แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 871

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 871
นักพรตเฟยหลงกล่าวเยาะเย้ย “ถ้าไม่ใช่เพราะพลังทิพย์ในค่ายกลหมด แกจะใจดีปล่อยพวกเราออกมาเหรอ?”

นักบู๊ที่เหลือต่างเห็นด้วย เพราะเฉินโม่ไม่มีเหตุผลที่จะใจดีขนาดนั้น

ความจริงแล้วเฉินโม่ก็ไม่ได้มีความปรารถนาดีเช่นกัน

“การที่ปล่อยพวกแกออกมา เพราะมันรอกินอาหารไม่ไหวแล้ว”

นักพรตเฟยหลงรู้สึกสงสัย “หมายความว่าอย่างไร? แกคิดว่าพวกเราเป็นอาหารเหรอ?”

“ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นมัน!” เฉินโม่กวักมือ มีเสียงดังสนั่นบนท้องฟ้าที่อยู่เหนือทะเลสาบกลับคืนรัง

นักพรตเฟยหลงและคนอื่น ๆ มองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความสงสัย

“ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างอยู่ที่นั่น!” นักพรตเฟยหลงรู้สึกสงสัย

“สายตาไม่เลวนี่!” เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

แสงสีแดงเป็นประกาย เมฆสลายไปทันที มังกรสีแดงยาวห้าหกสิบฟุต และมีเขาคู่หนึ่งอยู่บนหัว อ้าปากกว้างและส่งเสียงคำรามใส่นักพรตเฟยหลงและนักบู๊แดนมองขวัญที่เหลือ

“นั่นเป็น…….มังกรเหรอ?” สีหน้าของนักพรตเฟยหลงและคนอื่น ๆ เต็มไปด้วยความตกตะลึง

เฉินโม่กวักมือไปทางมังกรตัวนั้น มังกรตัวนั้นบินวนอยู่กลางท้องฟ้ายามค่ำคืนหนึ่งรอบ แล้วบินมาทางเฉินโม่

เมื่อมันบินมาถึงข้างกายเฉินโม่ มังกรยักษ์เปลี่ยนเป็นตัวเล็กทันที กลายเป็นงูยาวสามฟุต แล้วบินวนอยู่รอบเฉินโม่ ดูเหมือนมันจะมีความสุขมาก และดูเหมือนว่ามันกำลังพยายามเอาใจเฉินโม่

“มังกรตัวนั้นเป็นสัตว์เลี้ยงของเขาเหรอ? นึกไม่ถึงว่าเขาจะมีสัตว์เลี้ยงเป็นมังกร! มันเหลือเชื่อมาก!”

ไม่เพียงแค่เหลือเชื่อเท่านั้น แต่ยังเป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก แม้แต่นักบู๊สิบสองคนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดในโลกฝึกบู๊ของหัวเซี่ย ก็ยังรู้สึกตกตะลึง

มังกรตัวนี้ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของเฉินโม่ ความจริงแล้วมันเป็นวิญญาณของงูเกล็ดแดงทิพย์ที่เฉินโม่นำออกมาจากหลุมฝังศพของราชินีจิงเจวี๋ย หลังจากมันพักฟื้นอยู่ในค่ายกลรวมทิพย์โคจรมหาจักรวาลแล้ว ทำให้มันเติบโตเร็วมาก และมีสัญญาณว่ามันจะกลายร่างเป็นมังกรอย่างแท้จริง

นักพรตเฟยหลงและคนอื่น ๆ ไม่ค่อยมีความรู้มากนัก เมื่อพวกเขาเห็นว่าบนหัวของมันมีเขาคู่หนึ่ง พวกเขาก็คิดว่ามันเป็นมังกรจริง ๆ

ถ้าเป็นมังกรอย่างแท้จริง ไม่ต้องพูดถึงเฉินโม่ในปัจจุบัน ถึงแม้ว่าเฉินโม่จะฝึกจนบรรลุถึงแดนยาทองแล้ว เขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมังกร

“ไปเถอะ ถ้าเจ้ากินนักบู๊แดนมองขวัญสิบสองคนเข้าไป เท่ากับเจ้าฝึกหนักเป็นเวลาหนึ่งปี” เฉินโม่ยื่นมือออกไปลูบหัวของงูเกล็ดแดงทิพย์ และกล่าวเบา ๆ

ฝ่อ ๆ!

งูเกล็ดแดงทิพย์รู้สึกมีความสุขมาก นับตั้งแต่มันติดตามเฉินโม่ มันก็กินมังสวิรัติมาโดยตลอด จนปากของมันแทบจะไม่สามารถรับรู้รสชาติแล้ว

ตอนนี้มีนักบู๊ทรงพลังมาถึงที่สิบสองคน ซึ่งทำให้งูเกล็ดแดงทิพย์น้ำลายสอ

“เขากำลังพูดเรื่องอะไร? นึกไม่ถึงว่าเขาจะให้มังกรตัวนี้กินพวกเรา!” ชายชราคนหนึ่งคำรามด้วยสีหน้าหวาดกลัว

สีหน้าของนักพรตเฟยหลงเคร่งขรึม “นี่คือเหตุผลแท้จริงที่เขาปล่อยพวกเราออกมา!”

“หนีเถอะ! ยังจะรออะไรอยู่ หรือจะรอให้ถูกมังกรตัวนี้กิน!” นักพรตเฟยหลงเป็นคนแรกที่หนี และทันทีที่เขากล่าวจบ เขาก็หนีออกไปหนึ่งร้อยเมตรแล้ว

“รับหนี!” ชายชราที่เหลืออีกสิบเอ็ดคนเริ่มวิ่งหนีไปทุกทิศ

“ไปเถอะ อย่าปล่อยให้ใครหนีรอดไปได้” เฉินโม่กำชับเบา ๆ งูเกล็ดแดงทิพย์พยักหน้า แววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ชั่วพริบตา เขาก็ตามทันนักบู๊หนึ่งคน

“โอ๊ย!”

นักบู๊คนนั้นส่งเสียงร้อง และถูกงูเกล็ดแดงทิพย์กลืนลงท้องทันที

นักบู๊เหล่านี้หมดแรงจากค่ายกลห้าธาตุกลับหัวที่เฉินโม่สร้างขึ้น และตอนนี้งูเกล็ดแดงทิพย์แข็งแกร่งกว่าตอนที่มันอยู่ในหลุมฝังศพของราชินีจิงเจวี๋ยหลายเท่า ถ้าหากนักบู๊แดนมองขวัญสิบสองคนอยู่ในช่วงที่พลังเต็มเปี่ยม พวกเขาอาจจะสามารถจัดการงูเกล็ดแดงทิพย์ได้ แต่ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงปล่อยให้งูเกล็ดแดงทิพย์ฆ่าเท่านั้น

นักบู๊สิบสองคนถูกงูเกล็ดแดงทิพย์กลืนเข้าไปทั้งหมด

สุดท้าย งูเกล็ดแดงทิพย์ที่ดูเหมือนยังกินไม่อิ่ม มันเข้าไปในทะเลสาบกลับคืนรัง และกลืนร่างของเซี่ยงชงลงท้องด้วย