แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ - บทที่ 186 ประธานลี่กลายเป็นคนอ่อนโยนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ต่างจากทุกๆการจูบในเมื่อก่อน

เธอตอบรับจูบนี้อย่างเร่าร้อน ถึงจะไม่มีเทคนิค สองมือของเธอก็ฉุดเสื้อของผู้ชายไว้แน่น ถึงขั้นขุดจนเกิดรอยที่น่ากลัวขึ้น

ไม่รู้จูบไปนานเท่าไหร่ รอทั้งคู่แยกจากกัน สวี่รั่วฉิงรู้สึกหมดเรี่ยวแรงไปทั้งคน โดยเฉพาะแขนขา

เธอสูดหายใจลึกๆหลายทีโดยที่หน้าแดง มืออ่อนแรงวางอยู่ที่หน้าอกของลี่ถิงเซิ่ง

โคตรเลย สมกับเป็นลี่ถิงเซิ่งจริงๆ แม้แต่จูบก็ยังทำให้เธอยอมยกธงขาวให้เลย สวี่รั่วฉิงแอบคิดในใจ

เสียงทุ้มต่ำของลี่ถิงเซิ่งดังขึ้นบนหัวของเธอ：“ตอนนี้เป็นหรือยัง？”

สวี่รั่วฉิงส่ายหัว：“ไม่เป็น”

ลี่ถิงเซิ่ง：“……”

“เพราะฉะนั้น ต่อจากนี้ คุณต้องสอนฉันอีกหลายๆรอบ”น้ำเสียงของสวี่รั่วฉิงยังมีอารมณ์ที่เพิ่งจูบเสร็จ

ลี่ถิงเซิ่งปล่อยให้เธอซุกอยู่ในอกของเขาอย่างเงียบๆ

หลังจากผ่านไปหลายนาที เขาถามขึ้นอย่างเรียบง่าย：“ใช้ไม้นี้กับคนมาเท่าไหร่แล้ว？”

สวี่รั่วฉิงเงยหน้าขึ้นโดยตรง แล้วกัดที่ลูกกระเดือกของเขาแรงๆทีนึง：“ใช้กับคุณแค่คนเดียว”

ลี่ถิงเซิ่งเงียบ

สวี่รั่วฉิงก็เหมือนแมวน้อยที่ยังไม่หย่านมอยากจะจู่โจมคน แต่จนปัญญาที่ไม่มีประสบการณ์ เวลาจู่โจมไม่ได้ทำให้คู่กรณีรู้สึกเจ็บ แต่กลับปลุกอารมณ์ได้ไม่น้อย

ระหว่างที่จูบเมื่อกี้ ผมหางม้าของสวี่รั่วฉิงได้คลายออก และมีหลายช่อได้ตกลงมาเกะกะอยู่ที่ข้างหู

เธอเลยดึงหนังยางมัดผมออกโดยตรง แล้วปล่อยผมดำสลวยลง

นิ้วมือของลี่ถิงเซิ่งเสยผมของเธอไว้ ลูบจับอย่างช้าๆ เหมือนกำลังลูบจับแมวที่ซนไม่เชื่อฟังอย่างไรอย่างนั้น

เขาค่อยๆก้มหน้าลง ปล่อยไปตามความรู้สึกของตัวเองแล้วจูบลงที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง

เป็นจูบที่ร้อนแรงทำให้คนยากที่จะต่อต้านได้ สมองของสวี่รั่วฉิงว่างเปล่า หลังจากจูบสิ้นสุดลง เธอเม้มปากจนแน่น

ดูท่าลิปสติกบนริมฝีปากของเธอ คงถูกลี่ถิงเซิ่งกินจนหมด

“ประธานลี่คะ……”เสียงของสวี่รั่วฉิงเย้ายวนอย่างไม่รู้ตัว

ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้ว มองผู้หญิงหน้าแดงที่อยู่ในอกของตัวเอง เสียงแหบทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหูของเธอ：“ยังเรียกประธานลี่อีก？”

สวี่รั่วฉิง：“……”

เธอรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนสรรพนามการเรียกเขาเร็วไป มันดูแปลกๆยังไงไม่รู้

เดิมที ที่เธอมาใกล้ชิดลี่ถิงเซิ่งก็เพื่อแก้แค้นสวี่รั่วยี

ใครจะไปรู้ว่าเวลาผ่านไปอย่างช้าๆก็……

รอเธอตระหนักได้ ก็สายเกินไปแล้ว

สวี่รั่วฉิงรออยู่ครู่หนึ่ง รอสมองไม่ว่างเปล่าแล้ว ริมฝีปากที่บวมแดงของเธอค่อยๆขยับ：“ลี่ถิงเซิ่ง เปลี่ยนคุณมาขับรถแทนนะ ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ฉันไม่สามารถขับต่อได้แล้ว……ฉันขับไม่ไหว ไม่อย่างนั้นคงต้องเกิดอุบัติเหตุแน่”

ลี่ถิงเซิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เข้าใจความหมายของผู้หญิงทันที

เขายิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก เหมือนหัวเราะเยาะเธออย่างไรอย่างนั้น：“ทำไม ขาอ่อนแล้วหรอ？”

สวี่รั่วฉิงจ้องเขาด้วยสายตาดุทีนึง

ตาจ้องเขาไม่ขยับ นึกว่าตัวเองหน้าดุมาก ที่จริงแล้ว อย่างกับแมวเหมียวอารมณ์โมโห ไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

ตอนที่ทั้งสองคนกลับไปนั้น พวกคุณชายคนอื่นๆเห็นเปลี่ยนคนขับแล้วต่างก็อึ้ง

จากนั้นก็เห็นลิปสติกบนริมฝีปากของสวี่รั่วฉิงแทบจะไม่มีเหลืออยู่ ก็เข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

แม่ง！ทุกคนแอบด่าคำนี้ในใจโดยไม่ได้นัดหมายกัน！

ลี่ถิงเซิ่งเหมือนจะไม่เห็นสายตาสอดแนมของพวกเพื่อนๆ หลังจากหันมามองพวกเขาอย่างเย็นชาทีนึง ทุกคนก็รีบหันหน้าหลบพร้อมกันหมด

“คุณกลับไปเองไหวมั้ย？”ลี่ถิงเซิ่งถาม

สวี่รั่วฉิงพยักหน้า ระหว่างทางที่กลับมา สงบสติอารมณ์ได้แล้ว

ขับรถกลับไม่มีปัญหาแน่นอน

ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้ว：“ได้แน่นะ？”

“ไม่งั้น นั้นคุณก็ส่งฉันกลับแล้วกัน？”บนหน้าของสวี่รั่วฉิงไม่ได้มีสีหน้าพักผ่อนเหมือนเมื่อกี้อีก เธอนั่งอยู่ที่เบาะนั่งอย่างเกียจคร้าน ตาคู่นั้นที่ใสสะอาดมองลี่ถิงเซิ่งอย่างไม่ปกปิด ชี้นิ้วไปที่พวกรกลุ่มเพื่อนเขาที่อยู่ตรงกันข้ามอย่างล้อเล่น：“พวกเพื่อนๆของคุณกำลังรอดูเราสองคนอยู่เลยนะ”

ลี่ถิงเซิ่งค่อยๆหันไป

พวกคนข้างหลังของเขาก็รีบหันหลบ

ลี่ถิงเซิ่ง：“……”

ขมับของผู้ชายกระตุกเบาๆทีนึง：“แล้วมองไปทางพวกเขา”

ระหว่างที่พูด เขาก็หยิบมือถือออกมาโทร เรียกคนมาขับรถกลับไป แล้วสั่งให้คนอีกเดี๋ยวมารับเขาต่อ

“พี่ลี่ จะกลับไปกับพี่สะใภ้จริงหรอ？”ผู้ชายก่อนหน้าที่จีบเธอถาม

ครั้งนี่กลายเป็นสวี่รั่วฉิงเงียบ เพื่อนของลี่ถิงเซิ่งทำไมคนนึงยิ่งใจกล้ากว่าคนนึงนะ？

ลี่ถิงเซิ่งมองเขาทีนึง ไม่พูดอะไร แต่สายตาเหมือนกำลังถาม“นายใจกล้ามากเลยนะ？”

“เปล่าๆ ผมก็แค่ถาม นั้นไม่รบกวนพวกพี่แล้วนะ byebyeครับพี่สะใภ้！”

คนนั้นเห็นสาวตาของลี่ถิงเซิ่งก็รีบเผ่นโดยตรง

รอเขากลับไปถึง พวกคุณชายพวกนั้นล้อมรอบเขากันหมด

“ไง ได้คำตอบอะไรมาหรือเปล่า？”

“ถิงเซิ่งว่ายังไง？”

ทุกคนถามขึ้นพร้อมกัน ผู้ชายร้อง “อ้า”ทีนึงอย่างจนปัญญา：“พวกนายอยากรู้ขนาดนั้น ทำไมไม่ไปถามพี่ลี่เขาเองล่ะ！”

“พวกเรากลัวจะถูกถิงเซิ่งด่ากลับมาสิ ให้นายไปปลอดภัยสุดแล้ว”

ผู้ชาย：“……”

เขาทำไมถึงได้ซวยขนาดนี้ ไม่เพียงจะพนันแพ้ ยังถูกเพื่อนทรยศอีก！

……

วันรุ่งขึ้น ในออฟฟิศ

ตอนที่หลี่อานรายงานงานอยู่นั้น สังเกตเห็นว่าอารมณ์ของลี่ถิงเซิ่งดีขึ้นเยอะเลย

หลี่อานแอบกลุ้มใจ นี่มันไม่ถูกหลักวิทยาศาสตร์เลยนะ ทำไมประธานลี่ใช้เวลาแค่คืนเดียว อารมณ์ก็กลายเป็นดีเลย？

แม้แต่นักออกแบบโครงการใหม่เกิดปัญหาขึ้น ประธานลี่ก็ไม่โกรธ？

ถ้าเป็นปกติ นักออกแบบคนนั้นต้องโดนลงโทษแน่ๆ วันนี้ ประธานลี่กลับพูดแค่คำเดียว“ส่งคืนกลับไปทำใหม่”

แม่ง ประธานลี่เคยอ่อนโยนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

เหมือนจะรู้สึกถึง สายตาสอดส่องของหลี่อาน ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้ว：“ไม่ตั้งใจรายงาน？นายเอาแต่คิดอะไรอยู่”

หลี่อานรีบตัดความคิดในหัวทิ้ง จากนั้นก็เปิดเอกสารหน้าต่อไปแล้วเริ่มรายงาน：“โปรเจคน้ำหอมรุ่นจำนวนจำกัดของฤดูใบไม้ร่วงเสร็จสมบูรณ์แล้วครับ ฟ่านเซียวเซียวเป็นผู้รับผิดชอบน้ำหอมตัวเอกของฤดูนี้ แต่……”

หลี่อานหยุดไปครู่นึง ในเมื่อวันนี้ อารมณ์ของประธานลี่ไม่เลว คงจะไม่คัดค้านมั้ง？

เขามองเนื้อหาในเอกสารแล้วพูด：“ผู้กำกับบอกว่า หวังว่านางเอกโฆษณายังคงเป็นแอนนาแสดงนำ เพราะโฆษณาก่อนหน้าที่แอนนาถ่ายกับนายแบบยอดเข้าชมทะลุสองร้อยล้านไปแล้ว แม้แต่การออกอากาศในต่างประเทศก็ยังได้รับคำชื่นชมมากมาย เพราะฉะนั้น……”

หลี่อานยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ได้ยินเสียงของลี่ถิงเซิ่งปฏิเสธออกมาโดยตรง：“ไม่ได้”

หลี่อาน：？

เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้ ประธานลี่ยังอารมณ์ดีอยู่เลย ทำไมจู่ๆถึงเปลี่ยนไป？

หลี่อานเงยหน้าขึ้นจากหลังแฟ้มเอกสาร เห็นสีหน้าของลี่ถิงเซิ่งที่เมื่อกี้ยังดีๆอยู่ กลายเป็นน่ากลัวขึ้นมาทันที

เขาถึงขั้นรู้สึกอุณหภูมิรอบตัวเย็นลงไปหลายองศา

“ประธานลี่ครับ นั้นจะตอบผู้กำกับยังไงครับ？”หลี่อานถามอย่างระมัดระวัง

ไม่รู้ว่าประธานลี่คิดอะไรอยู่จริงๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เรื่องอะไรที่สามารถทำให้บริษัทได้รับประโยชน์สูงสุด ประธานลี่ต้องทำแน่！

ลี่ถิงเซิ่งพูดอย่างเย็นชา：“ปฏิเสธโดยตรง บอกเขาว่าอย่าแม้แต่จะคิด”