ไหปีศาจ - บทที่ 260 ขอข้านอนก่อนได้ไหม

บทที่ 260 ขอข้านอนก่อนได้ไหม
บทที่ 260 ขอข้านอนก่อนได้ไหม

หลังจากการฝึกของวันนั้น

หนิงปิงหลันก็เดินจากไปพร้อมกับความคิดค้างคาในหัว

นางคงไม่สามารถลืมบทสนทนาของนางกับลั่วอู๋ในวันนี้ได้

“เจ้าไปหาสัตว์วิญญาณทั้งสองนี่มาจากที่ไหนกัน ?”

“อ่อ ข้าเป็นคนปรับแต่งพวกมันขึ้นมาเองน่ะ”

หนิงปิงหลันได้รู้สึกเป็นครั้งแรกว่าผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณนั้นสำคัญแค่ไหน

ลั่วอู๋รู้สึกเหนื่อย

วันนี้หลังจากที่ต้าหวงและผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะได้แสดงทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกมัน หนิงปิงหลันก็ฝึกฝนลั่วอู๋อย่างดุเดือดด้วยเหตุผลที่ว่า “ในเมื่อมีสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังเช่นนี้ ผู้ใช้พลังวิญญาณก็ควรจะแข็งแกร่งเพียงพอกับพวกมัน”

ตอนนี้ลั่วอู๋จึงเหนื่อยมาก ในหัวของเขาเต็มไปด้วยทักษะการต่อสู้หลากหลายรูปแบบ ซึ่งเขาไม่สามารถลืมพวกมันไปได้

สภาพของเขาตอนนี้นั้นรู้สึกราวกับว่าร่างกายถูกทำให้กลวงออกมา

หลี่หยินทำซุปไก่ให้ลั่วอู๋ทาน

“นายน้อยดื่มซุปไก่เพื่อปรับสภาพร่างกายนะเจ้าคะ” หลี่หยินกล่าว

หลังจากที่จิบซุปไก่เข้าไปแล้ว ลั่วอู๋รู้สึกได้ถึงความรู้สึกอุ่น ๆ ที่ไหลเข้ามาในท้องของเขา มันอบอุ่นและทำให้รู้สึกสบายไปถึงแก่นวิญญาณ

แม้ซุปไก่จะมีความมันแต่มันก็ไม่เลี่ยน มันมีรสชาติของไก่ผสมลงในน้ำซุปซึ่งทำให้อร่อยมาก

ลั่วอู๋กลืนซุปไก่ลงไป

“ดีขึ้นไหมเจ้าคะ?” หลี่หยินลืมตาขึ้นและมองไปข้างหน้า

ลั่วอู๋พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “มันอร่อยมาก”

หลี่หยินมีความสุขมาก นางยิ้มจนปากกลายเป็นทรงพระจันทร์เสี้ยว

อย่างไรก็ตามลั่วอู๋ประหลาดใจ เมื่อเขาพบว่ามิติวิญญาณของหลี่หยินได้รับการเลื่อนขั้นเร็วมาก ตอนนี้นางได้ยกระดับมิติวิญญาณมาถึงระดับเงิน 7 แล้ว เมื่อเดือนที่แล้วเขายังจำได้เลยว่านางเป็นเพียงระดับเงิน มิติ 5

ความเร็วในการฝึกฝนของนางนั้นรวดเร็วกว่าของลั่วอู๋ ที่เป็นเจ้าของไหปีศาจไปมาก

“หลี่หยิน เจ้ารู้สึกไม่สบายหรือมีอะไรผิดปกติเมื่อเร็ว ๆ นี้รึเปล่า?” ลั่วอู๋นึกถึงคำพูดของฉูจงฉวนแล้วถาม

หลี่หยินส่ายหัว “ไม่เจ้าค่ะ ข้ารู้สึกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว” ลั่วอู๋กล่าว

การที่มิติวิญญาณของนางถูกยกระดับได้อย่างรวดเร็วนั้นไม่ใช่เรื่องเลวร้าย บางทีอาจจะเป็นเพียงเพราะว่าหลี่หยินเก่ง

จังหวะนั้นเองจดหมายจากห้องโถงหวันฝาก็ลอยเข้ามา

มีคนสนใจใบประกาศของเขา อยากใช้บริการปรับแต่งสัตว์วิญญาณจึงติดต่อหาลั่วอู๋ ผ่านห้องโถงหวันฝา

“มีอะไรผิดพลาดรึเปล่าเนี่ย? ผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณที่ไหนเขาจะรับงานกันกลางดึก?” ลั่วอู๋โกรธเล็กน้อย แต่เมื่อคิดได้งบให้การซื้อสมุนไพรเก้าวิญญาณ ขาดอีกเพียงแค่ 100,000 คะแนน เขาจึงปล่อยละเลยไปไม่ได้ “ข้าเกือบลืมไปเลย ว่าเป้าหมายหลักตอนนี้คือการหาคะแนน”

ลั่วอู๋ฝืนให้ตัวเองตื่นแล้วเดินไปที่ห้องโถงหวันฝ

ณ ห้องโถงหวันฝา

ชายที่ชื่อว่ากงโมกำลังยืนรออย่างประหม่า

เขามาที่ห้องโถงหวันฝา เพื่อเดินเล่นในตอนกลางดึก ส่วนใหญ่เขามาเพื่อต้องการหางานเสริมและได้รับคะแนนมากขึ้น เพื่อที่จะได้ไปใช้บริการของสำนักย่อยการปรับแต่ง ขอให้เหล่าอาจารย์ที่นั่นช่วยปรับแต่งวานรพายุคลั่งของเขา

เขามาจากตระกูลเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ และไม่มีเงินสนับสนุน ดังนั้นทุกอย่างจึงขึ้นอยู่กับตัวเขาเอง

ในระหว่างที่เขากำลังค้นหางานต่างๆผ่านใบประกาศ เขาก็พบใบประกาศเกี่ยวกับการปรับแต่ง สัตว์วิญญาณโดยไม่คาดคิด ซึ่งมันเขียนลงนามไว้ว่าลั่วอู๋สำนักย่อยการปรับแต่ง

อาจารย์ของสำนักย่อยการปรับแต่ง!

ในราคาเพียง 30000 คะแนน!

นี่มันเรื่องจริงงั้นเหรอ? ราคามันถูกเกินไปแล้ว

กงโมรีบติดต่อหาเขาผ่านพนักงานของห้องโถงหวันฝาในทันที จากนั้นก็รอคอยการมาถึงของอาจารย์ผู้ปรับแต่งอย่างประหม่า

ลั่วอู๋มาที่มาที่ห้องโถงหวันฝาในสภาพสะลึมสะลือง่วงนอน “เจ้าต้องการใช้บริการการปรับแต่งของข้าใช่ไหม ? รีบนำสัตว์วิญญาณของเจ้าออกมาเร็ว ๆ แล้วข้าจะกลับไปนอนหลังจากที่ข้าปรับแต่งมันเสร็จแล้ว”

กงโมมองไปที่ด้านหน้าของเขาอย่างว่างเปล่า ความแตกต่างระหว่างช่วงอายุของพวกเขาไม่ได้มากสักเท่าไหร่

ลั่วอู๋ชายคนนี้ดูคุ้นเคย

ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งสองคนจะเข้าสู่ สำนักเฉียนหลงในรุ่นเดียวกัน

จู่ ๆ กงโมก็นึกได้ถึงชื่อสกุลของชายตรงหน้า เขาคิดว่ามันเป็นชื่อเดียวกัน เขาไม่แน่ใจว่าจำผิดคนรึเปล่า อีกฝ่ายน่าจะเป็นเด็กหนุ่มผู้ใช้โควตาพิเศษจากตระกูลลั่ว

กงโมนั้นเป็นคนที่ผ่านการทดสอบชั้นในเข้ามาในรอบที่สาม ดังนั้นเขาจึงไม่รู้จักลั่วอู๋ดีเท่าไหร่

“ไม่ต้องแปลกใจไปน่า” ลั่วอู๋บ่น

กงโมสงสัย “ท่านคืออาจารย์ลั่วอู๋ จากสำนักย่อยการปรับแต่งในใบประกาศใช่ไหม ?”

“ใช่แล้ว ข้าเอง” ลั่วอู๋กล่าว

ลายเซ็นกล่าวอ้างว่ามาจากสำนักย่อยการปรับแต่งเป็นอะไรที่ไม่สามารถเขียนลงมาแบบลวก ๆ ได้ เนื่องจากมันจะต้องผ่านการตรวจสอบจากพนักงานของห้องโถงหวันฝา มันจึงไม่น่าจะเป็นข้อมูลเท็จ ถึงอย่างนั้น กงโมก็ยังไม่อยากจะปักใจเชื่อ

กงโมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เรียกวานรพายุคลั่งของเขาออกมา

วานรพายุคลั่ง ระดับราชา

สัตว์วิญญาณธาตุลมที่หาได้ยาก มันมีลักษณะเป็นลิงที่มีขนสีเงินยาวทั่วตัว มีความเร็วที่น่ากลัวและสามารถสร้างพายุขนาดใหญ่ได้

นี่คือสัตว์วิญญาณคู่พันธสัญญาที่เขาใช้เวลามากในการทำพันธสัญญา

“วานรพายุคลั่งงั้นเหรอ ? ไม่เลวนี่นา” ลั่วอู๋ชำเลืองมอง “เจ้าจงรอข้าอยู่ที่นี่”

หลังจากนั้นลั่วอู๋ก็พาวานรพายุคลั่งเข้าไปในห้องลับของห้องโถงหวันฝา

กงโมมองไปที่แผ่นหลังของอีกฝ่ายอย่างสับสน

มันปุบปับเกินไป เขายังไม่ทันได้บอกเลยว่าต้องการทักษะอะไร

ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ลั่วอู๋ก็เดินออกมาพร้อมกับวานรพายุคลั่ง “ค่าใช้จ่ายการปรับแต่ง 30000 คะแนนขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของเจ้า”

กงโมสะดุ้ง “เสร็จแล้วเหรอ นี่มันเร็วเกินไปแล้ว”

“ข้าจะรีบไปนอน” ลั่วอู๋กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์

ถ้าไม่ใช่เพราะมันมีทักษะเชิญพายุคลั่ง มันคงจะเสร็จเร็วกว่านี้ด้วยซ้ำ

กงโมมองไปที่วานรพายุคลั่งอย่างตกตะลึง มันมีทักษะเพิ่มขึ้นมาอีกหกทักษะ แล้วยังได้เรียนรู้ทักษะซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของมันมาอีกสองทักษะ

ทักษะ เชิญพายุคลั่ง ระดับ S และ ทักษะ การปกป้องแห่งสายลม ระดับ S

อะไรแบบนี้สามารถปรับแต่งได้ในเวลาเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงจริง ๆ เหรอ ?

อย่าพูดว่าแค่ 30000 คะแนนเลย ต่อให้อีกฝ่ายต้องการ 100,000 คะแนนเขาก็เต็มใจที่จะจ่าย หากเขามีคะแนนพอ

“ขอบคุณท่านมาก ท่านอาจารย์ลั่วนี่คือ 30000 คะแนนของข้า” คะแนนถูกโอนไปยังเหรียญประจำตัวของลั่วอู๋ 30000 คะแนนด้วยความเคารพ

ลั่วอู๋พยักหน้าและหันไป

เขาอยากใช้เวลาในการนอนหลับ เพื่อเตรียมสำหรับการฝึกซ้อมในวันพรุ่งนี้

กงโมตื่นเต้น เขาแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะได้แบ่งปันความสุขนี้กับเพื่อน ๆ ของเขา โดยการนำมันไปอวด

ดังนั้นในคืนนั้นกงโมจึงเรียกเพื่อนหลายคนที่อยู่ในลานเฉียนหลงให้มาหาเขา

เพื่อนหลายคนได้ยินเกี่ยวกับประสบการณ์ของกงโม พวกเขาทั้งตกใจและอิจฉาเป็นอย่างมาก

“ใบประกาศของท่านอาจารย์ถูกเอาออกไปรึยัง ?” มีคนถามอย่างรีบร้อน

กงโมกล่าว “ดูเหมือนจว่าจะยังนะ”

หลายคนมองหน้ากันแล้วรีบมุ่งไปที่ห้องโถงหวันฝา ใบประกาศของลั่วอู๋ยังคงตั้งอยู่ในห้องโถงหวันฝา มันยังไม่ได้ถูกลบออก

เมื่อลั่วอู๋พร้อมที่จะเข้านอน จดหมายจากห้องโถงหวันฝาก็ถูกส่งมาอีกครั้ง

“คนพวกนี้ไม่นอนตอนกลางคืนกันรึไง” ลั่วอู๋กัดฟันด้วยความโกรธและฉีกจดหมายจากห้องโถงหวันฝาทิ้ง

แต่อีกไม่นานนักจดหมายฉบับต่อไปก็ลอยเข้ามา

“อะไรอีกล่ะ ?” ลั่วอู๋ฉีกจดหมายหายทิ้งอีกครั้ง

ครู่ต่อมาก็มีจดหมายเข้ามาอีก

ลั่วอู๋โกรธมาก เพราะเขาไม่สามารถหยุดจดหมายพวกนี้ได้ ดูเหมือนว่าจดหมายจากห้องโถงหวันฝาจะเป็นเรื่องบังคับ และไม่สามารถป้องกันได้ด้วยวิธีการต่างๆ

“ได้เลย วันนี้ข้าจะไม่นอน ข้าจะรวบรวม 100000 คะแนนที่เหลือให้มันจบ ๆ ไป” ลั่วอู๋ลุกขึ้นด้วยความโกรธและเดินไปยังห้องโถงหวันฝา

หลายคนที่กำลังรอเขาอยู่ที่ห้องโถงหวันฝา ตื่นเต้นมากที่ได้เห็นลั่วอู๋เดินมา พวกเขาทักทายกันทีละคนอย่างมีมารยาท

“สนใจบริการปรับแต่งสัตว์วิญญาณใช่ไหม ? เอาสัตว์วิญญาณของพวกเจ้าออกมาให้ข้า” ลั่วอู๋กัดฟัน

พูดจนหลายคนเริ่มกลัว

ดูเหมือนว่าท่านอาจารย์ลั่วอู๋จะอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่

แต่เพื่อไม่ให้พลาดโอกาสที่ดีนี้ พวกเขาจึงเรียกสัตว์วิญญาณออกมาอย่างรวดเร็ว

จากนั้นสิ่งแรกที่ลั่วอู๋ทำกลับไม่ใช่การปรับแต่งสัตว์วิญญาณให้กับพวกเขา แต่เป็นการถอนใบประกาศออกโดยฉีกมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“เมื่อเสร็จงานแล้ว ข้าจะไม่ทำอีกแล้ว”

หลายคนมองหน้ากัน

อาจารย์ลั่วอู๋ท่านไปโมโหอะไรมา?