แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 386
แดนนิรมิตเทพ บทที่ 386
“ฮึ่ม เย่เทียนหนิง ฉันขอเตือนนายหนึ่งประโยค นายสามารถทำให้ฉันอับอายขายหน้าได้ แต่อย่าดูหมิ่นคุณเฉิน มิฉะนั้น นายจะเสียใจภายหลัง!” ฟางหยู่ฉิงเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เย่เทียนหนิงรู้สึกโกรธจนกลายเป็นหัวเราะ “นึกไม่ถึงว่าตอนนี้แม้กระทั่งเธอก็เข้าข้างเจ้าเด็กคนนี้ วันนี้ฉันต้องการดูว่าเขาจะมีเสน่ห์อะไร ถึงสามารถทำให้พวกเธอทุกคนต่อต้านและเป็นศัตรูกับผมเพื่อประจบเขา!”
แต๊ก!
เสียงบรรจุกระสุนดังขึ้นเย่เทียนหนิงหยิบปืนพกออกมาจากเสื้อ และเล็งปากกระบอกปืนสีดำไปที่เฉินโม่
“เขามีปืน!”
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา และรีบถอยออกไป เพราะกลัวว่าตนเองจะได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นี้
มู่หรงยานเอ๋อร์อุทานด้วยความตกใจ “เย่เทียนหนิง คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”
สีหน้าของฟางหยู่ฉิงเคร่งขรึม และกล่าวด้วยความเย็นชาว่า “เย่เทียนหนิง นายใจเย็น ๆ ปืนของนายน่าจะนำออกมาจากกองทัพ นายได้พิจารณาผลของการยิงแล้วหรือไม่?”
ฟางหยู่ฉิงพูดถึงแค่ผลที่ตามมาของการยิง แต่ไม่ได้พูดถึงผลของการฆ่าคน เห็นได้ชัดว่าเธอรู้ว่าด้วยความสามารถของเฉินโม่แล้ว เขาไม่กลัวปืนสั้นแม้แต่น้อย
เย่เทียนหนิงกล่าวด้วยรอยยิ้มสิ้นหวัง “ผู้หญิงของฉันไปกอดเจ้าเด็กคนนี้ เพื่อนของฉันแตกหักกับฉันเพื่อเจ้าเด็กคนนี้ เขามีความสามารถมากไม่ใช่เหรอ? วันนี้ฉันจะคอยดูว่าเขาจะสามารถมีชีวิตรอดไปจากปืนของฉันไหม?”
ดวงตาของเฉินโม่เย็นชา เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า รวบรวมพลังทิพย์อยู่ที่นิ้ว ขอเพียงแค่เย่เทียนหนิงกล้าเหนี่ยวไกลยิง เขาจะฆ่าเย่เทียนหนิงทันที
เมื่อเฉินโม่ฝึกฝนจนกลายเป็นร่างธาตุทองแล้ว ปืนธรรมดาไม่สามารถทำร้ายเขาได้อีกต่อไปแล้ว แต่เฉินโม่ไม่ชอบถูกคนคุกคาม หากผู้บำเพ็ญถูกมนุษย์ธรรมดาคุกคาม แล้วการบำเพ็ญจะมีประโยชน์อะไร?
“เย่เทียนหนิงเก็บปืนเถอะ แล้วออกไปจากที่นี่!” เสียงตะโกนที่เย็นชามาจากด้านหลัง จินเพ่ยอวิ๋นสวมชุดขาว เดินออกจากด้านหลังอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าที่เย็นชา
“จินเพ่ยอวิ๋น!” ความหวาดกลัวประกายอยู่ในดวงตาของเย่เทียนหนิงเขาสามารถไม่สนใจฟางหยู่ฉิงได้ แต่ต่อหน้าคนดังมากมายแล้ว เขาไม่กล้ายั่วยุจินเพ่ยอวิ๋น
พลังอำนาจของตระกูลจินแห่งฮ่านหยางนั้นเหนือกว่าตระกูลเย่ และตอนนี้เขาอยู่ในพื้นที่ของฮ่านหยาง ไม่ว่าเย่เทียนหนิงจะเย่อหยิ่งแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าล่วงเกินคนของตระกูลจินอย่างสิ้นเชิง
“นี่เป็นเรื่องระหว่างผมกับเขา ไม่เกี่ยวข้องกับคุณ? คุณอย่าเข้ามายุ่ง!” ถึงแม้ว่าเย่เทียนหนิงจะกลัวจินเพ่ยอวิ๋น แต่ถ้าเย่เทียนหนิงยอมถอยต่อหน้าคนจำนวนมาก มันจะทำให้เขาเสียหน้า
จินเพ่ยอวิ๋นกล่าวด้วยความโมโห “คุณเฉินเป็นแขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมา แต่นายกลับกล้าใช้ปืนเล็งไปที่เขา ตระกูลเย่แห่งซีไห่อยากทำสงครามเต็มรูปแบบกับตระกูลจินแห่งฮ่านหยางใช่ไหม?”
ทุกคนต่างตกตะลึง นึกไม่ถึงว่าจินเพ่ยอวิ๋นจะทำให้เหตุการณ์รุนแรงถึงระดับของสงครามเต็มรูปแบบระหว่างสองตระกูลใหญ่!
ชายหนุ่มคนนี้มีสถานะตัวตนอะไรกันแน่? จินเพ่ยอวิ๋นถึงให้ความสำคัญกับเขาขนาดนี้!
ต้องรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจิน และตระกูลเย่ดีเสมอมา แต่ตอนนี้เพื่อต้องการช่วยเฉินโม่แล้ว จินเพ่ยอวิ๋นยินดีที่จะแตกหักกับตระกูลเย่!
คราวนี้แม้แต่เย่เทียนหนิงก็รู้สึกหวาดกลัว
หากทั้งสองตระกูลใหญ่ทำสงครามด้วยเหตุผลนี้ เมื่อเขากลับไปแล้ว เขาจะต้องถูกคุณท่านถลกหนังแน่นอน!
“จินเพ่ยอวิ๋น คุณอย่ามาข่มขู่ผม! วันนี้ถือว่าผมให้เกียรติคุณ ผมจะปล่อยเจ้าเด็กคนนี้ไปชั่วคราว แต่ถ้าเขายังยุ่งกับมู่หรงยานเอ๋อร์อีก ผมจะทำให้เขาตายทั้งเป็น!”
เย่เทียนหนิงมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าดุดันและคำราม
จินเพ่ยอวิ๋นแอบผิดหวังกับเย่เทียนหนิงและตะโกนว่า “ไสหัวออกไปจากที่นี่!”
เย่เทียนหนิงพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา และรีบเดินออกไป ความจริงแล้วเขากลัวว่าจินเพ่ยอวิ๋นจะโกรธ
มู่หรงยานเอ๋อร์กระทืบเท้าด้วยความโมโห เมื่อเผชิญหน้ากับอันธพาลอย่างเย่เทียนหนิงแล้ว ทำให้เธอรู้สึกจำใจ