แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 528

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 528
แสงสีเหลืองปกคลุมร่างกายของหยวนชิงซานเอาไว้ ราวกับว่าหยวนชิงซานสวมชุดเกราะสีทอง องอาจน่าเกรงขามมาก

“ฮ่า ๆ ๆ เจ้าหนู ถ้าแกสามารถทำลายเกราะป้องกันของฉันได้ ก็ถือว่าแกเป็นฝ่ายชนะ!” หยวนชิงซานหัวเราะด้วยความลำพองใจ

การแสดงออกของเฉินโม่เปลี่ยนไป เขามองกระจกทองสัมฤทธิ์ที่อยู่ในมือของหยวนชิงซาน และกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า “นึกไม่ถึงว่ามันจะเป็นเครื่องรางป้องกันตัว! ความแข็งแกร่งระดับแดนในชั้นสูงสุดของเขายังสามารถใช้เครื่องรางนี้ได้ ดูเหมือนคุณภาพเครื่องรางป้องกันตัวชิ้นนี้จะค่อนข้างสูง อย่างน้อยน่าจะเป็นเครื่องรางชั้นกลางขึ้นไป กระทั่งอาจเป็นระดับสูงเสียด้วยซ้ำ!”

“คนในโลกฝึกบู๊ไม่สามารถสร้างเครื่องรางวิเศษระดับนี้ได้แน่นอน ดูเหมือนว่าเจ้าหมอนี้น่าจะได้เครื่องรางมาด้วยความบังเอิญ? ผมต้องจับตัวเขาไว้ก่อน และค่อยสอบถามถึงที่มาของเครื่องราง”

เฉินโม่มองหยวนชิงซานที่สีหน้าเต็มไปด้วยความลำพองใจ ส่ายศีรษะเบา ๆ และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ถ้าความแข็งแกร่งของแกไปถึงระดับปรมาจารย์แดนแปรภาพแล้ว อาจจะสามารถแสดงพลังครึ่งหนึ่งของเครื่องรางนี้ออกมาได้ แต่ด้วยระดับพลังบำเพ็ญตอนนี้ของแก การที่เครื่องรางนี้อยู่ในมือแก มันเปล่าประโยชน์เท่านั้น!”

สีหน้าของหยวนชิงซานเปลี่ยนไปมาก แค่มองแวบเดียวเฉินโม่ก็รู้ว่ามันเป็นเครื่องรางทันที เจ้าเด็กคนนี้มีประวัติความเป็นมาอย่างไรกันแน่?

แต่หยวนชิงซานไม่เชื่อว่าเฉินโม่จะสามารถทำลายเกราะป้องกันของเครื่องรางนี้ได้ เพราะแม้แต่ศิษย์พี่ที่เป็นเจ้าสำนักก็ยังทำไม่ได้ ศิษย์พี่เคยบอกว่าเครื่องรางนี้สามารถป้องกันการโจมตีของปรมาจารย์ได้

“เจ้าหนู อย่าพูดจาไร้สาระอีก ถ้าแกแน่จริงก็ทำลายเกราะป้องกันของฉันสิ! มิฉะนั้นก็ไสหัวออกไปด้วยความว่าง่ายเถอะ!”

เฉินโม่ยิ้มบาง ๆ “ไม่เห็นว่ามันจะยากตรงไหน? แกคอยดูฉันทำลายมันเถอะ!”

“ท่าที่สองหมัดเทพเทียนเสวียน แยกน้ำ!”

สีหน้าของเฉินโม่ราบเรียบ เขาเดินไปข้างหน้า แล้วปล่อยพลังฝ่ามือไปที่หยวนชิงซาน

ปัง!

เสียงกระแทกดังสนั่น ร่างของหยวนชิงซานกระเด็นกลับหัวออกไป กระแทกกับโต๊ะเก้าอี้จนแตกละเอียด

โครม!

กระจกทองสัมฤทธิ์สีเขียวขนาดเท่าฝ่ามือกลิ้งอยู่บนพื้นสักครู่ จากนั้นมันก็นิ่ง และไม่เห็นความอัศจรรย์ใด ๆ อีกต่อไป

เฉินโม่ไม่สนใจสายตาที่หวาดกลัวของคนที่อยู่รอบ ๆ เขายื่นมือออกไป จากนั้นกระจกทองสัมฤทธิ์สีเขียวก็พุ่งเข้ามาอยู่ในมือ

กระจกทองสัมฤทธิ์ประณีต มีลวดลายละเอียดอ่อน และมีคราบสนิมบาง ๆ อยู่บนพื้นผิว ซึ่งแสดงให้เห็นถึงเวลาที่ผ่านมา ดูเหมือนว่ามันจะบอกถึงประวัติศาสตร์ช่วงที่ไม่มีคนรู้นั้นด้วย

เพียงแต่รูปร่างของกระจกทองสัมฤทธิ์ค่อนข้างแปลก ไม่เหมือนของจงหยวน โดยเฉพาะลวดลายผู้หญิงสวยที่สลักไว้ด้านหลังของกระจกทองสัมฤทธิ์ คล้ายกับภาพผู้หญิงโบราณของแคว้นในดินแดนตะวันตก

เฉินโม่เคลื่อนจิต จากนั้นพลังทิพย์ที่บริสุทธิ์ก็เข้าไปในกระจก

พรึบ!

เกิดเสียงดังที่คมชัด จากนั้นแสงสีเหลืองทองก็ปกคลุมร่างกายของเฉินโม่เอาไว้ ซึ่งมันแข็งแกร่งกว่าแสงสีเหลืองของหยวนชิงซานเมื่อสักครู่เป็นสิบเท่าขึ้นไป

ถ้ามองจากระยะไกล จะเห็นอย่างชัดเจนว่าแสงนั้นเป็นชุดเกราะ ซึ่งแตกต่างจากชุดเกราะของหัวเซี่ยโบราณ และคล้ายกับชุดเกราะของแคว้นในดินแดนตะวันตก

คนรอบข้างเบิกตากว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “นี่คือเทพเจ้ามาโปรดเหรอ?”

ขณะนี้ เฉินโม่เป็นเหมือนแม่ทัพที่สวมชุดเกราะสีทอง พลานุภาพน่าเกรงขาม แม้ว่าคนชั้นสูงเหล่านี้จะเป็นคนที่เคยเห็นโลกกว้าง แต่พวกเขายังไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพลังวิเศษของโลกบำเพ็ญเซียนมาก่อน ดังนั้นสายตาที่พวกเขามองเฉินโม่จึงเต็มไปด้วยความตกใจ

แม้แต่กงซุนจื่อยิงที่เป็นนักบู๊ก็ยังตกใจ “นี่…นี่มันอะไรกันแน่!”

เฉินโม่เพิกเฉยต่อการแสดงออกของทุกคน รู้สึกประหลาดใจและคิดอยู่ในใจว่า “เป็นเครื่องรางชั้นสูงจริง ๆ แถมยังเป็นเครื่องรางป้องกันตัวอีกด้วย แต่ดูเหมือนว่าเวลาจะผ่านไปนานมากแล้ว ทำให้มันสูญเสียพลังไปมาก แต่โชคดีที่สามารถฟื้นฟูได้ ขอเพียงแค่เครื่องรางชิ้นนี้ได้รับการฟื้นฟู และขอเพียงไม่ใช่อาวุธนิวเคลียร์ที่ทรงพลังเป็นพิเศษ ถึงแม้จะเผชิญหน้ากับคนเป็นกองทัพ ผมก็มีความมั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะได้!”