แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - ตอนที่ 1094 ทรมานคนโสดด้วยชีวิต
อวี๋หมิงหลางยื่นโทรโข่งให้เสี่ยวเชี่ยน ระหว่างทางที่มาเสี่ยวเชี่ยนได้คิดไว้แล้วว่าจะพูดอะไรบ้าง พอรับโทรโข่งมาเธอก็เริ่มเปิดประเด็นทันที
“ฉันจิตแพทย์เฉินเสี่ยวเชี่ยน ฉันอยู่ข้างนอกแล้ว จะคุยกันหน่อยไหม?”
รอเกือบหนึ่งนาทีได้ถึงจะมีเสียงตอบกลับ
“ในเมื่อแขกมาไกลขนาดนี้ก็ต้องต้อนรับหน่อย ขอเชิญเฉินเสี่ยวเชี่ยนคนสวยเข้ามา เรามาคุยกันตามลำพัง”
“ฉันไม่มีทางเข้าไปคนเดียว” เสี่ยวเชี่ยนมองสัญญาณมือของอวี๋หมิงหลางแล้วพูดตามที่เขาต้องการ
“ตอนนี้ทางออกเดียวของแกก็คือปล่อยตัวประกันซะ สิ่งที่แกทำทั้งหมดมันไม่มีความหมายอะไรเลย”
“ไม่มีความหมายเหรอ? ฮ่าๆๆ! ถ้าไม่มีความหมายแล้วแกจะมาปรากฏตัวเหรอ? ผู้หญิงสวยๆก็เหมือนกับทรัพยากรหายากที่อยู่บนยอดพีระมิด แกจะไปไหนก็มีรถรับส่ง ปกติก็ไปอยู่แค่ไม่กี่ที่ คนฐานะต่ำต้อยอยากจะเจอแกมันง่ายนักเหรอ? แต่ฉันกลับทำให้แกมาหาได้ง่ายๆ”
น้ำเสียงเย้ยหยันของอีกฝ่ายสร้างความไม่พอใจให้อวี๋หมิงหลาง เขาแย่งโทรโข่งมาพูดอย่างไม่เกรงใจ
“ให้พวกเราฟังเสียงตัวประกันหน่อย เพื่อยืนยันว่าตัวประกันยังไม่ตาย”
อีกฝ่ายให้ความร่วมมือ เสียงร้องเหมือนหมูถูกเชือดของหวางเสี่ยวหงดังขึ้นมาอีกรอบ คาดว่าคงทรมานมาก
ใครได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานของผู้หญิงย่อมรู้สึกเวทนา แต่คนบ้าคนนั้นกลับหัวเราะ เสียงหัวเราะของเขาในยามพลบค่ำแบบนี้ยิ่งสร้างความเลือดเย็นเข้าไปใหญ่
“เฉินเสี่ยวเชี่ยน ถ้าแกไม่เข้ามาฉันจะตัดนิ้วนังนี่ซะ แน่นอน แกอาจไม่แคร์หรอก แต่แกไม่สนเหรอว่าพ่านพ่านจะเป็นหรือตาย ไม่อยากรู้เหรอว่าพ่านพ่านเป็นไง?”
ต้าอีได้ฟังดังนั้นก็ทนไม่ไหว เข้าไปแย่งโทรโข่งมาจากอวี๋หมิงหลาง “ลูกชายฉันอยู่ที่ไหนกันแน่?”
“ลูกชายแก? อ่อ แกก็คือต้งอีผู้หญิงที่รับเลี้ยงพ่านพ่านสินะ?”
น้ำเสียงของต้าอีฟังดูร้อนใจ และอาการร้อนใจของเธอดูเหมือนจะสร้างความพอใจให้อีกฝ่าย ทางนั้นหัวเราะ แต่เป็นเสียงหัวเราะที่ดูจริงใจมากกว่าก่อนหน้า
“ดูท่าทางแกจะดีกับเขาใช้ได้นี่ กล้ามาหาฉันถึงที่นี่อย่างไม่กลัวตายก็แสดงให้เห็นว่าแกให้ความสำคัญกับเด็กคนนี้ ฉันพอใจมาก ดี แกไม่ต้องเข้ามาก็ได้ เฉินเสี่ยวเชี่ยน เข้ามานี่”
เสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลางมองหน้ากัน อวี๋หมิงหลางส่ายหน้า “มันต้องเป็นแผนแน่ อย่าเข้าไปนะ”
คนสุดโต่งแบบนี้ไม่คิดจะมีชีวิตอยู่ต่ออีกแล้ว การที่เขากำหนดชื่อมาว่าต้องเป็นเสี่ยวเชี่ยน แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรที่บอกใครไม่ได้ อวี๋หมิงหลางไม่มีทางปล่อยให้เสี่ยวเชี่ยนเข้าไปเผชิญอันตราย
แต่เวลานี้อีกฝ่ายมีตัวประกัน แถมความเป็นความตายของพ่านพ่านก็อยู่ในกำมือทางนั้น เห็นได้ชัดว่าถ้าไม่บรรลุวัตถุประสงค์ก็ไม่มีทางเลิกรา ก่อนมาถึงเสี่ยวเชี่ยนได้วิเคราะห์นิสัยและเป้าหมายของคนๆนี้อย่างละเอียดแล้ว เธอมีแผนอยู่ในใจ
“เสี่ยวเฉียง นายเข้าไปกับฉันได้ไหม?”
อวี๋หมิงหลางพยักหน้า ถ้าเขาตามเข้าไปด้วยคุ้มครองเธอได้แน่นอน แต่ประเด็นคือคนร้ายจะยอมหรือเปล่า?
“ฉันมีวิธีทำให้คนร้ายยอม”
“หัวหน้าใหญ่! ไม่ได้นะครับ!” ลูกน้องของอวี๋หมิงหลางพูดเป็นเสียงเดียวกัน
หลังประตูบานนั้นมีอะไรไม่มีใครรู้ เกิดคนร้ายบ้าคลั่งมีวัตถุระเบิดได้อยากหาคนตายไปเป็นเพื่อนจะทำไง?
อวี๋หมิงหลางเป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดของพวกเขาในค่าย แล้วจะปล่อยให้ไปเผชิญอันตรายได้อย่างไร?
“ไม่เป็นไร ผมเชื่อมั่นในตัวคนรักของผม” อวี๋หมิงหลางส่งสายตาให้เสี่ยวเชี่ยน พร้อมทั้งพูดเสริม “เขาก็เชื่อในตัวผมเหมือนกัน”
เฉียวเจิ้นยังเป็นผู้ช่วยของเขาเหมือนเดิม พอได้ยินแบบนั้นก็มองบน
“นี่มันเวลาไหนแล้วยังจะมาโชว์สวีทอีก”
ช่างเป็นคู่รักที่หวานเรี่ยราดจริงๆ
“ผมตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าอีกฝ่ายจะฝังอะไรไว้ด้านในผมก็ต้องเข้าไป แผนที่ของที่นี่พวกเราก็ได้ดูมาก่อนแล้ว ตึกออฟฟิศตึกนี้อยู่ในย่านที่คนพลุกพล่าน ถ้าอีกฝ่ายมีวัตถุที่ระเบิดง่ายอยู่ในมือจริงๆ ต่อให้พวกเรากันคนส่วนใหญ่ออกไปได้แล้ว ตึกที่อยู่รอบๆก็ยังคงได้รับผลกระทบอยู่ดี สร้างความเสียหายให้กับทรัพย์สินส่วนตัวและส่วนรวมเป็นอย่างมาก ดังนั้นผมยิ่งต้องเข้าไป”
อวี๋หมิงหลางเชื่อว่าเสี่ยวเชี่ยนไม่ใช่คนทำอะไรด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ในเมื่อเธอกล้าบอกให้เขาเข้าไปด้วยก็แสดงว่ามั่นใจในระดับหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นตัวเขาก็เป็นทหาร ถ้าทหารหนีปัญหาแล้วใครจะปกป้องความปลอดภัยของชาติ
อวี๋หมิงหลางใช้ท่าทีแข็งข้อสยบการคัดค้านของทุกคน เสี่ยวเชี่ยนเอาโทรโข่งมาพูดเกลี้ยกล่อมคนร้าย
“ฉันเข้าไปก็ได้ แต่สามีฉันต้องตามเข้าไปด้วย”
“หืม? แกอยากได้คนมาเล่นกับฉันเพิ่มเหรอ?”
น้ำเสียงท้าทายของอีกฝ่ายทำให้อวี๋หมิงหลางโมโหเส้นเลือดปูด ถึงขนาดที่เกิดความคิดอยากฆ่าอีกฝ่ายเสียเดี๋ยวนี้
“เปล่า ฉันแค่อยากเล่นเกมกับแก เคยได้ยินเกมรัสเซี่ยนรูเล็ตที่ต้องเดิมพันด้วยชีวิตไหม? กล้าเล่นกับฉันไหมล่ะ?” เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้โมโหตามเกมของคนร้าย แต่กลับอารมณ์เย็นลงด้วยซ้ำ เวลานี้ความโมโหไม่เป็นประโยชน์ต่อสถานการณ์
“ทำไมฉันต้องเล่นไอ้นี่กับแกด้วย?”
น้ำเสียงของอีกฝ่ายเจือด้วยความตื่นเต้นชนิดที่ถ้าไม่สังเกตให้ดีก็ไม่รู้ แต่เสี่ยวเชี่ยนที่อ่านใจคนมานักต่อนักรู้ดี ถึงปากอีกฝ่ายจะบอกไม่สนใจ แต่ในความเป็นจริงกลับอยากเล่น
“นี่เป็นข้อเสนอที่คุ้มค่ามาก แกพรากชีวิตคนบริสุทธิ์มาตั้งเท่าไรยังไงก็ไม่รอดหรอก ส่วนฉันเป็นหัวกะทิของสังคม มีอนาคตสดใส ถ้าเทียบชีวิตที่ใสสะอาดของฉันกับคนใจบาปที่ไม่เหลืออะไรอย่างแกแล้วแกไม่คิดว่าตัวเองกำไรสุดๆเลยเหรอ? อีกอย่างแกฆ่าคนไปตั้งเยอะแต่ไม่มีคนไหนทำให้แกสะใจสุดๆได้เลยใช่ไหมล่ะ ความสะใจที่ฉันมีให้รับรองเลยล่ะว่ามันเยอะกว่าเหยื่อคนก่อนๆของแก”
บทสนทนาที่คล้ายกับคนบ้ายากที่คนนอกจะเข้าใจนี้ผ่านการวิเคราะห์กลั่นกรองจากเสี่ยวเชี่ยนมาเป็นอย่างดีแล้ว
คนร้ายมาถึงขั้นนี้แล้วย่อมไม่แคร์อะไรกับความตาย แต่เขาย่อมแสวงหาความท้าทาย เขาชอบที่จะมองทุกคนเป็นคนโง่แล้วปั่นหัวอย่างสนุกสนาน
เสี่ยวเชี่ยนวางเหยื่อล่อตามลักษณะนิสัยของคนๆนี้ คนปกติไม่มีทางติดกับ แต่หมอนี่ไม่แน่
“ได้ แกพามันเข้ามา ฉันจะเล่นเกมนี้กับแก ฮ่าๆ ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริงๆ”
เสี่ยวเชี่ยนเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็ให้อวี๋หมิงหลางไปเตรียมปืนลูกโม่มา
“ลูกเชี่ยน คุณจะเล่นเกมนี้กับมันเหรอ?” ถึงอวี๋หมิงหลางจะเชื่อมั่นในตัวเสี่ยวเชี่ยน แต่พอได้ยินแผนบ้าระห่ำของเธอเขาก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี
มันอันตรายเกินไป!
เกมรัสเซี่ยนรูเล็ตเป็นที่นิยมมากในต่างประเทศ แต่ละปีมีคนจำนวนไม่น้อยต้องมาจบชีวิตเพราะเล่นเกมนี้ แต่ก็ยังคงมีคนเข้าร่วมเดิมพันชีวิตไปกับเกมอันบ้าระห่ำนี้อย่างไม่ขาดสาย
ปืนลูกโม่หนึ่งกระบอกบรรจุลูกกระสุนได้หกนัด การเล่นเกมนี้ต้องเอากระสุนออกไปห้านัด จากนั้นก็ผลัดกันเอาปืนยิงจ่อหัว ดูว่าใครจะเป็นผู้รอดชีวิตคนสุดท้าย
ซึ่งก็หมายความว่าอัตราความเป็นไปได้ที่จะเสียชีวิตคือหนึ่งในหก เกมประเภทนี้ฟังดูเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่ความท้าทายแบบนี้นี่แหละที่ทำให้บรรดาชาวต่างชาติทั้งหลายวิ่งเข้ามาเล่นกันไม่หยุด มีคนจำนวนไม่น้อยที่ใจกล้าบ้าบิ่นไร้ซึ่งความกลัว แต่พอถึงตาตัวเองยิงก็มักจะใจฝ่อยอมถอยออกจากเกมด้วยความขี้ขลาด
เสี่ยวเชี่ยนเสนอให้เล่นเกมนี้เองเลยทำให้อวี๋หมิงหลางทนไม่ได้