แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 545 ห่างกันราวฟ้ากับเหว / บทที่ 546 ฉันอยากได้รางวัลมาก

บทที่ 545 ห่างกันราวฟ้ากับเหว

แวบแรกที่มอง กู้เยว่เจ๋อตะลึงไปชั่วขณะ

หน้าตาของชายหนุ่มคนนี้ ทำไมถึงได้คุ้นนัก?

ช่างเหมือน…หน้าตาของเยี่ยหวันหวั่นที่ปรากฏในงานเลี้ยงผู้เฒ่าตระกูลเยี่ย…

แต่ว่าบุคลิกกับต่างกันราวฟ้ากับเหว ยิ่งไปกว่านั้นคนหนึ่งเป็นผู้ชาย อีกคนเป็นผู้หญิง

คนที่หน้าคล้ายหรือเหมือนกันบนโลกนี้มีมากมาย โดยเฉพาะสถานที่อย่างในวงการบันเทิงเช่นนี้ เพราะการศัลยกรรมเจริญเฟื่องฟู อัตราคนที่หน้าเหมือนกันก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ดังนั้นแม้กู้เยว่เจ๋อจะมองนานสักหน่อย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร

เพียงแต่ หน้าตาของผู้ชายคนนี้ทำให้เขานึกถึงเหตุการณ์ที่เยี่ยหวันหวั่นประกาศถอนหมั้นกับเขาต่อหน้าสาธารณะชนกลางงานเลี้ยงในวันนั้น เป็นเหตุให้สีหน้ากู้เยว่เจ๋อไม่สบอารมณ์นัก

คนทำธุรกิจล้วนเชื่อเรื่องดวงชะตา ตระกูลกู้มีการเชิญซินแสด้วยเงินเดือนสูงลิ่วมาโดยเฉพาะ และซ่อมวัดบริจาคเงินทองของใช้ทุกปีอีกด้วย

เพราะฉะนั้น ตอนนี้มีคนโผล่มาพูดว่าดูดวงชะตาเขาแล้วไม่ได้ดวงดีขนาดนั้น ย่อมทำให้เขาไม่พึงพอใจ

รู้สึกได้ถึงสายตาแฝงความหงุดหงิดของกู้เยว่เจ๋อ นัยน์ตาเยี่ยหวันหวั่นพลันเบ่งบานด้วยรอยยิ้ม “ทำไมเหรอครับ ประธานกู้ไม่เชื่อเหรอครับ? ไม่อย่างนั้นผมดูดวงชะตาประธานกู้ให้ฟรีๆ ตรงนี้เลยดีไหมครับ?”

กู้เยว่เจ๋อมองเขาอย่างเย็นชา แล้วหันกลับไปอย่างรวดเร็ว หมายความว่าไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย ชัดเจนว่าเห็นเขาเป็นเพียงตัวตลกเท่านั้น

ฉีเหม่ยหลินรีบพูด “ประธานกู้ อย่าไปถือสาพวกที่ชอบทำตัวเด่นเลยค่ะ หน้าตาอย่างกับพวกนักต้มตุ๋นหากินกับความเชื่อไปทั่ว ยังบอกว่าดูดวงชะตาเป็นอีกต่างหาก ไม่ไปอยู่ที่วัดเสียล่ะ มาทำอะไรในวงการบันเทิง?”

เยี่ยหวันหวั่นยักไหล่ เอ่ยเนิบๆ “ถ้าประธานกู้เกิดเสียดายขึ้นมา มาหาผมได้ทุกเมื่อนะครับ”

ฉีเหม่ยหลินไร้คำจะด่า “ประสาท…”

เยี่ยอีอีหันมามองชายหนุ่มที่พูดทีหนึ่ง ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ว่าไม่ได้พูดสิ่งใด

ทุกคนคิดว่าเยี่ยหวันหวั่นจงใจยั่วยุกู้เยว่เจ๋อเพื่อกู้หน้าโกลบอลกลับคืนมา จึงไม่ได้เก็บคำพูดของเขามาใส่ใจ

เฉียวเข่อซินเห็นคนเหล่านั้นโมโหจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว ก็พลันแย้มยิ้มปานดอกไม้ “พ่อหนุ่มหมอดู ทำได้ดีมาก! ถ้าเซี่ยนอวี่ไอ้ก้างขวางคอนี่ไม่ได้นั่งกั้นเราไว้ พี่สาวจะต้องจุ๊บนายสักที!”

เยี่ยหวันหวั่นไม่พูดอะไร โชคดีที่หานเซี่ยนอวี่กั้นตรงกลางเอาไว้

หานเซี่ยนอวี่เองก็ทำหน้าหมดคำพูด เอ่ยขึ้นอย่างจนปัญญา “เยี่ยไป๋ ถึงแม้คำพูดเมื่อกี้ของนายจะได้ระบายอารมณ์โกรธ…อีกเดี๋ยวจะไม่เป็นการตบหน้าตัวเองเอาหรอกเหรอ?”

ดวงตาของเยี่ยหวันหวั่นเปล่งประกายเจิดจ้าพร่างพรายราวดวงดารา “ถ้า…ฉันดูแม่นจริงๆ ล่ะ?”

หานเซี่ยนอวี่ถูกสายตาอันเจิดจ้าของชายหนุ่มสั่นคลอนไปแวบหนึ่ง จากนั้นเอ่ยติดหัวเราะว่า “ถ้านายทายถูกนั่นย่อมดีที่สุดอยู่แล้ว ต่อไปฉันจะเรียกนายว่าเทพแห่งชัยชนะไปเลย!”

หานเซี่ยนอวี่กล่าวจบ ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นได้ เขาหันไปมองเฉียวเข่อซินแล้วหันกลับมามองเยี่ยไป๋ สีหน้าแปลกประหลาด

เมื่อเห็นหานเซี่ยนอวี่ทำหน้าตาประหลาด เยี่ยหวันหวั่นถามขึ้น “เป็นอะไรไป?”

หานเซี่ยนอวี่กระแอมทีหนึ่ง เอียงศีรษะไปทางเยี่ยหวันหวั่น “นายลืมไปแล้วใช่ไหมว่าวันนั้นตอนเมา นายพนันอะไรกับพี่ซินเอาไว้?”

“หา? พนันอะไร?” เยี่ยหวันหวั่นงุนงง

ลืมไปแล้วจริงๆ สินะ…

หานเซี่ยนอวี่ฟุบหน้าลงกับมือ “ก็พนันเรื่องนั้นไง…นายพนันว่าถ้านายทายถูก พี่ซินได้รางวัลราชินีภาพยนตร์จะต้องจุ๊บนายหนึ่งที…”

ทันทีที่หานเซี่ยนอวี่พูดจบ สมองของเยี่ยหวันหวั่นพลันว่างเปล่า คนทั้งคนบื้อใบ้อยู่ตรงนั้น

ให้…ตาย…สิ…

ตอนที่เธอเมาเคยทำเรื่องหน้าไม่อายแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย!

………………………………………………………….

บทที่ 546 ฉันอยากได้รางวัลมาก

เยี่ยหวันหวั่นตอนนี้ก็นึกขึ้นมาได้ หานเซี่ยนอวี่เคยบอกเรื่องนี้กับเธอแล้ว เพียงแต่ช่วงนี้มีเรื่องราวมากมาย เธอจึงลืมเรื่องตอนี้ไป

“ให้ตายสิ…นายแน่ใจเหรอ? ฉันพนันเรื่องแบบนี้กับพี่ซินแน่เหรอ?” เยี่ยหวันหวั่นยังคงไม่อาจทำใจยอมรับ

หานเซี่ยนอวี่พยักหน้า “ฉันแน่ใจมาก อีกทั้งยังจำได้แม่นด้วย ตอนนั้นพี่ซินถูกนายเกี้ยวซะจนหน้าแดงเลยล่ะ!”

เยี่ยหวันหวั่นไร้ซึ่งคำโต้แย้ง

หานเซี่ยนอวี่เอ่ยเสียงเบาปลอบเขาโดยไม่ให้เฉียวเข่อซินได้ยิน “แต่ว่าพนันไปแล้วก็ช่างเถอะ โชคดีที่โอกาสที่พี่ซินจะได้รางวัลนั้นไม่มาก!”

บอกว่าไม่มากนั้นเป็นการอ้อมค้อมแล้ว ทุกคนล้วนคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่ว่าหนังเรื่องนี้จะขายตั๋วได้สักกี่ใบ การที่ภาพยนตร์เชิงพาณิชย์จะได้รางวัลยังเป็นเรื่องยากเกินไป

เยี่ยหวันหวั่นฟุบหน้าลงกับมือ โอดครวญในใจ ปัญหาคือ เฉียวเข่อซินต้องได้รางวัลอย่างแน่นอนไงเล่า!

ตอนแรกเธอเองก็ไม่กล้ามั่นใจขนาดนี้  แต่เธออยู่ในชาตินี้มานานขนาดนี้ ก็พิสูจน์แล้วว่าเรื่องราวทุกอย่างที่เธอคาดเดาไว้ล้วนเป็นไปเหมือนชาติก่อนทุกอย่าง

เหนื่อยใจจัง…

พนันครั้งนี้เธอจะรับไว้ได้อย่างไร?

ใครใช้ให้เธอกินเหล้า! ใครใช้ให้เธอกินเหล้า! ใครใช้เธอไม่ยอมเชื่อฟังที่รักหา!

“เฮ้ พวกนายสองคน แอบซุบซิบอะไรลับหลังฉัน?” เฉียวเข่อซินพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ

“แค่ก ไม่มีอะไรๆ…” หานเซี่ยนอวี่รีบกลับไปนั่งดีๆ

เยี่ยหวันหวั่นเองก็กลับมานั่งเรียบร้อยทันที แม้ว่าในใจนั้นกำลังวุ่นวายก็ตาม

ตอนนี้ได้แต่หวังว่าเฉียวเข่อซินจะลืมตอนี้ไป…

เฉียวเข่อซินที่อยู่ด้านข้างท้าวคางพึมพำ “เฮ้อ น่าเสียดาย ที่จริงฉันอยากได้รางวัลมากเลยนะ แบบนี้ฉันจะได้จุ๊บน้องชายหมอดูอย่างถูกต้องเปิดเผย”

โอ้…

เยี่ยหวันหวั่นคิดอยากตายขึ้นมาบ้างแล้ว

หานเซี่ยนอวี่ได้ยินคำเรียกขานที่เฉียวเข่อซินเรียกเยี่ยไป๋ดูสนิทสนมขึ้นเรื่อยๆ พลันเหนื่อยใจ พี่แก่กว่าเขาตั้งหลายปีจะเรียกเขาว่าน้องชายจริงๆ เหรอ?

ในขณะที่กำลังเสียใจอย่างที่สุดอยู่นั้น ในที่สุดพิธีประกาศรางวัลคืนนี้ก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว

ด้านบนเวที พิธีการทั้งสองคนพูดเปิดงานอย่างอบอุ่น จากนั้นก็เป็นการแสดงเปิดงาน จากนั้นหน้าจอใหญ่ก็ฉายภาพยนตร์ที่ถูกเสนอชื่อในคืนนี้อย่างรวดเร็ว

“เอาละค่ะ ตอนนี้พวกเรากำลังจะเข้าสู่ช่วงประกาศรางวัลที่ทุกท่านรอคอยกันแล้วนะคะ คืนนี้รางวัลแรกที่พวกเราจะประกาศคือ รางวัลการตัดต่อยอดเยี่ยม…”

ลำดับในการประกาศรางวัลจะเปลี่ยนไปทุกปี โดยพื้นฐานแล้วจะจัดลำดับตามระดับความร้อนแรงและอิทธิพล นอกจากรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมที่ต้องจัดไว้ลำดับสุดท้ายแล้ว รางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยม รวมถึงลำดับประกาศรางวัลราชาและราชินีภาพยนตร์ล้วนปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ คณะผู้จัดจะจัดให้ประเด็นที่ร้อนแรงที่สุดไว้เป็นอันดับสุดท้าย

ยกตัวอย่างเช่นครั้งนี้ รางวัลราชินีภาพยนตร์เป็นสิ่งที่ถูกพูดถึงมากที่สุด ดังนั้นรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมครั้งนี้จึงถูกจัดไว้รองอันดับสุดท้าย

การอุ่นเวทีในช่วงแรกเป็นรางวัลเล็กๆ ที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไร หานเซี่ยนอวี่จึงถือโอกาสชวนคุย “จริงสิ เยี่ยไป๋ ครั้งก่อนนายเดาไว้ว่าไงบ้างนะ เหมือนนายบอกว่านักแสดงน้องใหม่ยอดเยี่ยมคือจ้าวหมิงเจ๋อ นักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมคือหลินเจียอวิน นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยมเป็นเมิ่งเหลียงเจวี๋ย นักแสดงชายยอดเยี่ยมคือหลี่จงอี้…? ฉันไม่ได้จำผิดใช่ไหม?”

เยี่ยหวันหวั่นได้แต่พูดไม่ออก คาดไม่ถึงว่าเธอจะพูดรายชื่อผู้ที่ได้รางวัลสำคัญพวกนี้ออกมาจนหมด…

เฉียวเข่อซินยิ้มตาหยีโน้มตัวเข้ามา จงใจพูดเสริมว่า “ยังมีฉันด้วย ฉันด้วย นักแสดงหญิงยอดเยี่ยคือฉันเอง!”

เยี่ยหวันหวั่นจนคำพูด

ขอร้องพวกนายล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ…

“รางวัลต่อไปที่จะประกาศคือ…นักแสดงน้องใหม่ยอดเยี่ยม! ปีนี้นักแสดงน้องใหม่ทุกคนล้วนมากความสามารถ ตัดสินได้ยากมากๆ เลยนะครับ ไม่รู้ว่านักแสดงน้องใหม่ยอดเยี่ยมจะเป็นใครนะ? พวกเรามารอดูกันครับ!”

เวลานี้ บนเวทีได้ดำเนินมาถึงช่วงตื่นเต้นแล้ว กำลังจะประกาศรางวัลนักแสดงน้องใหม่ยอดเยี่ยม

………………………………………………….