แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ - บทที่ 223 ถึงขั้นยกความปลอดภัยของผู้หญิงคนหนึ่งอยู่เหนือเรื่องงาน

“อะไรนะ！? เป็นไปได้ยังไง?”

ซูจิ่วเอ๋อร์กับสวี่อี้หานต่างก็มีท่าทางไม่อยากจะเชื่อ พวกเธอเบิกตากว้างมองมาที่สวี่อี้ฝานที่กำลังหอบโน้ตบุ๊กกลับไปที่ห้องอย่างเหลือเชื่อ

“รั่วฉิงประสบอุบัติเหตุได้ยังไง? อาการหนักไหม? ใครเป็นคนทำ?” ซูจิ่วเอ๋อร์ไม่มีเวลาให้คิดมาก เอ่ยถามขึ้นมาอย่างเร่งรีบ

ทักษะการขับรถของสวี่รั่วฉิงดีมาตลอด จะเกิดอุบัติเหตุได้ยังไง?

ทักษะของเธออยู่แถวๆหน้าของในยุโรป นักแข่งรถผู้ชายบางคนยังสู้เธอไม่ได้เลย！

ถ้าเป็นคนอื่นเธอก็จะเชื่ออยู่หรอก！ แต่พอเป็นสวี่รั่วฉิง เธอก็แทบจะจินตนาการไม่ออก!

ใบหน้าเล็กๆของสวี่อี้ฝานขาวซีดเล็กน้อย ต่อให้ในเวลาปกติเขาใจเย็นแค่ไหน แต่ยังไงเขาก็แค่เด็กคนหนึ่ง

ต่อให้เขาจะมีความเป็นผู้ใหญ่ แล้วต้องเป็นผู้ใหญ่ขนาดไหน?

“ทุกอย่างในตอนนี้ เราไม่สามารถรับรู้ได้หรอก ไม่สามารถยืนยันได้ว่าที่หม่ามี๊ประสบอุบัติเหตุเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องปลอม และก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าอาการหม่ามี๊เป็นยังไง อีกอย่างถ้าแด๊ดดี้รู้เรื่องนี้ จากนิสัยของแด๊ดดี้ คงส่งคนไปปิดข่าว พยายามไม่ให้ข่าวมันรั่วไหลออกมาให้ได้มากที่สุด แต่ในเมื่อข่าวมันหลุดออกมาอย่างนี้ แบบนั้นก็แปลว่า มีคนจงใจให้มันเกิดขึ้น!”

สวี่อี้ฝานวิเคราะห์ ใบหน้าเล็กๆขาวใสปรากฏแววอธิบายยาก

ใครกัน ที่สามารถปกปิดแด๊ดดี้ นำเรื่องที่หม่ามี๊เกิดอุบัติเหตุแพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต?

เป็นใครกันนะ?

สวี่อี้ฝานนึกไม่ออก

หลังจากที่สวี่อี้ฝานพูดจบ เขาก็พยายามกดข่มความกลัวและความหวาดหวั่นในใจของตัวเองเอาไว้ หันไปพูดกับซูจิ่วเอ๋อร์อย่างใจเย็นว่า “เรารีบไปที่โรงพยาบาลกันเถอะ！”

ในขณะที่พูด สวี่อี้ฝานก็บอกให้สวี่อี้หานไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วรีบตรงไปที่โรงพยาบาลเอกชนที่หนึ่ง อย่างน้อยก็เพื่อให้มั่นใจว่าหม่ามี๊ไม่เป็นอะไร

แต่ว่าไม่นาน ก็เหมือนสวี่อี้ฝานนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาหยุดชะงักอยู่ชั่วครู่ ดวงตากลมโตทอแววเจ็บปวด

สวี่อี้ฝานหันไปพูดกับซูจิ่วเอ๋อร์อย่างจรังจังว่า “คุณมี๊ ดูเหมือนคืนนี้ต้องรบกวนคุณมี๊อีกเรื่องแล้วล่ะ”

ซูจิ่วเอ๋อร์ร้อนใจ แต่ว่าตอนนี้มีแค่เธอที่เป็นผู้ใหญ่ เธอต้องใจเย็นๆ เพื่อเป็นที่พึ่งให้สวี่อี้ฝานกับสวี่อี้หาน

ซูจิ่วเอ๋อร์ยายามบอกให้ตัวเองใจเย็น จากนั้นก็พูดว่า “ไม่เป็นไร อี้ฝานพูดมาเลยให้ช่วยอะไร！”

สวี่อี้ฝานเม้มปาก แล้วพูดว่า “แด๊ดดี้ของผมกับอี้หาน…..ประธานลี่ซื่อกรุ๊ป—ลี่ถิงเซิ่งอาจจะอยู่ที่โรงพยาบาล”

ซูจิ่วเอ๋อร์เป็นคนฉลาด ชั่ววินาทีเธอก็เข้าใจความหมายที่สวี่อี้ฝานจะสื่อ

อายุยังน้อย แต่คิดอะไรได้ลึกล้ำเหมือนเคย

ได้พ่อมาจริงๆ

สวี่อี้ฝานกับสวี่อี้หานเป็นลูกของลี่ถิงเซิ่งก็จริง แต่เอาตามที่ซูจิ่วเอ๋อร์เข้าใจ ในระหว่างที่สวี่รั่วฉิงยังแก้แค้นตระกูลสวี่ไม่สำเร็จ สวี่รั่วฉิงก็คงไม่บอกสถานะของเด็กทั้งสองคนให้ลี่ถิงเซิ่งได้รับรู้

ถึงแม้สวี่อี้ฝานจะมีความสามารถราวกับฟ้าประทาน แต่จากประสบการณ์ชีวิตของเขา เกรงว่าคงไม่สามารถผ่านบอดี้การ์ดพวกนั้น จนไปถึงตัวลี่ถิงเซิ่งได้แน่นอน

ถ้าหากลี่ถิงเซิ่งอยู่ที่โรงพยาบาล คิดว่าคำพูดของเด็กคนหนึ่งจะทำให้บอดี้การ์ดของเขาเชื่อเหรอ? แน่นอนว่าไม่มีทาง

อีกอย่าง ลี่ถิงเซิ่งก็ระมัดระวังมาตลอด ถ้าหากคนที่ประสบอุบัติเหตุเป็นสวี่รั่วฉิงจริงๆ แบบนั้นลี่ถิงเซิ่งก็คงไม่ยอมให้คนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนเข้าเยี่ยมแน่ๆ

และตอนนี้ ในฐานะที่ซูจิ่วเอ๋อร์คือคุณหนูของตระกูลซู ไม่ว่าจะสถานะหรือตำแหน่ง จึงมีเหตุผลมากพอที่จะโทรหาลี่ถิงเซิ่งได้

ยังไงเธอก็เป็นถึงคุณหนูของตระกูลซู เหตุผลในการโทรหาลี่ถิงเซิ่งก็คงไม่ดูกะทันหันเกินไป

อีกอย่าง เธอยังเป็นเพื่อนสนิทของสวี่รั่วฉิงอีกด้วย

เพื่อนสนิทประสบอุบัติเหตุ จะไม่ให้เธอเป็นห่วงได้ยังไง！

คิดมาถึงตรงนี้ ซูจิ่วเอ๋อร์ก็ยิ่งโมโห ถ้าไม่ใช่เพราะลี่ถิงเซิ่ง เพื่อนสนิทของเธอก็คงไม่ต้องมาเจออะไรอย่างนี้！ความผิดของผู้ชายคนนี้ทั้งหมด!

ซูจิ่วเอ๋อร์ครุ่นคิดอย่างกรุ่นโกรธ หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาเลขาอย่างไม่สบอารมณ์ “ช่วยหาเบอร์ส่วนตัวของลี่ถิงเซิ่งให้หน่อย และต้องได้มาตอนนี้ เร็วได้เท่าไหร่ยิ่งดี”

“คุณหนู มีธุระอะไรกับประธานลี่หรือเปล่าครับ? ลองถามคุณท่านก่อนไหมครับ ผมจำได้ว่าคุณท่านมีเบอร์ส่วนตัวของประธานลี่อยู่” เลขาเอ่ยพูดเบาๆ

ซูจิ่วเอ๋อร์ขมวดคิ้ว คุณพ่อจะไปมีเบอร์ติดต่อลี่ถิงเซิ่งได้ยังไง?

เวลาที่มีไม่ให้เธอได้คิดอะไรมากมาย “จะหามาจากช่องทางไหนก็แล้วแต่ ฉันต้องการแค่คำตอบ อีกหนึ่งนาที ฉันต้องได้เบอร์ส่วนตัวของลี่ถิงเซิ่ง ถ้าเสียเวลาจนกระทบถึงชีวิตของสวี่รั่วฉิงแม้แต่วินาทีเดียว พวกนายก็อย่าหวังว่าจะได้อยู่กันดีๆเลย!”

เมื่อเลขาได้ยินว่าเรื่องมันเกี่ยวกับสวี่รั่วฉิง ก็ไม่กล้าเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว

ใครๆก็รู้ว่าถึงแม้สวี่รั่วฉิงจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับตระกูลซู แต่ทั้งคุณผู้ชายซูและคุณผู้หญิงซู รวมไปถึงคุณหนูตระกูลซูคนนี้ ต่างก็มองสวี่รั่วฉิงเป็นคนสำคัญกันทั้งนั้น

ถ้าเกิดสวี่รั่วฉิงเป็นอะไรไป เกรงว่าคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ไม่น่าจะมีจุดจบที่ดีแน่!

เลขาดำเนินการอย่างรวดเร็ว ผ่านไปหนึ่งนาที เขาก็หาช่องทางติดต่อลี่ถิงเซิ่งมาให้ซูจิ่วเอ๋อร์ได้ “คุณหนู เบอร์ส่วนตัวของประธานลี่ คือ188xxxxxxxx ครับ”

ซูจิ่วเอ๋อร์ไม่มีเวลาให้คิดอะไรมาก กดโทรออกหาลี่ถิงเซิ่งอย่างเร่งรีบ

ภายในโรงพยาบาลเอกชนที่หนึ่ง บริเวณห้องผ่าตัด

ใบหน้าของลี่ถิงเซิ่งเปี่ยมไปด้วยความเย็นยะเยือก ดวงตาแดงเถือกจ้องมองไปยังประตูห้องผ่าตัดที่ปิดสนิท

ผ่านไปแล้วหนึ่งชั่วโมง ในห้องผ่าตัดก็ยังไม่มีวี่แววอะไรออกมา

เขากำมือแน่นจนเส้นเลือดบนหลังมือผุดขึ้นมา

ทั่วร่างกายแผ่ไอเย็นห้ามคนเข้าใกล้ แม้แต่หลี่อานที่ควรจะชินในเวลานี้ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

ทันใดนั้น โทรศัพท์ในกระเป๋าของลี่ถิงเซิ่งก็สั่นครืดๆ

สีหน้าหล่อสุขุมของลี่ถิงเซิ่ง เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ดวงตาที่แทบจะแข็งค้างไปแล้วของเขา ชะงักไปครู่นิ่ง จากนั้นก็ทอแววรำคาญ

นิ้วมือเรียวยาวกดวางสายทันที ตามมาด้วยกดปิดโทรศัพท์

ตอนนี้ชายหนุ่มไม่มีกะจิตกะใจคิดเรื่องงานอะไรทั้งนั้น

ในระหว่างที่ยังไม่มั่นใจว่ารั่วฉิงจะปลอดภัยหรือไม่ ต่อให้เป็นเรื่องใหญ่โตแค่ไหนก็ต้องวางไว้หลังความปลอดภัยของเธอ

ลี่ถิงเซิ่งไม่เคยคิดเลยว่า สักวันเขาจะมีวันนี้

ถึงขั้นยกความปลอดภัยของผู้หญิงคนหนึ่งไว้เหนือเรื่องงาน!

คิดมาถึงตรงนี้ ริมฝีปากของเขาก็กระตุกยิ้มเยาะ

ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่สวี่รั่วฉิงสำคัญกับเขาขนาดนี้?

ลี่ถิงเซิ่งค่อยๆกำมือแน่น จากนั้นก็วางโทรศัพท์เครื่องสีดำไว้บนเก้าอี้

เขาช้อนดวงตาแดงเถือกมองตรงไปยังห้องผ่าตัด

ในหัวของเขาตอนนี้ยังมีแต่ภาพใบหน้าซีดๆที่อาบไปด้วยเลือดสดๆของสวี่รั่วฉิง แค่คิดมาถึงตรงนี้ หัวใจของเขาก็เหมือนถูกใครสักคนบีบคั้นอย่างแรง

เหมือนจะหายใจไม่ออก เจ็บปวดจนไม่อาจทนรับได้

เธอคงเจ็บกว่าเขาหลายพันหลายหมื่นเท่า!

ถ้าเขาจับคนร้ายได้ เขาจะให้คนคนนั้นได้สัมผัสความเจ็บปวดเหมือนอย่างที่สวี่รั่วฉิงต้องเจอ

ต้องให้คนคนนั้นชดใช้มากกว่าพันเท่าหมื่นเท่า!