แดนนิรมิตเทพ - บทที่1403
รอบๆเขาเทียนซานอุณหภูมิยิ่งอยู่ยิ่งต่ำลง แต่ว่านักบู๊ที่มาที่นี่ยิ่งอยู่ยิ่งเยอะขึ้น
ตอนนี้ กลุ่มของเฉินโม่สามารถเจอกับนักบู๊ที่มาใหม่เกือบจะทุกช่วงเวลา
แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามมองพลังบำเพ็ญของเฉินโม่ไม่ออก ก็ไม่กล้าที่จะลงมือโดยสุ่มสี่สุ่มห้า ทุกคนกำลังเก็บพลังเอาไว้ เก็บเอาไว้ใช้เมื่อเข้าไปในจวนน้ำแข็ง
บนเขาเทียนซานลมยิ่งอยู่ยิ่งแรง มันพิสูจน์คำพูดประโยคนี้ได้อย่างดี ลมหนาวเหมือนดั่งมีด
หลินหยุนกล่าว “ผู้อาวุโส สองสามวันนี้เหมือนอุณหภูมิจะไม่ลดลงอีกแล้ว น่าจะเพราะว่าได้ลดลงถึงต่ำสุดแล้ว ฉันคาดการณ์ว่าจวนน้ำแข็งจะปรากฏในไม่ช้านี้”
หลินหยุนก็คือผู้หญิงคนนั้น เป็นลูกศิษย์ของสำนักเล็กๆในโลกฝึกบู๊ สำนักของเขาถูกคนของโลกบู๊โบราณยึดครอง ดังนั้นพวกเขาทั้งสามคนจึงอยากจะมาเสี่ยงดวงที่จวนน้ำแข็ง หวังว่าจะได้เจอปาฏิหาริย์ถึงเวลาจะได้ไปแย่งสำนักกลับคืนมา
เฉินโม่มองสายลมหนาวและหิมะที่โปรยปรายเต็มท้องฟ้า คาดว่าอุณหภูมิน่าจะติดลบสิบกว่าองศา ถ้าหากคนธรรมดามาที่นี่ เกรงว่าคงจะทนความหนาวแบบนี้ไม่ไหว
“ดูเหมือนว่าจวนน้ำแข็งนี้จะอยู่ไม่ไกลจากโลกปัจจุบันแล้ว แต่จวนน้ำแข็งนี้ทำไมถึงได้หนาวขนาดนี้? ในวิชาของสำนักเสวียนเต๋า เกรงว่าคงมีแต่วิชาศารสตร์น้ำแข็งนรกขุมเก้าที่จะสามารถทำได้แบบนี้ อย่างไรก็ตามวิชาศารสตร์น้ำแข็งนรกขุมเก้าเป็นวิชาระดับกลาง ศิษย์น้องไม่มีทางที่จะละทิ้งการฝึกสุดยอดวิชาอื่น เพื่อที่จะเลือกฝึกวิชาระดับกลางนี้นะ?”
ความกระตือรื้อที่มีอยู่ในใจของเฉินโม่ มอดไหม้ไปไม่น้อย คาดว่าจวนน้ำแข็งนี้คงไม่ใช่ดินแดนที่ที่ศิษย์น้องคนนี้เคยอยู่มาก่อน
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่ามันจะเป็นที่อยู่ของใครมาก่อน แต่ต้องมีความเกี่ยวข้องกับศิษย์น้องอย่างแน่นอน
“รีบดูเร็วเข้า นั่นจวนน้ำแข็ง นั่นจวนน้ำแข็ง จวนน้ำแข็งปรากฏขึ้นบนโลกแล้ว！”
ทันใดนั้น ชายหนุ่มชุดดำคนหนึ่ง ชี้ไปยอดเขาที่อยู่ไม่ไกลจากตรงหน้า ตะโกนด้วยความดีใจ
เฉินโม่เงยหน้าขึ้นไปมอง เห็นเพียงบนยอดเขา มีปากถ้ำที่แปลกประหลาดเหมือนภาพลวงตาปรากฏขึ้นกลางอากาศ มันเหมือนกับกระจกบานหนึ่ง
“เร็วเข้า！”
คนทั้งหมดก็ได้มุ่งหน้าไปทางปากถ้ำ
หลินหยุนพูดอย่างร้อนใจ “ผู้อาวุโส เราก็เข้าไปกันเถอะ！”
เฉินโม่พยักหน้า แล้วถาม “ไม่รู้ว่าทางเข้าจวนน้ำแข็งจะเปิดนานแค่ไหน?”
หลินหยุนตอบกลับ “น่าจะหลายชั่วโมงอยู่ เรารีบเข้าไปกันเถอะ！”
เฉินโม่ขมวดคิ้ว “เข้าไปแล้วจะออกมายังไง?”
“เรื่องนี้ไม่ต้องห่วง ผ่านไปสักระยะ จวนน้ำแข็งจะมีพลังหนึ่งที่จะส่งคนที่มาจากข้างนอกออกไปทั้งหมด” หลินหยุนกล่าว
เฉินโม่พยักหน้า ในใจกระตุกไปหนึ่งที “ดูเหมือนจวนน้ำแข็งกำลังรอการมาของใครสักคน？”
“ไปกันเถอะ！”
เฉินโม่พาทั้งสามคนเข้าไปในประตูนั้น
หลังจากเข้าประตูมาแล้ว เฉินโม่และพวกก็มาถึงพื้นที่พิเศษแห่งหนึ่ง
ที่นี่เหมือนเป็นโลกของตัวเอง มองเผินๆ ขาวโพลนไปด้วยหิมะ ราวกับโลกบริสุทธิ์ที่ไม่เคยแปดเปื้อนมาก่อน
เฉินโม่มองทุกอย่างนี้ ในใจก็เกิดความสงสัย “เห็นได้ชัดว่านี่คือโลกใบเล็กแห่งหนึ่ง ดูเหมือนว่ามันจะเป็นชิ้นส่วนอวกาศที่แตกเป็นเสี่ยงๆในสมัยโบราณ พลังทิพย์ที่นี่มีความสมบูรณ์มากกว่าโลกภายนอก แม้ว่ามันจะไม่ดีเท่าเขาซูคง แต่เมื่อเทียบกับของกลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรังนั้นแข็งแกร่งกว่ามาก”
“จวนน้ำแข็ง ในที่สุดก็หาเจอแล้ว！” ด้านข้าง มีนักบู๊มากมายกำลังโห่ร้อง ตื่นเต้นกันจนทำอะไรไม่ถูก
“เฮ้ย ทุกคนเงียบๆหน่อย ฉันมีความคิดเห็นจะเสนอ！” ชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวออกมา ชูมือขึ้น ตะโกนพูดกับทุกคน
ผู้คนมองไปทางเขา บางส่วนมีสีหน้าที่ดูถูก บางส่วนมีสีหน้าที่สงสัย และบางส่วนแทบไม่อยากจะสนใจเขาเลย
บนใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้นมีความลำพองใจ ตะโกนพูด “ทุกคนต่างก็รู้ว่า จวนน้ำแข็งแห่งนี้เต็มไปด้วยความอันตราย ฉันขอเสนอให้ทุกคนรวมกลุ่มกัน กลุ่มละสามคน หรือห้าคน แบบนี้จะได้ช่วยเหลือดูแลกัน”
“เช้อ ฉันก็นึกว่าจะมีข้อเสนอที่ดีเด่นอะไร? ที่แท้ก็คำพูดไร้สาระ?” ชายหนุ่มที่ถือพัดอยู่ในมือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย แต่หารู้ไม่ ในสภาพอากาศที่หนาวเหน็บเต็มไปด้วยหิมะ ในมือยังถือพัดอยู่ คนอื่นไม่ได้มองว่าเขาเท่ห์ แต่กลับมองว่าเขา……บ้าและไม่เต็ม