แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1605 ตอกกลับอาจารย์ บทที่ 1606 ถึงตายก็จะรักษาหน้าไว้ อยู่ไปก็รับกรรม

บทที่ 1605 ตอกกลับอาจารย์

ทหารรับจ้างจำนวนหนึ่งทำหน้าประหลาดใจ นึกว่าเยี่ยหวันหวั่นไปมีเรื่องกับอาจารย์คนนี้เข้า แต่นักเรียนทหารรับจ้างหลายคนก็รู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่ได้ง่ายดายเหมือนที่เห็น เกรงว่าต้นเหตุน่าจะมาจากจางจั้วเหนียน อาจารย์โรงเรียนชื่อเยี่ยนคนนี้ชื่อจางต๋า เป็นลุงของจางจั้วเหนียน…

“เยี่ยหวันหวั่น นี่เป็นแผนที่อย่างละเอียดของจุดทำภารกิจ แล้วก็รายละเอียดที่เธอต้องระวัง มาหยิบเอง” อาจารย์จางต๋ามองเยี่ยหวันหวั่น แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ยี่หระ

นาทีนี้ โจวเทาทำหน้าย่ามใจ โจวฝูหยักยิ้มมุมปาก เธออยากเห็นนักว่าผู้หญิงคนนี้จะตายน่าอนาถแค่ไหน

แต่เยี่ยหวันหวั่นที่นั่งประจำที่ กลับไม่คิดจะลุกแต่อย่างใด

“เยี่ยหวันหวั่น ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ” อาจารย์โรงเรียนชื่อเยี่ยนหน้าบึ้งเล็กน้อย

“ขอโทษนะคะอาจารย์…ภารกิจนั่น ฉันไม่สนใจซักนิด แล้วก็ไม่คิดจะทำด้วยค่ะ” ผ่านไปครู่หนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นมองอาจารย์โรงเรียนชื่อเยี่ย แล้วเอ่ยขึ้น

สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ทุกคนในห้องต่างทำหน้าตะลึง

เยี่ยหวันหวั่นคนนี้ไม่รู้กฎของโรงเรียนชื่อเยี่ยนหรือยังไง?! อย่าว่าแต่นักเรียนใหม่เลย ถึงจะเป็นทหารรับจ้างระดับ S ถ้าไม่ทำตามกฎของโรงเรียนชื่อเยี่ยน ก็ต้องม้วนเสื่อแล้วไสหัวออกไปจากที่นี่…

อาจารย์โรงเรียนชื่อเยี่ยนทำหน้าเครียด มองเยี่ยหวันหวั่นแล้วบอกว่า “เยี่ยหวันหวั่น เธอกำลังล้อฉันเล่นเหรอ”

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าเล็กน้อย “อาจารย์จาง ฉันคิดว่าอาจารย์อาจจะเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป”

“อ้อ งั้นเธอตั้งใจจะรับภารกิจแล้วใช่ไหม” จางต๋ากล่าว

“ฉันหมายความว่า ฉันไม่เคยล้อเล่นกับคนที่ไม่สนิทต่างหากค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นกระตุกมุมปาก เผยให้เห็นรอยยิ้มกวนประสาท

สิ้นเสียงเยี่ยหวันหวั่น ทุกคนก็หัวเราะลั่น

อาจารย์ชื่อเยี่ยนทำหน้าเครียด ชี้หน้าเยี่ยหวันหวั่น “ได้ ในเมื่อไม่รับ งั้นตอนนี้ก็กลับหอไปเก็บของของเธอ แล้วไสหัวออกไปจากชื่อเยี่ยนซะ!”

“ไสหัวไป?” เยี่ยหวันหวั่นแค่นยิ้ม “ทำไมฉันต้องไสหัวไป”

“เยี่ยหวันหวั่น นี่เป็นกฏของโรงเรียนชื่อเยี่ยน!” อาจารย์ชื่อเยี่ยนตวาดเสียงดัง

“งั้นดูเหมือนว่าอาจารย์จะไม่รู้จักกฎของโรงเรียนชื่อเยี่ยนดีเท่าไหร่ นักเรียนทหารรับจ้างทุกคน หากไม่ยินยอมรับภารกิจที่ทางโรงเรียนกำหนดมาให้ สามารถเลือกทำภารกิจบนบอร์ดเพื่อทดแทนได้” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มบอก

สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น อาจารย์โรงเรียนชื่อเยี่ยนเอ่ยหยัน “ใช่ มีกฎอย่างงั้นอยู่จริง แต่…ถ้าระดับสูงกว่าภารกิจที่ทางโรงเรียนกำหนดให้หนึ่งระดับ ภารกิจที่ฉันมอบหมายให้เธอเป็นภารกิจที่ยากที่สุดขอระดับ D เธอจะรับภารกิจบนบอร์ดมาทำก็ได้ แต่อย่างต่ำที่สุดต้องเริ่มจากภารกิจที่ยากที่สุดของระดับ C ขึ้นไป!”

ภารกิจที่ยากที่สุดของระดับ C แทบจะใกล้เคียงระดับ B อยู่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ถ้ากล้ารับภารกิจอย่างงั้นจริง ก็ไม่ต่างจากรนหาที่ตายเลย!

“ได้ค่ะ ฉันจะไปรับภารกิจเดี๋ยวนี้”

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน สาวเท้าเดินออกจากห้องเรียน แล้วมุ่งหน้าไปที่โซนประกาศภารกิจ

อาจารย์ชื่อเยี่ยนรีบหมุนตัวเดินตามไปทันที

“ไป ไปดูกันเถอะ…”

หลี่ซินหันไปพูดกับทุกคน

“หึ…ผู้หญิงคนนั้นก็แค่ปากเก่งไปงั้นแหละ ภารกิจยากสุดของระดับ C งั้นเหรอ แค่พูดใครก็ทำได้” โจวเทาแค่นยิ้ม

“พี่ อย่าพูดอย่างงี้สิ อีกเดี๋ยวคนอื่นเขาก็ต้องม้วนเสื่อไสหัวออกไปแล้ว” โจวฝูยิ้ม

ระหว่างพูดคุยกัน นักเรียนห้อง D ทุกคนจับกลุ่มเดินไปยังโซนประกาศภารกิจ

……

เวลานี้ ณ โซนประกาศธุรกิจ มีนักเรียนทหารรับจ้างหลายคนที่กำลังเลือกภารกิจที่เหมาะสมกับตัวเอง

เยี่ยหวันหวั่นเดินทอดน่องไปที่โซนประกาศภารกิจ จ้องภารกิจหนึ่งในนั้น แล้วยิ้มเล็กน้อย

ภารกิจระดับ A: อัดเป่ยโต่วแห่งพันธมิตรอู๋เว่ย

————————————————————————————-

บทที่ 1606 ถึงตายก็จะรักษาหน้าไว้ อยู่ไปก็รับกรรม

ขณะจ้องมองภารกิจระดับ A หนึ่งในนั้น เยี่ยหวันหวั่นกระตุกมุมปากเล็กน้อย เป่ยโต่ว คงต้องลำบากนายก่อนแล้วล่ะ…

ตอนนี้เอง อาจารย์จางต๋ากับคนอื่นก็เดินมาถึงโซนประกาศภารกิจแล้ว

ทหารรับจ้างระดับสูงบางคนทำหน้างง นักเรียนทหารรับจ้างระดับ D พวกนี้ ทำไมถึงได้หลั่งใหลกันมาเหมือนกระแสน้ำขึ้นอย่างงี้

“เยี่ยหวันหวั่น ถ้าเธอรับภารกิจยากสุดของระดับ C ไปทำ เธอไม่ต้องทำภารกิจที่โรงเรียนกำหนดให้ก็ได้” อาจารย์โรงเรียนชื่อเยี่ยนจ้องเยี่ยหวันหวั่น พลางแค่นเสียงเอ่ย

“หึๆ…ฉันว่ายัยนั่นรีบม้วนเสื่อไสหัวออกไปจากที่นี่ดีกว่า” ข้างกายอาจารย์โรงเรียนชื่อเยี่ยน โจวฝูเหยียดยิ้ม แล้วพูดเยาะเย้ยเยี่ยหวันหวั่น

“รุ่นน้องเยี่ย เธออย่าวู่วามเด็ดขาดนะ…ภารกิจยากสุดของระดับ C ใกล้เคียงกับภารกิจระดับ B แล้ว พวกเราเป็นแค่ทหารรับจ้างระดับ D เองนะ…อย่าวู่วามสิ!” หลี่ซินทำหน้าร้อนใจแล้วเกลี้ยกล่อมเยี่ยหวันหวั่น กลัวว่าเยี่ยหวันหวั่นจะวู่วามรับภารกิจเสี่ยงตายพวกนั้นเข้าจริงๆ

ถึงจะต้องออกจากโรงเรียนชื่อเยี่ยนก็อาจไม่ถึงขั้นเอาชีวิตไปทิ้ง อาจารย์จางต๋าที่เป็นอาจารย์ระดับต่ำของโรงเรียนชื่อเยี่ยนเป็นลุงของจางจั้วเหนียน ดูก็รู้ว่าเขากำลังเอาคืนเรื่องส่วนตัวด้วยการกลั่นแกล้งเยี่ยหวันหวั่น

ท่ามกลางฝูงชน ทหารรับจ้างระดับสูงหลายคนทำหน้าถึงบางอ้อ ที่แท้นักเรียนใหม่คนนี้ก็ไม่ยอมรับภารกิจที่ทางโรงเรียนกำหนดให้ ด้วยความอยากเอาชนะ ก็เลยมารับภารกิจระดับสูงที่โซนประกาศภารกิจนี่เอง…

เวลานี้เอง ชายหนุ่มใบหน้าเย็นชาคนหนึ่งก้าวมาหยุดยืนอยู่ข้างเยี่ยหวันหวั่น

พอเห็นหน้าชายหนุ่ม ทหารรับจ้างระดับสูงหลายคนต่างตกตะลึง

“หลี่หานเฟิง…”

“ศิษย์ในนามที่เก่งที่สุดของอาวุโสกง…ได้ยินมาว่าเขาอาจได้รับเลือกให้เป็นศิษย์สายตรงของอาวุโสเหล่า…”

“เชี่ย ผู้ชายคนนี้ก็คือหลี่หานเฟิง เพิ่งมาอยู่โรงเรียนชื่อเยี่ยนไม่ถึงครึ่งปี ก็เลื่อนขั้นจากทหารรับจ้างระดับ D ขึ้นไปอยู่ระดับ A+ อย่างรวดเร็ว เดาว่าอีกไม่นานหลี่หานเฟิงก็คงได้กลายเป็นทหารรับจ้างระดับ S แล้ว…”

“เธอชื่อเยี่ยหวันหวั่นใช่ไหม”

หลี่หานเฟิงจ้องเยี่ยหวันหวั่นครู่หนึ่ง แล้วจึงค่อยถาม

เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองหลี่หานเฟิง เมื่อกี้เธอใจลอยจ้องภารกิจระดับ A เลยไม่ทันสังเกตเห็นว่าผู้ชายตรงหน้ามาอยู่ข้างกายตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็ไม่ได้ยินเสียงซุบซิบของคนรอบข้างด้วย

“คุณคือ…” เยี่ยหวันหวั่นจ้องหลี่ฟานเฟิง หน้าตาดูสงสัยเล็กน้อย

“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ ตกลงว่า…เธอคือเยี่ยหวันหวั่นใช่ไหม” หลี่หานเฟิงถามเยี่ยหวันหวั่นอีกครั้ง

“ใช่ ฉันเอง” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า ทำหน้าประหลาดใจ เธอเพิ่งมาอยู่โรงเรียนชื่อเยี่ยนไม่กี่วัน ทหารรับจ้างระดับสูงคนนี้รู้ชื่อเธอได้ยังไง…

“รู้ชื่อฉันได้ยังไงคะ” เยี่ยหวันหวั่นถามด้วยความสงสัย

หลี่หานเฟิงกลับส่ายหน้า แล้วไม่พูดอะไรอีก

“เยี่ยหวันหวั่น ตกลงว่าเธอเลือกได้รึยัง” เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร โจวเทาก็พึมพำ

“หึๆ เยี่ยหวันหวั่น อย่าทำตัวถึงตายก็จะรักษาหน้าไว้ อยู่ไปก็รับกรรม ฉันว่าเธอกลับหอไปเก็บของข้าวไร้ค่าพวกนั้น แล้วกลับไปเกาะปู่ผู้อาภัพของเธอกินดีกว่า” โจวฝูหัวเราะเยาะ

“เยี่ยหวันหวั่น ถ้าเธอยังไม่ตัดสินใจให้ดี ฉันจะบังคับให้เธอออกจากโรงเรียนชื่อเยี่ยน” อาจารย์โรงเรียนชื่อเยี่ยนจ้องเยี่ยหวันหวั่นด้วยแววตาเย็นเยียบ

เยี่ยหวันหวั่นกระตุกมุมปาก ไม่สนใจอาจารย์จางต๋ากับพวกโจวฝู เธอก้าวเท้าไปข้างหน้าหลายก้าว หยุดยืนตรงบริเวณที่มีแผ่นกระดาษปิดผนึกอยู่

ภารกิจทุกภารกิจจะถูกปิดทับไว้ด้วยแผ่นกระดาษยาวที่มีตราประทับแปะอยู่ ทันทีที่ทหารรับจ้างดึงกระดาษแผ่นนั้นออกก็เท่ากับรับภารกิจนั้นไปทำ ในโรงเรียนชื่อเยี่ยน ทุกคนรู้กฎข้อนี้ดี