แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 567

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 567
ฉินกวนไห่มองดูพวกผู้มีอิทธิพล แล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย “พวกนายคงจะสงสัยมากว่าฉันเป็นใคร? จื่อยิง ออกมาสิ!”

กงซุนจื่อยิงที่สวมใส่เสื้อสีขาว มีความสง่างาม เดินออกมาจากกลุ่มผู้คน

“ทำความเคารพท่านอาจารย์ค่ะ!” กงซุนจื่อยิงโค้งตัวเคารพ

“ไม่ต้องพิธีรีตอง เธอบอกพวกมันไปสิว่าทำไมฉันถึงมาที่นี่!” ฉินกวนไห่พูดยิ้มๆ

กงซุนจื่อยิงหันหลัง สายตาเย็นชากวาดมองใบหน้าของพวกผู้มีอิทธิพล เธอเข้าสำนักโยวหลานตั้งแต่เด็ก ฉู่เหวินสงและพวกผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆจึงไม่รู้จักเธอ

“ทุกท่าน ฉันคือกงซุนจื่อยิงของตระกูลกงซุนแห่งมณฑลซีไห่ พ่อของฉัน กงซุนจั่วเสวียน!”

สี่คำสุดท้าย กงซุนจื่อยิงเสียงดังมากขึ้น แฝงไปด้วยความเคียดแค้นมากมาย

ฉู่เหวินสงและพวกผู้มีอิทธิพลต่างตกตะลึง ที่แท้ก็เป็นคนของตระกูลกงซุน เฉินไต้ซือฆ่ากงซุนจั่วเสวียน ตอนนี้ลูกสาวของเขามาแก้แค้นแล้ว

พวกฉู่เหวินสงแอบส่งสายตาให้กัน คาดว่าสถานการณ์ในครั้งนี้จะซับซ้อนมากกว่าที่คิด

“เฉินไต้ซือฆ่าพ่อของฉัน หักขากงซุนหลีพี่ชายของฉัน แค้นนี้ต้องชำระ! แต่น่าียดายที่เขาตายอยู่ในทะเลทรายแห่งความตายแล้ว ฉันไม่สามารถล้างแค้นศัตรูได้ แต่ทรัพย์สินทุกอย่างภายใต้นามของเขา ล้วนต้องโอนถ่ายมาไว้ในนามตระกูลกงซุนของฉัน”

“พวกนายสามารถเลือกเชื่อฟัง มอบทรัพย์สินในนามออกมา และก็สามารถต่อต้าน แต่ผลลัพธ์ก็คือความตายเท่านั้น ตอนนี้ให้เวลาพวกนายคิดพิจารณาหนึ่งนาที!”

ไม่ต้องใช้เวลาถึงหนึ่งนาที เพียงแค่สิบวินาที ทุกคนล้วนประกาศตัวเชื่อฟัง ยินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดในนามให้

กงซุนจื่อยิงมาด้วยความแค้นของการถูกฆ่าพ่อ พวกผู้มีอิทธิพลไม่โง่ที่จะโดดลงหลุม หากไม่เอาชีวิต แล้วจะมีเงินมากมายมาทำอะไร?

มองดูพวกผู้มีอิทธิพลที่ก้มหัวยอมจำนน ฉินกวนไห่เงยหน้าหัวเราะ “ฮ่าๆๆ เฉินไต้ซือ นายมันก็อ่อนแอเท่านี้!”

“บอกมาว่าต้นทางของน้ำชีวิตอยู่ที่ไหน?” ทันใดนั้น ฉินกวนไห่สีหน้าเยือกเย็น สายตากวาดมองทุกคน

ฉู่เหวินสงใจหล่นวูบลงตาตุ่ม แม้ทรัพย์สินทั้งหมดของพวกผู้มีอิทธิพลรวมกันแล้วก็ไม่มีค่าเท่ากับน้ำชีวิต ดังนั้นทุกคนจึงตอบตกลงกับคำขอของกงซุนจื่อยิงอย่างง่ายดาย

ตอนนี้มาตราส่วนของน้ำชีวิตได้ครอบคลุมไปทั่วประเทศแล้ว เงินทองไหลมาเทมาตลอด เพียงแค่น้ำชีวิตยังอยู่ ทรัพย์สินที่พวกเขาเสียไปไม่นานก็หากลับมาใหม่ได้

แต่ว่า เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายก็รู้ถึงความสำคัญของน้ำชีวิต จึงไม่คิดจะปล่อยไป

พวกผู้มีอิทธิพลต่างก้มหัว เงียบไม่พูดจา สายตาอดไม่ได้ที่จะแอบมองไปทางฉู่เหวินสง

ในฐานะผู้รับผิดชอบน้ำชีวิต ใจของฉู่เหวินสงหล่นไปถึงตาตุ่ม ตกเข้าสู่การตัดสินใจที่ยากลำบาก

“ทำไม? ไม่อยากพูด? บีบให้ฉันฆ่าคนงั้นหรอ!” ฉินกวนไห่ตะคอก

ฉู่เหวินสงกัดฟัน โค้งคำนับพูดว่า “ต้นทางของน้ำชีวิต อยู่ภายในคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรังแห่งนี้ครับ!”

“ฮืม? ตามฉันมา!”

ฉินกวนไห่ก้าวเดินจากไป น้ำเสียงเย็นยะเยือก “หากว่าพูดเท็จแม้แต่นิดเดียว ฉันจะเอาชีวิตแกซะ!”

ฉู่เหวินสงภาวนาในใจ หวังว่าหมอกด้านนอกทะเลสาบกลับคืนรัง จะสามารถขัดขวางการเข้าใกล้ของฉินกวนไห่ได้

พวกกลุ่มคนเอิกเกริก ไม่นานก็มาถึงเขตที่มีหมอกปกคลุม ที่นี่คือขอบเขตที่ค่ายกลรวมทิพย์ของเฉินโม่ครอบคลุม

ฉินกวนไห่สูดหายใจ พูดด้วยสีหน้าตะลึงว่า “ไม่คิดเลยว่าพลังชี่ทิพย์แห่งนี้จะมากมายเช่นนี้ สมแล้วที่เป็นสถานที่ล้ำค่าที่สามารถผลิตน้ำชีวิตออกมาได้!”

“นายออกมา นำทางซะ!” ฉินกวนไห่ชี้ฉู่เหวินสง

ฉู่เหวินสงหมดหนทาง ทำได้แค่เดินออกมา แล้วเดินเข้าไปในหมอกเป็นคนแรก

ฉินกวนไห่เดินตามหลัง แล้วทุกคนก็เข้าสู่ภายในหมอกพร้อมกัน

เดินวนรอบหนึ่ง แล้วทุกคนก็กลับมาสู่ที่เดิม