แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1525 ไปรับพวกเขาสองคน บทที่ 1526 ความชอบแปลกๆ

บทที่ 1525 ไปรับพวกเขาสองคน

ถังถังเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วก็ตอบว่า “อื้ม…ทำได้ครับ”

“ถังถังต้องจำไว้นะ เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างถังถังกับแม่ บอกใครไม่ได้ทั้งนั้น เข้าใจไหมจ๊ะ…” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว

“อื้ม เข้าใจครับ” ถังถังตอบ

ได้ยินอย่างนั้น เยี่ยหวันหวั่นจึงโล่งอกไปเรื่องหนึ่ง

ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับถังถัง เธอจะเบาใจไม่ได้เด็ดขาด ถ้า ‘เนี่ยอู๋โยว’คนนั้นเป็นตัวจริงก็โชคดีไป แต่ถ้าเป็นตัวปลอม…ยิ่งคิดก็ยิ่งน่ากลัว!

ขอแค่ถังถังทำตามที่เธอบอก เมื่อถึงเวลาเป็นตัวจริงหรือตัวปลอมก็จะรู้เอง ถ้า ‘เนี่ยอู๋โยว’คนนั้นเป็นตัวจริงเธอก็จะได้ไปบอกอี้สุ่ยหานได้ถูก

……

วันต่อมา หลังจากที่เยี่ยหวันหวั่นตรวจเอกสารในพันธมิตรอู๋เว่ยจำนวนหนึ่งเสร็จ เธอไม่ได้กลับบ้าน แต่มุ่งหน้าไปยังโซนเสิ่นแทน

ตระกูลเสิ่น หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของรัฐอิสระตั้งอยู่ ณ ที่แห่งนี้เอง

เยี่ยหวันหวั่นมองการ์ดเชิญในมือ จากนั้นก็จอดรถแถวๆ ตระกูลเสิ่นตามที่อยู่ที่เขียนไว้บนการ์ดเชิญ

เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งจะลงจากรถ ชายฉกรรจ์ใส่ชุดสูทกลุ่มหนึ่งก็รีบก้าวเข้ามาหา จ้องเยี่ยหวันหวั่นแล้วบอกว่า “จอดรถบริเวณตระกูลเสิ่นไม่ได้นะครับ!”

แต่เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร ชายคนหนึ่งในกลุ่มก็เหลือบเห็นการ์ดเชิญในมือเยี่ยหวันหวั่น

“ขออภัยครับ…ไม่ทราบว่า…คุณมาร่วมงานเลี้ยงเหรอครับ?” สีหน้าเย่อหยิ่งของชายหนุ่มอ่อนลงทันที

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “งานเลี้ยงเลิกราของคุณชายใหญ่เสิ่น”

“อ้อ…ขออภัยที่เข้าใจผิด เชิญตามผมมาครับ!”

ชายหนุ่มยิ้มกว้าง ค้อมกายแล้วผายมือทำท่า ‘เชิญ’

บริเวณตระกูลเสิ่น โดยเฉพาะช่วงที่มีงานเลี้ยงฉลอง ผู้หญิงที่หน้าตาดีหน่อยก็จะเดินวนเวียนไปมาแถวๆ นี้ คนที่มาร่วมงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่นได้มีแต่คนใหญ่คนโตที่มีอิทธิพลกันทั้งนั้น ถ้าตกได้ซักคนสองคนก็สบายไปทั้งชีวิต

ขณะเดินมาใกล้ถึงคฤหาสน์ตระกูลเสิ่น มือถือของชายหนุ่มกลับดังขึ้นมา

“ขออภัยครับ…” ชายหนุ่มมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างเกรงใจเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว

พอได้รับอนุญาตจากเยี่ยหวันหวั่น ชายหนุ่มจึงค่อยรับสาย

“คุณชายใหญ่ว่าไงนะครับ…อะไรนะครับ ให้ผมไปรับนายแห่งอาชูร่า…ผมเพิ่งรับสุภาพสตรีท่านหนึ่งมา…” ชายหนุ่มหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย

พอได้ยินคำว่านายแห่งอาชูร่าจากปากชายหนุ่ม เยี่ยหวันหวั่นก็นึกสนใจขึ้นมาทันที

หรือว่างานฉลองเลิกกันของคุณชายใหญ่เสิ่นคนนี้ถึงกับเชิญนายแห่งอาชูร่ามาด้วย?

“อะไรนะ จี้หวงด้วยเหรอครับ?! ให้ผมไปรับด้วยเหรอครับ?”

เยี่ยหวันหวั่นอึ้ง

เยี่ยหวันหวั่นปากกระตุกเล็กน้อย เธอคงประเมินตาคนรวยสมองทึ่มคนนี้ต่ำไปซะแล้ว…ไม่ใช่แค่เชิญเธอที่เป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยมา แต่ยังเชิญนายแห่งอาชูร่ามาด้วย…แม้แต่จี้ซิวหร่านเขาก็ยังเชิญมาได้ ต้องใช้เงินก้อนโตขนาดไหนกันนะ…

“คุณผู้หญิงครับ ต้องขออภัยจริงๆ คุณช่วยรอผมอยู่ที่นี่ซักครู่ได้ไหมครับ คุณชายใหญ่สั่งให้ผมไปรับแขกคนสำคัญสองคน ผมขอไปรับพวกเขามาก่อนได้ไหมครับ?” หลังจากวางสาย ชายหนุ่มก็หันมาถามเยี่ยหวันหวั่น

“ได้ค่ะ ไม่เป็นไร คุณไปทำธุระก่อนเถอะค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า

“คุณผู้หญิงรออยู่ที่นี่นะครับ อย่าเดินไปเดินมา อย่าเข้าไปในตระกูลเสิ่นตามลำพัง เพราะตระกูลเสิ่นกว้างมาก ถ้าไม่มีผมคอยนำทางจะหลงทางเอา…” เอ่ยจบ ชายหนุ่มก็เดินจากไปโดยไม่หันมามองอีก

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

ทำไมฟังแล้ว…ไม่ค่อยรื่นหูเลยนะ…ตระกูลเสิ่นกว้างมากอาจจะหลงทาง หมายความว่ายังไงกัน?

หลังจากคนของตระกูลเสิ่นเดินออกไป เยี่ยหวันหวั่นก็ยืนรอข้างทางอย่างสบายใจ คงไม่ใช่ว่าจะเชิญมาหมดทั้งนายแห่งอาชูร่ากับจี้ซิวหร่านหรอกนะ…

————————————————————————————-

บทที่ 1526 ความชอบแปลกๆ

เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันคิดอะไรมาก จู่ๆ กลับโดนคนผลักจากข้างหลัง

เยี่ยหวันหวั่นหันหลังไปมองหญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวสวยเป็นพิเศษ

“มีอะไร” เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว เธอไม่รู้จักหญิงสาวกลุ่มนี้ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนด้วยซ้ำ

“หึๆ รู้จักเคารพกฎบ้างนะ” หญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งเหลือบมองเยี่ยหวันหวั่น “แต่งตัวใสๆ อย่างนี้ ตั้งใจจะมาตกผู้ชายแถวๆ ตระกูลเสิ่นซักกี่คนกันล่ะ?”

“เธอเป็นไก่ฟ้า[1]โผล่หัวมาจากไหน ไม่เคยได้ยินเหรอว่ามาทีหลังต้องต่อคิว? ใครอนุญาตให้เธอมายืนตรงนี้?”

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินอย่างนั้นก็เข้าใจสถานการณ์ทันที

ก่อนหน้านี้เธอเคยได้ยินเนี่ยอู๋หมิงบอกว่าทุกครั้งที่มางานเลี้ยงที่ตระกูลเสิ่น จะมีผู้หญิงหน้าตาดีหลายคนตั้งใจแต่งตัวสวยๆ แล้วเดินวนเวียนไปมาแถวตระกูลเสิ่น ถ้า ‘บังเอิญ’ พบ ‘รัก’ ก็อาจจะสบายไปทั้งชาติ…

ดูเหมือนว่าคนพวกนี้จะเป็นผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองหน้าตาดีพวกนั้นที่เนี่ยอู๋หมิงพูดถึง อีกอย่างฟังจากน้ำเสียงของพวกเธอ คงคิดว่าเยี่ยหวันหวั่นเป็นพวกเดียวกันไปแล้ว…

“หึๆ สวยเหมือนกันนี่ แต่น่าเสียดาย ถ้าไม่เคารพกฎแล้วโดนกรีดหน้า คงแย่” หญิงสาวที่เป็นแกนนำจ้องเยี่ยหวันหวั่น แล้วแค่นเสียงเอ่ย

เยี่ยหวันหวั่นมองพวกเธอ แต่กลับไม่คิดจะสนใจใยดีแม้แต่น้อย

“นังนี่ พี่โจวกำลังพูดกับแกอยู่นะ แกหูหนวกรึไง? ไม่รู้จักตระกูลโจวเมืองอวิ๋นเฉิงเหรอ? คุณหนูใหญ่ของตระกูลโจวน่ะรู้จักไหม?” หญิงสาวคนหนึ่งถมึงตาจ้องเยี่ยหวันหวั่น แล้วตวาดเสียงดัง

ผู้หญิงพวกนี้ส่วนใหญ่มาจากตระกูลมีฐานะทั้งนั้น ถือได้ว่าเป็นสตรีผู้งามพร้อมได้เหมือนกัน เพียงแต่เมื่อเทียบกับตระกูลใหญ่ที่มีหน้ามีตาและอิทธิพลพวกนั้นก็ยังห่างชั้นกันมาก พวกเธอไม่มีสิทธิเข้าร่วมงานเลี้ยง เลยทำได้แค่ยืนเฝ้าอยู่ข้างนอก

ได้ยินมาว่าแฟนเก่าของคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น ก็เป็นพวกผู้หญิงที่มายืนเฝ้าหน้าบ้านอย่างนี้เหมือนกัน

“น้องสาว เธอคงไม่ได้เล็งคุณชายใหญ่เสิ่นไว้หรอกใช่ไหม” หญิงสาวที่เป็นแกนนำจ้องเยี่ยหวันหวั่น แล้วกล่าวเสียงเย็น

เยี่ยหวันหวั่นยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่พูดอะไรซักคำ ไม่สนใจพวกเธอด้วยซ้ำ

“หึๆ…ถ้าเธอเล็งคุณชายใหญ่เสิ่นไว้ ฉันขอเตือนเธอให้ตัดใจซะดีกว่า…คุณชายใหญ่เสิ่นเป็นของฉัน…เข้าใจไหม” หญิงที่เป็นแกนนำแค่นยิ้ม

เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้ตั้งใจฟังด้วยซ้ำว่าผู้หญิงพวกนี้กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ เธอเอาแต่ชะเง้อคอมองออกไปไกล

จี้ซิวหร่านใส่เสื้อเชิ้ตลำลอง ใบหน้าประดับรอยยิ้มจางๆ ขณะเดียวกันผู้ชายที่อยู่ด้านขวาของจี้ซิวหร่านกลับมีใบหน้าเฉยชา นัยน์ตาราวกับปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งพันปี

พอทั้งสองปรากฏตัว หญิงสาวที่อยู่รอบๆ ต่างพากันส่งเสียงตกตะลึง

“นั่นมัน…จี้…จี้ซิวหร่าน จี้หวง!”

“ผู้ชายที่อยู่ข้างจี้หวงเป็นใคร…หล่อจัง…”

“ได้ยินว่าคืนนี้นายแห่งอาชูร่าก็มาด้วย…คนที่ยืนเทียบจี้ซิวหร่านได้…เขาคงไม่ใช่นายแห่งอาชูร่าในตำนานหรอกนะ!”

“นายแห่งอาชูร่า?! ที่ว่า…เป็นหนึ่งในสามกลุ่มอำนาจหลักของคุกแห่งบาป ผู้นำของเหล่าอาชูร่า นายแห่งอาชูร่าน่ะเหรอ?!”

“พี่โจว…พี่ดูนั่น จี้หวงกับนายแห่งอาชูร่า…กำลังเดินมาทางพวกเราแล้ว!”

“พี่โจว จี้หวงกำลังมองพี่! สวรรค์…”

ได้ยินอย่างงั้น หญิงสาวที่เป็นแกนนำยิ้มเล็กน้อย พยายามยืนอย่างสง่างามเต็มที่ “ถ้าเป็นจี้หวง…คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น…ฉันไม่เอาแล้วก็ได้…”

“พี่โจว…จี้หวงกำลังมองพี่…แถมยังเดินมาทางพวกเราด้วย…”

หญิงสาวพวกนั้นทำหน้าตื่นเต้น

แต่ที่น่าเหลือเชื่อก็คือ คนกลุ่มนั้นกลับเดินไปหยุดอยู่ข้างกายหญิงสาวที่ไม่รู้จักเคารพกฎเกณฑ์คนนั้น

“ท่านสุภาพสตรี ต้องขออภัยที่ปล่อยให้รอนาน!” ชายหนุ่มใส่สูทร่างสูงที่เป็นคนของตระกูลเสิ่นเดินมาหยุดข้างเยี่ยหวันหวั่น แล้วรีบเอ่ยขอโทษ

“ไม่เป็นไร” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว

“เสี่ยวเฟิ่ง มาแล้วเหรอ” จี้ซิวหร่านมองเยี่ยหวันหวั่น แล้วยิ้มทักทาย

วินาทีนี้ เหล่าสตรีงามพร้อมที่อยู่บริเวณนั้นต่างยืนอึ้งอยู่กับที่ หน้าตาเหมือนไม่อยากเชื่อ

“อืม…” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า

จากนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็หันไปมองซือเยี่ยหาน “หึๆ…ไม่คิดเลยว่านายแห่งอาชูร่าจะมีความชอบแปลกๆ แบบนี้ด้วย นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอคุณในงานเลี้ยงเลิกราของคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นอย่างงี้”

ซือเยี่ยหานมองเยี่ยหวันหวั่น “หัวหน้าไป๋เฟิ่งคงมีความชอบที่แปลกยิ่งกว่าผมอีก”

สิ้นเสียงของซือเยี่ยหาน กลุ่มหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างเยี่ยหวันหวั่นอึ้งงันไปอีกครั้ง

พวกของหญิงสาวที่ชื่อพี่โจว หันไปมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่อยากเชื่อ

ไป๋…ไป๋เฟิ่ง…

ไป๋เฟิ่ง…หัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย!

……………………………………………………….

[1] ไก่ฟ้า เปรียบเปรยถึง ผู้หญิงหากินกลางคืน