แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 329

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 329
เหลียนเฉิงอวี้หัวเราะอย่างดูถูก “ไอ้หนุ่ม แกคิดว่าตัวเองเป็นคนมหาอำนาจจริงๆงั้นหรือไง? รีบไปให้พ้นซะ ถึงฉันจะไม่ฆ่านาย แต่ก็มีอีกหลายวิธีที่ทำให้นายทรมานเหมือนตายทั้งเป็น!”

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพูดอย่างร้อนรนอีกครั้ง “เฉินโม่ นายรีบไปซะ!”

เฉินโม่มองเหลียนเฉิงอวี้ สีหน้านิ่งเฉยเหมือนเดิม “ไม่ให้นายได้ลิ้มลองสักหน่อย นายคงไม่เชื่อคำพูดของฉัน”

เหลียนเฉิงอวี้และชายหญิงวัยกลางคนคู่นั้น หัวเราะอย่างดูถูก พวกเขาคิดว่าเฉินโม่เหมือนกับเด็กน้อย ที่มาโอ้อวดต่อหน้าพวกผู้ใหญ่ว่าตัวเองเก่งกาจมากแค่ไหน

“มาๆๆ เจ้าหนุ่มน้อย ให้ฉันดูสิว่านามีความสามารถอะไรถึงได้กล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าฉัน!” หญิงสาวที่ร้ายกาจคนนั้นพูดหัวเราะเยาะ

เฉินโม่สะบัดมือ เหมือนดั่งสะบัดมือไล่แมลงวันที่น่ารำคาญตัวหนึ่ง และดูไม่มีพลังใดๆ

ปัง!

หญิงสาวคนนั้นถูกพลังมหาศาลฟาดจนลอยออกไป เลือดไหลทะลักกลางอากาศ แล้วล้มลงสลบที่พื้น

แดนสู่ทิพย์ที่พวกเขาพูดถึง คล้ายๆกับแดนในของนักบู๊ พลังของชายหญิงวัยกลางคนคู่นั้นเทียบได้กับนักบู๊แดนในชั้นสมบูรณ์ หากเฉินโม่อยากจะฆ่าพวกเขา ทำได้ง่ายดายเหมือนบดขยี้มด

แต่ว่า เฉินโม่อยากจะหาพลังขั้นสุดท้ายของพวกเขาให้เจอ จึงไม่ได้ฆ่าพวกเขาตายในทันที

เหลียนเฉิงอวี้และชายคนนั้น รอยยิ้มนิ่งค้างบนใบหน้า มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าไม่กล้าเชื่อ

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเองก็อึ้ง แต่ไม่นานในแววตาก็มีความตื่นเต้นปรากฏขึ้น “เดิมทีฉันคิดว่าเฉินโม่เป็นแค่ผู้ที่มีเบื้องหลังน่าเกรงขามในกลุ่มคนธรรมดา ที่แท้สิ่งนี้ก็คือไพ่ไม้ตายที่แท้จริงของเขานี่เอง!”

เหลียนเฉิงอวี้หันไปมองเฉินโม่อีกครั้ง ในแววตามีความหวาดกลัวอยู่ เขารู้ดีว่าตัวเองประมาทดูถูกชายหนุ่มตรงหน้ามากเกินไป

“ป้องกันฉัน!”

เหลียนเฉิงอวี้ถอยหลัง แล้วรีบทำการวาดตรารูปทันที แสงสีเหลืองเปล่งประกายอยู่ในอากาศ

สีหน้าของชายวัยกลางคนคนนั้นดูเคร่งเครียดกังวล เรียกมนุษย์หินตัวยักษ์ใหญ่สองตัวออกมาปกป้องอยู่ด้านหน้า เพื่อรอรับมือกับศัตรู

“เหลียนฮั่ว ไม่ว่ายังไงก็ต้องขวางเขาไว้ให้ได้สิบวินาที!” ด้านหลัง เหลียนเฉิงอวี้ใช้วิชาด้วยและพูดตะโกนไปด้วย

“ผมเข้าใจแล้ว!” ชายวัยกลางคนเหลียนฮั่วตอบตกลงเสียงทุ้ม

เฉิมโม่ไม่ได้ทำการโจมตีในทันที แต่ให้เวลาที่เพียงพอ ปล่อยให้เหลียนเฉิงอวี้ใช้วิชาที่แข็งแกร่งมากที่สุด อย่างนั้นถึงจะสามารถทำลายความมั่นใจของทั้งสองคนได้ สู้จนให้พวกเขายอมแพ้อย่างเต็มใจ พวกเขาถึงจะได้ยอมเชื่อฟัง

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนไม่รู้ว่าเฉินโม่กำลังวางแผนอะไรอยู่ จึงเอ่ยปากเตือนว่า “เฉินโม่ อย่าได้ให้เขาแสดงวิชาสำเร็จเด็ดขาดนะ รีบลงมือซะสิ!”

เฉินโม่พูดนิ่งๆว่า “วางใจได้ ต่อหน้าของฉันแล้ว วิชาของพวกเขาก็เป็นแค่สิ่งของอ่อนแอเท่านั้น เปราะบางอย่างมาก!”

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนหมดคำจะพูด แต่เห็นท่าทางมั่นใจของเฉินโม่แล้ว จึงไม่ได้พูดอะไร แววตาสั่นไหว “บางทีเฉินโม่อาจจะมีพลังที่สามารถจัดการพวกเขาทิ้งได้ละมั้ง!”

“ฮ่าๆ ไอ้หนุ่ม ฉันไม่เคยเจอเด็กที่โอหังมากอย่างนายมาก่อน วิชาดินหลวงของฉันเสร็จสมบูรณ์แล้ว ฉันจะให้นายได้ชดใช้ต่อความโอหังของนาย!”

เหลียนเฉิงอวี้หัวเราะ มนุษย์หินยักษ์ใหญ่สิบเมตรตัวนั้นถูกเขาเรียกออกมาอีกครั้ง เหลียนเฉิงอวี้ยืนอยู่บนเท้าของมัน ทำให้ดูเหมือนตัวเท่ามด

“เหยียบมันให้ตาย!” เหลียนเฉิงอวี้ของสั่งการมนุษย์หินยักษ์ แล้วก็ก้าวออกไปใส่เฉินโม่

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนหลบอยู่ด้านข้าง มองเฉินโม่อย่างเป็นห่วง เฉินโม่ที่อยู่ตรงหน้าของมนุษย์หินยักษ์ ดูตัวเล็กเหมือนแค่เม็ดทราย เจ้าตัวใหญ่ขนาดนี้ เฉินโม่จะสามารถจัดการได้มั้ยนะ?

เหลียนฮั่วหลบไปอยู่ด้านข้าง หลีกทางให้กับมนุษย์หินยักษ์ แล้วก็สั่งการมนุษย์หินยักษ์ตัวเล็กสองตัวที่ตัวเองเรียกออกมา ให้เจ้าโจมตีเฉินโม่

เฉินซงจื่อเห็นวิชาของผู้บำเพ็ญแบบนี้เป็นครั้งแรก แม้จะมั่นใจว่าสามารถฆ่าพวกเหลียนเฉิงอวี้ทั้งสองคนได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ยังรู้สึกตกใจอยู่บ้าง

แต่เฉินโม่กลับยังสีหน้านิ่งเรียบเหมือนเดิม รอให้มนุษย์หินตัวเล็กสองตัวและตัวใหญ่หนึ่งตัวเข้ามาจนถึงตรงหน้าของตัวเองแล้ว ถึงได้ยื่นฝ่ามือออกไป