แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1395
ในค่ายกล หยวนเฮ่อที่เหมือนเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังมากๆ จู่ๆ หัวเราะเสียงดังขึ้นมา “ทำไมไม่โจมตีแล้ว? หรือเห็นว่าไม่มีผลอะไร ดังนั้นจึงล้มเลิกแล้ว?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เฉินไต้ซือ ค่ายกลของนายขวางกั้นอัจฉริยะอย่างฉันไม่ได้!” หยวนเฮ่อเงยหน้าหัวเราะเสียงดังอย่างพึงพอใจ
“ใช่เหรอ?” เสียงเรียบเฉยดังขึ้นกะทันหันในค่ายกล จากนั้นกลิ่นอายที่ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวแพร่กระจายมา
หยวนเฮ่อในฐานะนักบู๊แดนเทพ แน่นอนว่าสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของชี่ฟ้าดินได้ทันที
“มันอะไรกัน? ค่ายกลเปลี่ยนไปอีกแล้ว? นี่เป็นไปได้อย่างไร!”
แต่ว่า เมื่อเขาเห็นใบมีดน้ำแข็งที่ปรากฏขึ้นกะทันหันจากรอบด้าน เปลวไฟ หินยักษ์บนท้องฟ้า และยังมีแผ่นดินใต้ฝ่าเท้าที่สั่นไหวไม่หยุด หยวนเฮ่อตะโกนขึ้นทันที “รีบถอย!”
ภาพเหตุการณ์นั้น เหมือนกับแมวที่ถูกเหยียบหาง!
ในคฤหาสน์ เสียงของเฉินโม่ยังคงดังก้องในหูของเฉินซงจื่อ “ทองส่งเสริมน้ำ!”
บนแผนผัง มีแสงสว่างแวบผ่าน ในค่ายกล ใบมีดน้ำแข็งนับไม่ถ้วน ด้วยพลังรุนแรงดุดดังพายุพัดโหม ปกคลุม หยวนเฮ่อและคนอื่นๆ
“ร้ายกาจนัก!” หยวนเฮ่อโบกมือ รีบสร้างเกราะป้องกันขึ้น ขวางกั้นการโจมตีเหล่านั้นไว้ ขณะเดียวกันร้องเรียกเสียงดัง “ค่ายกลมีการเปลี่ยนแปลง รีบถอยออกไป!”
“ครับ!” ลูกศิษย์ทุกคนตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมด ถอยออกไปอย่างเร่งรีบ
แต่ว่า พวกเขาพบว่า ทางที่เข้ามาหาไม่เจออีกต่อไปแล้ว อีกอย่างภาพที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา เปลี่ยนแปลงไม่หยุด พวกเขาหาทางออกไม่เจอด้วยซ้ำ
“เจ้าสำนัก พวกเราหาทางออกไม่เจอแล้ว!” ลูกศิษย์ทั้งหมดตกใจมากจนหน้าถอดสี
หยวนเฮ่อขวางกั้นการโจมตียกหนึ่งได้ จากนั้นก็จ้ำอ้าวมาด้านข้างลูกศิษย์ มองไปโดยรอบ “บ้าชิบ ฉันประมาทข้าศึกเกินไป!”
“พวกเราถูกคนที่ควบคุมค่ายกลหลอกแล้ว ตอนแรกเริ่ม เจ้าหมอนั่นจงใจแสดงความอ่อนแอ ดังนั้นถึงได้ทำให้ฉันเข้าใจผิดคิดว่าค่ายกลนี้ธรรมดามาก ผลปรากฏว่าถูกปิดล้อมอยู่ในค่าย!”
เฉินโม่ได้ยินการโอดครวญของหยวนเฮ่อ เขาหัวเราะเยาะ “ถึงแม้นายจะพูดไม่ถูก แต่ก็ถือว่าเดาได้ไม่ผิด ค่ายกลนี้ตอนนี้เปลี่ยนเป็นฉันที่ควบคุม ในเมื่อพวกคุณเข้ามาแล้ว งั้นก็ไม่ต้องออกไปแล้ว”
จู่ๆ หยวนเฮ่อคิดอะไรขึ้นมาได้ เขาถามอย่างหวาดกลัว “นายคือเฉินไต้ซือ! นายยังไม่ตาย!”
เสียงของเฉินโม่ดังขึ้นจากท้องฟ้าอีกครั้ง “ดูท่านายรับรู้มาไม่น้อย พูดมา ใครเป็นคนบอกนาย?”
หยวนเฮ่อหัวเราะเยาะ มองดูท้องฟ้าแล้วพูด “พูดแล้วนายจะปล่อยพวกเราออกไปเหรอ?”
เฉินโม่พูดอย่างเด็ดขาด “ไม่ปล่อย!”
หยวนเฮ่อยิ้มพูด “งั้นก็ใช่ไง ในเมื่อพูดแล้วนายไม่ปล่อยพวกเราออกไป เหตุใดฉันถึงต้องพูด”
“ถึงแม้ฉันไม่ปล่อยพวกคุณออกไป แต่ฉันทำให้พวกคุณทุกข์ทรมานน้อยลงหน่อย ไม่เช่นนั้น ฉันจะให้พวกคุณลิ้มลองรสชาติที่อะไรที่เรียกว่าห้าธาตุกลืนกินกระดูก!” เสียงของเฉินโม่เต็มไปด้วยการข่มขู่
“ห้าธาตุกลืนกินกระดูกอะไร นายขู่ฉันน้อยๆ หน่อย แน่จริงปล่อยฉันออกไป สู้กับฉันอย่างยุติธรรม!” หยวนเฮ่อตะคอกอย่างโมโห
เฉินโม่ไม่ได้ต่อลองกับเขา เขาพูดอย่างเรียบเฉย “ฉันให้โอกาสสุดท้ายกับนาย พูดมาแล้วฉันจะให้นายตายอย่างถึงอกถึงใจ ถ้าหากไม่พูด งั้นก็อย่าโทษฉันที่จิตใจเหี้ยมโหด!”
“ชิ ใครพูดการใหญ่ไม่เป็นบ้าง? แน่จริงออกมาสู้กับฉันอย่างสง่าผ่าเผย หากนายชนะฉัน ฉันก็จะบอกนาย!” หยวนเฮ่อยังคงยั่วยุเฉินโม่
“รนหาที่ตาย!” เฉินโม่ปล่อยพลังทิพย์เข้าแผนผังอีกครั้ง ขณะเดียวก็พูดขึ้น “น้ำส่งเสริมไม้!”
ในค่ายกล ใบมีดน้ำแข็งแผงอยู่ในไม้ยักษ์ การโจมตีใหม่เริ่มขึ้นอีกระลอก
“ป้องกัน!” หยวนเฮ่อตะโกนเสียงดัง แอบสาปแช่งเฉินโม่ แต่กลับจนปัญญา
เฉินโม่พูดต่อไป “ไม้ส่งเสริมไฟ ไฟส่งเสริมดิน ดินส่งเสริมทอง!”