แดนนิรมิตเทพ - บทที่1409

ด้วยผู้คนจำนวนมากที่วิ่งเข้าไปพร้อมกัน รูปน้ำแข็งแกะสลักเหล่านั้นที่ไม่มีความคิด พวกมันตกตะลึงไปสองสามวินาที ก่อนที่จะรู้สึกตัวและพุ่งเข้าหาฝูงชน

อย่างไรก็ตาม รูปน้ำแข็งแกะสลักเหล่านี้พุ่งเข้าหาคนที่เข้ามาในลานจัตุรัสก่อน ตอนนี้ทุกคนไม่มีใจจะต่อสู้ อยากจะข้ามผ่านไปเท่านั้น ดังนั้นคนที่อยู่ด้านหลังที่ยังไม่ถูกรูปน้ำแข็งแกะสลักโจมตี รีบใช้พลังทั้งหมดฝ่าไปด้านหน้า

เมื่อรูปน้ำแข็งแกะสลักรู้สึกตัว คนจำนวนมากได้ฝ่าไปถึงนอกเขตจัตุรัสแล้ว

เฉินโม่พาหลินหยุนสามคน ยืนอยู่ตรงขอบจัตุรัส มองรูปน้ำแข็งแกะสลักที่ก้าวเข้ามาทางเขาสองก้าว จากนั้นก็หันหลังเดินกลับไป

หลินหยุนทั้งสามคนอุทานอย่างดีอกดีใจ “พวกมันกลับไปแล้ว！”

“เป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย พวกเขามีหน้าที่รักษาการณ์ลานจัตุรัสเท่านั้น ขอเพียงไม่เข้าไปในลานจัตุรัส ก็จะไม่ถูกพวกมันโจมตี ！” มีนักบู๊ตะโกนพูดอย่างดีใจ

ครั้งนี้จำนวนคนที่ฝ่ามาได้มีเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ แน่นอน มันยังมีคนบางส่วนที่โชคร้ายที่ต้องตายอยู่บนลานจัตุรัส

“ไปกันเถอะ” เฉินโม่มองไปแวบหนึ่ง ก็พูดขึ้นอย่างเบาเสียง

หลินหยุนทั้งสามคนก็พยักหน้าตอบ รีบเดินตามเฉินโม่ มุ่งหน้าเดินไปข้างหน้า

ในเมื่อมาหาของล้ำค่าที่นี่ คนเหล่านี้ก็ได้เตรียมตัวเตรียมใจมานานแล้ว ดังนั้นสำหรับคนที่ต้องเสียชีวิตบนลานจัตุรัส ก็ไม่ได้มีความเห็นใจพวกเขามากนัก

เมื่อเห็นเฉินโม่เดินไปแล้ว คุณชายฉางก็ได้แอบพยักหน้าให้กับชายชราที่เดินตามเฉินโม่มาโดยตลอด ชายชราคนนั้นก็เดินตามเฉินโม่ไป

“เราก็ไปกันเถอะ จวนน้ำแข็งอาจจะอยู่ด้านหน้าก็ได้！” ปรมาจารย์หน้ากวางพูดขึ้นอย่างเสียงดัง ในน้ำเสียงไม่อาจปิดซ่อนความดีใจเอาไว้

“ไป อย่าให้ไอ้หนุ่มคนนั้นแซงหน้าไปแล้ว！” มีชายหนุ่มมองเบื้องหลังของเฉินโม่และพวก แล้วพูดอย่างเสียงดัง

ทุกคนรีบเดินตามพวกเฉินโม่ไป ทิ้งรอยเท้าที่ยุ่งเหยิงไว้บนพื้นหิมะ แต่ก็ถูกหิมะที่ตกลงมาปกคลุมไปในไม่ช้า

เมื่อผ่านยอดเขาลูกหนึ่ง ก็เป็นมีหอน้ำแข็งปรากฏตรงสายตา รอบหอน้ำแข็ง ยังมีคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่กับที่ มองหอน้ำแข็งด้วยสายตาที่ล่องลอย

“มีคนมาถึงที่นี่ก่อนด้วย！”

ด้านหลังของเฉินโม่ หลินหยุนอุทานด้วยความตกใจ

“แล้วพวกเขาทำไมยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่ขยับเลยล่ะ?” มีนักบู๊ถามอย่างสงสัย

คนที่ยืนอยู่รอบๆหอน้ำแข็ง ก็เห็นพวกของเฉินโม่เข้าแล้ว ต่างก็หันหน้ามามอง

“คาดว่าน่าจะถูกพลังสกัดกั้นเอาไว้ เราเข้าไปดูเถอะ！”ปรมาจารย์หน้ากวางพูดขึ้น

เฉินโม่และคนอื่นเดินเข้าไป เห็นหอน้ำแข็งที่อยู่ตรงหน้าได้ชัดเจนยิ่งขึ้น หอน้ำแข็งสูงสิบกว่าเมตร เป็นสถาปัตยกรรมโบราณ แบ่งเป็นสามชั้น ด้านหน้า มีประตูหินอยู่บานหนึ่ง

ประตูหินถูกปิดเอาไว้ ด้านบนแกะสลักไว้ด้วยผู้หญิงถือดาบกำลังโบยบิน

ดวงตาของเฉินโม่เป็นประกาย รูปบนประตูหินเหมือนรูปที่อยู่บนหยกที่หลินหยุนให้เขาเลย

ด้านบนของประตูหิน มีอักษรสองตัว อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่อักษรที่หัวเซี่ยใช้อยู่ในปัจจุบัน มันคล้ายกับอักษรจารึกกระดูกผีในยุคแรกๆ

เฉินโม่ที่เคยศึกษาหนังสือของหลายร้อยชนเผ่า เคยเห็นอักษรชนิดนี้มาก่อน แต่มันคือกลุ่มลี้ลับกลุ่มหนึ่งในโลกบำเพ็ญเซียน ชนเผ่าโบราณ

“มันเหมือนตัวอักษรของชนเผ่าโบราณ”

“อักษรที่เขียนอยู่บนนั้นคืออะไร?” มีนักบู๊ถามคนที่มาถึงก่อน

“ไม่รู้เหมือนกัน” คนพวกนั้นตอบกลับอย่างเย็นชา ไม่ค่อยจะพอใจกับคนที่เพิ่งจะมาถึง

“มีชายหนุ่มที่โผงผางคนหนึ่งพูดขึ้น “จะไปสนใจทำไมว่ามันคืออักษรอะไร เราเข้าไปดูกันว่ามีของล้ำค่าหรือเปล่า”

ขณะที่พูด ทุกคนก็ก้าวเดินไปทางประตูหิน

นักบู๊ที่มาถึงก่อนหน้านี้ มองชายหนุ่มคนนั้นดูสายตาที่เย้ยหยัน ราวกับว่ารอดูชายหนุ่มคนนั้นขายหน้า

กลุ่มของเฉินโม่ที่มาถึงทีหลัง ทุกคนต่างมีสีหน้าที่รอคอย ในเมื่อคนที่มาถึงแล้วยังไม่เข้าไป เห็นได้ชัดว่ามันคงเข้าไปไม่ง่ายนัก