โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ - ตอนที่ 476

ฉินเฟิงยกมือขึ้น และพบว่าเป็นเจิ้งเฉียน

นี่เป็นเพียงข้อความเท่านั้น เพราะเจิ้งเฉียนคิดว่าฉินเฟิงน่าจะยังหลับอยู่ และอาจรบกวนเขา

อย่างไรก็ตาม เธอตื่นเต้นจนทนไม่ไหวจริงๆ เลยอดส่งข้อความหาฉินเฟิงไม่ได้

“เข้าใจแล้ว”

ฉินเฟิงตอบกลับไปสั้นๆ ผลลัพธ์นี้ไม่น่าแปลกใจอะไร

“อีกวันเดียวสินะ” ฉินเฟิงผุดรอยยิ้มจาง

ข่าวนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นข่าวดี

ฉินเฟิงหยิบอุปกรณ์สื่อสารเดิมของเขาขึ้นมา เมื่อเปิดมัน ก็พบว่าฟังก์ชันกลับมาใช้งานได้อีกครั้งแล้วจริงๆ

นอกจากนี้ ตัวเชื่อมจิตสำนึกก็สามารถใช้งานได้เช่นกัน

ฉินเฟิงยกมันขึ้นมาสวม ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในโลกจิตสำนึก

ในโลกแห่งจิตสำนึก นอกเหนือไปจากอาคารสำนักงานที่ใหญ่ที่สุดของพันธมิตรมนุษย์ในเขตหัวเซี่ยแล้ว ก็ยังมีบ้านประมูล , สนามประลอง ฯลฯ ไม่ต่างไปจากเมืองใหญ่เลย

มีกระทั่งบ้านเรือนส่วนตัวผู้ใช้พลัง เมืองนี้จึงขยายใหญ่อย่างต่อเนื่อง

ฉินเฟิงไม่ได้ไปที่อื่น เขาตรงไปยังพันธมิตรมนุษย์อีกครั้ง

ที่นี่มีเจ้าหน้าที่คอยดูแล 24 ชั่วโมง คนที่แข็งแกร่งน้อยที่สุด คือผู้ใช้อบิลิตี้เลเวล E

บุคคลดังกล่าว มารับหน้าที่บริการ ดังนั้นได้รับสิทธิในการเข้าถึงเป็นพิเศษ

“มิสเตอร์ ไม่ทราบมีอะไรให้รับใช้?” จิตสำนึกไม่ต้องการการนอนหลับ แต่ในช่วงเวลานี้ ไม่ค่อยมีคนแวะมานัก พนักงานที่เอาแต่ก้มหน้า ตื่นตัวขึ้นมาทันที เผยยิ้มให้แก่ฉินเฟิง

“ผมต้องการลงทะเทียนกลุ่มองค์กร” ฉินเฟิงกล่าว

“รับทราบ การจัดตั้งกลุ่มจำเป็นต้องมีทรัพสินย์ค้ำประกัน 1 ล้านล้าน คุณต้องการให้ทางเราตรวจสอบตอนนี้เลยหรือไม่?” อีกฝ่ายเอ่ยถามอย่างรวดเร็ว

เม็ดเงินดังกล่าวค่อนข้างมาก ดังนั้นจึงต้องมีการตรวจสอบทรัพย์สินอื่นๆเพิ่มเติม ตัวอย่างเช่น อสังหาริมทรัพย์ , รายได้จากหลากหลายช่องทาง ฯลฯ

เพราะกลุ่มองค์กร ไม่ใช่ว่าใครคิดจะสร้าง ก็สามารถสร้างได้

แม้จะไม่มีการออกกฏว่าเลเวล D ไม่สามารถจัดตั้งกลุ่มได้ แต่เงินค้ำประกันจำนวนนี้ มันคือเม็ดเงินที่เลเวล D มิอาจนำออกมาใช้จ่าย

“ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบ ผมจะโอนเงินให้เลย”

“หืม? รับทราบแล้ว”

เจ้าหน้าที่ลงทะเบียนกลุ่มให้แก่ฉินเฟิงทันที ฉินเฟิงโอนเงิน 1 ล้านล้าน นี่เป็นแค่เงินค้ำประกันเท่านั้น เป็นของกลุ่ม ไม่สามารถใช้ได้

‘ใช้เงินค้ำตรงๆจริงๆ ช่างเป็นคนที่ร่ำรวย!’ เจ้าหน้าที่คิด

“ได้รับเงินแล้ว โปรดระบุชื่อกลุ่มของท่านด้วย”

ฉินเฟิงไม่เสียเวลาคิด กล่าวโดยตรง “กลุ่มเฟิงหลี”

“รับทราบ กลุ่มเฟิงหลีได้รับการลงทะเบียนเรียบร้อย”

หลังลงทะเบียนเสร็จสิ้น ฉินเฟิงยังไม่หยุด เขาออกจากโลกแห่งจิตสำนึกโดยไม่ลังเล

ณ ขณะนี้ เป็นช่วงเช้าตรู่ในเวลาตี 5

ฉินเฟิงโทรหาซูซิงฝูทันที

ซูซิงฝูถูกปลุกด้วยเสียงจากอุปกรณ์สื่อสาร ตอนแรกเขางัวเงียตาแทบปิด แต่เมื่อพบว่าปลายสายเป็นฉินเฟิง เขาก็ยิ้มอย่างหมดหนทาง

“ลูกพี่นี่มีพลังเหลือล้นทุกวันจริงๆ”

ฉินเฟิงโทรหาซูซิงฝูทีไร มักจะเป็นช่วงที่เขากำลังหลับทุกทีเลยสิน่า!

“แหะๆ ผมส่งตัวอย่างให้แก่คุณแล้วนะ จากนี้ พวกเราจะเริ่มโปรเจ็คก่อตั้งโรงงานในทะเลทรายทะเลเหนือ เตรียมตัวสำหรับการผลิต ผมขอให้คุณเริ่มจัดการทันที และจะมอบเงินให้คุณ 1 แสนล้าน เป็นค่าโฆษณาไปทั่วทั้งทางตอนเหนือ”

ซูซิงฝูงุนงงเล็กน้อย

“ลูกพี่ คุณต้องการให้โฆษณาเกี่ยวกับอะไร”

ฉินเฟิงยิ้มจาง กล่าวเรียบเฉย “กลุ่มเฟิงหลี ผู้ผลิตอุตสาหกรรมปืนที่ใหญ่ที่สุด!”

“เอ๊ะ?” ซูซิงฝูในเวลานี้ งงงวยยิ่งกว่าเดิม กลุ่มองค์กรเฟิงหลีจัดตั้งขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ไม่ใช่ว่าเป็นแค่กองทหารรับจ้างหรอกหรือ?

ฉินเฟิงไม่รอให้ซูซิงฝูเอ่ยปากถาม กล่าวออกไป “และคุณมีเวลาแค่วันเดียว!”

จากนั้น ข้อมูลเกี่ยวกับอาวุธปืนจำนวนมากของฉินเฟิง ทั้งหมดถูกส่งให้แก่ซูซิงฝู

ซูซิงฝูได้แต่ขยี้ตา ดูข้อมูลเหล่านี้ ยิ่งมองเขาก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว

“อาวุธปืนขนาดเล็กเลเวล D ทรงอานุภาพ แม้จำเป็นต้องใช้พลังสมาธิ แต่กลับมีราคาถูกถึงขนาดนี้?”

“ปืนใหญ่พลังงานที่สามารถสังหารได้กระทั่งจักรพรรดิสัตว์ร้ายเลเวล C?”

“รับออกแบบและจัดสร้างเรือเหาะ!?”

ข้อมูลสินค้าแต่ละชิ้น เล่นเอาซูซิงฝูหายใจติดขัด

ซูซิงฝูในเวลานี้ ตื่นเต็มตาแล้ว!

ขณะเดียวกัน กองทหารรับจ้างเฟิงหลีที่เงียบเหงามานาน ก็เริ่มมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

ช่วงเวลานี้ ไม่จำเป็นต้องให้ฉินเฟิงบอก คนอื่นๆก็ทราบว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ประกาศจับของฉินเฟิง ถูกถอดถอนออกแล้ว

“เร็วเข้า ทุกคนรีบตื่น ไปตามคนมา พวกเราจะตัดต่อโฆษณากัน!”

กลุ่มเฟิงหลี เจ้าของอุตสาหกรรมปืนที่ใหญ่ที่สุดทางตอนเหนือ นี่คือเป้าหมายที่พวกเขาจะต้องบรรลุ

ภายในวันเดียวกัน วิดีโอของเรือเหาะ ที่กำลังระดมยิงจักรพรรดิเต่าหมื่นปีก็ถูกเปิดเผยออกมา ตามต่อด้วยข้อมูลแสดงเกี่ยวกับอาวุธปืนขนาดเล็ก ซูซิงฝูเริ่มจัดการ ประกาศเรื่องราวให้โลกรู้

…

ย้อนกลับมาสักเล็กน้อย ก่อนที่วิดีโอโฆษณาจะถูกฉายออกไป

ติ๊ดๆๆ

อุปกรณ์สื่อสารของฉินเฟิงดังไม่หยุด

“ฉินเฟิง ในที่สุดนายก็กลับมา ฉันได้ยินข่าวจากในกองทหารรับจ้างแล้ว ตอนนี้ขอโอนตำแหน่งหัวหน้าคืนให้นายเลยนะ”

“อืม ที่ผ่านมาต้องลำบากนายแล้ว ขอบคุณมากโจวฮ่าว”

“เฮ้ๆ ลำบากอะไรกัน ขอแค่นายได้กลับมา ฉันก็โล่งใจแล้ว”

โจวฮ่าวกรอกข้อมูลของฉินเฟิงเข้าไปในกองทหารรับจ้างเฟิงหลีอีกครั้ง และทำการส่งมอบตำแหน่งหัวหน้าให้อย่างรวดเร็ว

และการถ่ายโอนอำนาจนี้ ย่อมแจ้งเตือนแก่คนอื่นๆ

“ลูกพี่กลับมาแล้ว!”

“ยอดไปเลย หัวหน้ากลับมาแล้วจริงๆ”

“ฉันมักจะเกิดความรู้สึกอยู่เสมอเลย ว่าถ้าไม่มีลูกพี่ มันเหมือนในหัวใจมันโหวงๆตลอดเวลา”

ทุกคนให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น

ฉินเฟิงพบว่า หลายเดือนมานี้ คนของกองทหารรับจ้างเฟิงหลี ไม่มีใครลาออกไปเลย นี่ทำให้ฉินเฟิงรู้สึกพอใจมาก

“รอให้ทุกอย่างลงตัวก่อน เดี๋ยวผมจะแจกโบนัสให้พวกคุณ” ฉินเฟิงกล่าว

“ขอบพระคุณครับหัวหน้า!”

“แต่เอ๊ะ? ไม่สิ ตอนนี้ต้องเรียกว่าท่านประธานแล้ว!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า นั่นสิ เพราะความแข็งแกร่งของลูกพี่ในตอนนี้ ได้ไปถึงเลเวล C แล้ว”

หัวหน้ากองทหารรับจ้างกับประธาน ความหมายของมันแตกต่างกันมาก

ไม่ว่าจะเป็นในด้านความมั่งคั่ง และความแข็งแกร่ง

ฉินเฟิงสามารถไปถึงเลเวล C ได้ นี่เป็นเรื่องน่าตกใจสำหรับทุกคน แต่ในหัวใจของพวกเขา เกิดความภาคภูมิใจขึ้นเช่นกัน

ฉินเฟิงปลอบโยนสมาชิกกองทหารรับจ้างเล็กน้อย จากนั้นอุปกรณ์สื่อสารก็ดังขึ้น

คราวนี้ เป็นสายจากซื่อฉิง

ฉินเฟิงตอบรับสาย

“ฉินเฟิง ไอ้คนมหัศจรรย์ ไม่คิดเลยว่าจะทำได้อย่างที่พูดจริงๆ” ซื่อฉิงกล่าว

สิบวันก่อน ฉินเฟิงยึดเมืองลอยฟ้าและจากไป เวลานั้นผู้ใช้พลังเลเวล C บางคนที่ติดตามซื่อฉิงยังวิพากษ์วิจารย์ ถากถางว่าฉินเฟิงเป็นคนหยิ่งผยองอยู่เลย

แต่ตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง กลายเป็นบื้อใบ้ รู้สึกราวกับถูกตบหน้าอย่างแรง

“ขอเพียงแข็งแกร่ง ไม่ช้าก็เร็วทุกสิ่งที่ปรารถนาก็จะตามมา” ฉินเฟิงกล่าว

“นายมันน่าเหลือเชื่อจริงๆ นี่สินะที่เรียกกันว่าความฮึกเหิมของวัยรุ่น ฉันพอจะเข้าใจแล้ว” ซื่อฉิงหัวเราะ

ฉินเฟิงยังเด็ก แต่แตกต่างจากเด็กคนอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด

“ฉินเฟิง นายต้องจำไว้ให้ดี ผู้ครอบครองพรสวรรค์มักตกเป็นที่อิจฉา นายได้รับเมืองลอยฟ้าไป ตอนนี้อาจมีหลายคน กำลังคิดหาวิธีช่วงชิงมา!” ซื่อฉิงเตือน

ฉินเฟิงแน่นอนย่อมตระหนักถึงเรื่องนั้น นั่นคือเหตุผลที่เขาชิงเคลื่อนไหวก่อน

“ขอบคุณนายพลซื่อที่ช่วยเตือน”

“ฉันก็แค่ไม่ต้องการให้นายกับทางพันธมิตรมนุษย์มีเรื่องผิดใจกันอีกครั้งก็เท่านั้น”

ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว ลูกรักของพระเจ้า มิอาจถูกขับไล่ไสส่งได้อีกต่อไป

แต่บางครั้ง ผู้มีอำนาจ ก็มักหมายปองทรัพยากรมาไว้ในมือของตนเองอยู่เสมอ ไม่รู้ว่าซางฮันจะยอมละทิ้งเนื้อหวานฉ่ำชิ้นนี้ให้หลุดมือไปง่ายๆหรือไม่