ไหปีศาจ - บทที่ 389 การยกเลิกพันธสัญญา

บทที่ 389 การยกเลิกพันธสัญญา

บทที่ 389
การยกเลิกพันธสัญญา

ด้านนอกหุบเขามรณะ
ชายชราที่มีผมสีขาวและมีหนวดเคราเดินเข้ามาในหมอกพิษอย่างช้าๆ

เครายาวของเขายาวไปจนถึงเอว คิ้วขาวของเขาคมกริบราวกับดาบ เขามีเสื้อคลุมกว้างและมงกุฎ ร่างกายของเขาดูสง่างาม ให้อารมณ์ราวกับผู้เป็นอมตะ เขาดูแก่แต่ผิวของเขาสะอาดและไร้ร่องรอยของริ้วรอยใด ๆ ผมสีขาวของเขาพลิ้วไหวราวกับว่าเขากำลังบินอยู่บนท้องฟ้า

น่าแปลกที่แม้เขาจะไม่ได้ใช้ทักษะใด ๆ แต่ชั้นของหมอกพิษกลับค่อยๆแยกออก และไม่ได้ส่งผลใด ๆ กับเขา

“ร้อยปีก็ไม่ต่างอะไรไปจากหนึ่งวัน ล้วนมีช่วงเวลาอันยาวนาน”
หมอกพิษกลั่นตัวเป็นคำพูดและกลายเป็นประโยคดังกล่าว

ชายชราโบกมือทำให้มันกระจัดกระจายจากนั้นก็ก้าวเข้าไปในหุบเขามรณะ

ด้านข้างของเขามีสุนัขสีแดงทีปีกอยู่ที่หลังมันดูฉลาดมาก เดินตามหลังของชายชราไป

“ โก๊ะโก๊ะ”
มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาข้างหูของชายชรา
คางคกพิษที่มีลมปราณไม่เป็นระเบียบกระโดดออกมา พร้อมกับก้าวเดินอันหนักหน่วง มันมีหมอกพิษปกคลุมกระจายออกมาทุกย่างก้าว ซึ่งแปลกและน่ากลัว

สุนัขสีแดงข้างหลังชายชราเมื่อรู้สึกได้ถึงกลิ่นของคางคกมันก็แสดงเขี้ยวดุร้ายและคำรามออกมา

คางคกรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอย่างมาก มันกลัวจนตัวสั่น จากนั้นก็ล้มลงอย่างเงียบ ๆ
มันได้รับบาดเจ็บหนักมากเมื่อต้องพบกับสัตว์วิญญาณอันทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มันจึงทำได้เพียงแค่นอนราบ มันไม่สามารถหนีจากหายนะนี้ไปได้ หนีไปก็เปล่าประโยชน์

ชายชรามองไปที่คางคก “สัตว์นรกพิษห้าสีงั้นหรือ? เจ้าเป็น”สัตว์นรกพิษห้าสีที่น่าเกลียดที่สุดที่ข้าเคยเห็นเลย”

คางคกดูเหมือนจะเข้าใจคำพูดของชายชรา มันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า

“ สะพานพันธสัญญายังไม่พังทลายลง ดูเหมือนว่าเจ้าจะถูกทิ้งไว้กลางทางสินะ” ชายชราพูดกับตัวเองว่า “ฮ่า ฮ่า ช่างโชคดีเหลือเกิน”

ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเสียชีวิตสะพานพันธสัญญาจะพัง แต่ร่างของคางคกนั้นยังคงอยู่อย่างชัดเจน

คางคกมองไปที่ชายชรา ที่ดูไม่ได้มีจิตคุกคาม
มันไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงอะไร
ชายชรายื่นนิ้วออกมาเบา ๆ ปลายนิ้วของเขาบานสะพรั่งด้วยแสงสีขาวบริสุทธิ์ จากนั้นก็แตะลงที่หน้าผากของคางคก เบา ๆ

คลิก
สะพานพันธสัญญาสัตว์วิญญาณของสัตว์นรกพิษห้าทลายลง

จากนั้นชายชราก็โบกมือ เขาลบรอยพันธสัญญาของ หยีเทียนเฉินในร่างคางคกให้หายไปอย่างช้าๆจนไม่เหลือร่องรอย

หากเรื่องนี้แพร่กระจายไปสู่โลกภายนอกผู้คนจะต้องตกตะลึงกันไปหมดแน่

อย่างที่ทราบกันดีว่าสะพานแห่งพันธสัญญานั้นไม่มีทางขาด เว้นแต่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะตายลง และแม้ว่าสะพาน พันธสัญญาจะพังลง แต่มันก็ยังทิ้งร่องรอยของอีกฝ่ายเอาไว้ในร่างกายเสมอ

ทว่าตอนนี้กลับเกิดเหตุประหลาดขึ้น
ชายชราคนนี้สามารถบังคับให้สะพานพันธสัญญาระหว่างผู้ใช้วิญญาณและสัตว์วิญญาณทลายลงได้

ไม่เพียงแค่นั้น แต่เขายังสามารถขจัดร่องรอยประทับของทั้งสองฝ่ายในร่างกายของสัตว์วิญญาณออกไปได้อีกด้วย

นี่หมายความว่าสัตว์นรกพิษห้าสีได้กลายเป็นสัตว์วิญญาณที่มีอิสระอย่างสมบูรณ์ และสามารถกลับไปทำพันธสัญญาใหม่กับบุคคลอื่นได้

ช่างน่าอัศจรรย์
“เจ้าเป็นอิสระแล้ว เจ้าได้สูญเสียเครื่องหมาย พันธสัญญาของมนุษย์ จากนี้เจ้าจะสามารถกลับคืนสู่รูปลักษณ์ดั้งเดิมของเจ้าได้” ชายชรากล่าวเบา ๆ

จู่ๆคางคกตัวใหญ่ก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงหลากสี จากนั้นร่างกายของมันก็หดตัวลงเป็นในลูกทรงกลมสีชมพูขนาดเล็ก

ลูกทรงกลมสีชมพูก็ค่อยๆแตกออกกลายเป็น สัตว์วิญญาณ ขนาดเท่าฝ่ามือ

สัตว์วิญญาณ นี้มีลักษณะเหมือนผลโสมกลมอวบ มันมีปีกบาง ๆ สีชมพูสามคู่ที่ด้านหลังรูปร่างคล้ายใบตำลึง

มันมีใบหน้าสีชมพูและรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ ดวงตาสดใสเปล่งแสงสีเขียว แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวกลับน่ารักมากด้วยซ้ำ

“อา!” สัตว์วิญญาณตัวเล็กนี้เลียนแบบรูปร่างคล้ายคลึงมนุษย์ มันโค้งคำนับขอบคุณชายชราอย่างเงอะงะไร้เดียงสา

นี่คือร่างที่แท้จริงของสัตว์นรกพิษห้าสี
มันน่าทึ่งมาก
เดิมทีมันถูกเปลี่ยนเป็นไปเนื่องจากอิทธิพลของโลกภายนอก ชายชราคนนี้ไม่เพียงกำจัดตราพันธสัญญาในตัวของมันเท่านั้น แต่ยังช่วยลดการปนเปื้อนจากทางโลกทั้งหมดออกไปด้วย

ตอนนี้สัตว์นรกพิษห้าสีจึงได้กลับคืนสู่รูปลักษณ์ดั้งเดิมของมัน

ชายชราโบกมือ “ไปเสียเถอะ แล้วอย่าไปเชื่อใจมนุษย์อีกล่ะ”

เมื่อเสร็จธุระชายชราจึงหันหลังแล้วเดินจากไปยังส่วนลึกของหุบเขามรณะ

สัตว์นรกพิษห้าสีเบิกตาโต มองไปที่ร่างของชายชราอย่างอยากรู้อยากเห็น ราวกับนึกถึงคำพูดสุดท้ายของชายชรา

มนุษย์
สัตว์นรกพิษห้าสีจำใบหน้าอันสวยงามและอ่อนโยนได้
บุคคลนั้นมีความสัมพันธ์อันลึกลับ แต่นางต้องปล่อยมันไปโดยไม่สมัครใจทั้งที่ต้องการใกล้ชิดกับมัน

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง มันก็ไม่เลือกที่จะจากไป แต่กลับกระพือปีกเล็ก ๆ อันบอบบางเข้าไปยังส่วนลึกของหุบเขามรณะ
……
……
เจ็ดวันต่อมา
พรรคพวกลั่วอู๋ทั้งสามคนได้ผ่านหมอกพิษมาอีกสองชั้น จนในที่สุดก็เห็นหมอกพิษชั้นที่สี่

หุบเขามรณะมีหมอกพิษทั้งหมด 5 ชั้น ปกคลุมไปด้วยหมอกพิษ 5 ชนิด ตราบใดที่สามารถต้านพิษเหล่านี้ได้ทั้งหมดก็หมายความว่าจะสามารถเข้าไปในพื้นที่ลึกที่สุดของหุบเขามรณะได้

“ เจ้าจัดการหมอกพิษสีขาวนี่ได้ไหม?” องค์หญิงเจียโรว ถามด้วยความกังวล

หมอกพิษในชั้นที่สี่นั้นเป็นหมอกพิษที่มีสีขาวขุ่น ให้ความรู้สึกอันอึดอัดเป็นพิษมากกว่าหมอกพิษสามชั้นนอก

ลั่วอู๋กล่าวด้วยรอยยิ้มอันมั่นใจ “ไม่ต้องกังวล ไม่มีปัญหา”

วันนี้ ลั่วอู๋ มีหน้าที่ในการปิดกั้นหมอกพิษ มันแปลกมากที่เขาสามารถแยกหมอกพิษทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้ส่วนลึกสุดมากเท่าไหร่ดอกไม้พิษและพืชพิษรอบตัวพวกเขาก็มีน้อยลงไปเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าพวกมันเริ่มจะไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับหมอกพิษของที่นี่ได้

สำหรับสัตว์วิญญาณเองก็เช่นกัน ยิ่งลึกเข้าไปก็ยิ่งมีสัตว์วิญญาณน้อยลง แม้ว่าพวกมันบางส่วนจะสามารถอยู่รอดในส่วนลึกได้ แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะได้พบเจอพวกมัน

ตลอดทางไม่มีอันตรายใด ๆ
ลั่วอู๋ไม่สนใจว่าจะมีอะไรน่าสนใจไหม ภูตไหนั้นต้องมาเป็นอันดับแรก พวกเขาจึงมุ่งตรงไปยังทิศทางที่หยีเทียนเฉินอยู่

พวกเขาเดินทางไปถึงกลางหุบเขามรณะอย่างรวดเร็ว
“ไปกันเถอะ.” ลั่วอู๋ เดินเข้าไปในหมอกพิษสีขาวโดยไม่มีปัญหาใด ๆ แม้ว่าเขาจะสูดดมหมอกพิษเข้าไป แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับเขา

ด้วยที่เขามีทักษะ หมื่นพิษรุกราน ที่มีผลต้านพิษทุกรูปแบบ

เขาอยากจะขอบคุณ หยีเทียนเฉิน จริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ตวนซีคงไม่สามารถกลายร่างเป็นสัตว์นรกพิษห้าสีตัวได้ และพวกเขาก็คงไม่สามารถผ่านชั้นหมอกพิษเข้ามาได้อย่างง่ายดายขนาดนี้

“ตามเข้ามาได้เลย” ลั่วอู๋ โบกมือและใช้ทักษะระดับ A [ควบคุมพิษ]

หมอกพิษ รอบ ๆ กระจายออกไปอย่างช้าๆ
มันเป็นเรื่องง่าย เป็นเรื่องง่ายมากจริง ๆ
ทั้งสามเดินเข้ามาในพื้นที่หมอกพิษชั้นที่สี่
ทันใดนั้นแสงสีเขียวก็กะพริบเข้ามาหาพวกเขาทั้งสามคน

สีหน้าของลั่วอู๋เปลี่ยนไป “ระวังนะทุกคน สัตว์วิญญาณที่อยู่ในที่ลึกขนาดนี้ไม่ใช่อะไรที่อ่อนแอแน่”

ทั้งเหวินเสี่ยวและองค์หญิงเจียโรวต่างก็เข้าสู่สภาพตื่นตัวเฝ้าระวังทันที

ไม่นานนักพวกเขาก็เห็นสัตว์วิญญาณน้อยตัวอ้วนกระพือปีกบินลงมา มันดูไม่เป็นอันตรายและรอยยิ้มของมันก็ดูบริสุทธิ์

ภูต?
ลั่วอู๋แปลกใจ
สัตว์วิญญาณน้อยตัวนี้ มีรูปร่างคล้ายคลึงกับภูตปีกแสง หรือ ภูตทะเลทราย (ร่างมนุษย์) มาก

“หยุด เดี๋ยวนี้” ลั่วอู๋หยุดสัตว์นรกพิษห้าสี
จากนั้นเขาก็ตรวจสอบข้อมูลของมันและก็ต้องตกตะลึง
หา?
ขณะที่ลั่วอู๋กำลังงุนงง สัตว์นรกพิษห้าสีก็เปลี่ยนเป็นแสงสีเขียวอย่างรวดเร็ว มันบินตรงไปที่ใบหน้าขององค์หญิงเจียโรว ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความหวังและความเกรงใจ

มันอยากเข้าใกล้ แต่ก็ยังกลัว
องค์หญิงเจียโรว มองไปที่รูปลักษณ์อันน่ารักและน่าสงสาร สัตว์วิญญาณตัวน้อย นางอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไป

นางแค่อยากจะสัมผัสมัน แต่โดยที่นางไม่คาดคิดสัตว์นรกพิษห้าสีเองก็เหยียดฝ่ามือเล็ก ๆ ของมันออกมาเช่นกัน มันจับนิ้วขององค์หญิงเจียโรวด้วยรอยยิ้ม

ทันใดนั้นแสงสีขาวก็เปล่งออกมาระหว่างพวกเขา แสดงถึงสัมผัสระหว่างของพันธสัญญาที่เกี่ยวพันกัน แสงแพร่กระจายปกคลุมพวกเขาอย่างรวดเร็ว

ลั่วอู๋และเหวินเสี่ยวต่างแปลกใจ
หา
พันธสัญญา? นี่มันเกิดอะไรขึ้น