แดนนิรมิตเทพ - บทที่1436
เหล่านักบู๊ที่กำลังบุกมาทางคฤหาสน์ มองร่างหงส์เพลิงที่อยู่ท้องฟ้า อุทานอย่างตกใจ “นั่นคืออะไร?”
หลินว่านเหนียนสามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของท่านี้ พูดด้วยสีหน้าที่หนักใจ “คิดไม่ถึงว่าเธอก็มีวิชาแบบนี้ด้วย ดีที่เธอเพิ่งผ่านแดนเทพมาไม่นาน ไม่อย่างนั้นเกรงว่าฉันก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ！”
“แต่ตอนนี้เธอยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน！”
“พูดจบ ตัวของหลินว่านเหนียนแทงกระบี่ทะยานลง ตะโกนเสียงดัง “กระบี่คงคา！”
แถบแสงสีเงินเหมือนแม่น้ำที่ตกลงมาจากสวรรค์ พลังของมันก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไปกระทบกับร่างของเพลิงหงส์โดยตรง
ตู๊ม！
เอียนชิงเฉิงถูกชนจนกระเด็นลอยออกไป หลินว่านเหนียนก็เซถอยหลังไปหลายก้าว ถึงได้หยุดนิ่ง
เอียนชิงเฉิงที่มุมปากมีเลือดออก พลังของหลินว่านเหนียนแข็งแกร่งมาก ไม่ใช่คนอย่างเธอที่จะผ่านด่านแดนเทพจะสามารถเอาชนะได้
หลินว่านเหนียนที่ลอยอยู่กลางอากาศ มองเอียนชิงเฉิงอย่างเย็นชาแล้วกล่าว “ตอนนี้ เธอยอมหรือยัง?”
เอียนชิงเฉิงยิ้มเยาะ “คุณเหนือกว่าฉันแค่นิดหน่อย จะให้ฉันยอมได้อย่างไร? ถ้าหากให้เวลาฉันอีกหน่อย คุณก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน！”
หลินว่านเหนียนสีหน้าขุ่นมัว แล้วพูด “ใช่ ฉันยอมรับ ฉันสอนเธอไม่ได้ แต่ข้อเสนอเมื่อกี้ยังคงมีผล ฉันจะให้เวลาเธอคิดหนึ่งนาที！”
เอียนชิงเฉินตกใจ ดูเหมือนเขาจะรู้แล้วว่าเธอกำลังคิดจะดึงเวลา
เอียนชิงเฉิงก้มหน้าลง เพื่อไม่ให้หลินว่านเหนียนดูออกว่าตัวเองกำลังคิดอะไร
แม้ว่าจะมีเวลาเพียงหนึ่งนาที แต่มันก็สามารถเกิดการเปลี่ยนแปลงได้หลายอย่าง ดังนั้นเอียนชิงเฉิงต้องพยายามรักษาโอกาสเอาไว้
“ถึงเวลาแล้ว ตอนนี้ฉันต้องการคำตอบของเธอ！” ขณะที่หลินว่านเหนียน ได้ค่อยๆชูกระบี่ขึ้น ถ้าหากเอียนชิงเฉิงปฏิเสธ เขาได้เตรียมพร้อมที่จะลงมือฆ่าเธอแล้ว
เอียนชิงเฉิงเงยหน้าขึ้นในทันใด ในเมื่อไม่สามารถดึงเวลาได้อีกต่อไป ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นตีหน้าซื่อกับหลินว่านเหนียนอีกต่อไป
“อาจารย์ของฉันคือเฉินไต้ซือ อย่างคุณก็คู่ควรเหรอ?” บนใบหน้าที่งดงามของเอียนชิงชิง ปรากฏขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูถูก
หลินว่านเหนียนรู้สึกอับอายอย่างมาก หลายปีมานี้ไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้กับเขาเลย!
“เธอมันหาที่ตาย！”
หลินว่านเหนียนโกรธจัด และได้ฟันกระบี่ไปทางเอียนชิงเฉิง พลังกระบี่นี้เมื่อเทียบกับเมื่อกี้แล้วแข็งแกร่งกว่ามาก เห็นได้ชัดว่าเขาคิดที่จะฆ่าเธอให้ตาย
“หงส์ฟ้านิพาน！”
เอียนชิงเฉิงก็ไม่มีทางที่จะนั่งรอความตายอยู่แล้ว เพลงกระบี่หงส์ฟ้าท่าที่สอง เพลงกระบี่ท่านี้ต้องใช้พลังทิพย์อย่างมาก และใช้เพลงกระบี่นี้ในขณะที่ร่างกายได้รับบาดเจ็บ เกรงว่าอนาคตต้องมีผลข้างเคียงต่อร่างกายอย่างแน่นอน แต่เอียนชิงเฉิงก็ไม่มีทางเลือกอื่น
ท้องฟ้า กระหน่ำไปด้วยคลื่นคงคาสีเงิน บนดิน เต็มไปด้วยเสียงร้องอันโหยหวนของเพลิงหงส์
พลังกระบี่ที่ทรงอานุภาพเต็มทั่วท้องฟ้า เกือบจะผ่าคลื่นอากาศออกจากกัน
ตู๊ม！
สุดท้ายแล้วความสามารถของเอียนชิงเฉิงก็สู้แดนเทพหลายปีอย่างหลินว่านเหนียนไม่ได้ ถูกหลินว่านเหนียนแทงจนตกลงไป
หลินว่านเหนียนก็ถูกคลื่นพลังจนกระเด็นลอยออกไป ลมปราณในร่างกายแปรปรวน แต่เมื่อเทียบกับเอียนชิงเฉิงที่ร่างกายเปื้อนไปด้วยเลือดนั้นดีกว่ามาก
หลินว่านเหนียนปรับลมปราณไปครู่หนึ่ง แล้วมองเอียนชิงเฉิงที่เสื้อผ้าสีขาวเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงอย่างเย็นชา “ตายเสียเถอะ！”
แล้วได้ฟันไปกระบี่ไปที่เอียนชิงเฉิงอีกครั้ง
เอียนชิงเฉิงนั้นได้สูญเสียพลังการต่อสู้ไปแล้ว ไม่สามารถที่จะต้านได้อีกแล้ว
ในห้องซังซังทนดูไม่ได้ ใช้สองมือปิดปากเอาไว้ พยายามไม่ให้ตัวเองส่งเสียง
“คุณหนู วางใจเถอะ ฉันต้องพาเฉินโม่ออกไปให้ได้！”
ซังซังทนดูไม่ได้ หันหลังวิ่งไปทางห้องของเฉินโม่
“เปิดขุนเขา！”
ในขณะที่เอียนชิงเฉิงหลับตารอความตาย เมื่อกระบี่ของหลินว่านเหนียนกำลังจะเฉือนไปที่คอของเอียนชิงเฉิงนั้น เสียงที่กำลังโกรธก็ดังขึ้น
เฉินซงจื่อที่มาได้ทันเวลา ชกหลินว่านเหนียนจนถอยออกไป แล้วก็มาหยุดอยู่ข้างกายเอียนชิงเฉิง พยุงเอียนชิงเฉิงขึ้นมาก แล้วเอายาเสริมจิตใส่ปากของเอียนชิงเฉิง
“ศิษย์น้อง ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้?” เฉินซงจื่อถามอย่างประหม่า ในใจเฉินซงจื่อ เอียนชิงเฉิงมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นผู้หญิงของอาจารย์แม่ของเขา ถ้าหากเอียนชิงเฉิงเป็นอะไรไป เขาไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเฉินโม่อย่างไร