แดนนิรมิตเทพ - บทที่1359
แดนนิรมิตเทพ บทที่1359
พลังสรรพสิ่งและความแข็งแกร่ง ส่งเสริมซึ่งกันและกัน
อาศัยพลังสรรพสิ่งสามารถใช้พลังดาบได้ถึงที่สุด
หากควบคุมพลังสรรพสิ่งได้แล้ว มันไม่น้อยไปกว่าการได้ควบคุมกฎสวรรค์
ยากิวยิโตะในเวลานี้ กำลังอาศัยพลังฟ้าดิน ให้สายฟ้าส่งไปยังดาบ
ที่เขาไม่ใช้ใช้ประโยชน์จากชัยชนะในการไล่ตาม ก็เพื่อสร้างพลังสรรพสิ่ง ตอนนี้พลังสรรพสิ่งสำเร็จแล้ว
ยากิวยิโตะค่อยๆเงยหน้าขึ้น มองเฉินโม่ ฉีกยิ้มแล้วพูด “เฉินไต้ซือ สามารถตายด้วยคมดาบของฉันยากิวยิโตะ นับว่าเป็นเกียรติของคุณแล้ว！”
เฉินโม่กล่าวอย่างราบเรียบ “ขอโทษด้วย ผมไม่อยากได้เกียรติแบบนี้！”
ยากิวยิโตะส่ายหัว “ไม่อยากได้ ก็ต้องเอา ไม่นับคำพูดของนาย ต้องนับที่คำพูดของฉัน！”
เฉินโม่ชูหมัดขึ้น “ไม่นับคำพูดของนายด้วย มีเพียงคำพูดของมันเท่านั้น！”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ………..”
ยากิวยิโตะแหงนหน้าหัวเราะ ทันใดนั้น เสียงหัวเราะก็หยุดลงโดยไม่มีแจ้งเตือนเลย ในที่สุดดาบที่หลอมรวมไปด้วยพลังฟ้าดินก็ถูกดึงออกมา！
“เคล็ดวิชาสองท่อน ดาบเดียวเป็นสองท่อน!”
ดาบเล่มนั้นไม่ปรากฏ แผ่นดินสงบสุข ดาบปรากฏ ฟ้าดินทลาย！
จุดแสงสีแดงที่ทำให้ตาเกือบบอด จากจุดเล็กๆ ก็ได้แผ่ขยายใหญ่สุดในพริบตา
เช่นเดียวกับตอนที่เฉินโม่ใช้กระบี่เก้าต้าเต๋าผ่าท้องฟ้า แสงสีแดงนั้นได้แบ่งฟ้าดินเป็นสองส่วน
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะหลับตาลง แม้แต่ประชาชนของหัวเซียที่ดูผ่านคลิปวิดีโอก็อดไม่ได้ที่จะหลับตา
แสงสีแดงนั้นทรงพลังมาก คนที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ดูเหมือนจะสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่ยิ่งใหญ่นี้
อย่างไรก็ตามแสงสีแดงก็หายไปเร็วเช่นกัน พริบตาเดียว แสงก็หายไปแล้ว ฟ้าดินก็กลับมาสงบอีกครั้ง
ยากิวยิโตะที่คุกเข่าข้างเดียว กลับสู่ท่าที่ชักดาบ เพียงแต่ว่ามันไม่มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างเมื่อกี้แล้ว
“เฉินไต้ซือล่ะ?”
ด้านล่างเขาฟู่ถุ ชายหนุ่มคนหนึ่งของประเทศต้าเหออุทานขึ้นด้วยความตกใจ เวลานี้ ทุกคนเหมือนตื่นจากฝัน ต่างเริ่มมองหาเฉินไต้ซือ
ร่างของเฉินโม่เหมือนได้หายสาบสูญไปกับอากาศ และหาไม่เจออีกเลย
“เฉินไต้ซือ…….ตายแล้ว?”
ชายหนุ่มคนนั้นตะโกนอีกครั้ง
“เย่ ยากิวยิโตะชนะแล้ว！”
ประชาชนของประเทศต้าเหอต่างก็เริ่มมีปฏิกิริยา และเริ่มส่งเสียงเชียร์
อีกทั้งยังได้มองคนของหัวเซี่ยอย่างท้าทาย
ในกลุ่มคนของหัวเซี่ย กลับเงียบกริบ
“เฉินไต้ซือแพ้แล้ว？”
“มันเป็นไปได้ไง!”
เผยซื่อหาวหน้าซีดเผือด มองท้องฟ้าของเขาฟู่ถุอย่างงุนงง ไม่ว่าจะค้นหายังไง ก็ไม่เจอร่างของเฉินไต้ซืออีกเลย
“ยากิวยิโตะดาบเดียว，ยากิวยิโตะดาบเดียว สมคำร่ำลือจริงๆ！
เผยซื่อหาวถอนหายใจพูด แม้ว่าเขาจะไม่สามารถยอมรับความจริงที่เฉินโม่พ่ายแพ้ แต่เขารู้พลังดาบของเมื่อกี้ ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแห่งแดนเทพก็ไม่ใช่ว่าจะต้านทานได้
เฉินไต้ซือคงจะแพ้แล้ว!
ในประเทศหัวเซี่ย บนหน้าจอโทรศัพท์จำนวนนับไม่ถ้วน และประชาชนหัวเซี่ยที่นับไม่ถ้วน ต่างนั่งมองหน้าจออย่างงุนงง
“เฉินไต้ซือแพ้แล้วเหรอ?”
“เฉินไต้ซือแพ้ได้ไง!”
นักบู๊หนุ่มคนหนึ่งถามนักบู๊อาวุโสที่อยู่ข้างกายอย่างเบาๆ “อาจารย์ เฉินไต้ซือตายแล้วเหรอ?”
อาจารย์ของเขาที่ดวงตาคอลไปด้วยน้ำตา “พูดเบาๆ ไม่ เฉินไต้ซือยังไม่ตาย เฉินไต้ซือจะตายได้อย่างไร? เฉินไต้ซือไม่มีทางตาย!”
“ใช่ เฉินไต้ซือไม่มีทางตายไปจากหัวใจของพวกเรา！”
“หัวเซี่ยไม่สิ้น โลกฝึกบู๊คงอยู่ไปตลอดกาล จิตวิญญาณนักบู๊ของเฉินไต้ซือจะเป็นแรงบันดาลใจโลกฝึกบู๊ตลอดไป
“แต่ เฉินไต้ซือก็แพ้ไปแล้ว！” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดอย่างเสียงใจ
คำพูดนี้ ได้พูดแทนความในใจของทุกคน ทุกคนเห็นกับตาว่าเฉินไต้ซือหายไปกับดาบนั้น เฉินไต้ซือ สุดท้ายก็แพ้แล้ว
ทุกคนต่างก็เศร้าใจ คนไม่น้อยเริ่มแอบเช็ดน้ำตา