แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ - ตอนที่ 168
หลี่อานมึนงงเป็นพิเศษ “ประธานลี่ พวกคุณไปร้านอาหารไหนคะ? ถึงกับยังมีคนที่ไม่รู้จักคุณ และขอให้จ่ายเงินทันที ซึ่งแปลกมาก! เดี๋ยวนี้ที่เมืองหลินชวนยังมีร้านอาหารมิชลินที่ไม่มีเครื่อง Poseเหรอ?”
ลี่ถิงเซิ่งพูดเบาๆ “แผงขายของริมถนน”
หลี่อาน “…”
เขาฟังผิดหรือเปล่า?
แผงขายของริมถนน?
หัวหน้าของเขา ประธานลี่ซื่อกรุ๊ปไปทานอาหารกับแอนนาที่แผงขายของริมถนน?
หลี่อานรู้สึกว่าโลกทัศน์ของเขาถูกโค่นล้ม
หลังจากเงียบไปหลายนาที เขาก็ค่อยๆวางสาย เขาคงยังไม่ได้ตื่นจากการนอน โลกทั้งใบมันผิดคลาดไปหมดแล้ว
ลี่ถิงเซิ่งเอาโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเขาอีกครั้ง มองดูหญิงสาวที่ยังไม่หายเมา ขยี้คิ้วอย่างปวดหัวเล็กน้อย
เขาเดินไปที่ข้างๆของสวี่รั่วฉิง เอื้อมมือไปแตะแก้มของเธอเบาๆ และเรียกหญิงสาวตื่น “ยังเดินไปที่ลานจอดรถไหวไหม?”
สวี่รั่วฉิงตบมือของลี่ถิงเซิ่งโดยตรง “อย่าเสียงดัง! ขอฉันนอนต่อสักครู่”
ลี่ถิงเซิ่งเงียบ โน้มตัวลง กอดเอวผู้หญิงและอุ้มขึ้นมา
สวี่รั่วฉิงรูปร่างสูงเพรียว และมีรูปร่างที่ดีเยี่ยม แม้ว่าเธอจะยุ่งกับงาน แต่เธอก็หาเวลาออกกำลังกายในโรงยิมเป็นประจำทุกวัน ในร่างกายเธอไม่มีไขมันส่วนเกินแม้แต่น้อย。
อุ้มไว้ในอ้อมแขน กับทำให้คนรู้สึกว่าผอมไปหน่อย
แม้ว่าลี่ถิงเซิ่งต้องการรักษาความเป็นสุภาพบุรุษ แต่ฝ่ามือของเขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการสัมผัสต้นขาของเธอได้
ใครให้สวี่รั่วฉิงใส่กางเกงยีนส์ขาสั้น ขมับของลี่ถิงเซิ่งกระตุกเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้เป็นศัตรูตัวฉกาจของเขาจริงๆ ท้าทายความอดทนที่มีขีดจำกัดของเขาตลอดเวลา
ตอนเขาอุ้มสวี่รั่วฉิงจากไป ผู้คนมากมายที่แผงขายอาหารจ้องมองพวกเขาสองคน
“ทำอะไรน่ะ ถ่ายละครไอดอลเหรอ?”
“ไม่ใช่รายการวาไรตี้ใช่ไหม?”
“ทำไมฉันรู้สึกว่าน้องสาวคนนั้นเหมือนคุ้นเคยนะ? ใช่คนที่ก่อนหน้านั้นติดเทรนคนนั้นมั้ย?”
มีคนดูสวี่รั่วฉิงแล้วคุ้นตา หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อค้นหา
ตามที่คาดไว้ “นี่ใช่นักปรุงน้ำหอมที่เคยติดเทรนใช่มั้ย?”
“แล้วผู้ชายเมื่อกี้เป็นใคร หรือเป็นลี่ถิงเซิ่ง?”
“เป็นไปได้ไง ประธานของลี่ซื่อกรุ๊ปคงไม่มาทานบาร์บีคิวที่นี่มั้ง”
“ก็ถูกนะ ฮ่าฮ่า”
ลี่ถิงเซิ่งดูเหมือนจะไม่ได้ยินการสนทนาที่อยู่เบื้องหลังเขา เขาอุ้มหญิงสาวเดินไปที่ลานจอดรถ เปิดประตูรถ วางเธอลงข้างๆคนขับ และช่วยเธอรัดเข็มขัดนิรภัย
ต่อไปไม่ควรให้เธอแตะต้องแอลกอฮอล์จริงๆ
ลี่ถิงเซิ่งจ้องมองแก้มที่แดงก่ำของหญิงสาว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหันกลับมาที่นั่งคนขับและรัดเข็มขัดนิรภัย
คอนโดมิเนียมของสวี่รั่วฉิงอยู่ไม่ไกลจากร้านบาร์บีคิว ขับรถไปสิบนาทีก็ถึงแล้ว
ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองผู้หญิงที่ยังคงพักผ่อนอยู่
เขาไม่รู้เลขที่คอนโดของเธอ
“ตื่นเถอะ ถึงแล้ว”
เสียงลึกดังขึ้นข้างหูของสวี่รั่วฉิง เธอยังคงง่วงมาก
คนที่รบกวนเธอในความฝันดูเหมือนจะอยู่ใกล้เธอมาก ไออุ่นๆกระจายโดนใบหูของเธอ คันนิดๆ
สวี่รั่วฉิงเปิดตาของเธอด้วยความงุนงง สบเข้ากับดวงตาที่ดำสนิทของชายคนหนึ่ง
นัยน์ตาสีดำเข้มมีส่องแวว จนปัญญาเล็กน้อย
สวี่รั่วฉิงกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา
ลี่ถิงเซิ่งจ้องมองสวี่รั่วฉิงที่เมาด้วยความปวดหัว ริมฝีปากบางของเขาเปิดขึ้นเล็กน้อย “เลขที่ห้อง?”
สวี่รั่วฉิงเหมือนเด็กที่เชื่อฟัง หยิบการ์ดประตูออกจากกระเป๋าของเธอ และมอบให้ลี่ถิงเซิ่งอย่างซื่อสัตย์ลี่ถิงเซิ่ง “2017”
ลี่ถิงเซิ่ง “อืม” คำเดียว ล็อครถ แล้วอุ้มหญิงสาวที่ดื่มจนเมาขึ้นไปบนตึกคอนโดอีกครั้ง
ใช้คีย์การ์ดเปิดประตูคอนโด และเหลือบมองประตูหลายบานที่ปิดอยู่ “ห้องไหนคือห้องของคุณ?”
สวี่รั่วฉิงพิงอยู่ที่อ้อมอกของชายคนนั้น ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็มีพลังขึ้นมา
ทำไมเธอพาลี่ถิงเซิ่งกลับมาด้วย?
อี้ฝานอี้หานยังอยู่ที่บ้านนะ?
ลี่ถิงเซิ่งเห็นหญิงสาวไม่ได้พูดอะไร คิดว่าเมาอีกแล้ว
ยังไงก็มีเพียงไม่กี่ห้อง แค่ดูทีละห้องก็รู้แล้ว
“ลี่ ประธานลี่ ฉันไม่เป็นไรแล้ว” สวี่รั่วฉิง พูดอวดเก่ง ขวางทางลี่ถิงเซิ่งไว้
เพราะรีบร้อน มีหลายคำก็พูดไม่รู้เรื่อง แม้กระทั่งกัดถูกลิ้นตัวเอง
ความเจ็บทำให้สวี่รั่วฉิงหายเมาทันที
“คุณแน่ใจหรือ?” ลี่ถิงเซิ่งมองดูสวี่รั่วฉิงที่เมาโซเซ ด้วยน้ำเสียงที่สงสัย “ผมไปเดี๋ยวนี้ คุณแน่ใจหรือว่าตอนคุณอาบน้ำจะไม่เผลอหลับไปในอ่างอาบน้ำ?”
สวี่รั่วฉิงหน้าแดง
ถึงแม้ลี่ถิงเซิ่งจะอยู่ต่อ เธอก็ไม่ได้จะให้เขาช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าและอาบน้ำนะ!
“ฉันแน่ใจ! พรุ่งนี้ฉันไปบริษัทตามปกติ ! ท่านวางใจเถอะ !”
สวี่รั่วฉิงเหลือบมองที่ห้องของอี้ฝานอี้หาน ข้างหลังของเธอเย็นวาบขึ้นมา
ถ้าหากเมื่อกี้ลี่ถิงเซิ่งผลักประตู เห็นใบหน้าของสวี่อี้ฝานในขณะนอนหลับ เขาคงสงสัยในตัวเธอทันที
เว้นแต่ลี่ถิงเซิ่งจะคิดว่าอี้ฝานกับอี้หานเป็นน้องชายกับน้องสาวของเขา…
ลี่ถิงเซิ่งหรี่ตา มองผู้หญิงที่รีบไล่เขาไป และเงียบไปครู่หนึ่ง
เขาเดินไปข้างหน้าหลายก้าว
สวี่รั่วฉิงก็ถอยหลังไปหลายก้าว
ถอยไปถึงที่ด้านข้างของตู้ทีวี จนไม่มีทางถอยแล้ว
ลี่ถิงเซิ่งร่างสูงมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านล่างท่าทีสีหน้าของเขาแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
เวลานี้เขารู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย
“คุณไม่อยากให้ผมอยู่ในคอนโดของคุณขนาดนี้เลยเหรอ?”
สวี่รั่วฉิงผงะเล็กน้อย ส่ายหัวแล้วพูดว่า “เปล่าคะ!”
เธอตอบเด็ดขาดมาก อย่าว่าแต่ลี่ถิงเซิ่งเลย แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังตกตะลึง
“โอ้?” ลี่ถิงเซิ่งคาดไม่ถึงเล็กน้อย เขาเข้ามาใกล้มาก ใบหน้าเกือบแนบกับใบหน้าของสวี่รั่วฉิง
เธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่แผดเผาของการสื่อสารระหว่างคนทั้งสอง
สวี่รั่วฉิงรีบปิดริมฝีปากของเธออย่างรวดเร็ว
เสียงงุงงดังมาจากใต้ฝ่ามือ “ท่านประธานลี่ เดี๋ยวก่อน พวกเราทานบาร์บีคิวเสร็จ ตอนนี้… ไม่เหมาะ !คุณเข้าใจนะ !”
ลี่ถิงเซิ่งเลิกคิ้วขึ้น ราวกับถามว่าเขาเข้าใจอะไร?
สวี่รั่วฉิงจ้องมาที่เขา ต้องให้เธอพูดชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ? จูบหลังทานบาร์บีคิวคงไม่ใช่ความทรงจำที่ดีแน่นอน!
ถึงแม้ว่าหลี่ถิงเฉิงจะหน้าตาไม่ธรรมดา เธอก็ไม่สามารถรับได้
“ก็… ก็คือบาร์บีคิวมีเครื่องเทศมากเกินไป ไม่สามารถจูบได้!”
เสียงหัวเราะที่เคร่งขรึมของลี่ถิงเซิ่งระเบิดใกล้ๆสวี่รั่วฉิง
สวี่รั่วฉิงรู้สึกได้ว่าเสียงที่เคร่งขรึมของเขาทำให้ไหล่ของเธอสั่นเล็กน้อย
นิ้วที่เย็นเฉียบสัมผัสหน้าผากของเธอ
ลี่ถิงเซิ่งค่อยๆงอนิ้วของเขา แล้วดีดหนึ่งที
สวี่รั่วฉิง “?!”
“วางใจเถอะ ผมไม่มีอารมณ์กับคนเมา” ลี่ถิงเซิ่งค่อยๆยืนขึ้น และหยุดรังแก สวี่รั่วฉิง
เขาเหลือบมองใบหน้าของหญิงสาวที่แดงก่ำไม่รู้เพราะความเขินอายหรือความมึนเมา แล้วที่มุมปากของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มที่มีความหมาย “ในเมื่อคุณบอกว่าไม่เป็นไร งั้นผมก็ไม่สนใจคุณแล้วนะ พรุ่งนี้ทำงานอย่าไปสายล่ะ”
สวี่รั่วฉิงมึนงง
ดังนั้นเมื่อครู่เธอเป็นคนคิดไปเองอยู่ฝ่ายเดียว?
เธอพยักหน้าอย่างมึนๆ
เป็นเพราะแอลกอฮอล์ทำให้ศีรษะของเธอเต็มไปด้วยแป้งเปียก
ก่อนจากไป ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองกางเกงยีนส์ขาสั้นที่สวี่รั่วฉิงใส่ แล้วพูดเบาๆว่า “วันหลังออกไปข้างนอกคนเดียว ดื่มให้น้อยลงหน่อย โดยเฉพาะแต่งตัวแบบนี้ออกไปดื่มข้างนอก”
สวี่รั่วฉิงกระพริบตาอย่างสับสน เกิดอะไรขึ้น?
ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองเธอ “คุณคิดว่าคุณเมาวันนี้ ถ้าไม่ใช่ผม แต่ถูกผู้ชายคนอื่นพบเข้าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ?