แดนนิรมิตเทพ - บทที่1422

“เดินดูรอบๆตามฉัน ต้องเดินตามฉันนะ และอย่าจับไปเรื่อย!” เฉินโม่พูดสั่งอย่างเคร่งขรึม

“ครับ ค่ะ!” พวกหลินหยุนเคยเห็นความสามารถของเฉินโม่มาแล้ว ก็ต้องเชื่อฟังเฉินโม่อยู่แล้ว

ตำหนักใหญ่มาก มีห้องทั้งสองฝั่ง เฉินโม่ทำได้เพียงเดินดูทีละห้อง

ในห้องไม่ได้มีของพิเศษอะไร นอกจากพวกคันฉ่องและของที่ผู้หญิงใช้หวีผม ไม่ได้พวกของล้ำค่าอะไรเลย

หรือต่อให้มีของล้ำค่า ก็คงถูกคนที่เข้ามาก่อนหน้านี้เอาไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อเฉินโม่และคนอื่นๆ มาถึงห้องสุดท้ายที่ใหญ่เป็นพิเศษ พวกเขาเจอกับพลังต้องห้ามอีกครั้ง

“ผู้อาวุโส ห้องนี้เป็นห้องสุดท้ายแล้ว ห้องก่อนหน้านี้ล้วนไม่มีพลังต้องห้ามเลย มีแต่ห้องนี้ที่มี ดูแล้วห้องนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน” หลินหยุนพูดวิเคราะห์

เฉินโม่พยักหน้า แล้วกล่าว “ที่นี่ไม่เหมือนจริงๆ ขนาดของห้องนี้ใหญ่กว่าห้องก่อนหน้านี้ ดูเหมือนห้องนี้จะเป็นห้องพักประจำของเจ้าของ ที่เหลือล้วนเป็นห้องรับแขกเท่านั้น”

หลินหยุนกล่าว “แต่ว่าห้องนี้ได้ตั้งพลังต้องห้ามเอาไว้ ผู้อาวุโสจะสามารถเปิดมันได้หรือไม่?”

เฉินโม่ยื่นมือออกไป มีความสั่นเล็กน้อย ขยับเบาๆและช้าๆในความว่างเปล่าที่มองไม่เห็น ราวกับสัมผัสงานศิลปะที่ล้ำค่า

“ใช่แล้ว มันคือพลังเขตแดนไร้จำกัดของสำนักเสวียนเต๋า

“ศิษย์น้องหญิง ใช่เธอหรือเปล่า?”

โพธิจิตของเฉินโม่ซึ่งไม่เคยสั่นไหวมาเป็นเวลาหกร้อยปี ในขณะนี้มันเต้นอย่างรุนแรงราวกับมนุษย์ที่มีอารมณ์อ่อนไหวคนหนึ่ง

พลังเขตแดนไร้จำกัดเป็นพลังต้องห้ามระดับสูงของสำนักเสวียนเต๋า ต่อให้เป็นผู้บำเพ็ญระดับเดียวกันก็ไม่สามารถทำลายมันได้ นอกจากคนของสำนักเสวียนเต๋า

ถ้าหากตอนตั้งพลังต้องห้ามนี้ พลังบำเพ็ญของศิษย์น้องหญิงเหนือกว่าเฉินโม่อย่างมากล่ะก็ เกรงว่าแม้แต่เฉินโม่ก็คงไม่สามารถทำลายมันได้เช่นกัน

“หวังเพียงว่าพลังบำเพ็ญของศิษย์น้องหญิงในตอนนั้นยังไม่ถึงแดนจิตปฐม！”

ตอนนี้เฉินโม่อยู่ในชั้นแปดแดนรวมพลัง ถ้าหากพลังบำเพ็ญของศิษย์น้องหญิงถึงแดนจิตปฐม อย่างน้อยเฉินโม่ก็ต้องถึงแดนยาทองถึงจะสามารถทำลายพลังต้องห้ามนี้ได้

“ลองดูสักตั้ง！”

เฉินโม่เก็บความคิด เริ่มทำลายพลังต้องห้ามอย่างจริงจัง

ใช้เวลาไปสิบนาทีเต็ม เฉินโม่ถึงสามารถปลดพลังต้องห้ามของห้องนี้ได้

คลื่นพลังทิพย์ได้กลายเป็นสายลม พัดผ่านหน้าผากของเฉินโม่ และได้พัดเอาเม็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผากของเฉินโม่ออกไปหมด

“ยังดีที่พลังบำเพ็ญของศิษย์น้องหญิงในตอนนั้น ยังไม่ถึงแดนจิตปฐม” เฉินโม่แอบดีใจ

“ผู้อาวุโส เปิดได้แล้วหรอ?” หลินหยุนถามอย่างตื่นเต้น

เฉินโม่พยักหน้า “เปิดได้แล้ว เราเข้าไปดูกันเถอะ！”

“ดีมากเลย” หลินหยุนทั้งสามดีใจเป็นอย่างมาก ที่ตรงนี้น่าจะเป็นที่ที่ลึกลับที่สุดในจวนน้ำแข็งแล้ว จวนน้ำแข็งที่เปิดมาหลายปีขนาดนี้ คาดว่าที่ตรงนี้ยังไม่เคยมีคนเข้ามาก่อน คิดไม่ถึงว่าวันนี้พวกเขาจะโชคดีสามารถเข้ามาดูได้

ต่อให้จะไม่ได้อะไรเลย มันก็เกินความปรารถนาของพวกเขาไปแล้ว！

ประตูไม้ถูกเปิดออกด้วยเสียงเอี๊ยดอ๊าด เป็นเพราะถูกห้ามไม่ให้เข้า ห้องจึงสะอาดสะอ้านเหมือนเมื่อก่อน

ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นห้องนอนของผู้หญิง แต่การตกแต่งภายในก็เรียบง่ายอย่างมาก มีเก้าอี้ไม้ไผ่ สตูลไม้ไผ่ และเตียงไม้ที่เรียบง่าย

ไม่มีลิปแดงไม่มีแป้ง และก็ไม่มีเครื่องสำอางที่ยุ่งยากเหล่านั้น ไม่มีแม้กระทั่งภาพวาดหรือกระดาษแม้แต่ใบเดียว

ห้องทั้งห้องว่างเปล่า มีเพียงบนโต๊ะไม้เตี้ยตัวนั้น วางไว้ด้วยกล่องไม้หนึ่งใบ

“ในกล่องไม้นี้ใส่ของอะไรไว้กันแน่? ถึงต้องใช้พลังเขตแดนไร้จำกัดมาปกป้องมัน?” เฉินโม่สงสัยในใจ ต้องรู้ว่าพลังเขตแดนไร้จำกัดเป็นพลังเขตแดนระดับสูงของสำนักเสวียนเต๋า ด้วยความสามารถของแดนยาทอง ถ้าคิดอยากจะตั้งพลังเขตแดนไร้จำกัด ยังต้องใช้พลังอย่างมหาศาล

ดังนั้นเฉินโม่รู้สึกว่าของที่อยู่ในกล่องไม้ ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

บางทีในกล่องไม้นี้อาจจะซ่อนที่อยู่ของศิษย์น้องหญิงเอาไว้

เฉินโม่จับจ้องกล่องไม้เป็นเวลานาน ทำให้หลินหยุนทั้งสามคนเกิดความสงสัยเล็กน้อย

จากนั้นเฉินโม่ค่อยๆเดินเข้าไป ใช้มือที่สั่นเล็กน้อย เปิดกล่องไม้ออก