แดนนิรมิตเทพ - บทที่1427
การโจมตีที่ทรงพลังของทั้งสี่คนเมื่ออยู่ต่อหน้าเก้ากระบวนกระบี่มหาธรรม กลับเป็นการโจมตีที่ไม่ได้เรื่องเลย แม้แต่พวกเขาทั้งสี่คน ก็ยังถูกช่องเปิดของรอยต่ออากาศดูดเข้าไปถึงสามคน เหลือเพียงเทพธิดาหลิงซวงที่โชคดีรอดมาได้
ถนนแห่งดวงดาวแม้แต่ผู้บำเพ็ญแดนยาทองยังไม่กล้าที่จะกล้ำกรายเข้าไปง่ายๆ ยิ่งไปกว่านั้นมันคือความแปรปรวนของอวกาศ? สามคนนั้นไม่มีทางรอดอย่างแน่นอน！
ด้านล่าง ทุกคนมองไปที่ท้องฟ้า ไม่เข้าใจเกิดอะไรขึ้น
ด้วยความสามารถของพวกเขา มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถมองเห็นพลังเก้ากระบวนกระบี่มหาธรรมที่เฉินโม่ใช้ พวกเขาเห็นเพียงเฉินโม่หายตัวไปอย่างกะทันหัน ตามมาด้วยลู่เจี้ยนอู่และอีกสองคนก็หายตัวไปอย่างแปลกประหลาด
“พวกเขาแพ้แล้วเหรอ?” คำถามนี้เกิดขึ้นในหัวของเหล่านักบู๊พร้อมกัน
เฉินโม่ค่อยๆร่อนตัวลงบนพื้น เหลือบมองเทพธิดาหลิงซวงที่ซึ่งเสื้อผ้าสีขาวเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดง แล้วมองไปยังผู้คน และถามขึ้นอย่างราบเรียบ “ยังมีคนอยากจะแย่งของของฉันอีกมั้ย?”
นักบู๊หลายร้อยคน ถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างพร้อมกัน และก้มหน้าลง
เขาคนเดียวต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเทพถึงสี่คน ฆ่าไปสามคน ละเว้นไว้หนึ่ง พลังการต่อสู้แบบนี้คงไม่มีมากในโลกบู๊โบราณ
แม้ว่าตอนนี้เฉินโม่จะสิ้นเรี่ยวแรงแล้ว แต่ก็ไม่มีใครกล้าคิดที่จะโจมตีเขาอีกต่อไป
เมื่อเห็นว่าไม่มีคนกล้าก้าวขึ้นมาแล้ว เฉินโม่มองหาหลินหยุนทั้งสามคนเจอในฝูงชน แล้วพูดขึ้นอย่างราบเรียบ “ไปกันเถอะ！”
นักบู๊หลายร้อยคนมองดูเฉินโม่จากไปโดยไม่กล้าพูดเลยแม้แต่คนเดียว ต่อให้บนตัวของเฉินโม่จะมีของล้ำค่า พวกเขาก็ไม่กล้าไปแย่งชิงมัน
ชีวิต มีค่ามากกว่าของล้ำค่า！
จวนน้ำแข็งไม่มีวิชาที่สามารถออกไปได้ ต้องรอให้ถึงเวลา จวนน้ำแข็งถึงจะส่งทุกคนออกไปพร้อมกัน
เฉินโม่พาหลินหยุนทั้งสามคนไปหาที่ที่สงบได้แห่งหนึ่ง แล้วนั่งขัดสมาธิบนพื้นและเริ่มปรับลมปราณ
เขาที่ต่อสู้กับแดนเทพทั้งสี่คนเพียงลำพัง ร่างกายของเฉินโม่ลมปราณแปรปรวน และได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
“ผู้อาวุโส คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย？” หลินหยุนถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร ก็แค่ลมปราณปั่นป่วนเล็กน้อย พักผ่อนสักครู่ก็จะดีขึ้น พวกนายรู้วิธีไปจากจวนน้ำแข็งมั้ย?” เฉินโม่ถาม
หลินหยุนส่ายหัว “ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าจวนน้ำแข็งจะมีวิธีที่สามารถออกไปได้ด้วยตัวเอง นอกจากรอเวลาเท่านั้น ก็จะถูกส่งออกไปโดยอัตโนมัติ”
“เราเข้ามาที่จวนน้ำแข็งยังไม่นานมากนัก ฉันรู้สึกว่าหากอยากจะออกไปจากจวนน้ำแข็ง เกรงว่าคงต้องรออีกหลายวัน”
เฉินโม่พยักหน้า “ฉันรู้แล้ว”
เฉินโม่มองหลินหยุนสามคน แล้วพูดขึ้น “ตอนนี้ฉันต้องปรับลมปราณ พวกเธอตามสบายเลย คนพวกนั้นน่าจะไม่กล้าทำร้ายพวกเธอแล้ว พวกเธอจะไปไหนก็ได้”
หลินหยุนกล่าว “ผู้อาวุโส คุณมีบุญคุณต่อเราสามคนมาก คุณแค่ตั้งใจปรับลมปราณ เราจะปกป้องคุณเอง！”
เฉินโม่พยักหน้า “ได้”
ขณะที่พูด เฉินโม่ก็หลับตาลง เริ่มปรับลมปราณ
เฉินโม่ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แค่ปรับลมปราณก็สามารถฟื้นฟูเป็นปกติแล้ว อย่างไรก็ตามเพราะจวนน้ำแข็งไม่มีวิธีที่ออกไปได้ด้วยตัวเอง ดังนั้นเฉินโม่ที่ต้องอยู่เฉยๆรู้สึกเบื่อ จึงรีบฝึกฝนพลังบำเพ็ญ
อย่างไรก็ตาม เฉินโม่ที่เพิ่มจะปรับลมปราณไปหนึ่งชั่วโมง จู่ๆก็เกิดแผ่นดินไหว
เฉินโม่รีบลืมตาขึ้นมา มองหลินหยุนสามคนที่สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ แล้วถาม “นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
หลินหยุนกล่าว “ผู้อาวุโส นี่เหมือนจะเป็นสัญญาการปิดของจวนน้ำแข็ง！แต่มันไม่น่าที่จะเร็วขณะนี้ !”
เฉินโม่คิดไปครู่หนึ่ง บางทีอาจจะเกิดจากที่เขาทำลายพลังเขตแดนไร้จำกัด พลังเขตแดนไร้จำกัดสามารถส่งพลังทิพย์ให้ที่นี่ เขาที่ทำลายพลังเขตแดนไร้จำกัดไปแล้ว จุดอื่นๆของจวนน้ำแข็งสูญเสียการสนับสนุนจากพลังทิพย์ แล้วปิดตัวก่อนก็เป็นเรื่องที่ปกติ
“ในเมื่อจวนน้ำแข็งปิดตัวก่อนเวลา สำหรับเราแล้วก็เป็นเรื่องที่ดี” เฉินโม่กล่าว
“ใช่ค่ะ เป็นเรื่องดี อย่างไรก็ตามฉันเป็นห่วงว่ามันจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างอื่นหรือเปล่า” หลินหยุนพูดอย่างกังวล
“ไม่เป็นไร เราเฝ้าดูสถานการณ์และเตรียมพร้อมรับมือ” เฉินโม่กล่าว
แต่แล้ว ก็ปรากฏขึ้นด้วยสีขาว เฉินโม่พบว่าพวกเขาได้มาถึงเชิงเขาเทียนซานแล้ว