แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 859
แดนนิรมิตเทพ บทที่ 859
เหม่ยหวา กรุ๊ป บนดาดฟ้าชั้นห้าสิบห้า
เฉินซงจื่อและเซี่ยงชงยืนตรงข้ามกัน
ลมพัดกระหน่ำอยู่กลางท้องฟ้า ทำให้เสื้อคลุมของพวกเขาสองคนปลิวไปตามลม
เซี่ยงชงกล่าวว่า “ถึงแม้ว่าพลังบำเพ็ญของคุณจะบรรลุถึงแดนคุ้มกายแล้ว แต่คุณก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม ผมขอแนะนำให้คุณโทรไปเรียกเฉินไต้ซือมา และอย่าเสียเวลาอีกเลย”
เฉินซงจื่อพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา “คุณอย่าจองหองมากเกินไป ถ้ายังไม่ได้ลอง แล้วคุณรู้ได้อย่างไรว่าผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ?”
“ไม่ต้องพูดมาก ลงมือเถอะ!”
เฉินซงจื่อยื่นมือออกไป แล้วทำสัญญาลักษณ์มือเป็นการเชิญ
“ตกลง คุณเป็นคนหาเรื่องใส่ตัวเอง” เซี่ยงชงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ไม่เห็นเขาเคลื่อนไหวใด ๆ แต่ร่างของเขาหายไปแล้ว
นึกไม่ถึงว่าร่างกายที่ชราของเขาจะเร็วขนาดนี้
สีหน้าของเฉินซงจื่อเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เขาไม่แม้แต่จะมอง แต่กลับปล่อยพลังหมัดตรงขึ้นไปบนเหนือศีรษะทันที
ปัง!
ร่างของเซี่ยงชงปรากฏขึ้นที่นั่น แล้วปล่อยพลังหมัดมาที่เฉินซงจื่อเช่นกัน
สีหน้าของเฉินซงจื่อแดงก่ำ ถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนที่จะยืนอย่างมั่นคงได้
เมื่อมองเซี่ยงชง เขาพบว่าอีกฝ่ายกลับมาที่เดิมด้วยสีหน้าผ่อนคลาย ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ผมบอกแล้วว่าคุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม!”เซี่ยงชงกล่าวเยาะเย้ย
เฉินซงจื่อไม่ยอมรับ พ่นลมออกมาอย่างเย็นชา “สู้ต่อ!”
“ท่าที่หนึ่งหมัดเทพเทียนเสวียน สยบภูเขา”
เฉินซงจื่อปล่อยพลังหมัดออกไป แล้วชี่ทิพย์ภายในรัศมีหนึ่งร้อยเมตรก็มารวมตัวอยู่ที่เขาอย่างบ้าคลั่ง และหมัดนี้เป็นพลังแปดส่วนของเฉินโม่
สีหน้าของเซี่ยงชงเปลี่ยนเป็นจริงจังเล็กน้อย “เป็นหมัดที่ทรงพลังมาก มิน่าคุณถึงไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ที่แท้ยังมีเคล็ดวิชาบู๊ประเภทนี้!”
“ถ้าคุณสามารถฝึกจนบรรลุถึงแดนมองขวัญแล้ว บางทีคุณอาจมีโอกาสชนะผมได้ แต่ตอนนี้คุณยังทำไม่ได้!”
เซี่ยงชงตะโกนว่า “หมักวอก!”
เงาของวอกที่กำลังโกรธเคืองประกายอยู่หลังเซี่ยงชง แล้วชี่ทิพย์ที่มีศูนย์กลางอยู่ที่เซี่ยงชงก็ปั่นป่วนอย่างรุนแรง และกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
แขนข้างนั้นของเซี่ยงชงขยายใหญ่ขึ้นเป็นสิบเท่า กลายเป็นเสาขนาดใหญ่ที่ต้องใช้คนสองคนโอบ และเปล่งประกายแสงสีทอง
ปัง!
คลื่นพลังที่ทรงพลังระเบิดออกมาจากจุดที่สองหมัดปะทะกัน แล้วกระจายไปทุกทิศทางภายในรัศมีหนึ่งร้อยเมตร
นกหลายตัวบินอยู่ในระยะหลายสิบเมตร ถูกบดขยี้กลายเป็นผงทันที
ร่างของเฉินซงจื่อกระเด็นออกไป แล้วตกลงบนดาดฟ้า
เซี่ยงชงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ถอยหลังไปเจ็ดแปดก้าว ก่อนที่จะยืนอย่างมั่นคงได้
“สู้ต่อ!” เสียงของเฉินซงจื่อดังมาจากดาดฟ้า แล้วเขาก็บินขึ้นไปกลางอากาศ
“ตกลง!” สีหน้าของเซี่ยงชงเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ เขาบินขึ้นไปกลางอากาศเช่นกัน
พวกเขาสองคนต่อสู้กันอยู่กลางอากาศ ต่อสู้จากดาดฟ้าของเหม่ยหวา กรุ๊ป ไปจนถึงดาดฟ้าของอาคารสูงอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร
พนักงานออฟฟิศที่ว่างงาน กำลังมองท้องฟ้า เมื่อเห็นภาพนี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ
“ว้าว มีคนกำลังถ่ายทำภาพยนตร์อยู่บนดาดฟ้า รีบมาดูสิ น่าทึ่งมาก!”
อย่างไรก็ตาม ตอนที่เพื่อนร่วมงานคนอื่นมาถึง ร่างของเฉินซงจื่อและเซี่ยงชงก็หายไปแล้ว
สุดท้ายพวกเขาสองคนร่อนอยู่บนดาดฟ้าของอาคารสูงที่สุดในเมืองฮ่านหยาง
เฉินซงจื่อหายใจหอบ ร่างกายได้รับบาดเจ็บหลายจุด ดูแล้วน่าสังเวชเล็กน้อย เซี่ยงชงหายใจหอบเช่นกัน แต่สภาพของเขาดีกว่าเฉินซงจื่อมาก
“เฉินไต้ซือเยี่ยมมาก ที่สามารถฝึกลูกศิษย์ที่เก่งขนาดได้ เก่งกว่าซุนบาเทียนลูกศิษย์ของผมอีกระดับ” เซี่ยงชงชมเสียงดัง
เฉินซงจื่อปรับลมหายใจ ตะโกนอีกครั้งว่า “สู้ต่อ!”
“ท่าที่สองหมัดเทพเทียนเสวียน แยกน้ำ!”
เฉินซงจื่อตั้งสมาธิ แล้วใช้ฝ่ามือวาดครึ่งวงกลมอยู่กลางอากาศ นึกถึงการละทิ้งความเท็จทั้งหมดตอนที่เฉินโม่ใช้กระบวนท่านี้ แล้วมุ่งตรงไปยังหัวใจหลักทันที พลังหมัดนี้ของเฉินซงจื่อเป็นพลังเจ็ดส่วนของเฉินโม่
คราวนี้ สีหน้าของเซี่ยงชงเปลี่ยนเป็นจริงจังมาก