แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 535
แดนนิรมิตเทพ บทที่ 535
ความจริงนั้นเป็นอย่างที่ลุงอานพูด เพราะน้ำใต้ดินนั้นอาศัยพืชที่ขึ้นในทะเลทราย ตอนนี้บริเวณโดยรอบล้วนเป็นทรายสีเหลืองและไม่มีพืชสักอย่าง
หลังจากหาไปหนึ่งรอบ ทุกคนไม่พบร่องรอยของแหล่งน้ำ พวกเขาจึงทำได้เพียงเดินกลับมาด้วยความเศร้า
ชายแซ่หวางนอนอยู่บนพื้นและกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ไอ้หู แกคิดว่าพวกเราจะตายอยู่ที่นี่ไหม?”
ชายแซ่หูเตะเขาและด่าว่า “แกมีความสามารถแค่นี้เหรอ? รีบลุกขึ้น พวกเรารีบหากันต่อเถอะ”
ศ.เฉินเดินมาพร้อมกับกระติกน้ำทหาร แล้วกล่าวว่า “น้องหู นี่คือกระติกน้ำสุดท้ายแล้ว จะแบ่งอย่างไรดี?”
ชายแซ่หูมองกลุ่มคนที่กำลังจ้องมองกระติกน้ำด้วยตาปริ ๆ และเลียริมฝีปาก เขาขมวดคิ้ว สุดท้ายเขามองผู้หญิงป่วยที่นอนอยู่บนพื้น “ตอนนี้เสี่ยวหยุนต้องการน้ำมากที่สุด ให้เธอเถอะ!”
ไม่มีใครคัดค้านวิธีจัดสรรนี้ เพราะตอนนี้เหลือเพียงกระติกเดียวเท่านั้น คนจำนวนมากขนาดนี้ ถึงจะแบ่งก็ได้น้ำไม่มาก ฉะนั้นให้คนป่วยดื่มดีกว่า บางทีอาจจะสามารถช่วยชีวิตคนป่วยได้
ทุกคนเดินตามแผนที่ต่อ ไม่นานพระอาทิตย์ก็ตกดิน ทุกคนเริ่มตั้งแคมป์และพักผ่อน
ตอนกลางคืน ชายแซ่หูกับชายแซ่หวางรับหน้าที่เฝ้ายาม ส่วนคนที่เหลือก็นอนพักผ่อน
เฉินโม่กับหยวนชิงซานนั่งอยู่บนเนินทรายที่อยู่ไม่ไกลหยวนชิงซานถามเฉินโม่เบา ๆ “ควรทำอย่างไรดี? ปัญหาของแหล่งน้ำ เป็นปัญหาที่พวกเราก็ไม่สามารถทำอะไรได้เช่นกัน พวกเราออกไปจากทะเลทรายดีไหม?”
สีหน้าของเฉินโม่ราบเรียบ “ไม่ต้องรีบ รออีกหน่อย”
ตอนกลางคืน ในทะเลทรายไม่มีมลภาวะ ทำให้ดวงดาวบนท้องฟ้าสว่างสุกใสเป็นพิเศษ
ขณะนี้ ชายแซ่หูมองท้องฟ้าด้วยความเหม่อลอย หลังจากนั้นก็วิ่งไปวิ่งมา ราวกับว่าเขากำลังศึกษาอะไรบางอย่าง
สุดท้าย เขาหยิบเข็มทิศออกมา แล้วเริ่มเปรียบเทียบ
ชายแซ่หวางรีบวิ่งไปทันทีและถามเบา ๆ “ไอ้หู แกพบอะไรเหรอ?”
ชายแซ่หูรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “แกมองดาวดวงใหญ่นั้นสิ มีดาวดวงเล็ก ๆ สามดวงอยู่ข้าง ๆ ดูเหมือนกับฮ่องเต้ออกเดินทาง โดยมีขุนนางติดตามมาด้วย?”
ชายแซ่หวางกล่าวด้วยความประหลาดใจ “ฟังแกพูดแล้ว มันเหมือนจริง ๆ ด้วย!”
“ตามบันทึกของดวงโหราศาสตร์ ปรากฏการณ์ดวงดาวนี้เรียกว่าดาวฮ่องเต้เคลื่อนตัว”
“ดาวฮ่องเต้เคลื่อนตัว ดินแดนเต็มไปด้วยความสว่างสุกใส ไม่เกินหนึ่งกิโลเมตรไปทางทิศตะวันตก เป็นสถานที่ฮวงจุ้ยดีที่สุด ต้องมีสุสานอย่างแน่นอน!”
ชายแซ่หวางกล่าวด้วยความตื่นเต้น “แกคิดว่ามันจะเป็นซากโบราณของเมืองจิงเจวี๋ยหรือเปล่า?”
“ไม่รู้ น่าจะไม่ใช่ ตามบันทึกแล้ว พื้นที่ของแคว้นจิงเจวี๋ยใหญ่กว่าพื้นที่ดาวฮ่องเต้ปกคลุมมาก” ชายแซ่หูกล่าว
“เฮ้อ ต่อให้มีสุสานโบราณก็ไม่ประโยชน์อะไร ถ้าไม่มีน้ำ พวกเราทุกคนจะต้องตายอยู่ที่นี่!” เมื่อชายแซ่หวางนึกถึงสถานการณ์ปัจจุบันขึ้นมา ทำให้เขารู้สึกหมดอาลัยตายอยากทันที
ชายแซ่หูตบศีรษะของเขา และด่าว่า “สมองของแกเลอะเลือนไปแล้วเหรอ? ถ้าสามารถหาสุสานได้ จะต้องมีแหล่งน้ำอยู่ใกล้สุสานอย่างแน่นอน”
ชายแซ่หวางรู้สึกดีใจทันที “ถูกต้อง ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร คนสมัยโบราณเชื่อหลักฮวงจุ้ยมาก แม้แต่สุสานก็ต้องสร้างบริเวณที่มีแหล่งน้ำ หากพวกเราค้นพบสุสานขนาดใหญ่ พวกเราจะต้องพบแหล่งน้ำแน่นอน!”
“แล้วมัวรออะไรอยู่ล่ะ ไปกันเถอะ!”
ทั้งสองรีบหยิบชุดเครื่องมือและเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ
เฉินโม่กับหยวนชิงซานมองสองคนที่ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ หยวนชิงซานกล่าวว่า “เหมือนว่าพวกเขาจะค้นพบอะไรบางอย่าง?”
“ดูเหมือนว่าคนนั้นจะเชี่ยวชาญฮวงจุ้ย พวกเราแอบตามพวกเขาไปกันเถอะ” พวกเฉินโม่สองคนแอบเดินตามชายแซ่หูกับชายแซ่หวางไปอย่างเงียบ ๆ
หลังจากเดินไปประมาณหนึ่งกิโลเมตร แต่ก็ยังไม่พบอะไร ชายแซ่หวางหายใจหอบและถามว่า “ไอ้หู แกแน่ใจหรือว่าเข็มทิศของแกมันแม่น พวกเราเดินมาหนึ่งกิโลเมตรกว่าแล้ว? แต่ก็ไม่พบอะไร!”
ชายแซ่หูรู้สึกกังวลเช่นกัน เขาหยิบเข็มทิศออกมาแล้วเปรียบเทียบต่อ และกล่าวด้วยความสงสัยว่า “ไม่ผิดน่ะ น่าจะอยู่บริเวณนี้ มันจะไม่มีได้อย่างไร?”