แดนนิรมิตเทพ - บทที่ 974

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 974
“ฉันไม่อยู่ในอำนาจใดทั้งนั้น เธอไปเถอะ!” เฉินโม่เผยสีหน้าหงุดหงิดออกมา

เซี่ยฉิงแอบโมโหในใจ การเป็นอัจฉริยะของสำนักเฟยหยู่ อีกทั้งยังเป็นสาวงามของสายเลือดบู๊โบราณ เธอเคยเจอการปฏิบัติอย่างเย็นชาแบบนี้ซะที่ไหนกันล่ะ แต่เธอมองพละกำลังของเฉินโม่ไม่ออก ไม่กล้าผลีผลามแตกหักกับเฉินโม่

“ขอโทษที่รบกวน!” เซี่ยฉิงเดินออกไปด้วยสีหน้าอึมครึม

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนถามเบาๆ อย่างไม่เข้าใจ “เฉินโม่ ทำไมนายทำกับเธอแบบนั้น ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นสาวงามนะ”

เฉินโม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “จิตใจเธอซับซ้อน ฉันไม่อยากเป็นพวกเดียวกับคนแบบนี้”

“เราเข้าไปกันเถอะ!” เฉินโม่พูดพลาง เดินไปข้างหน้า

การกระทำของเฉินโม่ เรียกความสนใจของทุกคน

“ไอ้หนุ่ม ถ้าไม่อยากโดนฟ้าผ่าตาย อย่าอวดเก่ง!” มีคนแสยะยิ้มเย็นชา แล้วพูดออกมา

เฉินโม่ไม่พูดอะไร มองอากาศด้านหน้าประตูตำหนัก ในสายตาของนักบู๊พวกนี้ บางทีตรงนั้นอาจเป็นเพียงอากาศ แต่ในสายตาเฉินโม่ ตรงนั้นคือลายต่างๆ ของค่ายกล

เฉินโม่ลองปล่อยพลังทิพย์ออกมา จู่ๆ มีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้นบนท้องฟ้า สายฟ้าขนาดเท่าแขนสองสายฟ้า ผ่าลงบนพลังทิพย์ที่เฉินโม่ปล่อยออกมา

“ที่แท้เป็นค่ายกลดึงสายฟ้าในบัดดล” เฉินโม่ดูหมิ่นในใจเล็กน้อย ค่ายกลดึงสายฟ้าในบัดดล เป็นเพียงค่ายกลที่ไม่ได้เรื่อง เป็นสิ่งที่พวกเด็กน้อยในโลกบำเพ็ญเซียนเอามาเล่นกันเท่านั้น

“ดูเหมือนเซียนอิสระคนสุดท้ายเมื่อพันปีก่อนท่านนี้ ก็แค่นั้น!” เฉินโม่สบประมาทนักพรตชางซงเล็กน้อย

เห็นเฉินโม่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม พวกนักบู๊ด้านหลังเข้าใจว่าเฉินโม่ตกใจจนช็อก แต่ละคนแสยะยิ้มเย็นชาบนใบหน้า

“ไอ้หมอนี่ ตกใจจนช็อกไปแล้วมั้ง!” มีคนแสยะยิ้มเย็นชา

ในแววตาของเซี่ยฉิงมีความเยาะเย้ยเช่นกัน เธอพูดในใจว่า “ดูเหมือนเมื่อกี้ให้ความสำคัญเขามากไป หึ!”

ผู้อาวุโสคนนั้นแอบมาข้างเฉินโม่เงียบๆ พูดเสียงเบาว่า “ถ้าทำลายค่ายกลไม่ได้ ห้ามอวดเก่งเด็ดขาด ค่ายกลสายฟ้านี่ไม่ใช่เล่นๆ”

เฉินโม่พยักหน้าพูดว่า “ค่ายกลธรรมดาๆ ไม่ยากสำหรับฉันหรอก”

“ไป!” เฉินโม่ดึงมือเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน เดินตรงเข้าไป

ด้านหลังมีคนยิ้มเยาะ “ไอ้หมอนี่รนหาที่ตายเหรอ”

“เขารนหาที่ตายไม่ใช่เรื่องสำคัญ ยังลากสาวงามไปด้วย น่าเสียดาย!” มีนักบู๊หนุ่มถือพัดพับคนหนึ่ง พูดด้วยใบหน้าเสียดาย

หลี่เจ๋อมองแผ่นหลังเฉินโม่ สีหน้าเคร่งขรึม เขารู้สึกว่าเฉินโม่มีความมั่นใจว่าจะทำลายค่ายกลได้

สมาชิกหน่วยมังกรทั้งสามคน ถกเถียงกันเบาๆ

มังกรสิบหกพูดว่า “ฉันคิดว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรยากสำหรับเฉินไต้ซือ!”

“อืม ฉันก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน!” มังกรสิบแปดพยักหน้าเห็นด้วยทันที

มังกรห้าไม่พูดอะไร แต่ในแววตาที่มองเฉินโม่ มีความคิดที่จะต่อสู้มากขึ้นอีก

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนกังวลเล็กน้อย แต่เพราะความเชื่อใจที่มีต่อเฉินโม่ เธอทำได้เพียงเชื่อเฉินโม่อย่างไม่มีเงื่อนไข

ขณะที่ทั้งสองเข้าใกล้ค่ายกล เกิดเสียงฟ้าผ่าดังขึ้นหนึ่งครั้ง ผ่าลงมาบนหัวทั้งสองคน

“กรี๊ด!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนตกใจจนกรี๊ดออกมา หลับตาปี๋ไม่กล้าลืมตาขึ้นมา ชี่แท้ในตัวระเบิดออกมาป้องกันร่างกายไว้

นักบู๊ส่วนใหญ่ด้านหลัง ยิ้มเยาะด้วยความสะใจ แล้วก็มีส่วนน้อยที่มีสีหน้ารับไม่ได้

ครั้งนี้แม้แต่ผู้อาวุโสที่มองเฉินโม่ในทางที่ดีมาตลอด ยังแอบส่ายหน้า ราวกับคิดว่าเฉินโม่ต้องตายแน่นอน

แต่เรื่องที่ทำให้ทุกคนคิดไม่ถึงได้เกิดขึ้นแล้ว

สายฟ้าสองสายฟ้าผ่าลงบนตัวเฉินโม่ ไม่สามารถทำอันตรายเฉินโม่กับเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนได้สักนิด เหมือนทั้งสองคนเดินเอื่อยเฉื่อยท่ามกลางสายฝน ผ่านการป้องกันของค่ายกลไปได้อย่างสบายๆ

“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง!”

นักบู๊ทุกคนตาค้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

หลี่เจ๋อกับหยางหมิงหยู่สีหน้าอึมครึมสุดขีด ความรู้สึกพ่ายแพ้อย่างรุนแรงผุดขึ้นมาในใจ

มังกรสิบหกหัวเราะ แล้วพูดเบาๆ ว่า “ฉันบอกแล้ว บนโลกนี้ไม่มีเรื่องยากสำหรับเฉินไต้ซือ”

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนลืมตาขึ้น พบว่าไม่ได้รู้สึกโดนฟ้าผ่าเหมือนที่จินตนาการไว้

เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ไม่มีความเชื่อมั่นในตัวฉันขนาดนั้นเลยเหรอ”

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนส่งเสียงประหลาดใจออกมา สีหน้าแดงระเรื่อ พูดอะไรไม่ออกสักคำ