แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 156

บทที่ 156
ชี่กระบี่อันแข็งแกร่งของหลินสุ่น โดนเฉินโม่แยกด้วยหมัด และการโจมตีของเฉินโม่ทั้งหมด โจมตีไปบนกระบี่ยาวของหลินสุ่น น่าเสียดายที่หลินสุ่น สูญเสียผลการฝึกตน ได้รับพลังปรมาจารย์เพียงชั่วครู่ ตายภายใต้คมกระบี่ของตัวเอง
แววตาหลินเสวี่ยเต็มไปด้วยอารมณ์แปลกประหลาด หมัดเดียวทำลายปรมาจารย์ นี่มันพลานุภาพระดับไหนกัน! ดูเหมือนเขาเลือกเจ้านายถูกคนแล้ว!
สีหน้าคนตระกูลหลินชะงักไป ผู้นำตระกูลที่แข็งแกร่งไร้เทียมทานเมื่อครู่ กลับโดนอีกฝ่ายฆ่าด้วยหมัดเดียวงั้นเหรอ
อย่าบอกนะว่าผลการฝึนตนของเฉินไต้ซือ อยู่เหนือระดับปรมาจารย์!
ปรมาจารย์หนุ่มอายุ 18 ปี ถ้าไม่เห็นด้วยตาตัวเอง ไม่มีใครเชื่ออย่างแน่นอน!
เฉินโม่หายใจออกมาเบาๆ หมัดนี้ใช้พลังทิพย์ในตัวเขา ไปเกือบครึ่งเหมือนกัน มิน่าล่ะปรมาจารย์บู๊ สามารถยืนหยัดอยู่ในจุดสูงสุดของโลกบู๊ได้ เทียบกับพละกำลังของนักบู๊แดนใน แข็งแกร่งกว่าเกินร้อยเท่า!
“ตอนแรกผางซื่อหยวนต้องการเข้าสู่แดนแปรภาพ ฆ่าคนธรรมดาอย่างไม่คำนึง ถึงใช้ความแข็งแกร่งของหลินเจี้ยนเฟิง เมื่อพูดถึงปรมาจารย์ ก็มีสีหน้าเต็มไปด้วยความเลื่อมใส”
“หลินสุ่นแค่ฝืนยกระดับพละกำลังของตัวเอง เพื่อให้ผลการฝึกตนเข้าสู่แดนแปรภาพ ได้รับพลังปรมาจารย์เพียงชั่วคราว สามารถโจมตีได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ถ้าเป็นปรมาจารย์บู๊ที่มีชื่อเสียงหลายปี พละกำลังต้องแข็งแกร่งกว่านี้แน่นอน”
“ปรมาจารย์ ไม่ธรรมดาตามคาด!”
ผ่านการต่อสู้นี้ เฉินโม่เก็บความคิดดูถูกปรมาจารย์บู๊ที่มีก่อนหน้านี้ ถ้าตอนนี้เขาเจอปรมาจารย์บู๊ที่มีชื่อเสียงหลายปี เช่น หยางติ่งเทียนแห่งยานจิง ถึงแม้เขาเอาชนะได้ ก็ต้องจ่ายไปไม่น้อยเหมือนกัน
เฉินโม่หันกลับมามองหลินเสวี่ย สีหน้าเย็นชา “หลินเสวี่ย คนที่จะเอาคนในครอบครัวฉันมาข่มขู่ในตอนนั้น มีใครบ้าง”
หลินเสวี่ยกวาดตามองคนตระกูลหลิน ในห้องโถงทันที ทุกคนไม่กล้าสบตาหลินเสวี่ย พากันก้มหน้า บางคนกำลังตัวสั่นเบาๆ
หลินเสวี่ยคำนับแล้วพูดว่า “นายท่าน แผนวันนั้น เหมือนจะมีคนระดับสูงของตระกูลหลิน เข้าร่วมทั้งหมด ฆ่าคนที่อยู่ในนี้ทั้งหมด!”
เฉินโม่พยักหน้า เขารู้ว่าหลินเสวี่ยอาจเห็นแก่ตัวบ้าง แล้วทำไมเขาถึงจะไม่เห็นแก่ตัวล่ะ
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฆ่าทั้งหมดเลย!”
“หนี!”
ไม่รู้ใครตะโกนขึ้นมา คนตระกูลหลินพยายามหนีออกไปทางประตูเป็นคนแรก เฉินโม่ฆ่าปรมาจารย์ด้วยหมัดเดียว ทำให้พวกเขาตกใจจนขี้ขลาด ไม่มีความคิดต่อต้านแม้แต่น้อย
เฉินโม่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มองทุกคนที่วิ่งหนี ไม่รีบไม่ร้อน กระบี่ยาวสองฟุตที่ก่อตัวจากพลังทิพย์ ลอยอยู่ตรงหน้า
“ไป!”
พูดออกมาอย่างราบเรียบเพียงคำเดียว กระบี่ยาวสีเขียว แทงจากด้านหลังของคนสุดท้าย ทะลุมายังหน้าอกของคนหน้าสุด
คนตระกูลหลินสิบกว่าคน ไม่มีใครโชคดีรอดไปได้สักคน
ในห้องโถง ยังมีพวกลูกน้องที่พึ่งพาตระกูลหลิน ข้างนอกมีพวกคนใช้ตระกูลหลิน เห็นภาพนองเลือดตรงหน้า ต่างพากันสีหน้าตื่นตระหนก
“ฆ่าคนแล้ว รีบหนีเร็ว!”
ทันใดนั้น ลานบ้านตระกูลหลิน เต็มไปด้วยความโกลาหล
หลินเสวี่ยก้าวมาข้างหน้า พูดเสียงสูงว่า “ทุกคนไม่ต้องตระหนก เราฆ่าสายเลือดโดยตรงของตระกูลหลิน ไม่เกี่ยวกับคนอื่น!”
ทุกคนมองหลินเสวี่ย จึงสงบจิตใจลงได้ แต่ละคนคุกเข่าลงบนพื้น ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา
เฉินโม่ถามว่า “ยังมีสายเลือดโดยตรงของตระกูลหลินอีกไหม”
หลินเสวี่ยมองศพสิบกว่าศพบนพื้น มองอย่างจริงจัง “ไม่มีแล้วค่ะ นอกจากหลินรุ่ยที่ออกไปเมื่อกี้ อีกทั้งคนที่ตายไปแล้วอย่างหลินเจี้ยนเฟิงกับหลินหรูเฟิง สายเลือดโดยตรงของตระกูลหลิน ล้วนอยู่ที่นี่ทั้งหมด”
เฉินโม่พยักหน้า ตระกูลหลินย่อยยับแล้ว แต่ทรัพย์สินตระกูลหลิน จะสูญเปล่าไม่ได้
ทันใดนั้น เฉินโม่มองหลินเสวี่ยด้วยแววตาเป็นประกาย “ถ้าให้เธอควบคุมตระกูลหลินในตอนนี้ เธอทำได้ไหม”
หลินเสวี่ยอึ้งไปเล็กน้อย ทันใดนั้น ดวงตาฉายแววยินดี
“ขอแค่นายท่านสนับสนุนฉัน หลินเสวี่ยทำได้แน่นอน! แต่ก่อนหน้านั้น ต้องฆ่าสวะคนหนึ่งก่อน”
“เธอหมายถึงหลินเทียนหยาเหรอ เขาถูกส่งไปที่ไหน” เฉินโม่ไม่เห็นหลินเทียนหยา กำลังสงสัยอยู่เลย