ไหปีศาจ - บทที่ 381 การเตรียมตัวสำหรับนรกมนตรา

บทที่ 381 การเตรียมตัวสำหรับนรกมนตรา

บทที่ 381
การเตรียมตัวสำหรับนรกมนตรา

เมื่อนึกถึงความเสี่ยงที่นางต้องพบในนรกมนตรา ลั่วอู๋ก็ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขา ปฏิเสธคำขอของ หลี่หยินเรื่องเข้าร่วมการฝึกอบรมในมิติในทันที

“ทำไมล่ะเจ้าคะ?” หลี่หยินงง
ลั่วอู๋ถามนางกลับ “ข้าแค่อยากถามเจ้ามากกว่าว่าทำไมถึงอยากไปสถานที่อันตรายแบบนั้น คนธรรมดาไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของนรกมนตราได้หรอกนะ”

“วิชาในหนังสือ ปณิธานของฝันร้ายที่ยิ่งใหญ่ ที่ข้าฝึกฝน สามารถป้องกันผลกระทบด้านลบของพลังวิญญาณชั่วร้ายได้ แม้ว่าข้าจะต้องอยู่ในนรกมนตราเป็นเวลานาน ข้าก็จะไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ เจ้าค่ะ” หลี่หยินอธิบาย

ลั่วอู๋แปลกใจเล็กน้อย
เขาไม่คิดมาก่อนว่าหนังสือ ปณิธานของฝันร้ายที่ยิ่งใหญ่ จะมีผลเช่นนี้

“มันก็ยังอันตรายเกินไปอยู่ดี ที่นั่นมีสัตว์วิญญาณอันตราย ๆ ระดับทองขั้นสูงเต็มไปหมด บางตัวอาจจะอยู่ในระดับเพชรด้วยซ้ำ” ลั่วอู๋ยังคงส่ายหัว

“นายน้อยตอนนี้ข้าเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองแล้ว และข้าเองก็เป็นนักเรียนของสำนักเฉียนหลง ” หลี่หยินกระซิบว่า ข้ามีเสี่ยวไป่อยู่ ในกรณีที่สถานการณ์เริ่มอันตราย ข้าก็สามารถหนีออกไปได้”

ในฐานะคนที่เข้าสู่สำนักเฉียนหลงได้ ความสามารถของหลี่หยินนั้นถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว

นอกจากนี้ด้วยทักษะของ เสี่ยวหลวนและเสี่ยวไป่ ยิ่งทำให้หลี่หยินมีความสามารถที่แข็งแกร่งขึ้น ในด้านการลอบสังหารและหลบหนี แม้นางจะยังไม่คุ้นเคยกับทักษะในการลอบฆ่าเท่าไหร่นัก

แต่ถ้าใช้เพื่อวิ่งหนี ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร
ลั่วอู๋เกาหัวของเขา “ถ้าเจ้าต้องการไปที่นรกมนตราจริง ๆ ข้าจะไปกับเจ้าเอง หลังจากที่ข้ากลับมาจากหุบเขามรณะ”

แม้ว่าลั่วอู๋จะเคยมอบดอกไม้แห่งพันธนาการสีดำให้กับ หลี่หยิน แต่เขาก็ไม่ต้องการปล่อยให้หลี่หยินไปที่นรกมนตราเพียงลำพัง

หลี่หยินหยินส่ายหัว “นายน้อยข้าต้องการไปหาประสบการณ์ ไม่ใช่เพื่อเดินทางภายใต้การคุ้มครองของท่าน หากข้าไปที่นรกมนตราพร้อมกับท่าน ข้าจะได้รับประสบการณ์จริง ๆ ได้อย่างไร?”

หากลั่วอู๋ไปที่นรกมนตรากับหลี่หยิน เขาจะต้องแก้ปัญหาทั้งหมดแทนที่นางอย่างแน่นอน

“เจ้าอยากทำอะไรล่ะ?” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจที่ได้ยิน หลี่หยินพูดเช่นนี้
“ ข้าต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้นเจ้าค่ะ ข้าต้องการต่อสู้ปกป้องท่าน ข้าต้องการที่จะเป็นกำลังให้กับท่านเหมือนกับไร้หน้า และหลิวหู” หลี่หยิน กล่าวอย่างจริงจัง

“เจ้าไม่ต้องทำอะไรให้ข้าก็ได้ ข้าไม่ต้องการความช่วยเหลือในด้านนั้นจากเจ้า” ลั่วอู๋ กล่าว

หลี่หยินเผยแววตาที่หาได้ยากมาก “แต่ข้าต้องการเจ้าค่ะ ข้าต้องการแข็งแกร่งขึ้นให้เพียงพอที่จะสามารถปกป้องตัวเองได้ ข้าไม่ต้องการให้นายน้อยต้องลำบากปกป้องข้าแบบนี้ตลอดไปเจ้าค่ะ”

ลั่วอู๋เงียบและครุ่นคิดอยู่นานก่อนที่จะถอนหายใจ
เขาไม่ได้ต้องการให้หลี่หยินออกไปเสี่ยง แต่เขาต้องการให้หลี่หยินเลือกทางของนางเอง

“ดีมาก” ลั่วอู๋ไม่พูดอะไรมาก
ลั่วอู๋หยิบหินทะลวงมิติออกมาแล้วมอบให้กับหลี่หยิน “นี่คือหินทะลวงมิติ หลังจากที่เจ้าบดแล้วมันแล้ว มันจะสามารถทำลายช่องว่างห้วงมิติ ส่งเจ้ากลับไปยังพระราชวังได้”
หินทะลวงมิตินี้ถูกมอบให้กับเขาโดยองค์จักรพรรดิ สำหรับปกป้องตัวลั่วอู๋

“ข้าไม่สามารถรับมันไว้ได้หรอกเจ้าค่ะ ท่านควรเก็บสิ่งสำคัญแบบนี้ไว้สำหรับตัวท่านเอง” หลี่หยินโบกมือปฏิเสธ

ลั่วอู๋พูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกังวลไปน่า มันไม่ได้สำคัญเลย ข้ามีพวกมันอีกเยอะ นายน้อยของเจ้าสามารถหาพวกมันได้สบาย ๆ ”

ใช่แล้ว มันไม่สำคัญ
มันไม่สำคัญเท่ากับหลี่หยิน
“แต่…”
ดวงตาของลั่วอู๋จ้องเขม็ง “ถ้าเจ้าไม่ยอมรับมันไป ข้าจะไม่อนุญาตให้เจ้าไปนรกมนตรา!”

“ข้าจะรับมันไว้เจ้าค่ะ” หลี่หยินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับหินทะลวงมิติไว้

“อีกอย่าง เจ้าเอาสิ่งนี้ไปด้วย” ลั่วอู๋หยิบวงล้อแร่วิญญาณบริสุทธิ์5สี ออกมาห้าชิ้น และบอกกับหลี่หยินว่านางจะสามารถใช้มันได้อย่างไร “บางทีมันอาจจะมีประโยชน์กับเจ้าบ้างบางสถานการณ์”

หลี่หยินไม่รู้คุณค่าของวงล้อแร่วิญญาณบริสุทธิ์5สี นางจึงยอมรับมันแต่โดยดี

ลั่วอู๋เริ่มครุ่นคิดว่ามีอะไรอีก ที่เขาสามารถช่วยเสริมความปลอดภัยของหลี่หยินได้

“รวมพลเทวดา”
ลั่วอู๋เรียกภูตแห่งปัญญาออกมา
“ ข้าจำได้ว่าในบรรดาทักษะของธาตุแสง มีทักษะที่เรียกว่า ความคุ้มครองจากทวยเทพ อยู่ใช่ไหม?” ลั่วอู๋ถาม

ภูตแห่งปัญญาที่อาบไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ เปิดหนังสือทองคำออกมาแล้วพยักหน้า

เหตุผลที่ทำให้ภูตแห่งปัญญารู้ทักษะมากมายก็คงจะเป็นเพราะหนังสือทองคำเล่มนี้

ทักษะระดับ s [ความคุ้มครองจากทวยเทพ]
ทักษะนี้มีความมหัศจรรย์มาก มันไม่ได้มีผลในทันที แต่มันเป็นทักษะที่สามารถปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์สะสมซ่อนอยู่ในร่างกาย ที่จะระเบิดออกมาในตอนที่ได้รับความเสียหายร้ายแรงได้

ภูตแห่งปัญญาร่ายทักษะ ความคุ้มครองจากทวยเทพ แสงศักดิ์สิทธิ์เข้าปกคลุมร่างกายของหลี่หยินเงาของภูตแสงขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ข้างหลังนางจากนั้นก็ค่อยๆจางหายไป

“ ข้าจะต้องไปหาคนอื่น ๆ”
ลั่วอู๋เดินออกจากบ้านพักในทันที
เขาเริ่มถามผู้คนที่รู้จักว่ามีใครสนใจเข้าร่วมการฝึกอบรมในมิติครั้งนี้บ้าง แต่ด้วยความที่ลั่วอู๋ไม่ได้คุ้นเคยกับผู้คนจากสำนักหม่าเฉิน และเขาก็เคยได้ปะทะกับพวกเขาเหล่านั้น มันจึงไม่ใช่เรื่องดีหากลั่วอู๋จะไปถามพวกเขา
ต่อมาเขาก็ได้ยินว่า หลินยูหลัน และ เฉินหมิงหยู ทั้งคู่จะเข้าไปมีส่วนร่วมในการฝึกอบรมในมิติครั้งนี้

“เยี่ยมเลย”
ลั่วอู๋วิ่งตรงไปหาหลินยูหลัน
หลินยูหลัน ตอบอย่างตรงไปตรงมามาก เมื่อนางได้ยินว่าลั่วอู๋ต้องการให้นางช่วยดูแลหลี่หยิน นางก็สัญญาในทันที “หลี่หยินเองก็เป็นคนของข้า ไม่มีปัญหาไม่มีปัญหา”

แม้ว่าลั่วอู๋จะสงสัยในคำว่า “คนของข้า” อยู่บ้าง แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

ต่อมา ลั่วอู๋ ก็ไปพบกับ เฉินหมิงหยู
“ให้ช่วยดูแลหลี่หยินงั้นเหรอ ? แน่นอนสิ ไม่เป็นไรหรอก แต่ … ” รอยยิ้มของเฉินหมิงหยูนั้นดูมั่นใจมาก ตั้งแต่ที่นางกลับมารอยยิ้มของนางก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ

ไม่เพียงแค่ระดับมิติวิญญาณของนางเท่านั้นที่แข็งแกร่งขึ้น แต่นางนั้นยังมีวิชาการปรับแต่งพลังวิญญาณที่ดีขึ้นเกินกว่าความเป็นจริงอีกด้วย
“แต่ อะไร?” ลั่วอู๋ถามอย่างสงสัย
เฉินหมิงหยู กล่าวว่า “ข้าอยากจะท้าทายท่าน ท่านต้องไปที่สำนักย่อยการปรับแต่งกับข้าตอนนี้ พวกเราจะรับการทดสอบเปรียบเทียบระดับการปรับแต่งกันอีกครั้ง”

“ได้สิ”
ในเมื่อเฉินหมิงหยูยืนยันเช่นนี้ ลั่วอู๋ ก็ไม่ได้คัดค้าน
ปัจจุบัน ลั่วอู๋ ในตอนนี้ยังอยู่ในอันดับหนึ่ง ของรายชื่ออันดับการทดสอบการปรับแต่งพลังวิญญาณของสำนักย่อยการปรับแต่ง ส่วนอันดับที่สองคือ หยูเสี่ยวฉาง จากสำนักหม่าเฉิน และอันดับสามก็คือ เฉินหมิงหยู

คะแนนของทั้งสามคนโดดเด่นมาก จนคนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาไม่สามารถไล่ตามพวกเขาขึ้นมาได้

“ ข้าขอเริ่มก่อนล่ะ”
เฉินหมิงหยู ก้าวเข้าสู่การทดสอบการปรับแต่งทีละขั้นตอน

ครึ่งวันต่อมา เฉินหมิงหยู ก็เดินออกมาจากห้องทดสอบด้วยความเหนื่อยล้า

เมื่อดูผลคะแนนอันดับแล้ว ลั่วอู๋ ก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ช่างสมกับเป็นอัจฉริยะระดับสัตว์ประหลาด

เฉินหมิงหยู ก้าวไปไกลถึงการทดสอบระดับแปด นางผ่านการทดสอบของผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณระดับเซียน และได้รับคะแนนการทดสอบสูงถึง 30000

“ ถึงตาท่านแล้ว ท่านอาจารย์” เฉินหมิงหยู ทำให้ ลั่วอู๋ ตื่นเต้น

ลั่วอู๋ยิ้มและเข้ารับการทดสอบ
ครึ่งวันต่อมาลั่วอู๋เดินออกมาอย่างเสียใจ เขาสามารถทำลายสถิติของตัวเองได้ แต่น่าเสียดายที่เมื่อเขาผ่านการทดสอบระดับแปด เขาก็พบว่าเขาแค่เกือบจะประสบความสำเร็จ

มันยังห่างเกินไปหน่อย
เขาได้รับคะแนนการจัดอันดับ เพียง 26000 คะแนน
“เจ้าชนะแล้วล่ะ” ลั่วอู๋ กล่าว
เฉินหมิงหยู หายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความสุข

ฮ่าฮ่า ข้าชนะแล้ว
ตามที่นางคาดไว้ นางยังเป็นผู้ปรับแต่งมีความสามารถสูงสุดในรุ่น

ตอนนี้ เฉินหมิงหยูนั้น แม้ว่าจะไปเทียบเคียงกับผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณรุ่นก่อน ๆ นางก็ยังถืออยู่ในระดับค่อนข้างดี

ลั่วอู๋ มองไปที่สีหน้าอันตื่นเต้น บนใบหน้าของ เฉินหมิงหยู และยิ้มออกมา

เขาให้นางชนะ
เพราะในความเป็นจริงนั้น ผู้ครอบครองไหปีศาจอย่างเขาไม่มีทางที่จะแพ้ใครในการทดสอบนี้อยู่แล้ว

แต่เขาเลือกที่จะแพ้
เนื่องจากหากว่ากันตามตรงในด้านความสามารถจริง ๆ แล้ว เขาไม่ได้ดีเท่า เฉินหมิงหยู มันจึงเป็นการดีกว่าที่จะคืนชื่อของผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดของรุ่นให้กับนาง

ความก้าวหน้าของ เฉินหมิงหยู นั้นเกินกว่าความเป็นจริงมาก ในเมื่อนางกลับมาพร้อมกับความมั่นใจเช่นนี้ ถ้านางยังแพ้เขาอีก นางจะสูญเสียความมั่นใจมากเกินไป

มากเกินไป เกินกว่าที่นางจะรับได้
อย่างไรก็ตามนางไม่ได้ภูมิใจจนโอหังเหมือนที่เคยเป็นในอดีตอีกต่อไป นางได้เรียนรู้ถึงความถ่อมตัวและความอดกลั้น นางดีขึ้นมากพอแล้ว

นางได้รับชัยชนะถึงระดับที่ความมั่นใจในตัวเองของนางขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ในอนาคตนางจะต้องสร้างเส้นทางในตำนานของตัวเองด้วยแรงผลักดันที่ไม่มีวันสิ้นสุดได้แน่ ๆ

เขาจะตีนางให้พ่ายแพ้ลงไปอีกเพื่ออะไร
“ขอบคุณมากท่านอาจารย์ ข้าคงไม่พัฒนาขึ้นมาถึงขั้นนี้ ถ้าหากไม่มีท่าน” เฉินหมิงหยู มองไปที่ ลั่วอู๋ อย่างพอใจ
หากไม่มีแรงกระตุ้นและความกดดันจากลั่วอู๋ นางก็จะถูกบดบังด้วยความสำเร็จของตัวเอง และคงจะหยุดการพัฒนาขึ้นสู่ก้าวต่อไป

ตอนนี้ถึงแม้ว่านางจะชนะลั่วอู๋ที่อยู่เหนือกว่านางอยู่เสมอได้ตามที่นางต้องการ แต่นางก็มีเพียงแค่ความสุข ไม่ได้ภูมิใจมากเกินไปจนโอหัง นางเติบโตขึ้นมากจริงๆ

เฉินซังเทียนคงจะพอใจมาก หากเขาทราบเรื่องนี้
ลั่วอู๋ กล่าวอย่างเคร่งขรึม “ได้เห็นการพัฒนาของผู้มีพรสวรรค์ในตำนาน ข้ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ฝากเจ้าได้โปรดดูแลหลี่หยินด้วย”

มันไม่ได้มากเกินไปที่จะชม ผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณระดับปรมาจารย์ ตั้งแต่มีวัยเพียงไม่ถึง 20 ปี ว่าเป็นบุคคลในตำนาน

“ไม่ต้องห่วงไว้ใจได้เลย ข้าทำให้ดีที่สุด” เฉินหมิงหยู พยักหน้า