แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 1609
ในมุมหนึ่งของเมืองทิงเฟิง มีถังขยะหนังสีเขียวใบหนึ่ง ดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองที่ทุกสิ่งภายนอกผ่านถังขยะอย่างเย็นชา
นั่นก็คืออดีตจอมพลหงเวย เขาบาดเจ็บ และเจ็บหนักมากด้วย ซ่อนตัวอยู่ในถังขยะเพื่อที่จะหลบหนีจากการตามฆ่าของยอดฝีมือแดนเทพของเผ่าบู๊โบราณ
“ครืนนน!” การสั่นสะเทือนจากพื้นดินอย่างรุนแรงทำให้หัวใจของเขาสั่น: หรือว่าเด็กนั่นทำสำเร็จแล้วจริงๆ?
นี่มันเป็นไปได้ยังไง!
หงเวยปีนออกจาถังขยะอย่างระมัดระวัง เงยหน้ามองก็เห็นเหล่าดอกไม้ไฟที่งดงามยิ่งกว่าดวงดาว ตรงกลางดอกไม้ไฟมีอักษรรวมกันอยู่สิบคำ: คนที่ระเบิดคลังแสงคือเฉินโม่เองจ้า!
“เด็กนี่สุดยอดเลย!” หงเวยดีใจอย่างคาดไม่ถึง ในตอนนี้เขาอดไม่ได้ที่จะดีใจแทนเฉินโม่ แต่จู่ๆเขาก็ขมวดคิ้วและคิดในใจ: ไอ้โง่นี่ ทำสำเร็จแล้วไม่หนี แถมยังทำเรื่องที่หาเรื่องตายแบบนี้อีก? แต่นายโง่ ฉันไม่ได้โง่ ในเมื่อนายดึงดูดความสนใจของศัตรู ก็จะโทษว่าเหล่าหงอย่างฉันแล้งน้ำใจไม่ได้นะ!
หงเวยประสานมือของเขาไปยังทิศที่ดาบอกไม้ไฟและเอ่ย: “หวังว่าจะได้เจอกันอีก เฉินโม่ ความคับข้องใจระหว่างเราหมดสิ้นไปแล้ว ขอให้นายหนีรอดไปได้นะ!”
ไม่นานนัก หงเวยก็หายตัวไปในยามค่ำคืน
แน่นอนว่าเฉินโม่ไม่มีทางสั่งทำดอกไม้ไฟพวกนั้น แต่หลังออกจากโรงงานคลังแสงไปไกลแล้วเจอร้านผลิตดอกไม้ไฟถึงนึกได้ว่าหงเวยอาจยังไม่ได้หนีไป ก็เลยจุดไฟเผาโรงงานคลังแสง จากนั้นก็ส่งพลังชี่ไปควบคุมการจัดเรียงดอกไม้ไฟให้กลายเป็นตัวอักษร
เขาทำแบบนี้เป็นการเยาะเย้ยเผ่าบู๊โบราณ ยอดฝีมือแดนเทพของเผ่าบู๊โบราณคำรามกลางอากาศครั้งแล้วครั้งเล่าและมาถึงโรงงานผลิตดอกไม้ไฟอย่างรวดเร็ว
แต่ที่นี่เหลือเพียงแต่เปลวไฟ
“เฉินโม่ เราเห็นนายแล้ว! รีบออกมาซะ! แค่นายให้คำอธิบายกับเรา เราก็จะไว้ชีวิตนาย!”
“เฉินโม่ กษัตริย์ทรงมีรับสั่งว่าขอแค่นายยอมจำนนให้กับเผ่าบู๊โบราณของฉัน นายก็จะได้ลูกน้องหมื่นคนอยู่ในกำมือ พร้อมเกียรติยศ ความมั่งคั่งที่ไม่รู้จักหมดสิ้น และสาวงามจำนวนนับไม่ถ้วน!”
“เฉินโม่!”
“เฉินโม่…”
ภายใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและทะเลเพลิง ผู้แข็งแกร่งแดนเทพจำนวนสิบกว่าคนยังคงชักชวนเฉินโม่ให้เป็นพวกเดียวกัน ถึงแม้เขาจะระเบิดโรงงานคลังแสงที่มีความสำคัญอย่างยิ่งของเผ่าบู๊โบราณ
นี่คือความน่ากลัวที่นอกเหนือจากพลังที่แข็งแกร่ง เมื่อเผชิญกับพลังที่สมบูรณ์ ก็ไม่มีอะไรที่ประนีประนอมไม่ได้
เฉินโม่ที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดมองทุกอย่างอย่างเย็นชา เขาเข้าใจดีว่าถ้าตัวเองออกไปยืนพูดว่าเลือกข้างเผ่าบู๊โบราณตอนนี้ก็จะได้รับความไว้วางใจและสิทธิมากกว่าการอยู่กับเผ่ามังกร
แต่…เขาไม่ทำแบบนั้น โลกมีคนที่รักเขาและมีพวกคนที่เขารัก เขาจะทิ้งพวกเขาไปได้ยังไง?
“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่เต็มใจล่ะ?”
จู่ๆเสียงของเฉินโม่ก็ดังออกมาในความมืด เหล่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพพากันหยุดหายใจ เหลียวซ้ายแลขวา แต่ไม่ว่ายังไงก็หาที่ซ่อนของเฉินโม่ไม่เจอ
“ยังไม่ไปจริงด้วย!” ผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนหนึ่งตะโกนออกมาเสียงดัง: “เฉินโม่ ยังไงนายก็ยังเป็นอันดับหนึ่งในรายชื่อเทพ เป็นเฉินไต้ซือผู้โด่งดัง ทำไมถึงได้ทำตัวเป็นเต่าในกระดองแบบนี้? เก่งนักก็ออกมาสิ! มาสู้กันตัวต่อตัวสิ!”
คนที่เหลือต่างทยอยพูดพร้อมกัน: “ใช่ เฉินโม่ ถ้านายมีความสามารถก็ออกมาสู้กันตัวต่อตัว!”
เห็นว่าเพื่อนร่วมรบถูกตัวเองยั่วยุให้โกรธ ในที่สุดหลี่จิ่วก็ได้ใจขึ้นมา ขอแค่เฉินโม่นี่กล้าออกมา ทุกคนก็จะรุมฆ่าเขาทันที ถึงตอนนั้นไม่ใช่แค่จะได้รับพระราชทานรางวัลจากกษัตริย์ ตระกูลหงแห่งเผ่ามังกร ตระกูลเฉิน ตระกูลหยางและตระกูลอื่นๆก็จะมอบรางวัลใหญ่ให้พวกตนด้วย