แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1396
ในค่ายกล เกิดฉากแปลกประหลาดของสี่ฤดูกาลที่สับเปลี่ยนกันในระยะเวลาสั้นๆ ลม น้ำค้างแข็งขฌ ฝน และหิมะ ดาบ ปืน กระบี่ และทวนวงเดือน ทรมาน หยวนเฮ่อและคนอื่นๆ จนหมดเรี่ยวหมดแรง
ผ่านไปครู่หนึ่ง นอกจากหยวนเฮ่อผู้แข็งแกร่งแดนเทพท่านนี้ยังพอไหวอยู่ ลูกศิษย์ของสำนักเฟิงหยวนที่เหลือ นอนลงบนพื้น ลุกขึ้นไม่ไหวอีกต่อไป
มีคนดวงซวยสองสามคน หลบการโจมตีชุดนั้นเมื่อครู่ไม่ได้ ถูกกระแทกจนตายไปโดยตรง
ในฐานะเจ้าสำนัก เห็นลูกศิษย์ของสำนักตัวเองตายไปกับตา กลับช่วยเหลืออะไรไม่ได้ ในใจ หยวนเฮ่อรู้สึกกลัดกลุ้มใจเป็นอย่างมาก
ทำได้เพียงสาปแช่งเฉินไต้ซือไม่หยุด ด่าเฉินไต้ซือว่าเป็นคนต่ำต้อย เป็นเต่าหดหัวหญ ด่าอย่างไม่น่าฟัง
แต่ว่าเฉินโม่ไม่สนใจเขาด้วยซ้ำ เพียงแค่ควบคุมค่ายกลไม่หยุด เขาด่ารุนแรงขึ้น การโจมตีในค่ายกลก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น
ถึงตอนสุดท้ายห้าธาตุรวมตัวกัน ถึง หยวนเฮ่อจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ก็รับไม่ไหวในที่สุด
และลูกศิษย์ที่เขาพาเข้าค่ายกล ตอนนี้ได้เสียชีวิตกันหมดแล้ว
หยวนเฮ่อกัดฟันอย่างเกลียดชัง ดวงตาแดงก่ำ เขาแทบอยากจะถลกหนังเฉินไต้ซือ
“เฉินไต้ซือ แน่จริงออกมาสู้กับฉัน พึ่งพาค่ายกลนี้ถือว่าเป็นวีรบุรุษอะไรกัน!”
“ต่อให้วันนี้ฉันตายอยู่ที่นี่ ฉันก็ไม่ยอมแพ้!”
เฉินโม่หัวเราะเย็นชา “นายยอมไม่ยอมเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย ในเมื่อนายกล้าพาคนมาถึงที่นี่ ก็ได้กำหนดผลสุดท้ายของนายไว้แล้ว!”
หยวนเฮ่อรู้ตัวเองว่าวันนี้หนีรอดไม่ได้แล้ว จู่ๆ เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา “เฉินไต้ซือ ฉันยอมแพ้ แต่ฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้นายมีชีวิตอย่างดี!”
หยวนเฮ่อพูดเสร็จก็เริ่มการโจมตีอย่างคลุ้มคลั่ง ต้นไม้และพืชที่อยู่โดยรอบ ถูกพลังรุนแรงของเขาทำลายจนกระจัดกระจาย
ในคฤหาสน์ เฉินซงจื่อมองผ่านแผนผัง จากนั้นมองเฉินโม่อย่างเป็นกังวล “อาจารย์ ถ้าหากปล่อยให้เขาทำลายต่อไปแบบนี้ จะทำลายรากฐานของค่ายกลไหม?”
เฉินโม่ส่ายหน้า “วางใจเถอะ ไม่มีทางหรอก ถ้าหากค่ายกลห้าธาตุกลับหัวถูกเขาทำลายรากฐานได้ง่ายขนาดนี้ งั้นก็ไม่เรียกว่าค่ายกลห้าธาตุกลับหัวแล้ว”
“นายกับเอียนชิงเฉิงเพียงแค่เข้าใจการควบคุมค่ายกล ไม่เข้าใจแก่นสารของค่ายกลด้วยซ้ำ ต่อไปต้องเรียนรู้อย่างดีสักหน่อย”ญท น้ำเสียงของเฉินโม่มีการตำหนิเล็กน้อย
เฉินซงจื่อหน้าแดงก่ำ เป็นเช่นนั้นจริงๆ ค่ายกลที่ประณีตสวยงามเช่นนี้ อยู่ในมือของเขากับเอียนชิงเฉิง กลับขวางกั้นหยวนเฮ่อไว้ไม่ได้ ตอนนี้ หยวนเฮ่อถูกกุมขังอยู่ในค่ายโดยตรง หยวนเฮ่อเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ถูกค่ายกลนี้ขังจนตายโดยตรง แค่คิดก็รู้ว่าเรื่องราวเป็นเช่นไร ค่ายกลนี้มีพลังมากมายแค่ไหน
“ครับ!” เฉินซงจื่อก้มหน้าอย่างเคารพ
ในค่ายกล หยวนเฮ่อกำลังทำลายอย่างคลุ้มคลั่ง พืชเหล่านั้นถูกตีแตกกระจุย เฉินโม่มองดูภาพนี้ สีหน้าเย็นชาเล็กน้อย “ปล่อยให้นายทำแบบนี้ไม่ได้แล้ว!”
พูดจบ เฉินโม่เงยหน้า มองไปทางชั้นเมฆที่อยู่ตรงท้องฟ้า ตรงนั้นมีแสงสีแดงแวบผ่าน
เฉินโม่ก้าวออกไป เขาได้ยืนอยู่บนระเบียงของคฤหาสน์แล้ว จากนั้นดีดนิ้วไปที่ชั้นเมฆ
กรร!
เสียงคำรามที่ทำให้คนรู้สึกกระวนกระวายใจ ดังไปทั่วทะเลสาบกลับคืนรัง
ในค่ายกล หยวนเฮ่อหยุดโจมตีกะทันหัน มองท้องฟ้าอย่างหวาดกลัว “นั่นคืออะไร?”
แสงสีแดงพุ่งออกมาจากชั้นเมฆบนท้องฟ้า เข้าสู่ค่ายกลโดยตรง เป้าหมายก็คือหยวนเฮ่อ
“นั่นสัตว์ประหลาดอะไร!”
หยวนเฮ่อร้องด้วยความหวาดกลัว เขาเห็นมังกรที่ตัวแดงก่ำ แต่มังกรตัวนี้กับมังกรในตำนานต่างกันเล็กน้อย
เฉินโม่ได้นำวิญญาณของงูวิญญาณเกล็ดแดงตัวเมียกลับมาจากสุสานราชินีจิงเจี๋ย มันได้กลายเป็นมังกรคะนองน้ำอย่างแท้จริงแล้ว
ถึงแม้เป็นมังกรคะนองน้ำ แต่เป็นสายเลือดเผ่ามังกร เกิดมาก็เป็นสัตว์อสูรที่ทรงพลังโดยกำเนิด ต่อให้ หยวนเฮ่อที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพหภ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมังกรคะนองน้ำตัวหนึ่ง
กรร!
มังกรคะนองน้ำถลาลง หยวนเฮ่อตกใจจนปล่อยหมัดออกไป
เพียงแต่ภายใต้ความฉุกละหุก เขาต่อยไม่โดนมังกรคะนองน้ำด้วยซ้ำ แต่กลับถูกมังกรคะนองน้ำฟาดหาง กระแทกเข้ากับต้นไม้หลายต้นถึงจะหยุดลง
“ไสหัวไป สัตว์เดียรัจฉาน!” หยวนเฮ่อตกใจจนหน้าซีดขาว เป็นถึงผู้แข็งแกร่งของแดนเทพ กลับถือกิ่งไม้เป็นอาวุธ ป้องกันมังกรคะนองน้ำ