แดนนิรมิตเทพ - บทที่1357
ยากิวยิโตะมองเฉินโม่ พูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ “เฉินไต้ซือ ผมก็ไม่ปิดบังคุณ ครั้งนี้ผมถูกไหว้วานมา เพื่อทำให้คุณไม่สามารถกลับไปยังหัวเซี่ยตลอดกาล!”
“ดังนั้น ต้องล่วงเกินแล้ว!”
เฉินโม่พอจะเดาได้แล้วว่ายากิวยิโตะถูกใครไหว้วานมา
ฐานะทางสังคมของยากิวยิโตะในประเทศต้าเหอก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว คนที่สามารถทำให้เขายอมที่จะทำงานให้ นอกจากหน่วยงานของรัฐบาลแล้ว เกรงว่าคงไม่มีใครจะได้รับเกียรตินี้อีก
เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ “คุณไม่ต้องออมมือ มีดดาบไร้ตา ในเมื่อผมมายืนอยู่ที่ที่ ก็ได้เตรียมความพร้อมไว้แล้ว ผมก็จะไม่ออมมือเด็ดขาด!”
“ดี ถ้างั้นก็ให้การต่อสู้ที่แท้จริงเริ่มขึ้นเถอะ!” น้ำเสียงของยากิวยิโตะก้องกังวาน ดังไกลไปพันเมตร
ผู้ชมที่อยู่ด้านล่างฟังแล้วงงมาก “นี่มันอะไรกัน? ความหมายของยากิวยิโตะ เมื่อกี้แค่เล่นๆเหรอ ตอนนี้การต่อสู้ของจริงเพิ่งจะเริ่ม?”
“มันช่างน่ากลัวนะ ถ้าหากพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งขนาดนั้นยังไม่นับเป็นการต่อสู้ที่จริงจัง ถ้าอย่างนั้นการต่อสู้ของจริงมันช่างทำให้คนอยากที่จะติดตาม การต่อสู้ระหว่างเขาสองคนมันจะเป็นยังไงกันแน่?”
ผู้ชมของประเทศต้าเหอตื่นเต้นจนเลือดเดือดพล่าน ดูแล้วยากิวยิโตะที่พวกเขาเคารพศรัทธา แข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคาดคิดไว้มาก
“ยากิวยิโตะต้องชนะ!”
“ยากิวยิโตะต้องชนะ!”
ด้านล่าง ฝูงชนของประเทศต้าเหอต่างตื่นเต้นและอารมณ์กำลังขึ้นสูงมาก เสียงตะโกนของพวกเขาทำให้เขาฟู่ถุสะท้าน
ตอนนี้สีหน้าคนของหัวเซี่ย กลับดูแย่มาก ถ้าหากยากิวยิโตะยังไม่ได้ใช้กำลังที่แท้จริง แล้วเฉินไต้ซือจะสามารถรับมือได้ไหวมั้ย?
ประเทศหัวเซี่ย คนเกือบครึ่งของหัวเซี่ยกำลังดูการต่อสู้นี้ผ่านคลิปถ่ายทอดสด
คำพูดของยากิวยิโตะที่ส่งผ่านทางคลิป ดังถึงหูของพวกเขาอย่างชัดเจน
“เป็นไปได้ไง? ยากิวยิโตะยังไม่ได้ใช้พลังที่แท้จริง ถ้าอย่างนั้นเฉินไต้ซือคงจะลำบากแล้ว！”
“อย่ากังวลเลย นายจะรู้ได้ไงว่าเฉินไต้ซือจะไม่มีไพ่ใบสุดท้ายอยู่ในมือ？”
“ใช่ ฉันเชื่อว่าเฉินไต้ซือต้องมีไพ่ใบสุดท้ายอยู่ในมือ เฉินไต้ซือต้องชนะ！”
“เฉินไต้ซือต้องชนะ！”
“เฉินไต้ซือต้องชนะ！”
แผ่นดินหัวเซี่ย พื้นที่หลายร้อยล้านตารางกิโลเมตร เพื่อนร่วมชาติหลายร้อยล้านคน กำลังชูมือตะโกน
พลังเสียงนี้ราวกับเสียงวิ่งของม้าหลายหมื่นตัว ราวกับเสียงคลื่นของแม่น้ำฮวงโห ได้กลบทับคนของประเทศต้าเหอหลายเท่า！
เฉินโม่มองไม่เห็น แต่คนหัวเซี่ยที่อยู่ในประเทศต้าเหอต่างก็เห็นกันแล้ว
กำลังใจจากเพื่อนร่วมชาติหลายร้อยล้านคน ดูเหมือนจะถูกส่งไปยังหัวใจของชาวหัวเซี่ยทุกคนที่เชิงเขาฟู่ถุผ่านคลิป
ทำให้เขาได้รับความรู้สึกเดียวกันโดยไม่ต้องนัดหมาย จนอดไม่ได้ที่จะชูมือขึ้น แล้วตะโกนอย่างเสียงดัง “เฉินไต้ซือต้องชนะ！ เฉินไต้ซือต้องชนะ！”
“ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคนส่งกำลังใจให้คุณ เบื้องหลังของคุณก็คือเพื่อนร่วมชาติหลายร้อยล้านคน!”
“ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคนส่งกำลังใจให้คุณ เบื้องหลังของคุณก็คือประเทศชาติที่แข็งแกร่ง！”
เล่หรูหั่วยิ่งเงียบๆในฝูงชน เมื่อเห็นภาพนี้ ในคลิปเพื่อนร่วมชาติกำลังตะโกนเชียร์เฉินไต้ซือต้องชนะอย่างเสียงดัง！
ในพริบตาเดียว ใบหน้าของเล่หรูหั่วก็เต็มไปด้วยรอยน้ำตา
“เฉินโม่ นายเห็นหรือยัง? เพื่อความปรารถนาของชวนหัวเซี่ยนับหลายร้อยล้านคน การต่อสู้นี้ นายต้องชนะ！”
จูเทียนเหลียงตะโกนอย่างสุดเสียง ตั้งแต่เด็กจนโตเขาที่ไม่เคยต้องกังวลอะไรเลย เข้าใจมาตลอดว่าโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่จะสามารถเข้าไปอยู่ในใจของเขาได้อย่างจริงจัง
แต่ว่าเขารู้สึกว่าตัวเองนั้นผิดอย่างมาก ตอนนี้เวลานี้ เขาไม่ใช่ลูกเศรษฐีร้อยล้านคนนั้นอีกต่อไป ตอนนี้เขาเป็นเพียงคนธรรมดาของหัวเซี่ย
เผยซื่อหาวที่ตาแดง เขาที่มีแต่เรื่องแก้แค้นในใจ ตอนนี้ถึงได้เข้าใจว่า ตอนนั้นตัวเองนั้นใจแคบขนาดไหน
“ที่แท้ตอนนั้นที่เฉินไต้ซือไม่ได้ปฏิเสธเขา แต่อยากให้เขาเข้าใจ เกียรติและความอับอายส่วนตัวนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อย ทำตนให้เจริญแล้ว ตระกูลก็ดี ตระกูลดีแล้ว ชาติก็ดี ชาติดีแล้ว โลกจึงจะสงบสุข！”