แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 853 การกำเนิดของคู่จิ้นคู่ใหม่ บทที่ 854 ออกจากบริษัท

บทที่ 853 การกำเนิดของคู่จิ้นคู่ใหม่

สองสามนาทีก่อนหน้านี้ หานเซี่ยนอวี่แชร์เวยป๋อโพสต์นั้นของเยี่ยไป๋ ก่อให้เกิดคลื่นลูกใหญ่ขึ้น

“โอ๊ยๆๆ! เทพบุตรเซี่ยนอวี่หายไปนานขนาดนี้ ในที่สุดก็อัปเวยป๋อแล้ว! รอเดี๋ยว…ฉันเห็นอะไรเนี่ย! ที่เทพบุตรแชร์ไม่ใช่เวยป๋อของเยี่ยไป๋เจ้าของจูเสินสือไต้มีเดียหรอกเหรอ?”

“พยัคฆ์เข้าป่า มังกรกลับสมุทร โคตรฮึกเหิมเลยอะ! แม้แต่เซี่ยนอวี่ยังพูดแบบนี้ ดูท่าทางพ่อหนุ่มคนนั้นจะเก่งจริงๆ นะเนี่ย!”

“ถ้าเทพบุตรเซี่ยนอวี่สนับสนุนฉันก็สนับสนุน ขอกรี๊ดหนุ่มน้อยเยี่ยไป๋อีกคน!”

“ ‘ขอแค่นายต้องการ ฉันพร้อมจะอยู่ข้างนายตลอดไป’ โคตรหล่อเลยกรี๊ดๆๆ! เหมือนเห็นการถือกำเนิดของคู่จิ้นคู่ใหม่แล้ว!”

“ตายแล้วๆ รอเดี๋ยว เพื่อนสนิทของเทพบุตรเซี่ยนอวี่ที่ว่ากันว่ามีความสัมพันธ์อันดีกันมากคงไม่ใช่หนุ่มน้อยเยี่ยไป๋นี่หรอกนะ? ถ้าเป็นแบบนี้ นี่ก็เป็นรักแท้จริงๆ แล้ว!”

…

หลังจากคดีล่วงละเมิดทางเพศจบลง หานเซี่ยนอวี่ก็ตั้งมั่นกับการแสดง ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณะชนและสื่อมวลชนน้อยครั้ง แม้แต่เวยป๋อนานๆ ทีถึงจะอัปเดต พวกแฟนคลับที่ใส่ใจต่างพบว่าเวยป๋อจำนวนน้อยนิดที่เขาโพสต์มักจะพูดถึงคนคนหนึ่ง

อย่างเช่นว่า

‘มีคนบอกว่าใบหน้าข้างซ้ายของผมดูดีกว่า?’

‘วันนี้ให้ใครบางคนดูดวงให้ สุดท้ายเขาดูให้คนอื่นได้ แต่กลับดูให้ผมไม่ออก’

‘แค่ก ใครบางคนพอเมาแล้วก็…บรรยายไม่ถูกจริงๆ…’

ก่อนหน้านี้แฟนคลับของหานเซี่ยนอวี่เดากันไปต่างๆ นานา คำว่า ‘มีคน’ กับ ‘ใครบางคน’ ในเวยป๋อของเขาพูดถึงใครกันแน่ ตอนนี้มีคนเชื่อมโยงถึง ‘เยี่ยไป๋’ แล้ว ถึงอย่างไรหลังจากเรื่องนั้นก็มีน้อยครั้งมากที่หานเซี่ยนอวี่จะพูดถึง ‘เพื่อน’ ตัวเองบนเวยป๋อ นอกจากคนคนนั้นเพียงคนเดียว…

ในห้องประชุม

พอเห็นหานเซี่ยนอวี่ปรากฏตัว สีหน้าของไช่หย่งเซิ่งก็เคร่งเครียดถึงขีดสุดทันที

เมื่อครู่นี้ เขาเห็นหานเซี่ยนอวี่แชร์เวยป๋อของเยี่ยไป๋!

ไช่หย่งเซิ่งแค่นเสียงพลางมองทางหานเซี่ยนอวี่ พูดเหมือนมีลับลมคมนัย “อ้าว ผมก็นึกว่าใคร ที่แท้เป็นซูเปอร์สตาร์หานของพวกเรานี่เอง สมกับที่ดังแล้ว ปีกกล้าขาแข็งแล้ว ถึงได้ฝ่าฝืนคำสั่งของบริษัทแล้วแชร์เวยป๋อนั่น สนับสนุนเยี่ยไป๋ต่อหน้าทุกคน! ขอถามหน่อย คุณคิดอะไรอยู่กันแน่”

หานเซี่ยนอวี่กวาดมองไช่หย่งเซิ่งแวบหนึ่งอย่างเย็นชา “ผมจะทำอะไร ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณสักหน่อย”

“คุณ…” ไช่หย่งเซิ่งถูกหักหน้าก็โกรธจนหน้าแดง ชี้หน้าหานเซี่ยนอวี่พลางตะโกนว่า “หานเซี่ยนอวี่ คุณคิดจะแข็งข้อเหมือนกับเยี่ยไป๋ใช่ไหม! ถ้าสนับสนุนเขาแบบนี้ ก็ออกจากบริษัทไปพร้อมกับเขาซะเลยสิ!”

หานเซี่ยนอวี่ได้ยินก็กล่าวอย่างเรียบเฉย “ได้”

พริบตาที่สิ้นเสียงของหานเซี่ยนอวี่ ไช่หย่งเซิ่งชะงัก สีหน้าเยาะเย้ยระคนโมโหค้างอยู่บนใบหน้า ทั้งห้องประชุมเงียบงันลงอย่างน่าประหลาด

นี่…

ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้น…

ไช่หย่งเซิ่งตะลึงอยู่กับที่ หน้าแดงจนเป็นสีเลือดหมู “หานเซี่ยนอวี่ คุณ…คุณหมายความว่ายังไง…”

หานเซี่ยนอวี่พูดด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “ความหมายตามตัวอักษร ผู้อำนวยการไช่ต้องการให้ผมออกจากบริษัทไม่ใช่เหรอ”

“ผม…ผม…” ไช่หย่งเซิ่งเหงื่อไหลแล้ว

เมื่อครู่เขาแค่ไม่มีที่ให้ระบายอารมณ์เท่านั้น ไม่กล้าเอาไปลงกับผู้บริหารและผู้ถือหุ้น ดังนั้นจึงเลือกบี้ลูกพลับอ่อน ระบายอารมณ์กับหานเซี่ยนอวี่แทน

ใครจะรู้ว่าหานเซี่ยนอี่ซึ่งที่แล้วมาอ่อนโยนว่าง่ายจะมีท่าทีแข็งกร้าวขนาดนี้…

หากเทียบกับลั่วเฉินและกงซวี่ซึ่งตอนนี้แม้จะดังมาก แต่ผ่านไปอีกหลายปีก็อาจมีดาราดังรุ่นใหม่มาแทนที่ หานเซี่ยนอวี่เป็นตัวตนที่เหมือนกับแบรนด์แอมบาสเดอร์ของโกลบอลเอ็นเตอร์เทนเมนต์ หลังจากชี้แจงคดีล่วงละเมิดทางเพศเด็กสาว เพราะเขาทำความดีตลอดแต่กลับถูกคนให้ร้ายใส่ความ จึงก่อให้เกิดกระแสตีกลับครั้งใหญ่มากในสังคม จนวันนี้ในวงการบันเทิงไม่มีใครสู้มนุษย์สัมพันธ์ที่ดีกับความโด่งดังของหานเซี่ยนอวี่ได้

การออกไปของพวกเยี่ยไป๋ก็ทำให้เขากลืนไม่เข้าคายไม่ออกแล้ว ถ้าเกิดหานเซี่ยนอวี่ถูกเขาไล่ตะเพิดไปอีกคน อย่างนั้นก็จบสิ้นกัน!

——————————————————————–

บทที่ 854 ออกจากบริษัท

สีหน้าของฉู่หงกวงเหี้ยมเกรียมเหลือประมาณขณะมองไช่หย่งเซิ่ง “หย่งเซิ่ง ยังไม่ขอโทษเซี่ยนอวี่อีก!”

ไช่หย่งเซิ่งได้ยินก็พลันยัวะ “อะไรนะครับ ผมต้องขอโทษเขาเหรอ เขาเป็นแค่นักแสดงสวะเท่านั้นเอง! มีคุณสมบัติอะไรให้ผมขอโทษ ถ้าต้องทำก็สมควรเป็นเขาขอโทษผม!”

ไม่ว่าจะอย่างไร หลายวันมานี้เขาก็เสียหน้ามากพอแล้ว ไม่มีทางขอโทษนักแสดงคนหนึ่งต่อหน้าคนจำนวนมากแบบนี้เด็ดขาด

หานเซี่ยนอวี่แตกต่างจากพวกเยี่ยไป๋ เขาเป็นเสาหลักของโกลบอล ได้รับการปฏิบัติดีที่สุด งานระดับสุดยอดทั้งหมดของโกลบอลอยู่ที่เขา บอกจะออกก็ออกเพราะคนแบบเยี่ยไป๋ได้อย่างไร…

ความจริงแล้ว ไช่หย่งเซิ่งประเมิณหานเซี่ยนอวี่ต่ำเกินไป ด้วยความสามารถของหานเซี่ยนอวี่ นานแล้วที่ไม่ต้องพึ่งบริษัทก็ได้ แต่บริษัทต้องพึ่งพาเขา

ฉู่หงกวงย่อมเข้าใจเรื่องนี้ดี ทั้งโมโหทั้งร้อนรน ตบโต๊ะเสียงดังปัง “ไช่หย่งเซิ่ง! แกหุบปากเดี๋ยวนี้! ฉันให้แกขอโทษแกไม่ได้ยินเหรอ”

หานเซี่ยนอวี่ไม่เหลือบแลไช่หย่งเซิ่งแม้แต่น้อย มองฉู่หงกวงที่นั่งตรงตำแหน่งประธาน และเอ่ยด้วยแววตาที่ไร้คลื่นอารมณ์ “ประธานฉู่ ไม่ต้องแล้วครับ ถ้าไม่มีปัญหาอะไร รบกวนคุณขอให้ทนายจัดการเรื่องการยกเลิกสัญญาของผมกับพี่หยางด้วย”

ว่าจบแล้วหานเซี่ยนอวี่ก็โค้งให้ฉู่หงกวง นับว่าเป็นการบอกลาครั้งสุดท้ายกับบริษัทแรกที่ตนสังกัด

จากนั้นก็จากไปทันทีโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เฟ่ยหยางที่อยู่ด้านหลังมองแผ่นหลังที่ออกห่างไปของหานเซี่ยนอวี่ ตอนแรกคิดพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดเช่นกัน

“หานเซี่ยนอวี่! แก…”

ไม่รอให้ไช่หย่งเซิ่งพูด เฟ่ยหยางตัดบทเขา “ผู้อำนวยการไช่ ผมว่าคุณอย่าทำแบบที่ทำกับเยี่ยไป๋อีกจะดีกว่า เยี่ยไป๋คิดถึงจริยธรรมจึงไม่ได้ใช้วิธีตาต่อตาฟันต่อฟันประกาศเรื่องชั่วๆ ของคุณให้คนอื่นรู้ เฮอะ แต่ผมไม่เหมือนกัน…”

เฟ่ยหยางเว้นเล็กน้อย จากนั้นส่ายโทรศัพท์พลางพูดต่อ “อ๋อ จริงด้วย คำพูดเมื่อกี้ของคุณ ผมบันทึกไว้หมดแล้ว”

ถ้าไช่หย่งเซิ่งคิดจะใช้เรื่องที่หานเซี่ยนอวี่ลาออกมาเล่นลูกไม้ อย่างนั้นก็ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว…

ในเมื่อจะออก เขาย่อมต้องรับประกันว่าได้ออกไปอย่างหมดจด ไม่เหลือจุดอ่อนใดให้ไช่หย่งเซิ่ง ดังนั้นตอนที่รู้สึกว่าทิศทางของเรื่องราวจะต้องเลวร้าย เขาจึงบันทึกเสียงไว้แล้วเพราะคำเตือนของหานเซี่ยนอวี่ เพื่อไม่ให้ถูกเล่นงานเมื่อถึงเวลา

ถึงอย่างไรเรื่องแบบนี้ไช่หย่งเซิ่งก็ถนัดนัก!

ความจริง ด้วยตำแหน่งในตอนนี้ของหานเซี่ยนอวี่สามารถออกไปทำงานเองได้ตั้งแต่แรกแล้ว นักแสดงอย่างเขาหลายคนต่างออกจากบริษัท และเริ่มธุรกิจของตัวเอง

ก่อนหน้านี้เฟ่ยหยางช่วยหานเซี่ยนอวี่วางแผนและเตรียมตัวไว้แล้ว ระหว่างนี้ยังเคยปรึกษากันหลายครั้ง แต่นักแสดงหนุ่มกลับไม่ได้ตัดสินใจ ไม่รู้ว่ารออะไรอยู่

คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายจะออกจากบริษัทอยู่ดี และออกในสถานการณ์แบบนี้ด้วย…

ขณะที่สงสัยเฟ่ยอย่างพลันคิดได้ว่า…เขาคงจะไม่ได้รอวันนี้อยู่หรอกนะ?

…

หานเซี่ยนอวี่กับเฟ่ยหยางจากไปอย่างไม่คาดฝันแบบนี้ ไช่หย่งเซิ่งตะลึงค้างอยู่กับที่ หน้าผากมีเหงื่อไหลซ่ก ใบหน้าฉายแววเหลือเชื่อ…

เมื่อเห็นเรื่องราวกลายเป็นแบบนี้ สายตาที่เหล่าผู้บริหารและผู้ถือหุ้นซึ่งอยู่รอบๆ มองไช่หย่งเซิ่งก็เหมือนกับมองคนที่โง่สุดบรรยายอยู่

ไช่หย่งเซิ่งคนนี้คิดว่าตัวเองเป็นหลานของประธานฉู่ เลยคิดว่าโกลบอลเป็นของเขาจริงๆ เหรอเนี่ย?

ไปแสดงอำนาจที่บริษัทลูกอย่างกวงเย่ายังพอว่า แต่ไม่นึกว่าอยู่ในสำนักงานใหญ่โกลบอลก็ไม่รู้จักสำรวม!

เหล่าผู้บริหารรอบๆ จำนวนไม่น้อยไม่ชอบใจคนไร้ประโยชน์อย่างไช่หย่งเซิ่งอยู่แล้ว ตอนนี้ใบหน้าฉายแววคล้ายได้ชมเรื่องสนุก

ก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ครั้งนี้ต่อให้เป็นฉู่หงกวงก็ปกป้องเขาไม่ได้แล้ว

ในที่สุดความอดทนที่ฉู่หงกวงมีต่อไช่หย่งเซิ่งก็ถึงขีดสุด “แก…ตอนนี้แกไปเคลียร์เงินที่ฝ่ายการเงินเลย แล้วไสหัวกลับไปหาแม่แกซะ!”

ไช่หย่งเซิ่งแตกตื่นลนลานในที่สุด “อะ…อะไรกันครับคุณลุง! ลุงทำแบบนี้กับผมได้ยังไง!”

………………………………….