตายก็ไม่มีทางปล่อยแกไว้!”

เมื่อมองไปที่ยันต์ที่วาดโดยซาสึซึรุ ตอนแรกเฉินโม่ไม่ได้สนใจ แต่ในสีหน้าของเฉินโม่ก็กลายเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาในทันที

“นี่คือยันต์อัญเชิญ คาดไม่ถึงว่านักหยินหยางของประเทศต้าเหอจะรู้จักยันต์อัญเชิญด้วย!”เฉินโม่ประหลาดใจเล็กน้อย

ซาสึซึรุพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย: “น่าประหลาดใจสินะ วันนี้แกต้องตายอยู่ที่นี่!”

“แกต้องการอัญเชิญอะไร? ดูเหมือนเมื่อกี้นี้แกจะใช้การอัญเชิญสัญญา แกเซ็นสัญญากับอะไร?”เฉินโม่ถามอย่างเคร่งขรึม

“ฉันก็ต้องเซ็นสัญญากับเทพเจ้าผู้สูงส่งที่สุดในประเทศต้าเหอของพวกเราอยู่แล้ว เซ็นสัญญากับยามาตะ โนะ โอโรจิ ยามาตะ โนะ โอโรจิบอกว่า แกต้องตาย!”

เฉินโม่ขมวดคิ้ว: “ยามาตะ โนะ โอโรจิในตำนานเรื่องเล่าของประเทศต้าเหอเหรอ?”

“งั้นฉันอยากจะดูว่า ตำนานเรื่องเล่านี้มาจากไหนกันแน่?”เฉินโม่ค่อนข้างรอคอย ถ้าหากซาสึซึรุสามารถอัญเชิญยามาตะ โนะ โอโรจิออกมาได้จริงๆ ถ้าอย่างนั้นเฉินโม่จะฉวยโอกาสดูว่าเทพเจ้าในตำนานเรื่องเล่าของประเทศต้าเหอ มาจากไหนกันแน่?

ถึงขนาดยังสามารถถามได้ว่า เกิดอะไรขึ้นในสมัยโบราณ?

เฉินโม่สงสัยอยู่เสมอว่า ในสมัยโบราณอันไกลโพ้นบนโลกนี้ จะต้องมีอารยธรรมของเผ่าฝึกเซียนทั้งหมื่นอยู่ ไม่อย่างนั้นทำไมตำนานเรื่องเล่าของบนโลกนี้ เหมือนกับเผ่าฝึกเซียนทั้งหมื่นในปีนั้นมาก

อีกอย่างนั้น นักฆ่าจากองค์กรเทพมรณะที่โจมตีเขาเมื่อครั้งก่อน เขามีพลังของทูตสองปีกของเผ่าศักดิ์แห่งเผ่าศักดิ์สิทธิ์

เผ่าศักดิ์สิทธิ์เป็นเผ่าใหญ่ของเผ่าฝึกเซียนทั้งหมื่น ปีนั้นเฉินโม่เคยคบหาสมาคมกับพระบุตรศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าศักดิ์สิทธิ์ ก็ไม่เคยได้ยินว่าพวกเขาหลงเหลือลูกหลานไว้บนโลก

แต่ว่า จากชิ้นส่วนต่างๆที่พบบนโลก เฉินโม่อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า ในสมัยโบราณอันไกลโพ้น ในเผ่าฝึกเซียนทั้งหมื่น ต้องมีกลุ่มเผ่าพันธุ์รอดชีวิตอยู่บนโลก และถึงกับทิ้งมรดกไว้

ยันต์อัญเชิญของซาสึซึรุได้วาดเสร็จตั้งนานแล้ว และกระแสน้ำวน ก็ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเขา

ในกระแสน้ำวน มีฟ้าร้องและฟ้าแลบ และลมแรงบริเวณรอบๆ

ซาสึซึรุทั้งคนก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ราวกับว่ามีพลังงานบางอย่างห่อหุ้มเขาไว้

จู่ๆหัวงูขนาดใหญ่ก็โผล่หัวออกมาจากกระแสน้ำวนในก้อนเมฆ ตามด้วย หัวงูอีกหัวหนึ่ง และหัวงูแปดหัวก็ปรากฏขึ้นต่อเนื่อง

หัวงูแต่ละหัวมีขนาดเท่ารถถัง นี่เป็นแค่หัวงู ยังไม่เห็นลำตัวงู ถ้าหากยามาตะ โนะ โอโรจิทั้งแปดปรากฏตัวขึ้น ไม่รู้ว่ามันจะใหญ่ขนาดไหน

“แกอัญเชิญฉันมาเหรอ?”เสียงของยามาตะ โนะ โอโรจิดังก้อง และอึกทึก

“ยามาตะ โนะ โอโรจิที่เคารพ ผู้รับใช้ของท่านต้องการความช่วยเหลือของท่าน?” ซาสึซึรุคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพ และบูชาต่องูแปดหัวในกระแสน้ำวนกลางอากาศ