ไหปีศาจ - บทที่ 102 ข้าขอโทษ

บทที่ 102

ข้าขอโทษ

เพียง 1 หมื่นหินวิญญาณก็เพียงพอแล้ว

หัวหน้านางโลมเข้ายึดหินวิญญาณด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข “พอแล้ว แค่นี้ก็พอแล้ว ท่านลั่วช่างเป็นคนตรงไปตรงมาจริงๆ”

หญิงสาวเหล่านั้นที่ออกมาปกป้องฉูจงฉวนเองก็รู้สึกโล่งใจเช่นกัน

ใช่แล้ว

ท่านชายอย่างท่านฉูจงฉวนจะไม่จ่ายค่าบริการได้อย่างไร

“ข้าไม่คาดคิดเลยนะเนี่ยว่าเจ้าจะมีชื่อเสียงขนาดนี้” ฉูจงฉวนกล่าวด้วยรอยยิ้มจากนั้นเขาก็ปัดมือของเขาเบา ๆ บนร่างกายของเขา ทำให้เสื้อผ้าสีขาวกลับมาสะอาดสะอ้านในทันที

รอยเท้าบนเสื้อผ้านั้นที่เต็มไปด้วยโคลน หายไปในพริบตา และภาพลักษณ์ของเขาก็กลับไปดูเหมือนหยกอันอ่อนโยน

ฝูงชนประหลาดใจเล็กน้อย

นั่นเป็นวิธีที่ดีมาก

แม้แต่ฉูจงฉวนที่ไม่มีเงินจ่ายค่าบริการเองก็เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณด้วยงั้นเหรอ?

แล้วเขาจะปล่อยให้ตัวเองโดนคนคุ้มกันหลาย ๆ คนโจมตีทำไม?

ลั่วอู๋กลอกตาของเขา “ถ้าเจ้าต้องการออกหน้าให้ดูดี ทำไมเจ้าไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเอง ตอนที่จะถูกทุบตี ทำไมเจ้าไม่วิ่งหนีไปก่อนแล้วค่อยนำเงินกลับมาล่ะ”

“ ถ้าข้าวิ่งหนีไปผู้หญิงพวกนั้นจะต้องถูกลงโทษ” ฉูจงฉวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นฝูงชนก็เข้าใจ

ในการกระทำของเขา

ฉูจงฉวนกล่าวต่อ “อย่างไรก็ตามให้ข้ายืมเงินเพิ่มที เดี๋ยวข้าจะจ่ายคืนให้เจ้าในภายหลังเอง”

“เอาไป 5 แสนหินวิญญาณ เอาแค่นี้ไปก่อน” จากนั้นลั่วอู๋ก็หยิบหินวิญญาณออกมาครึ่งล้าน

ฉูจงฉวนเป็นเพื่อนที่ลั่วอู๋รู้จัก

ลั่วอู๋จึงไม่ขี้เหนียว

“ขอบคุณมาก” ฉูจงฉวน รีบหยิบถุงเงินและหยิบหินวิญญาณออกมาจำนวน 2แสน ให้กับหญิงสาว “พี่สาวขอบคุณมากที่พูดออกตัวให้แทนข้า ข้ารู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆ เงินนี้เพียงพอที่เจ้าจะไถ่ตัวเองออกไปได้ รับไปเถิด”

สาว ๆ ตื่นตะลึง

ฉูจงฉวนทำแบบเดียวกันกับสาว ๆ คนอื่น ๆ ที่ออกตัวเพื่อเขา

ลั่วอู๋ถอนหายใจ

ไม่น่าแปลกใจที่ชื่ออันทรงเสน่ห์ของฉูจงฉวน กระจายไปทั่วเมืองทางตอนใต้ ทุกคนบอกว่าเขาสกปรก แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนลุกขึ้นมาพูดคำหยาบกับเขาสักครั้ง

หญิงนางโลมเหล่านี้ออกตัวเพื่อเขา

หากเป็นแขกคนอื่น ๆ ผู้หญิงเหล่านี้คงไม่ยินดีที่จะขอร้องกับหัวหน้านางโลมเพื่อออกปกป้องเป็นแน่ ต่อให้รู้ว่าจะได้เงินก็ตาม

แต่ฉูจงฉวนมีเสน่ห์เช่นนี้ จึงสามารถทำให้ผู้หญิงเหล่านี้รู้สึกอบอุ่นและปฏิบัติแตกต่างกัน

“ ไปกันเถอะ อย่ามัวอยู่ที่นี่ต่อกันเลย” ฉูจงฉวนส่ายหัว

ลั่วอู๋ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยิ้มให้กับเขา

เมื่อพวกเขาพร้อมที่จะเดินจากไป ทันใดนั้นหลินตาก็ลุกขึ้นยืน “อยากจะออกไปงั้นเหรอ ? หยุดพวกมันให้ข้าเดี๋ยวนี้”

ทันใดนั้นผู้ใช้พลังวิญญาณ 11 คนก็ปรากฏตัวขึ้นในหอราตรีนิรันดร์ล้อมรอบลั่วอู๋และฉูจงฉวน จากทุกทิศทาง

แขกคนอื่นก็รีบหนีหลบออกไป

“ขออภัยแขกทุกท่านด้วยแต่นี่เป็นธุระของทางเรา ได้โปรดขึ้นไปชั้นบนและพักผ่อนเถิด” หลินตากล่าว

ในตอนนี้แขกคนอื่น ๆ ก็เข้าใจได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น พวกเขารีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันทีตามคำแนะนำของบริกรและสาว ๆ ที่พาขึ้นไปยังชั้นบนด้วย

ทันใดนั้นลานหน้าของหอราตรีนิรันดร์ก็ว่างเปล่า

ลมปราณออร่าของผู้ใช้พลังวิญญาณทั้ง 11 คนก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาทั้งหมดแข็งแกร่งกว่าระดับเงิน มิติ 5 ซึ่งไม่ได้ถือว่าอ่อนแอเลย

ลั่วอู๋ขมวดคิ้วและกระซิบ“ เจ้าต้องการอะไรกันแน่?”

“ทำไมเจ้าถึงคิดว่าตัวเองจะกลับไปได้หลังจากที่ทำร้ายข้าล่ะ ทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่ซะ” หลินตายิ้มอย่างน่ากลัว

ผู้คุ้มกันที่เพิ่งถูกเขย่าด้วยพลังวิญญาณของลั่วอู๋นั้นไม่ได้เป็นอะไรมาก เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ

แต่ตอนนี้เขานอนอยู่บนพื้นและครวญคราง

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายพยายามจะใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างเล่นงานเขาอย่างหนัก

ลั่วอู๋ถอนหายใจ ดูเหมือนว่าหลินตาจะเกลียดตัวเขาจริงๆ

“ทำไมข้ารู้สึกว่าข้าติดร่างแหไปด้วยกันกับเจ้า” ฉูจงฉวนกระซิบ

ลั่วอู๋ไม่รู้จะตอบยังไง “มันช่วยไม่ได้นี่นา หรือข้าควรจะปล่อยให้เจ้าถูกทุบตี แล้วค่อยจ่ายเงินหลังจากที่เจ้าเละไปแล้ว”

“ เฮ้ อย่าโกรธข้านะ” ฉูจงฉวนยังคงดูผ่อนคลาย

ผู้ใช้พลังวิญญาณทั้ง 11 คนค่อย ๆ เดินเข้ามาอย่างช้า ๆ

ดวงตาของหลินตาแสดงให้เห็นถึงความสุข “แม้ว่าเจ้าจะฝึกฝนจนพัฒนาไปเร็วยิ่งกว่านี้ แต่ก็ไม่ได้อยู่ในขอบเขตที่ข้าจัดการได้ ในที่สุดข้าก็ได้ชำระแค้นความอัปยศอดสูที่เจ้าเคยมอบให้ข้าได้ซะที”

ในตอนแรกนางเคยเป็นที่ปรึกษาของหอคอยหวงชาและเป็นคนสนิทของเจ้าของร้านใหญ่อีกด้วย

แต่เนื่องจากไม่สามารถซื้อสูตรยารวบรวมพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งมาได้ด้วยความกลัว นางจึงถูกเจ้าของร้านใหญ่ดุด่าอย่างรุนแรง

ต่อมานางก็ได้สอบถามเกี่ยวกับสัตว์วิญญาณตัวใหม่ของศาลาไป่หยู่ เป็นผลให้นางไม่เพียงแค่ต้องสูญเสียทักษะระดับทอง แต่ยังทำให้หอคอยหวงชาเสียหน้าอีกต่างหาก

ดังนั้นนางจึงถูกขับกลับไปที่พรรคหวงชา เนื่องจากความแข็งแกร่งของนางไม่ได้แย่ ดังนั้นนางจึงถูกส่งมาที่นี่เพื่อเป็นหัวหน้าผู้คุ้มกัน

โอ้

หัวหน้าผู้คุ้มกันก็ดูเป็นตำแหน่งที่ดี

แต่มันไม่ได้เป็นตำแหน่งอาวุโส

และนางก็เป็นดั่งผู้คุมซ่อง

มันจึงเป็นเรื่องที่ทนไม่ได้สำหรับนาง

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเด็กหนุ่มข้างหน้านาง! หลินตาจ้องมองที่ลั่วอู๋ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท

“เจ้าแน่ใจแล้วใช่ไหม?” ฉูจงฉวนถามด้วยเสียงต่ำ

ลั่วอู๋กลอกตาของเขา “ข้าคงจัดการได้มากที่สุดแค่สองคน เจ้าจะต้องจัดการกับส่วนที่เหลือ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ถ้านั่นเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการ ลืมมันไปเลยที่จะให้ไร้หน้ามาช่วยเจ้า ข้าจะช่วยเจ้าแก้ปัญหานี้เหมือนกับการจ่ายดอกเบี้ยล่วงหน้าให้เอง”

ฉูจงฉวนหัวเราะแล้วหายใจลมปราณวิญญาณออกมาช้าๆก่อนจะกระโดดสูงขึ้นไป

ระดับเงิน มิติที่ 10

และห่างจากทองคำเพียงแค่ครึ่งก้าว

พวกผู้คุ้มกันกลัวมากจนตัวสั่น พระเจ้า ชายแข็งแกร่งขนาดนี้จะไม่มีเงินจ่ายสำหรับค่าบริการได้อย่างไร เมื่อคิดว่าเขาคิดว่าเคยทำร้ายฉูจงฉวนไว้ก็เริ่มรู้สึกขมขื่นในใจ

สีหน้าของหลินตาเปลี่ยนไปเล็กน้อยจากนั้นก็แสดงให้เห็นถึงสีหน้าอันดุร้าย “แต่แค่ระดับเงินมิติ 10 จะทำอะไรได้ พวกเรามีกันตั้งหลายคน อย่ากลัวไปเลยน่า”

ทันใดนั้นผู้ใช้พลังวิญญาณทั้ง 11 คนก็พุ่งเข้าไป

ฉูจงฉวนหัวเราะเบา ๆ “ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่รู้ถึงความแตกต่างระหว่างอัจฉริยะกับคนธรรมดา”

ไฟสีเขียวจาง ๆ ลอยขึ้นข้างหลังเขา

เปลวไฟสีเขียวนั้นเดือดขึ้นทันทีกลายเป็นสัตว์วิญญาณไฟขนาดใหญ่ที่มีลมปราณอันน่ากลัวพ่นออกมา พร้อมกับความหนาวเย็นที่สั่นสะท้าน

ความเร็วในการเรียก สัตว์วิญญาณและความเข้าใจในพันธะระหว่างมนุษย์และสัตว์วิญญาณของเขานั้นน่าอัศจรรย์

ผู้ใช้พลังวิญญาณเหล่านี้ ไม่สามารถทำความเข้าใจได้ว่าทำไม ถึงมีไฟไหม้ร่างพวกเขาแล้วพอตกลงไปก็มีน้ำแข็งอันหนาวเย็นถึงหัวใจรออยู่

มีเพียงลั่วอู๋เท่านั้นที่รู้

สัตว์วิญญาณดวงแรกของฉูจงฉวนไม่ใช่ภูตวิญญาณไฟธรรมดา แต่เป็นภูตวิญญาณผีไฟที่เกิดขึ้นในสุสานลึกลับ

“ สวรรค์ล่มวิญญาณ”

ฉูจงฉวนสะบัดนิ้วปล่อยกระสุนไฟสีเขียวเข้ม 2-3 นัดพุ่งออกไปในอากาศผ่านตราสีเขียวจาง ๆ

ปัง

ปัง

ปัง

หลังจากการยิงไปโดนเป้าหมาย พลังวิญญาณเหล่านั้นก็ระเบิดออกมาในทันที ซึ่งไม่เพียงแต่มีพลังมหาศาล แต่ยังมีกลิ่นแปลก ๆ ที่ทำให้อีกฝ่ายอ่อนแอลง

ในเวลาอันรวดเร็วผู้ใช้พลังวิญญาณ11 คนก็ล้มลงก่อนที่พวกเขาจะได้มีเวลาเรียกสัตว์วิญญาณของพวกเขาออกมาด้วยซ้ำ

นี่คือฝีมือของวีรบุรุษแห่งหนานจุน

สีหน้าของหลินตาตกใจ เป็นไปได้อย่างไรที่พลังของลูกไฟพวกนั้นจะทรงพลังถึงขนาดนี้

ใช้ทักษะ [ร่างแยกเพลิง]

ทันใดนั้นร่างของฉูจงฉวนก็หายไปและมีเพียงเปลวไฟมนุษย์ตัวเล็ก ๆ ยืนอยู่ในตำแหน่งเดิม ช่วงเวลาต่อมาฉูจงฉวนปรากฏตัวด้านหลังหลินตา

ไม่มีวี่แววอะไรให้เตรียมตัวได้ทัน

“ เจ้าคิดจะฆ่าน้องชายของข้างั้นสิ?” ฉูจงฉวนแสดงเปลวไฟวิญญาณในมือที่เริ่มควบแน่นอย่างรวดเร็วอุณหภูมิเองก็เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง บรรยากาศกลายเป็นตึงเครียดอย่างมาก

มันไม่ใช่ทักษะ

แต่เป็นการควบคุมพลังไฟระดับสุดยอด

“ขอโทษด้วย แต่ลงนรกไปซะ”

เปลวไฟรวมเป็นกลุ่มก้อนในทันทีที่ฉูจงฉวนตบไปที่คอของหลินตา

วินาทีต่อมาเปลวไฟก็ระเบิดออก