แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 939

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 939
พวกหมิงเจ๋อเซวียนล้วงสมุดเล่มเล็กสีทองออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ดูเหมือนเหรียญเกียรติยศ สูงส่งไฮโซมาก

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนโค้งตัวต่ำลงอีก “สมาชิก VIP ระดับซิลเวอร์ ไม่ทราบว่าคุณต้องการรับบริการอะไรครับ”

หมิงเจ๋อเซวียนมองเฉินโม่แวบหนึ่ง มุมปากมีรอยยิ้มประหลาด พูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนว่า “ไม่ต้องการ”

พูดจบ หมิงเจ๋อเซวียนพาพวกลูกน้องเดินเข้าประตูอย่างรวดเร็ว เหลือเฉินโม่ยืนนอกประตูคนเดียว

หลังจากเข้ามา หมิงเจ๋อเซวียนและคนอื่นหยุดลง มองเฉินโม่แล้วยิ้มร้ายกาจเต็มใบหน้า

เฉินโม่แสดงความดูหมิ่น อยากแสดงอำนาจใส่เขาเหรอ วิธีนี้ดูเด็กน้อยมาก

“นี่ ไอ้หนุ่ม เข้ามาสิ!” ลูกน้องของหมิงเจ๋อเซวียนตะโกนใส่เฉินโม่ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ

“เร็วสิ อย่าชักช้าสิ! ถ้าแค่เข้ามายังทำไม่ได้ ก็อย่าเสแสร้งอวดดีต่อหน้าเรา ไสหัวกลับอำเภอเล็กๆ บ้านเกิดนายไปซะ ไอ้บ้านนอก!” ลูกน้องอีกคนพูดไม่น่าฟังเข้าไปอีก

หมิงเจ๋อเซวียนเงียบไม่พูดอะไร มองเฉินโม่อย่างเย็นชา รอยยิ้มเยาะเย้ยอยู่บนใบหน้า

“ไอ้หนุ่ม ถ้าแค่เข้ามายังทำไม่ได้ นายก็ไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้ของหมิงเจ๋อเซวียน!”

เฉินโม่เดินเข้าไปด้วยสีหน้าไม่สะทกสะท้าน

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนดูเหมือนจะได้รับคำสั่งล่วงหน้า แต่ด้วยการอบรมที่ดี ยังทำให้พวกเขารักษาความเคารพที่ควรมีต่อเฉินโม่

โค้งตัวเล็กน้อยทำความเคารพเฉินโม่ “แขกVIP กรุณาแสดงบัตรสมาชิกด้วยครับ”

เฉินโม่ไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่ง และไม่ถ่อมตัวจนดูต่ำต้อย พูดเสียงราบเรียบว่า “ฉันไม่มีบัตรสมาชิก”

ลูกน้องของหมิงเจ๋อเซวียนหัวเราะเสียงดัง “ไม่มีบัตรสมาชิก นายจะเข้าได้ยังไง ไสหัวกลับบ้านเกิดไปเลย!”

“เจ๋อเซวียน ดูเหมือนนายให้ความสำคัญไอ้หมอนี่เกินไปนะ กลัวว่าแม้แต่เข้ามาเขายังทำไม่ได้น่ะสิ!” ชายหนุ่มสวมแว่นกรอบทอง ดูสุภาพเรียบร้อยคนหนึ่ง ยิ้มแล้วพูดด้วยใบหน้าดูหมิ่น

“คนแบบนี้คู่ควรเป็นศัตรูเราเหรอ เจ๋อเซวียน นายนี่ยิ่งอยู่ยิ่งตกต่ำนะ” ชายหนุ่มใบหน้าแข็งแกร่งและดูคมสัน เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา แววตาที่มองเฉินโม่เต็มไปด้วยความดูหมิ่น

หมิงเจ๋อเซวียนก็รู้สึกว่าตัวเองให้ความสำคัญเฉินโม่เกินไป ส่ายหน้าพูดว่า “บางทีฉันอาจตกใจกับการแสดงออกของเขาที่งานประชุมแลกเปลี่ยน ถ้าเขาเข้ามาไม่ได้จริงๆ งั้นเราก็เข้าไปสนุกกันเถอะ ปล่อยเขาไปตามยถากรรม”

“นี่สิถึงจะเข้าท่า” กลุ่มคนสองสามคนพยักหน้าพร้อมกัน พวกเขาคิดว่าคนแบบเฉินโม่ ไม่คู่ควรเป็นศัตรูของพวกเขาสักนิด

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นพูดอย่างนอบน้อม “ขอโทษด้วยครับคุณผู้ชาย ที่นี่เป็นระบบสมาชิก ถ้าไม่ใช่สมาชิกของที่นี่ ไม่อนุญาตให้เข้าไปครับ”

เฉินโม่ถามอย่างราบเรียบ “เป็นสมาชิกของที่นี่ยังไงเหรอ”

“พี่หมิง ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม! ไอ้หมอนั่นกำลังถามว่าเป็นสมาชิกที่นี่ยังไง” ลูกน้องหัวทองที่เยาะเย้ยเฉินโม่แรงที่สุดก่อนหน้านี้ ถามด้วยใบหน้าโอเวอร์

“เขามีเงินเหรอ” สุดท้ายหนุ่มหัวทองพูดเสริมอีกประโยค

หมิงเจ๋อเซวียนกับเพื่อนอีกสองสามคน ก็มองเฉินโม่ด้วยสีหน้าดูหมิ่น คนบ้านนอกที่มาจากอำเภอเล็กๆ มีเงินในตระกูลไม่กี่ล้านก็ถือว่าสุดยอดแล้ว จะเป็นสมาชิกของสโมสรเซียงซานได้ยังไง

ต้องรู้ว่าสมาชิกระดับบรอนซ์ ซึ่งเป็นระดับต่ำสุด ต้องจ่ายค่าสมาชิกปีละสิบล้าน บัตรสมาชิกระดับซิลเวอร์ที่พวกเขาทำ ต้องจ่ายค่าสมาชิกปีละห้าสิบล้าน

สมาชิกระดับไดมอนด์ที่แพงสุด แค่ค่าสมาชิกก็ปีละแปดร้อยล้านแล้ว อีกทั้งอยากเป็นสมาชิกระดับไดมอนด์ แค่มีเงินไม่ได้นะ จำเป็นต้องมีอำนาจด้วย

สิบล้านสำหรับคนที่มาจากอำเภอเล็กๆ เรียกได้ว่าเป็นตัวเลขที่เยอะมาก พวกเขาเดาได้เลยว่าเฉินโม่ทำไม่ได้แน่นอน

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้นไม่ได้ดูถูกเฉินโม่ อธิบายให้เฉินโม่ฟังด้วยความอดทน “คุณผู้ชาย เป็นสมาชิกง่ายมากครับ แค่แสดงบัตรประชาชนของตัวเอง จ่ายค่าสมาชิกทุกปีก็พอแล้วครับ”