ไหปีศาจ - ตอนที่ 51 ความโกรธเกรี้ยวของนกหน้าโง่

บทที่ 51

ความโกรธเกรี้ยวของนกหน้าโง่

ราคาตั้งต้นของมันเท่ากับหินสายรุ้ง

นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่

นี่คือการยั่วยุของตัวเขา

ในเมื่อโรงประมูลเฉิงเทียนขับไล่เขาออกมาด้วยที่ว่าสนใจในหินสายรุ้ง เขาจึงออกมาขายของที่หน้าประตูโรงประมูลของเขาและตั้งราคาต้นไว้เท่ากับหินสายรุ้ง

“ทำไมเจ้าเด็กนี่หยิ่งยโสจัง” บางคนบ่น

ต่อให้ใครบางคนกล้าคิดที่จะเสนอราคาแบบนั้น เขาก็คงไม่เลือกมาเสนอที่หน้าโรงประมูลเฉิงเทียนแน่

นอกจากจะเหมือนหักหน้าโรงประมูลเฉิงเทียน ยิ่งไปกว่านั้นมันยังเหมือนหักหน้ามู่เฉิง เพราะหินสายรุ้งถูกนำออกมาตั้งราคาประมูลโดยมู่เฉิง

“แล้วเขาตั้งประมูลอะไรกัน”

“เหมือนจะเป็นสัตว์วิญญาณนะ”

“ไปดูกันเถอะ”

เหล่าผู้ใช้พลังวิญญาณด้านในโรงประมูลเฉิงเทียน เริ่มอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา

แต่เมื่อพวกเขาได้เห็นเจ้านกหน้าโง่ พวกเขาก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

“เจ้านี่มันสัตว์วิญญาณแบบไหนกัน”

“ช่างมันเถอะ ไม่ว่ามันจะเป็นสัตว์วิญญาณประเภทไหน ข้าได้ตรวจสอบระดับมิติของมันแล้ว เจ้านี่มันเป็นเพียงระดับทองแดง มิติ10”

“อะไร เขาเอาสัตว์วิญญาณระดับทองแดง มิติ 10 มาขายเนี่ยนะ”

“หมอนี่เพี้ยนไปแล้วแน่ ๆ มันคิดว่าสัตว์วิญญาณระดับทองแดงจะมีค่ามากรึไง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า คงเพราะมันดูคล้ายหงส์อาบแสงจันทร์ที่เป็นสัตว์วิญญาณระดับเงินล่ะมั้ง แต่เจ้านี่มันก็ตัวใหญ่กว่านิดหน่อย”

“สัตว์วิญญาณ แบบนี้หาได้ทั่วไป ใครมันจะมาหาซื้อที่โรงประมูลกัน”

ฝูงชนพากันหัวเราะเยาะลั่วอู๋และนกหน้าโง่งั้นหรือ

พวกเขาทุกคนต่างก็คิดว่าลั่วอู๋เป็นบ้า

หงส์อาบแสงจันทร์เป็นสัตว์วิญญาณชนิดของประดับ มันมีความงดงามและสง่างาม สามารถหาตัวได้ใกล้แหล่งน้ำ คนมีฐานะหลายคนชอบเก็บสัตว์วิญญาณชนิดนี้ไว้ประดับในสวนของตัวเอง

แม้ว่าหงส์อาบแสงจันทร์จะเป็นสัตว์วิญญาณระดับเงิน แต่มันก็ไม่เชี่ยวชาญในการต่อสู้และโดยทั่วไปแล้วจะอยู่ที่อันดับล่างสุดหากมีการจัดอันดับวัดพลังในการต่อสู้

มีคนลุกขึ้นมาถาม “เฮ้เจ้าหนู นี่เจ้าคิดจะขายสัตว์วิญญาณตัวนี้ใช่ไหม”

“ใช่” ลั่วอู๋พยักหน้า

ชายคนนั้นยื่นนิ้วโป้งตัวเล็กจ้อยออกมาและถามเยาะเย้ย “มันราคาเท่ากับหินสายรุ้งใช่ไหม แบบว่าเท่าหินสายรุ้งขนาดนิ้วโป้งอะไรงี้”

ลั่วอู๋ตอบอย่างใจเย็น “ข้าตั้งเท่ากับหินสีรุ้งที่มู่เฉิง เตรียมมา เทียบได้ก็คงเท่ากับหินสายรุ้งทั่วไปสัก 5 ก้อน”

ฝูงชนระเบิดเสียงหัวเราะ

พวกเขาคิดว่าเด็กหนุ่มคนนี้โง่เกินไป

เขาต้องการแลกเปลี่ยนหงส์อาบแสงจันทร์กับหินสายรุ้งงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!

บางคนตักเตือนลั่วอู๋ว่า “เจ้าหนุ่ม เจ้ากลับไปเถอะ มูลค่าของหงส์อาบแสงจันทร์นั้นไม่สูง มันเลวร้ายยิ่งกว่า สมุนไพรที่เจ้านำมาเสียอีก ของที่เจ้าเอามาประมูลที่นี่ไม่ใช่แค่สร้างความอับอายให้แก่เฉิงเทียน แต่เป็นความอับอายขายหน้าของตัวเจ้าเองด้วย”

ลั่วอู๋ส่ายหน้า “ไม่ เจ้านกหน้าโง่ตัวนี้มีค่ามากกว่าหินสายรุ้งนัก พวกเจ้าแค่มีตาแต่ไร้แวว มองไม่เห็นของดี”

นกโง่เงยหน้าของตัวเองขึ้น

แม้มนุษย์คนนี้น่าขยะแขยง แต่เขาก็เข้าใจได้ลึกซึ้ง

แน่นอนสิ มันรู้ว่ามันมีค่ามากกว่าหินพวกนั้น

“หยิ่งเกินไปแล้ว” คนงานของโรงประมูลเฉิงเทียนออกมาและเย้ยหยันที่นกหน้าโง่

“ท่านเสียสติไปแล้วรึไง ขนาดหงส์อาบแสงจันทร์ ยังไม่มีใครคิดจะเอาไปประมูลเลยนะ นี่มันไม่ถูกต้อง ทุกคนที่นี่จะไม่ยอมรับสิ่งที่ท่านทำแล้วคงจะขำกันปางตายเลยด้วย”

ทุกคนพยักหน้า

อันที่จริงเขาก็ไม่รู้ว่าชายหนุ่มต่างถิ่นคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่

เพราะว่าเขาเพิ่งถูกขับออกจากโรงประมูล เขาจึงจงใจขายสัตว์วิญญาณที่มีราคาถูก เขาคิดว่านี่จะทำให้โรงประมูลของเฉิงเทียนเสียหน้าได้เหรอ

อย่างไรก็ตามหากเขาทำพฤติกรรมแบบนี้ ต่อไปคงทำให้ตนเองต้องอัปยศ

ช่างเป็นสัตว์วิญญาณประเภทที่ไร้ประโยชน์เหรอ ราคาตั้งต้นของการประมูลเป็นชิ้นส่วนของหินไหมล่ะ มันไร้สาระ

มีร่องรอยของความโกรธในดวงตาของนกโง่

แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์วิญญาณระดับทองแดง แต่สติปัญญาของมันก็เรียกได้ว่าหาได้ยากและมีราคาที่สูงมาก มันจึงรู้ว่าทุกคนในโรงประมูลต่างก็รังเกียจและดูหมิ่นมัน

มันยังคงทำตัวหยิ่งยโสต่อไป แม้ว่าจะไม่เป็นที่ยอมรับ

ทุกคนต่างก็เห็นเจ้านกโง่ยืนอย่างภาคภูมิใจ กางปีกกว้างสีขาวทั้งที่นิ่มราวกับขนหิมะ สั่นไหวไปตามแรงลม ทำให้มันดูสง่างามและศักดิ์สิทธิ์

วินาทีต่อมามันถูกปกคลุมด้วยแสงสีขาวบริสุทธิ์บางเบา

ซึ่งพอต้องลมหายใจแรงๆ ก็แตกกระจายออกไป

เปิดทักษะ [ราชันผู้สง่างาม]

“แกว๊ก!”

นกโง่บินขึ้นไปบนฟ้าและคำรามลั่น เสียงของมันเต็มไปด้วยความโกรธและดังมากราวกับเสียงปราสาทที่กำลังจะถล่ม

ทักษะราชันผู้สง่างาม ระดับ A, สามารถควบคุมสัตว์ในเผ่าเดียวกันในช่วงเวลาสั้น ๆ

อย่างไรก็ตาม ทักษะนี้ยังมีข้อดีเพิ่มเติม นั่นก็คือมันมีผลที่ทำให้อีกฝ่ายเป็นอัมพาตชั่วคราว ผลนั้นยังไม่รุนแรง แต่มันก็พอใช้งานได้ในชีวิตจริง

และใช้งานได้กับสัตว์วิญญาณแทบทุกรูปแบบ

ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป

มีผู้มีใช้พลังวิญญาณมากมายที่นี่ที่สัตว์วิญญาณของพวกเขาได้รับผลจากทักษะ พวกมันถูกรบกวน และนั่นทำให้พวกเขาไม่สบายใจ

สถานการณ์นี้ค่อนข้างผิดปกติ

เจ้าหงส์อาบแสงจันทร์มันทำอะไร

“ ไม่ผิดแน่ หรือว่า นี่คือทักษะราชันผู้สง่างาม ระดับ A ” บางคนอุทานด้วยเสียงต่ำ

ผู้คนต่างตกตะลึง

บางคนก็รู้สึกประหลาดใจ “อะไรกัน ราชันผู้สง่างามเป็นทักษะระดับหายาก ที่จะมีแค่สัตว์วิญญาณที่เป็นระดับจ่าฝูงเท่านั้นที่จะมีนี่นา”

ทักษะนี้สามารถมีได้ในสัตว์วิญญาณแทบทุกชนิด

อย่างไรก็ตามก็มีเพียงไม่กี่ตัวในแต่ละเผ่าพันธุ์ที่เรียนรู้ได้

การที่สัตว์วิญญาณตัวไหนมีทักษะนี้นั้นเป็นการแสดงให้เห็นว่าสัตว์วิญญาณตัวนี้ควรค่าแก่การเป็นราชาแห่งสายพันธุ์ของพวกมัน

“ราชาแห่งหงส์อาบแสงจันทร์” บางคนมองดูนกหน้าโง่อย่างสงสัย “แล้วยังไง , เป็นของประดับที่มีค่ามากกว่าเดิมงั้นสิ”

บางคนก็เห็นพ้องต้องกันว่า “มันก็น่าจะแพงขึ้นนะ คงมีค่านิดหน่อย มันก็ยังมีขุนนางอยู่หลายคนที่ชอบเลี้ยงสัตว์วิญญาณแบบนี้”

นกหน้าโง่ได้ยินดังนั้นก็โกรธ

หงส์อาบแสงจันทร์ ตระกูลของมันคือหงส์อาบแสงจันทร์งั้นเหรอ

มันมีค่านิดหน่อย

ทุก ๆ คนต่างก็พูดความคิดวิจารณ์ของตนออกมาไม่ว่าคนงานหรือแขก

นกหน้าโง่เปิดปากปล่อยพลังวิญญาณสีขาวควบแน่นส่งลมหายใจที่อันตรายยิงออกไปในทันที

มันคือทักษะระดับ B [ลมหายใจ]

“ยิงขึ้นฟ้า!” ลั่วอู๋รีบพูดให้มันเปลี่ยนวิถียิง

มีคนมากมายที่นี่ หากทักษะของมันได้รับการปล่อยใส่ผู้คน มันจึงเป็นเรื่องง่ายมากที่จะก่อให้เกิดการต่อสู้ เขาไม่ต้องการเรียกยามรักษาเมืองมา

และแน่นอนว่าเจ้านกหน้าโง่ไม่มีทางยอมหยุดทักษะ ลมหายใจของมันแน่

แสงสีขาวถูกยิงขึ้นสู่ท้องฟ้า

ฝูงชนตกตะลึงอีกครั้ง

ฝูงชนต่างก็งงงวยจนสำลักออกมา ” เป็นไปได้อย่างไร ทำไมหงส์อาบแสงจันทร์ถึงทักษะนี้ “

ทุกคนต่างก็รู้ดีว่า

หงส์อาบแสงจันทร์ เป็นหนึ่งในของชำร่วยประดับที่โดดเด่นที่สุด สามารถเรียกได้ว่าเป็นเรื่องที่รู้ ๆ กันของอุตสาหกรรมนี้ว่ามันเป็นเพียงแค่ของประดับ

วังวนวารี: ระดับ D สามารถสร้างน้ำพุขนาดใหญ่ได้ด้วยการใช้ความสามารถ ในการควบคุมน้ำและปล่อยน้ำออกมา

อาบแสง: ระดับ C ปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์ทำให้สิ่งมีชีวิตที่ถูกฉายด้วยแสงจะบรรเทาความเหนื่อยล้า

การบิน : ระดับ A สามารถบินได้

ระบำวารี: ระดับ D, เต้นรำเบา ๆ สามารถเรียกร้องให้สัตว์โดยรอบเต้นอย่างสง่างามร่วมกัน สร้างเขตพิเศษและกำจัดความโกรธของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ใกล้เคียง

ตามหลักทั่วไปแล้วนี่คือทักษะพื้นฐานที่หงส์อาบแสงจันทร์มี

พวกเขาไม่เคยได้ยินว่ามีหงส์ที่ปล่อยลมหายใจได้

คนงานของโรงประมูลเฉิงเทียนยังกล่าวถ้อยคำดูถูกต่อไป “ต่อให้มันจะสามารถปล่อยลมหายใจได้ มันก็ไม่ช่วยอะไรหรอกน่า หงส์อาบแสงจันทร์ก็คือหงส์อาบแสงจันทร์อยู่ดีนั่นแหละ สัตว์วิญญาณระดับขยะ”

นกหน้าโง่ชูคอของมันขึ้นและมองดูฝูงคนด้วยสายตาเหยียดหยาม

พวกมนุษย์โง่

ผู้คนอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ เพราะมันเป็นสัตว์วิญญาณระดับทองแดงที่มีความเป็นมนุษย์สูงมาก

ขณะเดียวกันบางคนก็เริ่มกระซิบกระซาบกันว่า “สัตว์วิญญาณแบบนี้จะให้ข้านับมันเป็นหงส์อาบแสงจันทร์ได้ยังไง”

เมื่อผู้คนได้ยิน พวกเขาเริ่มมองดูนกหน้าโง่อย่างจริงจังมากขึ้น

ขนสีขาวเรียบเนียน ไม่แตกต่างจากหงส์อาบแสงจันทร์ แต่ดวงตามีความคมและดื้อรั้นเหมือนนกอินทรี

ยิ่งไปกว่านั้นปีกดูมีพละกำลังและกว้างกว่า หางมีขนแหลมคม ซึ่งดูเหมือนจะอาวุธในการโจมตีที่แข็งแกร่ง

จะงอยปากของมันคมเหมือนดาบยาว, กรงเล็บของมันเองก็เหมือนตะขอเหล็ก มีขนนกบางแหลมที่คอ คุณสมบัติเหล่านี้แตกต่างจากหงส์อาบแสงจันทร์ โดยสิ้นเชิง

“นี่มันสัตว์วิญญาณแบบไหนกัน” ผู้คนสับสนเล็กน้อย

เวลานั้นเอง ชายชุดขาวก็เดินเข้ามาที่โรงประมูล เขาหน้าตาหล่อเหลาและสง่างามสวมชุดสีขาว เขาถือพัดแบบแดนอาทิตย์อุทัยไว้ในมือ สวมเข็มขัดทองที่เอวของเขา นัยน์ตาเป็นสีดอกพีช ปากของเขาดูยกขึ้นเล็กน้อย ซึ่งทำให้เขาดูมีเสน่ห์และโรแมนติก

“ ถ้าข้าเดาไม่ผิดล่ะก็ เจ้านี่มันคือแร้งทรายสินะ” ชายในชุดขาวยิ้มขณะมองไปที่นกหน้าโง่