แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ - ตอนที่ 18
บทที่ 18 แผนโหดเหี้ยม เหมือนหกปีก่อน
เธอโกรธที่เขาพรากความบริสุทธิ์ของเธอไปเมื่อหกปีก่อน
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตามหาเธออย่างโจ่งแจ้ง สวี่รั่วยีก็คงไม่วางแผนทำร้ายเธอ!
เอาจริงๆแล้ว ต้นเหตุทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นชายหนุ่มรูปงามตรงหน้านี้ทั้งนั้น
ในฐานะที่สวี่รั่วฉิงเป็นนักปรุงน้ำหอม เธอเคยเจอกับผู้ชายหล่อๆจากหลากหลายประเทศ หรือไม่ก็พวกคุณชายตระกูลไฮโซ หรือไม่ก็พวกดาราฮอลลีวู้ด แต่พอเปรียบเทียบกับลี่ถิงเซิ่ง คนพวกนั้นก็เหมือนจะดับไปในทันที
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า พระเจ้าปั้นลี่ถิงเซิ่งมาอย่างดีจริงๆ
ถึงแม้จะหลับอยู่ก็ไม่สามารถปกปิดความหล่อของเขาได้ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนต่างก็ต้องใจเต้นกับเขาทั้งนั้น
สวี่รั่วฉิงนั่งลงบนโซฟา ถึงยังไงเธอก็ทำงานเป็นเวลานานแล้ว เธอเองก็ควรพักสักหน่อยเหมือนกัน
เธอนั่งเท้าคาง ชื่นชมความงดงามตรงหน้า
เมื่อสังเกตดีๆ จึงพบว่าใต้ตาของลี่ถิงเซิ่งมีรอยคล้ำนิดหน่อย
ถึงจะไม่ชัดมาก แต่น่าจะเกี่ยวกับการพักผ่อนของเขาแน่ๆ
สวี่รั่วฉิงเคยคิดว่าที่สวี่รั่วยีให้เธอผสมน้ำหอมกลิ่นที่ทำให้อยากนอนหลับ ต้องเป็นเพราะลี่ถิงเซิ่งทำแต่งาน จนไม่ยอมพักผ่อน
ตอนนี้ลองมาคิดดู บางทีอาจจะเป็นเพราะการนอนหลับของลี่ถิงเซิ่งมีปัญหา เลยจำเป็นต้องใช้กลิ่นช่วยให้หลับอย่างนั้นเหรอ?
เพราะงั้นเขาถึงได้บังคับให้เธอมานอนกลางวันเป็นเพื่อนเขาทุกวัน
“ปีศาจน้อย…..”
เสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์ ดังสะท้อนเข้ามาในหูของสวี่รั่วฉิง
เมื่อเธอได้สติกลับมา ก็หูผึ่งทันที หลังจากที่ได้ยิาลี่ถิงเซิ่งละเมอเสียงแผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน
แล้ว “ปีศาจน้อย” นี่อะไร คงเป็นคำที่เอาไว้เรียกผู้หญิงคนไหนสักคนของเขาล่ะมั้ง!
รีบแก้แค้นสวี่รั่วยีให้เสร็จแล้วรีบถอนตัวออกไปดีกว่า!
เธอไม่อยากใช้ผู้ชายคนเดียวกับผู้หญิงคนอื่นหรอกนะ
ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะงานดีแค่ไหนก็เถอะ
……
สวี่รั่วยีนั่งอยู่บนรถด้วยใบหน้าที่ดำคร่ำเครียด
ตั้งแต่เกิดมา ไม่มีสิ่งไหนที่เธออยากได้แล้วไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นลี่ถิงเซิ่ง แค่กำจัดสวี่รั่วฉิงออกไปได้ ลี่ถิงเซิ่งก็จะกลายเป็นของเธอโดยปริยาย
แต่ว่าทำไมล่ะ! ทำไมตอนนี้ต้องมีแอนนาอะไรนั่นโผล่มาด้วย!
แถมที่มาที่ไปของแอนนาก็น่าสงสัยขนาดนั้น
ถ้าไม่ใช่ว่าเมื่อสักครู่เธอตรวจตอบรูปที่สวี่รั่วฉิงถูกมัดใส่กระสอบโยนลงทะเลจนแน่ใจแล้ว เธอคงสงสัยตัวตนของแอนนาไปแล้วจริงๆ
บางที อาจจะแค่หน้าตาคล้ายกันเฉยๆก็ได้
สวี่รั่วยีหรี่ตาลง ในดวงตาฉายแววทะมึนเยือกเย็น
แต่ว่า วันนี้ในห้องทำงานเธอเห็นเองกับตา แววตาที่ลี่ถิงเซิ่งใช้มองแอนนา มันแตกต่างกับที่ใช้มองเธออย่างสิ้นเชิง
แต่ไหนแต่ไรเธอไม่เคยเห็นลี่ถิงเซิ่งมองผู้หญิงคนไหนด้วยแววตาสนอกสนใจแบบนี้！
“ฉันไม่ไปบ้านถิงเซิ่งแล้ว！ เลี้ยวรถกลับบ้านฉันเดี๋ยวนี้！”
“คุณสวี่ เมื่อกี้ผู้ช่วยหลี่กำชับมาโดยเฉพาะเลยนะครับ ว่าประธานลี่ให้พาคุณไปส่งที่บ้าน” คนขับรถตอบกลับอย่างนอบน้อม
สวี่รั่วยีกระตุกยิ้มเย็น “ไม่ช้าก็เร็วยังไงฉันก็ต้องเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลลี่ แกกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ? ไม่กลัวว่าฉันจะเป่าหูถิงเซิ่งให้ไล่แกออกหรือไง?”
แน่นอนว่าคนขับรถไม่กล้าขัดคำสั่งของสวี่รั่วยี
แต่เขารู้สึกแปลกๆ ในข่าวลือต่างก็พูดกันว่าคู่หมั้นของประธานลี่เป็นคุณหนูผู้ดีที่แสนอ่อนโยนและใจดี แต่วันนี้พอได้มาเจอ ทำไมดูเป็นผู้หญิงปากร้ายจังเลยล่ะ?
หลังจากที่สวี่รั่วยีเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ส่วนตัวของลี่ถิงเซิ่ง ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ เธอก็ไม่เคยกลับไปที่ตระกูลสวี่เลย
เมื่อคุณนายสวี่ได้ยินว่าลูกสาวตัวเองจะกลับมา ดวงตาเรียวเล็กก็เป็นประกาย
หลังจากที่สั่งให้คนใช้ไปเตรียมของโปรดของสวี่รั่วยีมาเสิร์ฟไว้ในห้องรับแขก เธอก็ไล่คนใช้ทุกคนออกไปจากห้องให้หมด เหลือไว้เลขาคนสนิท
“ทำไมวันนี้กลับมาล่ะ?” เมื่อ คุณนายสวี่มองมาที่สวี่รั่วยี ก็เห็นร่องรอยการร้องไห้บนใบหน้าของอีกฝ่าย จึงพอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น “ทะเลาะกับถิงเซิ่งเหรอ?”
สวี่รั่วยีจึงเล่าเรื่องวันนี้ให้แม่ตัวเองฟังอย่างเก็บครบทุกเม็ดด้วยท่าทางฉุนเฉียว “นังชั้นต่ำแอนนานั่น เห็นอยู่เต็มตาว่าคิดจะอ่อยถิงเซิ่ง！แต่ถิงเซิ่งยังจะบังคับให้ฉันขอโทษนังนั่นอีก！ฉันเคยต้องทำอะไรแบบนี้ที่ไหน！”
หลังจากคุณนายสวี่ได้ฟัง ก็ทำเพียงแค่ยิ้มออกมา “รั่วยี ปกติฉันสอนแกว่ายังไง? เรื่องแบบนี้มันคุ้มค่าพอที่จะอารมณ์เสียไหม！ไม่ช้าก็เร็วยังไงแกก็ได้เป็นคุณนายตระกูลลี่ ต่อให้ผู้หญิงพวกนั้นจะอ่อยลี่ถิงเซิ่งสักแค่ไหน พวกเธอก็ไม่มีปัญญาแต่งเข้าตระกูลลี่หรอก！”
เธอพูดจบ ก็ปรายตามองเลขาที่อยู่ข้างๆโซฟา “ไปเอาของที่เตรียมไว้มา แล้วก็ไปสืบประวัติของผู้หญิงที่ชื่อแอนนามเดี๋ยวนี้ ถ้าเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ก็หาวิธีกำจัดให้เร็วๆ จะเป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็ดี ไฟไหม้ก็ดี ฉันคิดว่าแกน่าจะเข้าใจที่ฉันพูดนะ”
เมื่อเลขาได้ยินคำสั่งเหี้ยมๆของคุณนายสวี่ แววตาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด เขาโค้งคำนับอย่างนอบน้อมแล้วพูดว่า “คุณท่าน(หญิง) ผมเข้าใจครับ กรุณารอสักครู่”
หลังจากที่เลขาเดินออกไป คุณนายสวี่ก็เงยหน้าขึ้นมามองสวี่รั่วยี “กะอีแค่ผู้หญิงที่คิดจะมาอ่อยลี่ถิงเซิ่งไม่ใช่เหรอ? หลายปีมานี้ฉันสอนแกว่ายังไง? ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ใช่คุณหนูตระกูลร่ำรวย ก็แค่ทำให้หายไปจากโลกนี้ซะก็สิ้นเรื่อง！”
สวี่รั่วยีพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
คุณนายสวี่ยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ “แม่ของถิงเซิ่งพูดเอาไว้แล้ว ขอแค่แกท้องลูกถิงเซิ่ง ต่อให้ถิงเซิ่งจะไม่เต็มใจ ยังไงเขาก็ต้องแต่งงานกับแก เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”
เลขาถือกล่องบางอย่างมาวางลงบนโต๊ะ
จากนั้นคุณนายสวี่ก็โบกมือให้เขาออกไปได้
เมื่อเปิดกล่องออก ก็พบว่าข้างในมีกระปุกยาสีขาวอยู่ในนั้น
“นี่คือยาไร้กลิ่นไร้สีที่ผลิตขึ้นมาใหม่ที่ต่างประเทศ ถ้าเอาไปผสมลงในเหล้า ต่อให้เป็นนักชิมเหล้าฝีมือดีแค่ไหนก็แยกไม่ออก หรือต่อให้เอาไปวินิจฉัย ก็ไม่มีทางตรวจหาส่วนผสมต้องห้ามเจอ”
“แม่คะ แม่กำลังจะบอกให้ฉันวางยาถิงเซิ่ง……?”
แน่นอนว่าเธออยากเป็นภรรยาจริงๆของลี่ถิงเซิ่งให้เร็วที่สุด แต่ลี่ถิงเซิ่งไม่เคยดื่มแม้แต่กาแฟที่เธอชงให้เลย
“ยัยโง่” คุณนายสวี่ด่าออกมาอย่างไม่ได้ดั่งใจ “แกวางยาลี่ถิงเซิ่งได้ แล้วจะวางยาผู้หญิงที่มาอ่อยเขาไม่ได้เหรอ? ลี่ถิงเซิ่งเป็นคนแบบไหนแกไม่รู้เหรอ คิดว่าเขาจะยังต้องการผู้หญิงที่มั่วกับผู้ชายคนอื่นอยู่ไหม? แกเก็บยาไว้กับแกก่อน จะวางยาลี่ถิงเซิ่ง หรือผู้หญิงคนนั้น ก็ไปเตรียมแผนไว้ให้ดีๆก็แล้วกัน และแผนของแกต้องโหดเหี้ยมเข้าไว้ แกถึงจะได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ！เหมือนอย่างหกปีก่อนนั่นไง！”
หกปีก่อน คุณนายสวี่นี่แหละที่ช่วยสวี่รั่วยีวางแผนกำจัดสวี่รั่วฉิง
สวี่รั่วยีรับยาที่แม่เตรียมเอาไว้ให้มาถือไว้ แล้วพยักหน้าหนักๆ
ผู้ชายที่เธออยากได้ ใครหน้าไหนกล้ามาขวางทางเธอ ก็จะมีจุดจบเหมือนกับสวี่รั่วฉิงเมื่อหกปีก่อน！
“อย่างนี้ค่อยสมกับเป็นลูกสาวของฉันหน่อย” มุมปากของคุณนายสวี่หลุดรอยยิ้มร้ายๆออกมา “ก็แค่นักปรุงน้ำหอมคนหนึ่ง แกจะไปกลัวอะไร? วิธีทำให้คนธรรมดาคนหนึ่งหายไปจากเมืองหลินชวนมีเยอะจะตาย！”
สวี่รั่วยีต้องได้แต่งงานกับลี่ถิงเซิ่ง ตระกูลสวี่ถึงจะได้รับผลประโยชน์จากการแต่งงานในครั้งนี้
ไม่ว่าใครกล้ามาขัดขวางการแต่งเข้าตระกูลลี่ของสวี่รั่วยี เธอก็จะกำจัดทิ้งอย่างไม่ยอมอ่อนมือให้เด็ดขาด！
……
ลี่ถิงเซิ่งค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย แล้วใช้มือนวดหัวคิ้ว
“ประธานลี่ ตื่นแล้วเหรอครับ” หลี่อานสังเกตเห็นความเคลื่อนไหว เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่าชายหนุ่มตื่นขึ้นมาแล้วจริงๆ
ลี่ถิงเซิ่งหรี่ตาลง เมื่อเห็นว่าเป็นหลี่อาน ก็ตอบแค่ “อืม” กลับไปอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงที่ชื่อแอนนาคนนั้นจะมีอิทธิพลต่อตัวเขาขนาดนี้
นานมาแล้วที่เขาไม่ได้พักผ่อนเต็มอิ่มเหมือนอย่างวันนี้
“แอนนาล่ะ? ทำไมเป็นนายมาอยู่ที่นี่” ลี่ถิงเซิ่งกวาดสายตาไปทั่วห้อง ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของแอนนา
ตอนนี้กลิ่นหอมของผู้หญิงคนนั้น ก็ยังคงอบอวลอยู่รอบๆกายของเขา ราวกับว่ากำลังรอให้เขาคว้าเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา….