แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - ตอนที่ 654

แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย – ตอนที่ 654 เธอเป็นโจรสลัด
“ฉันจะไปกับเธอด้วย” ตอนนี้เย่เสียวอวี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“หลิวเหมย เธอเฝ้าเขาไว้” เสี่ยวเชี่ยนกวักมือ หลิวเหมยรีบเข้ามาจับแขนเย่เสียวอวี่ไว้ไม่ให้ขึ้นไป เสี่ยวเชี่ยนดึงกุญแจมาแล้วชี้หน้าเย่เสียวอวี่

“จำไว้นะ เธอเป็นคนให้พวกเราเข้าไปเอาของ ดังนั้นนี่ไม่ใช่การบุกรุก เข้าใจ?”

พูดจบก็ไม่สนสีหน้าของเย่เสียวอวี่ เสี่ยวเชี่ยนพาอวี๋หมิงหลางกับฉิวฉิวขึ้นตึก

“เสียวเหม่ย ผมคิดว่าคุณไม่ชอบเย่เสียวอวี่เสียอีก” อวี๋หมิงหลางรู้เหตุผลที่เสี่ยวเชี่ยนไม่ให้เย่เสียวอวี่ขึ้นมาด้วย

ถ้าให้เย่เสียวอวี่มาเห็นพฤติกรรมของพ่อตัวเองกับตาอาจยิ่งทำให้โรคย้ำคิดย้ำทำของเย่เสียวอวี่เป็นหนักขึ้น หรืออาจถึงขั้นเป็นโรคจิตเวชที่ร้ายแรงกว่าเดิม

ไม่เห็นกับตาหรือต่อให้มารู้ภายหลังระดับความสะเทือนใจก็คงเบาลงหน่อย

ลูกเชี่ยนที่แสนใส่ใจ~

“ตอนนี้ฉันก็ยังไม่ชอบอยู่ดี แต่เขาเป็นญาติเวยเวยคนสุดท้าย ฉันจะทำลายเขาไม่ได้ นี่เป็นจรรยาบรรณแพทย์”

อวี๋หมิงหลางชอบสีหน้าของเสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้มาก

ตอนนี้เขายังไม่สามารถหาคำมาบรรยายสีหน้าและน้ำเสียงของเสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้ได้จนกระทั่งหลังจากนี้หลายปีมีคำว่าซึนเดเระดังขึ้นมา อวี๋หมิงหลางถึงได้พบว่า เมียของเขาเป็นสาวซึน

พอไปถึงหน้าบ้านเสี่ยวเชี่ยนก็ไขกุญแจเปิดประตู มีเสียงดนตรีดังมากลอยออกมา ประตูห้องนอนปิดสนิท ไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นบ้าง

อวี๋หมิงหลางทำท่าชู่ว เวลานี้ถ้าจับได้คาหนังคาเขาก็ใช้เป็นหลักฐานในชั้นศาลได้ ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของเวยเวยดังมาจากในห้อง เสี่ยวเชี่ยนกำหมัดแน่นโกรธจนเส้นเลือดปูด ผู้ชายทั้งสองคนข้างตัวเธออยู่ในท่าทางเดียวกัน พวกเขาถีบประตู ภาพที่เห็นในห้องนอนนั้นทำให้พวกเขาตกตะลึง

หลังจากที่เสี่ยวเชี่ยนเห็นเหตุการณ์ในห้องแล้วก็มีสีหน้าเจ็บปวด รู้สึกเหมือนมีอะไรมาทิ่มแทงหัวใจ

พ่อเย่ที่กำลังใช้ความรุนแรงนึกไม่ถึงว่าในขณะที่ตัวเองกำลังอารมณ์ได้ที่จะมีคนบุกเข้ามา มือที่ถือแส้ค้างอยู่กลางอากาศ

ภายในบ้านเปิดเพลงหวานๆที่ดังมากในยุค80 คนอายุรุ่นๆพ่อเย่ล้วนชอบฟังเพลงหวานๆแนวนี้ แต่ภาพประกอบเพลงนี้กลับเป็นภาพที่โหดร้าย

เสื้อผ้าของเวยเวยตกอยู่ที่พื้น มีแค่ร่างกายส่วนล่างที่ยังมีเสื้อผ้าปิดอยู่เล็กน้อย แต่ท่อนบนเปลือยเปล่า หน้าอกที่เจริญเติบโตช้าถูกแส้หวดเป็นรอย สีหน้ามีแต่ความตกใจกลัว

ส่วนพ่อเย่ผู้ชายที่ปกติดูสุภาพอ่อนโยนในมือถือแส้อยู่ เปลือยท่อนบนใส่แค่กางเกงขาสั้น เขากำลังเฆี่ยนเวยเวยด้วยแส้

ทารุณกรรมเด็ก!

“ไอ้XXX!” เป็นครั้งแรกที่อวี๋หมิงหลางพูดหยาบต่อหน้าเสี่ยวเชี่ยน

ฉิวฉิวเองก็โกรธจนหูแดง ทั้งสองคนเข้าไปแจกลูกถีบกันคนละทีจนพ่อเย่กระเด็นไปชนตู้ร้องเสียงหลงออกมา

“โอ๊ย!”

เสี่ยวเชี่ยนรีบเดินเข้าไปเอาเสื้อผ้าคลุมตัวเวยเวยที่อยู่ในสภาพหวาดกลัว เธอกอดเวยเวยเอาไว้พลางตบหลังปลอบ

“ไม่เป็นไรนะเวยเวย พี่มาแล้ว”

เด็กคนนี้ตกใจขวัญหาย สายตาจับจ้องไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย เสี่ยวเชี่ยนกอดเธอไว้แต่เวยเวยกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ

อวี๋หมิงหลางกับฉิวฉิวรุมกระทืบพ่อเย่จนส่งเสียงร้องเรียกสติเวยเวยกลับมา ทันใดนั้นเธอก็ปล่อยเสียงโฮ ขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเสี่ยวเชี่ยนเหมือนกระต่ายน้อยที่ถูกทำร้าย กรีดร้องออกมาไม่หยุด

“ไม่เป็นไรนะพี่อยู่นี่ ไม่ต้องกลัวนะ” เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกปวดใจมากมือที่ตบปลอบของเธอกำลังสั่นเทา

เสี่ยวเชี่ยนในเวลานี้ทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ

ผู้ชายที่เหมือนสัตว์เดรัจฉานคนนี้ถึงกับทำเรื่องแบบนี้กับเด็กตัวแค่นี้! ไฟโกรธแผดเผาสติสัมปชัญญะของเสี่ยวเชี่ยน แล้วเธอก็ตระหนักได้ว่าต้องพาเด็กคนนี้ไปจากที่นี่ เวยเวยกลัวมากไม่ไหวแล้ว

“ฉิวฉิวพาเวยเวยไปจากที่นี่ แล้วแจ้งตำรวจด้วย!”อวี๋หมิงหลางถีบพ่อเย่ไปอีกทีแล้วพูดกับฉิวฉิว

“พี่คะอย่าแจ้งตำรวจ ไม่เอา ไม่เอา—” เวยเวยดึงแขนเสื้อเสี่ยวเชี่ยนแล้วมองอย่างอ้อนวอน

เสี่ยวเชี่ยนเข้าใจถึงอารมณ์หวาดกลัวของเวยเวยในเวลานี้ เธอตบบ่าเวยเวย

“วางใจเถอะนะ มีพี่อยู่ไม่มีใครกล้ารังแกหนู ไม่ต้องกลัวนะ”

เธอขยิบตาให้ฉิวฉิว ฉิวฉิวจึงรีบพาเวยเวยออกไป

พอประตูปิดลงเสี่ยวเชี่ยนก็เหมือนกลายเป็นอีกคน

“เสี่ยวเฉียง หลบไป”

เธอก้มตัวลงเก็บแส้บนพื้นขึ้นมา เสี่ยวเชี่ยนมองพ่อเย่ที่ถูกกระทืบจนเละด้วยสายตาเย็นชา

“เด็กตัวแค่นั้นทำไมถึงทำได้ลงคอ?” น้ำเสียงของเสี่ยวเชี่ยนเหมือนเอาไปแช่แข็งมาหลายวันแล้วถึงนำออกมา

“พวกแก พวกแกคิดจะทำอะไร! ฉันสั่งสอนลูกฉัน พวกแกอย่ามายุ่ง!” จนถึงตอนนี้พ่อเย่ยังปากแข็ง

สมองของเขายังคงตกใจคิดไม่ทัน เขาไม่เข้าใจว่าตัวเองเล่นสนุกอยู่ในบ้าน ทำไมมีคนโผล่มาเยอะแยะขนาดนี้?

“ลูกเหรอ? หึหึ…” ทันใดนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็ยกแส้ขึ้นแล้วหวดไปที่พ่อเย่อย่างแรง!

หลังจากที่เสียงแส้หวดในอากาศดังขึ้นก็ตามมาด้วยเสียงร้องโอดโอยของพ่อเย่

“บอกว่าสั่งสอนไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ฉันก็สั่งสอนแกอยู่นี่ไง! ถึงเขาจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของแก แต่ก็เรียกแกว่าพ่อมาหลายปี ทำไมถึงยังทำเรื่องแบบนั้นกับเขาได้ หา? รู้ไหมว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้าหนักขนาดไหน? หา? แกกล้าทำให้วัยกำลังสดใสของเด็กผู้หญิงต้องมัวหมองด้วยโรคซึมเศร้า แกมันไม่ใช่คน!”

ทุกครั้งที่เสี่ยวเชี่ยนพูดหนึ่งประโยคก็จะหวดแส้ลงไปหนึ่งที พ่อเย่อยากจะหนีแต่ถูกอวี๋หมิงหลางถีบให้ลงไปกองกับพื้น ทำได้แค่ขดตัวกลม แต่แส้ของเสี่ยวเชี่ยนก็หวดลงมาดั่งสายฝน

แส้แบบนี้ถือเป็นของใช้18+สำหรับผู้ใหญ่ หวดลงบนร่างกายไม่ถึงกับทำให้พิการ แต่เจ็บมาก ครั้งนี้เสี่ยวเชี่ยนโกรธจริงๆ

ขณะที่เสี่ยวเชี่ยนเฆี่ยนด้วยแส้อยู่นั้นอวี๋หมิงหลางทำอยู่เรื่องเดียว

สมองของเขานึกเพลงคลอไปกับเหตุการณ์ตรงหน้า

ภาพยนตร์เรื่องไพเรทออฟเดอะแคริบเบียนที่กำลังดังอยู่ในขณะนี้ เวลาที่ถึงซีนพีคๆจะมีเสียงดนตรีดังขึ้น เขาเป็นโจรสลัด!

เพลงนี้นี่แหละ!

ตอนที่เสี่ยวเชี่ยนเค้นด้วยคำถามเป็นดนตรีเป็นแบบตึงเครียด พอแส้เริ่มหวดไปที่คนเลวก็จะเป็นเสียงไวโอลินบรรเลงเดี่ยว ท่วงทำนองช่างสวยงามอะไรเช่นนี้

สามารถทำให้ภาพความรุนแรงกลายเป็นการใช้กำลังที่สวยงามจนอวี๋หมิงหลางเคลิบเคลิ้มแบบนี้ก็คงมีแค่เสี่ยวเชี่ยนที่ทำได้

สัตว์เดรัจฉานถูกเธอหวดแส้จนร้องทรมานด้วยความเจ็บปวดติดๆกัน รู้สึกเหมือนร่างกายร้อนเป็นไฟ

พอได้ยินเสียงรถตำรวจอวี๋หมิงหลางก็จับมือเสี่ยวเชี่ยนแล้วส่ายหน้า

เสี่ยวเชี่ยนเฆี่ยนไปตั้งหลายทีก็ยังไม่สามารถบรรเทาความโกรธลงไปได้ เมื่อเทียบกับเรื่องต่างๆที่ผู้ชายอัปยศคนนี้ทำกับเวยเวยแล้ว เธอเฆี่ยนแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ

“คนเลวเมื่อทำความเลวไว้มากก็ย่อมได้รับผลกรรม วันดีๆของแกมาถึงแล้ว!” เสี่ยวเชี่ยนโยนแส้ทิ้ง แล้วหันไปถีบพ่อเย่อีกที

ตำรวจขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เวยเวยถูกพาตัวไปแล้วเพราะอาการไม่ค่อยดี อวี๋หมิงหลางกับฉิวฉิวเป็นพยานได้ ถึงจะไม่ได้ทำจนถึงขั้นสุดท้าย แต่การใช้แส้หวดเด็กก็มีความผิดฐานทารุณกรรม โทษจำคุกไม่เกินสองปีโดยไม่รอลงอาญาหรือถูกควบคุมความประพฤติย่อมหนีไม่ได้แน่นอน

แต่ถ้าอยากจะเอาผิดฐานข่มขืนนั้นหลักฐานไม่เพียงพอ ตอนเข้าไปยังไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่า เห็นแค่กำลังเอาแส้เฆี่ยนตี ส่วนเวยเวยถึงสภาพจิตใจจะบอบช้ำอย่างหนัก แต่แผลที่ตัวก็นับว่าเล็กน้อย เรื่องนี้หาหลักฐานยาก แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการแก้แค้นของประธานเชี่ยน!