แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 1773 ใครคือหมาแมว บทที่ 1774 ไม่ว่าใครก็กล้ายั่วโมโห

บทที่ 1773 ใครคือหมาแมว

“นี่คือเยี่ยไป๋ของจูเสินสือไต้ไม่ใช่เหรอ”

ทันใดนั้น มีผู้หญิงเดินกอดแฟ้มเอกสารคนหนึ่งเดินมาจากทางด้านหลัง ผู้หญิงคนนั้นพินิจมองเยี่ยหวันหวั่นสักครู่แล้วพลันยิ้มเอ่ย

“โอ้ ขอโทษเป็นอย่างยิ่งค่ะ ฉันขอแนะนำตัวเองสักหน่อยก่อน ฉันคือผู้ช่วยของฟู่หมิงซี” เห็นพวกเป่ยโต่วจ้องตัวเอง ผู้หญิงคนนั้นก็เอ่ยปากต่อ

“คุณเมซี คนพวกนี้อยากพบกรรมการผู้จัดการโจวให้ได้ แต่พวกเราเพิ่งติดต่อฝั่งกรรมการผู้จัดการโจว วันนี้กรรมการผู้จัดการโจวไม่มีนัดหมายอะไร เพราะงั้น…”

ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเยาะ “ไม่ใช่หมาแมวที่ไหนก็เข้ามาในซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์ได้ เข้าใจไหม”

เจ้าหน้าที่พวกนั้นพยักหน้าในทันที หนึ่งคนในนั้นเอ่ยว่า “นั่นแน่นอนครับ…คุณเมซีวางใจได้ พวกเราที่นี่จะไม่ให้แมลงวันบินเข้าไปแม้แต่ตัวเดียว…”

“เชี่ย แกว่าใครเป็นหมาแมวหา” เป่ยโต่วชี้ผู้หญิงคนนั้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เวลานั้น ผู้หญิงคนนั้นชำเลืองมองเป่ยโต่วแวบหนึ่งแล้วหันมองเยี่ยหวันหวั่นอีกที “ทำไมกัน…เยี่ยไป๋ รับคนพวกนี้มา จากนั้นก็คิดจะไต่ขึ้นภูเขาอีกเหรอ…

“ฉันได้ยินเหยาเจียเหวินเล่าว่าเธออมเงินทุนของจูเสินสือไต้แล้วก็หนีไป อย่าบอกนะว่าใช้เงินหมดแล้ว”

พูดถึงเหยาเจียเหวิน เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยเข้าใจ หรือว่าที่ผู้หญิงคนนี้เพ่งเล็งตัวเองเดิมทีเป็นเพราะรู้จักเหยาเจียเหวิน แถมดูเหมือนความสัมพันธ์ยังนับว่าไม่เลวด้วย

“ฉันพูดกับแก แต่แกไม่สนฉันสักคำ…บิดาไม่เอาหน้าแล้วเรอะ!” ทันใดนั้นเป่ยโต่วพลันโมโห ใช้นิ้วเขวี้ยงหมวกที่ผู้หญิงคนนั้นสวมออกไป

“อยากตายเหรอ!” เห็นดังนั้นหญิงสาวก็พลันโกรธจัด ตะโกนกับพวกเจ้าหน้าที่ทันที “พวกนี้มาก่อเรื่อง อัดพวกมัน…อัดพวกมันแรงๆ เลย!”

สิ้นคำสั่งของผู้หญิงคนนั้น พวกเจ้าหน้าที่ก็ขึ้นหน้ามาอย่างรวดเร็วและล้อมพวกเป่ยโต่วกับชีซิงไว้ทันที

เวลาอย่างมากไม่กี่สิบลมหายใจ เจ้าหน้าที่พวกนั้นนอนพังพาบกับพื้น ต่างคนต่างหน้าช้ำดำเขียว ในปากส่งเสียงร้องขอชีวิตและเสียงคร่ำครวญ

เป่ยโต่วตบๆ มือ ยกผู้หญิงคนนั้นที่ยืนตาโต้อ้าปากค้างอยู่กับที่ขึ้นมา ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์

ส่วนพวกเยี่ยหวันหวั่นก็เดินเข้าไปในตึกสำนักงานของซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์อย่างรวดเร็ว

เพิ่งเข้าตึกใหญ่มา ทุกคนก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่าสิบคนล้อมไว้เป็นชั้นๆ

“คุณชายฟู่ ช่วยฉันด้วย!”

เห็นฟู่หมิงซีเดินมา ผู้หญิงคนนั้นร้องขอความช่วยเหลือเสียงดัง

ยังไม่รอให้ฟู่หมิงซีเอ่ยปาก ชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบกว่าปี รูปร่างท้วมก็เดินเข้ามา

“พวกแกเป็นใคร กล้ามาก่อเรื่องในซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์!” ชายร่างท้วมจ้องพวกเป่ยโต่วกับเยี่ยหวันหวั่นพร้อมตะโกนเอ่ยเสียงดัง

“กรรมการผู้จัดการโจว…ระ…รีบช่วยฉันทีค่ะ…” ผู้หญิงหันไปตะโกนกับชายร่างท้วม

“แกคือกรรมการผู้จัดการโจวของสาขานี้?” ผู้อาวุโสใหญ่จ้องชายร่างท้วมและเอ่ยถาม

“พวกแกคือใครกันอีก” ชายร่างท้วมเอ่ยปากเสียงเย็น ยังไม่เคยมีใครกล้ามาก่อเรื่องในซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์มาก่อน!

ผู้อาวุโสใหญ่เหมือนคร้านจะพูดไร้สาระกับชายคนนี้ เขาโทรไปหาผู้อาวุโสรองโดยตรง

ผ่านไปชั่วครู่ ผู้อาวุโสใหญ่ก็โยนโทรศัพท์ให้ชายร่างท้วม “ฟังเอง”

ชายร่างท้วมรับโทรศัพท์มาวางข้างหูอย่างสงสัย

ผ่านไปหลายวินาที ชายร่างท้วมหันมองเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง ก่อนจะพยักหน้ารัวๆ

“ฮ่าๆๆ …เข้าใจผิด เข้าใจผิดกันทั้งนั้น ก่อนหน้านี้ความหมายของเถ้าแก่คือให้พวกคุณไปสาขาที่สอง ฝั่งนั้นจัดเตรียมเสร็จสรรพแล้ว ทุกท่านมาผิดสาขาแล้วครับ…ผมไม่ได้ข่าวนี้แม้แต่น้อยเลยนะ” ชายร่างท้วมหันไปยิ้มเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่นทันที

ได้ยินดังนั้น ทุกคนหันมองผู้อาวุโสใหญ่ด้วยสีหน้าประดักประเดิด

————————————————————————–

บทที่ 1774 ไม่ว่าใครก็กล้ายั่วโมโห

ผู้หญิงที่ถูกเป่ยโต่วยกมีสีหน้าตกใจ ทำไมกรรมการผู้จัดการโจว…

“เธอ!” ชายร่างท้วมมองผู้หญิงคนนั้นทันที “ตาหมาๆ ของเธอบอดรึไง ไม่ว่าใครก็กล้ายั่วโมโหน่ะ!”

ได้ยินคำพูดนี้ของชายร่างท้วม ผู้หญิงคนนั้นตะลึงเล็กน้อย เพิ่งอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กรรมการผู้จัดการโจวกลับเอ่ยตัดบททันที “เธอถูกไล่ออกแล้ว ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ไสหัวไปซะ!”

สิ้นคำสั่งของกรรมการผู้จัดการโจว ผู้หญิงคนนั้นหน้าซีดเผือด ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแม้แต่น้อย ทำไมตัวเองถึงถูกไล่ออกอย่างไร้เหตุผลได้ล่ะ…

“คุณว่าอะไรนะ”

ทันใดนั้นฟู่หมิงซีที่เงียบมาตลอดก็ถอดแว่นตาดำช้าๆ แล้วมองพิจารณากรรมการผู้จัดการโจว

“หึๆ …คุณชายฟู่ ล่วงเกินคุณผู้หญิงท่านนี้ ใครก็เปล่าประโยชน์ครับ” ชายร่างท้วมยิ้มบอก

“โอ้?”

ได้ยินดังนั้นฟู่หมิงซีงุนงงเล็กน้อย อดพินิจมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างละเอียดไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้มีตัวตนอะไรกันแน่…

“เธอมัวยืนอยู่ตรงนี้ทำอะไร ยาม โยนเธอออกไปซะ!”

กรรมการผู้จัดการโจวตะโกนใส่ยามรักษาความปลอดภัยที่อยู่ใกล้ๆ

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ถูกยามรักษาความปลอดภัยหลายนายโยนออกไปจากซิงเฉินเอนเตอร์เทนเมนต์อย่างรวดเร็ว

“มาๆๆ เชิญข้างในครับ!”

กรรมการผู้จัดการโจวมีสีหน้ายิ้มประจบประแจงขณะพูดกับพวกเยี่ยหวันหวั่น

ไม่นานนัก พวกเยี่ยหวันหวั่นก็ตามกรรมการผู้จัดการโจวขึ้นลิฟต์ ไปถึงในห้องทำงานของกรรมการผู้จัดการโจว

“ในเมื่อพวกเรามาผิดสำนักงานงั้นก็ไม่รบกวนแล้ว” ในห้องทำงาน ผู้อาวุโสใหญ่เอ่ยปากขึ้น

ได้ยินแล้ว กรรมการผู้จัดการโจวพลันหน้าเปลี่ยนสี “ไม่ๆๆ …อีกสาขาหนึ่งอยู่ไกลมากครับ…ไม่ปกปิดความจริง ก่อนหน้านี้มีการประชุมกับเบื้องบน หลังทราบว่าคุณผู้หญิงสูงส่งท่านนี้จะมาเยี่ยมเยียนสาขา สามสาขาใหญ่ของประเทศจีนพวกเราก็หวังว่าจะโชคดีที่ท่านมาเยี่ยมครับ…

“แต่น่าเสียดาย โอกาสนี้กลับตกไม่ถึงสาขาพวกเรา…แต่ตอนนี้สวรรค์ให้โอกาสพวกเราแล้ว นี่ต้องเป็นเจตจำนงของสวรรค์แน่นอน…”

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ปากกรรมการผู้จัดการโจวนี่พูดเก่งจริงๆ

กรรมการผู้จัดการโจวลอบพิจารณาเยี่ยหวันหวั่น ถึงแม้ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีที่มายังไง แต่สามารถทำให้เถ้าแก่ใหญ่จริงจังแบบนี้ได้ รับรองว่าความเป็นมาต้องไม่เล็กๆ แน่…มองหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ ไม่แน่เธออาจจะเป็นคนรักของเถ้าแก่ใหญ่ก็ได้!

ไม่นาน วิดีโอคอลสายหนึ่งก็กะพริบขึ้นจอใหญ่ในห้องทำงานของกรรมการผู้จัดการโจว

กรรมการผู้จัดการโจวรับสายวิดีโอคอลทันที

เยี่ยหวันหวั่นกับพวกเป่ยโต่วเห็นผู้อาวุโสรองปรากฏขึ้นบนจอใหญ่

“กรรมการฟู่!”

เห็นผู้อาวุโสใหญ่ กรรมการผู้จัดการโจวก็เอ่ยอย่างเคารพนอบน้อมทันที

“คุณปู่…”

ฟู่หมิงซีที่อยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

“คุณปู่?”

พวกเยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ด้านข้างมีสีหน้าตกใจ

ฟู่หมิงซีนี่กลับเป็นหลานชาย…ของผู้อาวุโสรองเหรอ!

มิน่าล่ะ กรรมการผู้จัดการโจวเป็นถึงผู้รับผิดชอบของสาขานี้ แต่ตอนกรรมการผู้จัดการโจวไล่ผู้ช่วยของเขาออก ฟู่หมิงซีกล้าสงสัยตัวกรรมการผู้จัดการโจว ที่แท้ฟู่หมิงซิงก็คือหลานชายของเถ้าแก่บริษัทซิงเฉิน…

“ผู้นำ! ขอโทษเป็นอย่างยิ่งครับ ก่อนหน้านี้ผมผิดเองที่ไม่ได้แจ้งที่อยู่ ขอผู้นำโปรดลงโทษ!”

เวลานี้เห็นแค่ว่าผู้อาวุโสรองบนจอใหญ่รีบร้อนลุกขึ้น เอ่ยปากกับเยี่ยหวันหวั่นด้วยน้ำเสียงเคารพนอบน้อม

ทันทีที่ผู้อาวุโสรองพูดคำนี้ออกมา กรรมการผู้จัดการโจวกับฟู่หมิงซีสองคนที่อยู่ในห้องก็พลันตะลึงงันอยู่กับที่ และจ้องเยี่ยหวันหวั่นราวกับเห็นผีไม่ปาน

กรรมการผู้จัดการโจวรู้ว่าบอสใหญ่ของพวกเขาเป็นผู้อาวุโสรองของพันธมิตรอู๋เว่ยในรัฐอิสระ จัดเป็นสุดยอดคนทรงอำนาจ

แต่ตอนนี้ บอสใหญ่ของพวกเขากลับเรียกคุณผู้หญิงตรงหน้าท่านนี้ว่าผู้นำ…

ก่อนหน้านี้กรรมการผู้จัดการโจวคิดลึกๆ ว่าเยี่ยหวันหวั่นอาจเป็นคนรักของผู้อาวุโสรอง

แต่ตอนนี้ดูท่าแล้ว คุณผู้หญิงท่านนี้ตรงหน้า ไหนเลยจะเป็นคนรักของบอสใหญ่พวกเขา…กลับเป็นเถ้าแก่…ของบอสใหญ่พวกเขาซะอย่างนั้น!