แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ - ตอนที่ 117
สวี่รั่วยีโกรธจนหน้าแดง
โทรศัพท์มือถือถูกเธอโยนลงบนพื้น
“คุณสวี่” ผู้ช่วยตกใจกับปฏิกิริยานี้ มองโทรศัพท์ที่ตกลงพื้นหน้าจอแตกเป็นเสี่ยงๆ “เกิดอะไรขึ้นกับท่าน”
สวี่รั่วยีสีหน้าเย็นชา ดวงตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม
“ไปดูผลการแข่งขันด้านนอก ถ้ามีคนได้คะแนนมากกว่าฉัน รีบมารายงาน”
เธอไม่เชื่อ จะมีเพียงผลงานของแอนนาเท่านั้นที่จะได้ที่หนึ่ง แต่น้ำหอมที่เธอปรับเปลี่ยนจะไม่ได้ที่หนึ่ง
สวี่รั่วฉิงมองลง เอามือถือใส่กลับเข้าไปในกระเป๋า
สวี่รั่วยีอวดดีเกินไป ถ้าเธอไม่ปรับเปลี่ยนมัน ไม่หลงตัวเอง บางทีเธออาจจะชนะและได้ที่หนึ่งตามที่เธอปรารถนาก็ได้
ไม่มีใครช่วยเธอได้
สวี่รั่วฉิงเงยหน้าขึ้นใหม่ เริ่มดูการประกวดการปรุงน้ำหอม
ไม่นานก็ถึงฟ่านเซียวเซียวสวี่รั่วฉิงพุ่งสมาธิไป กลัวว่าตนเองจะพลาดรายละเอียดบางอย่างไป
ผลงานของฟ่านเซียวเซียวดีกว่าที่สวี่รั่วฉิงคิดไว้มาก 9.5คะแนน
ถ้านับสวี่รั่วยีและอาจารย์ฟ่านเซียวเซียว ตอนนี้ฟ่านเซียวเซียวอยู่อันดับที่สาม ถือว่าไม่เลงวเลย
สวี่รั่วฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขอแค่คนคนนั้นไม่มีการแสดงที่น่าตื่นตะลึง เธอก็ชนะการเดิมพันของลี่ถิงเซิ่งแล้ว
“ผู้เข้าแข่งขันคนสุดท้ายของวันนี้ มู่ชิง”
เมื่อพิธีกรพูดจบ ด้านล่างเวทีก็เริ่มพูดคุยกันขึ้น
“เขาเป็นใคร ฟังแล้วเหมือนเป็นนามแฝงเลย”
“ไม่รู้ ไม่เคยได้ยิน เมืองหลินชวนมีนักปรุงน้ำหอมชื่อนี้ด้วยเหรอ”
ฝูงชนมีความคิดที่แตกต่างกัน แม้แต่ปรมาจารย์นักปรุงน้ำหอมที่มีชื่อเสียงหลายท่านก็ยังไม่เคยได้ยินมู่ชิงชื่อนี้มาก่อน
มีเพียงสวี่รั่วฉิงที่แสดงปฏิกิริยาตื่นตัวในดวงตา
มู่ชิงผู้หญิงคนนี้ ความสามารถในการปรุงน้ำหอม คงจะไม่แพ้เธอ
แต่เธอไม่ค่อยได้ปรุงน้ำหอม และไม่ชอบโอกาสทางธุรกิจ ดังนั้นชื่อเสียงในต่างประเทศจึงสู้สวี่รั่วฉิงไม่ได้
กระบวนการการปรุงน้ำหอมของมู่ชิง เหมือนเมฆลอย เสียงน้ำไหลเหมือนกับการปรับงานศิลปะ
ทำให้พิธีกรมองอย่างตกตะลึงจนตาค้างพูดอะไรไม่ออก เขายังไม่เคยเห็นความสง่างามเช่นนี้ในการแสดงการปรุงน้ำหอมมาก่อน
ในสถานที่จัดงานมีกลิ่นหอมอ่อนๆจากศูนย์กลางฟุ้งกระจายไปทั่วงาน
สวี่รั่วฉิงดวงตาลึกขึ้น หัวใจรู้สึกหนาวสั่นเล็กน้อย
เกรงว่าผลงานนี้จะได้คะแนนเต็ม
อย่างน้อยจากมุมมองของเธอ น้ำหอมของมู่ชิงสมบูรณ์แบบและไม่มีที่ติเลย
สวี่รั่วฉิงไม่ได้ดูการแข่งขันต่อ เธอลุกขึ้น แล้วออกจากงานไป เดินผ่านทางเดิน มาถึงประตูห้องแขกวีไอพี เคาะประตูเบาๆ
“เข้ามา” เสียงทุ้มต่ำของชายคนหนึ่งดังมาจากข้างใน
สวี่รั่วฉิงจับมือจับประตูไว้ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ผลักประตูเข้าไป
“ฉันแพ้แล้ว” สวี่รั่วฉิงน้ำเสียงราบเรียบ
เธอมองไปที่ลี่ถิงเซิ่งชายคนนั้นกําลังนั่งทำงานอยู่บนโซฟา
มือของเขาที่เคาะแป้นพิมพ์หยุดลง เงยหน้าขึ้น มองไปที่สวี่รั่วฉิง
“ผลการแข่งขันออกมาแล้วเหรอ” ลี่ถิงเซิ่งถามอย่างไม่แยแส
“ยัง” สวี่รั่วฉิงตอบกลับ “แต่ฉันรู้ว่าฟ่านเซียวเซียวคงไม่ติดหนึ่งในสามแน่นอน”
ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะ วางโน๊ตบุ๊กไว้ข้างๆ
รอยยิ้มที่มุมปากของเขา คาดการณ์ไม่ได้ ทำให้สวี่รั่วฉิงรู้สึกว่าไม่เคยเดาใจผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าได้เลย
สวี่รั่วฉิงเงียบไปสักพัก จ้องมองหน้าหล่อๆของลี่ถิงเซิ่ง ถามว่า “ประธานลี่มู่ชิงเป็นคนที่คุณเชิญมาเหรอ”
ลี่ถิงเซิ่งริมฝีปากบางม้วนงอขึ้น น้ำเสียงไม่สนใจไยดี “ไม่ใช่”
ขณะที่ลี่ถิงเซิ่งพูด ก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา จิบไปหนึ่งคำ แล้วกล่าวว่า “ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น จะไปเชิญนักปรุงน้ำหอมคนหนึ่งมา เพื่อเอาชนะการเดิมพันของคุณ”
ทันใดนั้นสวี่รั่วฉิงก็นึกถึงก่อนหน้านี้ที่ลี่ถิงเซิ่งออกจากห้องไป ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เป็นฝีมือของบริษัทคู่แข่ง”
ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะเบาๆ “ไม่โง่ ฉลาดมาก”
คำชมของผู้ชายคนนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ทำให้สวี่รั่วฉิงรู้สึกดีใจเลย
เดิมทีเธอสามารถชนะการเดิมพันได้ หัวใจที่จะชนะของเธอแข็งแกร่งอยู่แล้ว แผนการของเธอตอนนี้ถูกแทรกแซงอย่างกะทันหันโดยคนที่ไม่รู้จัก เธออยากจะดึงคนคนนั้นออกมาด่าทออย่างดุดัน เธอจึงจะลดความโกรธในใจลงได้
ทีนี้ดีเลย ถุงนอนและเต็นท์ที่เธอซื้อมาได้ใช้ประโยชน์จริงๆแล้ว
ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองสวี่รั่วฉิงที่กําลังครุ่นคิดอยู่ ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี เขาที่อารมณ์ดีงอริมฝีปาก
“ตอนนี้คุณกำลังคิดว่าเป็นใครที่ทำให้คุณแพ้ ใช่หรือไม่”
สวี่รั่วฉิงจ้องตาลี่ถิงเซิ่ง ไม่พูดอะไร
ลี่ถิงเซิ่งยิ้มเล็กน้อย
แม้ว่าความลับมากมายจะซ่อนอยู่ในตัวของสวี่รั่วฉิง แต่เธอเข้าใจไม่ยาก
เธออยากชนะ เธอเขียนหลายสิ่งหลายอย่างบนใบหน้าของเธอ ปกปิดไม่เป็น
ก็เหมือนตอนที่ทั้งสองคนเจอกันแรกๆ ถ้าสวี่รั่วฉิงอยากจะยั่วยุลี่ถิงเซิ่งจริงๆ ก็ต้องตั้งใจเรียนรู้วิธีการจูบ
ไม่อย่างนั้นคงไม่เปิดเผยจุดอ่อนทันทีที่จูบกัน
ลี่ถิงเซิ่งสามารถเดาใจของสวี่รั่วฉิงได้อย่างง่ายๆ เขาพูดเบาๆ บอกกับสวี่รั่วฉิง “เป็นคนของตระกูลสวี่”
“ตระกูลสวี่” สวี่รั่วฉิงตาโต “ทำไมถึงเป็นตระกูลสวี่ พวกเขาไม่อยากให้สวี่รั่วยีได้ที่หนึ่งเหรอ”
สวี่รั่วฉิงงงมากไม่เข้าใจ
ทำไมคนของตระกูลสวี่ถึงได้ให้คนที่มีทักษะการปรุงน้ำหอมที่ยอดเยี่ยมมาขวางทางของสวี่รั่วยีด้วย
ลี่ถิงเซิ่งมองตากลมเล็กๆของสวี่รั่วฉิง แล้วหัวเราะ
“สวี่รั่วยีทำไมต้องได้ที่หนึ่ง” เขาถาม
สวี่รั่วฉิงสะท้อนตามเงื่อนไข “เธอใช้น้ำหอมของฉัน ต้องได้แน่นอน……..”
พูดไปแครึ่งทาง สวี่รั่วฉิงหุบปากทันที
เหงื่อเย็นเริ่มไหลออกมาจากด้านหลังของเธอ
ทำให้ลี่ถิงเซิ่งรู้ว่าเธอเอาน้ำหอมที่เธอปรุงขึ้นมาเองให้สวี่รั่วยี………..
ด้วยสไตล์การทำงานของลี่ถิงเซิ่งจะต้องคิดว่าเธอทรยศบริษัท ทรยศเขา
ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้โกรธ ดวงตาดำที่เฉยเมยกวาดตามองสวี่ลั่วฉิงอย่างเย็นชา
สวี่รั่วฉิงฉลาดมาก มักจะรู้ว่าเวลาไหนควรพูดอะไร
ลี่ถิงเซิ่งเป็นคนอย่างไร ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสวี่รั่วฉิงได้ส่งน้ำหอมไปให้สวี่รั่วยี
เพื่อปกป้องตัวเอง แม้ว่าจะไม่ได้ขายผลประโยชน์ของบริษัท แต่อย่างไรก็ได้ปกปิดเขา
ลี่ถิงเซิ่งในดวงตาเต็มไปด้วยความมืด ไม่มีแสงอะไรเลย
เขามองไปที่ผู้หญิงที่เหมือนกระต่ายตกน้ำ พูดด้วยเสียงเบาๆว่า “ใช้น้ำหอมของคุณ คุณเอาน้ำหอมให้สวี่รั่วยี ใช่ไหม”
ทุกคำแหลมคมมาก
ร่างกายที่เพรียวบางของสวี่รั่วฉิงสั่นเล็กน้อย
หลังจากนั้น เธอพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ใช่ ฉันกลัวว่าคุณสวี่จะทำร้ายฉัน”
น้ำเสียงของลี่ถิงเซิ่งเย็นชามาก
เหมือนมีดกรีดการอำพรางตัวของสวี่รั่วฉิงออกอย่างสมบูรณ์
และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะขึ้นเบาๆ
เขากล่าว “แอนนา ฉันเคยพูดแล้ว ขอเพียงคุณยังอยู่ที่ลี่ซื่อกรุ๊ป ฉันก็จะดูแลความปลอดภัยของคุณ ถ้าใครคิดที่จะทำร้ายคุณ ขอเพียงคุณยังเป็นคนของฉัน ฉันก็จะปกป้องคุณ”
สวี่รั่วฉิงเม้มปาก
“ครั้งนี้ยกเว้นให้” หลังจากเงียบไปนาน ลี่ถิงเซิ่งกล่าวเบาๆว่า “ฉันเกลียดการปกปิด และเกลียดการทรยศ ต่อไปถ้าทำเรื่องเช่นนี้อีก ก็ทำให้เนียนหน่อย อย่าให้ฉันรู้”
พูดจบ ลี่ถิงเซิ่งเปิดโน๊ตบุ๊ก เริ่มทำงานใหม่
ผ่านไปอีกสักพัก เขาดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เงยหน้าขึ้นมาใหม่ มองไปที่ผู้หญิงที่ยังยืนอยู่ที่เดิม
ลี่ถิงเซิ่งตาของเขาปิดลง นิ้วมือแตะปุ่มEnterเบาๆ
“คนที่ให้มู่ชิงมาเมืองหลินชวนคือประธานของสวี่ซื่อกรุ๊ป คุณพ่อของสวี่รั่วยี”