ไหปีศาจ - บทที่ 442 เรื่องเล่าของเงือกแห่งห้วงลึก

บทที่ 442 เรื่องเล่าของเงือกแห่งห้วงลึก

บทที่ 442

เรื่องเล่าของเงือกแห่งห้วงลึก

เรือยังคงเคลื่อนที่ต่อไป

แม้แสงแดดจะจ้าจนทำให้รู้สึกเวียนหัว แต่ถึงอย่างนั้นอุณหภูมิก็ยังต่ำมาก

ประกอบกับเสียงคลื่นกระทบกราบเรือ และลมทะเลกลิ่นเค็มเย็น ๆชื้น ๆ

สมาชิกทีมทะลวงน้ำแข็งค่อย ๆ ขับเรือไปอย่างยากลำบากขึ้นไปทางเหนือ สีหน้าของทุกคนต่างดูเศร้าหมอง เพราะตอนนี้พวกเขาเป็นเพียงเชลยนักโทษของลั่วอู๋

เรือลำนี้ไม่ใช่ของพวกเขาอีกต่อไป แม้แต่ชีวิตของพวกเขาเองก็ด้วย

ก้อนน้ำแข็งชิ้นเล็ก ๆ เริ่มปรากฏขึ้นโดยรอบ เห็นได้ชัดว่าเรือกำลังจะเข้าสู่พื้นที่ธารน้ำแข็งแล้ว

หัวหน้าทีมทะลวงน้ำแข็งถูกมัดให้อยู่ในสภาพคุกเข่าข้างหนึ่งเพื่อรอรับการลงโทษ

“พวกเจ้าเป็นใครกัน” ฮวงเสี่ยวหยวนกล่าวอย่างสับสน

ทั้ง ๆ ที่พวกเขาเหล่านี้ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่กลับมีความแข็งแกร่งถึงระดับนี้ พวกเขาต้องไม่ใช่คนธรรมดา ๆ อย่างแน่นอน

ต่อให้เฟ้นหาทั่วทั้งมณฑลเสิ่นชุน เขาก็คงไม่สามารถหาผู้มีพรสวรรค์เฉกเช่นพวกเขาเหล่านี้มาได้

ฉูจงฉวน ยิ้มอย่างเย้ยหยัน “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเทิดทูนปลาบปลื้ม สำนักโล่พิทักษ์ และคนที่เจ้าชื่นชมมากที่สุดก็คือนายน้อยที่อยู่เบื้องหลังของสำนักโล่พิทักษ์ใช่ไหม?”

“ใช่”

ฮวงเสี่ยวหยวน งุนงงเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้จู่ ๆ ก็ถามถึงเรื่องนี้

“นี่ ข้าขอแนะนำให้เจ้ารู้จักกับเขา”ฉูจงฉวน ชี้ไปที่ ลั่วอู๋ และหัวเราะ “เขานี่แหละคือนายน้อยผู้อยู่เบื้องหลังสำนักโล่พิทักษ์ทายาทของตระกูลลั่วในเมืองหลวงของจักรวรรดิ ลั่วอู๋”

ลั่วอู๋กลอกตา

ต่อมาฉูจงฉวน ก็ชี้ไปทาง องค์หญิงเจียโรว “ส่วนผู้หญิงสวยคนนี้ นางก็คือองค์หญิงผู้เป็นที่รักที่โปรดปรานขององค์จักรพรรดิแห่งอาณาจักรราชวงศ์มังกรเร้นกาย องค์หญิงเจียโรว”

องค์หญิงเจียโรว ยิ้มแสดงความสง่างามและพยายามอดกลั้นรักษามาดองค์หญิงไว้

ดวงตาของ ฮวงเสี่ยวหยวน เบิกกว้าง เขารู้สึกว่าสมองของเขากำลังทำงานหนัก คำพูดของฉูจงฉวน เป็นเหมือนช้อนขนาดใหญ่ที่ทำให้สมองของเขารู้สึกกระปรี้กระเปร่า

เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ?

เขาได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูดผิดไปรึเปล่า ?

มันต้องเป็นเรื่องล้อกันเล่นแน่ ๆ คงเป็นเพราะเขายังเด็กและง่ายต่อการรังแก อีกฝ่ายจึงจงใจโกหกเขา

แต่ทว่า

เมื่อฮวงเสี่ยวหยวน มองดูการแสดงออกของหลาย ๆ คนต่อหน้าเขาแล้วอย่างถี่ถ้วน เขาก็ได้ข้อสรุปว่าฉูจงฉวนนั้นน่าจะไม่ได้พูดโกหก

“เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ” ฮวงเสี่ยวหยวนกลืนน้ำลาย

ลั่วอู๋ไม่มีคำตอบอื่นที่ดีเขาจึงพูดออกไป “ถ้าหลอกเจ้าได้ก็ดีสิ”

เด็กชายคนนี้เป็นคนดี เขามักจะเตือนให้พวกลั่วอู๋อยู่ห่างจากอันตราย ดังนั้นพวกเขาจึงเต็มใจที่จะบอกตัวตนที่แท้จริงให้เด็กชายรู้

หัวใจของ ฮวงเสี่ยวหยวน เริ่มเต้นแรง

พระเจ้า เขาคือนายน้อยที่อยู่เบื้องหลังสำนักโล่พิทักษ์

ชายคนนี้คือนายน้อยคนนั้นตัวจริงเสียงจริง

ชายตรงหน้าคนนี้เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในแวดวงธุรกิจในเมืองหลวงของจักรวรรดิ ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องราวการเติบโตของสำนักโล่พิทักษ์เองก็ถือได้ว่าเป็นตำนานที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับฮวงเสี่ยวหยวน ทันทีที่เขาได้ยินเรื่องราวนั้น เขาก็มองว่าสำนักโล่พิทักษ์เป็นเป้าหมายที่เขาต้องการติดตามไปตลอดชีวิต

และองค์หญิงเจียโรวเองก็อยู่ที่นี่ พระเจ้า!

เขาถึงกับลักพาตัวองค์หญิงออกมา ไม่แปลกใจเลยที่จะมีข่าวลืออื้อซ่า

ฮวงเสี่ยวหยวน ดึงใบหน้าของเขาจากนั้นแสดงรอยยิ้มอันปลาบปลื้มออกมา เขาวิ่งไปข้างหลังของลั่วอู๋ แล้วตอกไหล่ของเขาลงอย่างสง่างาม

“นายน้อยลั่ว ท่านมีธุระอะไรที่นี่เหรอ ? ข้าเป็นคนขยันนะ ท่านจะสั่งให้ข้าทำอะไรก็ได้” ฮวงเสี่ยวหยวน ถามอย่างคาดหวัง

นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขา

เมื่อพวกลั่วอู๋เห็นท่าทางของเขา ทุกคนต่างก็หัวเราะออกมา

เด็กคนนี้ตลกมาก

ลั่วอู๋เหลือบมองเขา “ดูการแสดงของเจ้าสิ”

ฮวงเสี่ยวหยวน เป็นคนเก่ง

เขามีความรักในการทำงานที่เหนือกว่าคนทั่วไปในการดำเนินธุรกิจ ทำให้มันเป็นเรื่องง่ายที่คนแบบเขาจะประสบความสำเร็จ ด้วยความรักในการทำงาน แม้แต่ในขณะที่ ลั่วอู๋ กำลังจะทดสอบ ฮวงเสี่ยวหยวน ความคิดต่าง ๆ เกี่ยวกับธุรกิจจึงค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในใจของเขา

อีกด้านหนึ่งหัวหน้าทีมทะลวงน้ำแข็งที่ได้ยินเหตุการณ์ทั้งหมด เสียงหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความสับสน

เขาเองก็เคยได้ยินเรื่องของสำนักโล่พิทักษ์ มันเป็นร้านค้าชื่อดังในเมืองหลวง

ร้านค้าที่สามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคงในเมืองหลวงของจักรวรรดิ ไม่ใช่อะไรที่สามารถไปหาเรื่องกันได้ง่าย ๆ แน่ เพราะร้านค้าเหล่านั้นเกือบทั้งหมดมักจะมีกองกำลังใหญ่ ๆ อยู่เบื้องหลังเพื่อปกป้องพวกเขา

นอกจากนี้ยังมีเรื่องขององค์หญิงอีก

พระเจ้า ถ้านี่เป็นเรื่องจริงชีวิตของเขาก็จบแล้วจริงๆ

หากใครตั้งใจจะปองร้ายสังหารองค์หญิง ต้องถูกลงโทษด้วยการประหาร 9 ชั่วโคตร

หน้าผากของบอสหวังมีหยดเหงื่อเย็น ๆ ไหลลงมาจนหนาว แต่หัวใจของเขาเย็นกว่านั้นมาก

เขาไปหาเรื่องกลุ่มดาวร้ายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทำไมอีกฝ่ายถึงกล้าหาญมากขนาดนี้ ในสายตาของพวกลั่วอู๋แล้ว พวกเขาคงไม่ได้มีค่าอะไรเลยนอกจากทีมล่าสัตว์ทั่ว ๆ ไป

“สวัสดี หัวหน้าทีมหวัง” ฉูจงฉวน ถามด้วยรอยยิ้ม

ร่างกายของบอสหวังสั่นสะท้าน เขากล่าวอย่างระมัดระวัง “ข้าชื่อ หวังซาน พวกเจ้าจะเรียกข้าว่า บอสหวังก็ได้”

“ตกลง บอสหวัง ข้าขอถามเจ้าหน่อย ดูเหมือนว่าเจ้าจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเงือกแห่งห้วงลึกสินะ ช่วยบอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ที” ฉูจงฉวน ถาม

หลินยูหลัน กลอกตาของนาง แต่ก็ไม่ได้คิดจะหยุดเขา

นางรู้จักนิสัยของฉูจงฉวนดี

เพราะฉูจงฉวนก็แค่ชอบอะไรแบบนี้ เหมือนกับที่เขาเขาชอบสะสมหินหมึกสำหรับการเขียนอักษรและภาพวาดต่าง ๆ ของอาหาร

มันเป็นความชอบที่บริสุทธิ์ ไม่ได้ผสมกับความปรารถนาแปลก ๆ เฉกเช่นคนอื่น ๆ

เขาไม่มีทางทำอะไรแปลก ๆ กับ สัตว์วิญญาณ เหมือนพวกนิสัยเสียแน่

“มีอีกหลายคนที่รู้เรื่องนี้ เจ้ามั่นใจได้” หวังซาน กล่าวอย่างรีบร้อน “ เมื่อสองเดือนก่อนมีทีมล่าสัตว์กลับมาที่ฝั่งพร้อมกับผู้บาดเจ็บหนัก แต่ตอนนั้นหมอกมันหนามากพวกเขาจึงไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น มีลูกเรือเพียงคนเดียวที่เหลือรอด เขาดูหวาดกลัวมาก เขาบอกพวกเราว่าถูกโจมตีโดยสัตว์วิญญาณที่มีหางปลา ซึ่งหลังจากอธิบายด้วยรวมแล้ว พวกเราก็พบว่าสิ่งที่เขาเล่านั้นส่วนใหญ่ตรงกับ ลักษณะของ เงือกแห่งห้วงลึกในตำนาน”

“ ทันทีที่ข่าวนี้แพร่ออกไป ทีมล่าสัตว์หลายทีมต่างลงทะเล เพื่อลองเสี่ยงโชค อย่างพวกเรารู้กันดีใช่ไหมล่ะว่า เงือกแห่งห้วงลึกมีลักษณะรุปร่างสวยงามนุ่มนวล มันจึงเป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่ผู้มีอำนาจและคนรวย คนเหล่านั้นพร้อมจะเสนอราคาซื้อที่สูงมากเพื่อให้ได้เงือกแห่งห้วงลึกมา ถึงขั้นว่าถ้าจับมันได้ล่ะก็จะรวยในชั่วข้ามคืนเลยทีเดียว ”

สัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูงเดิมทีก็มีมูลค่าสูงอยู่แล้ว

แต่มูลค่าพิเศษที่ติดมากับเงือกแห่งห้วงลึกนั้นคือความงาม หากนำไปที่โรงประมูลราคาเริ่มต้นน่าจะสูงถึงห้าล้าน ส่วนราคาซื้อขายนั้นคงไม่มีราคาตลาดใดมาอ้างอิงได้

ฮวงเสี่ยวหยวน เคยกล่าวว่าเงือกแห่งห้วงลึกนั้นสามารถขายได้อย่างน้อย 10 ล้านหินวิญญาณ ซึ่งนั้นถือว่าต่ำเกินไปมาก เนื่องจากเขาไม่สามารถเข้าถึงการซื้อขายระดับนั้นได้จึงไม่เข้าใจคุณค่าของเงือกแห่งห้วงลึก

ฉูจงฉวน ได้ยินคำเหล่านี้เขาก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว “น่าขยะแขยง”

สิ่งที่คนรวยและผู้มีอำนาจต้องการทำกับเงือกแห่งห้วงลึกนั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้กันดีอยู่แล้ว

หวังซาน ดูตกใจและไม่เข้าใจว่าเขาทำผิดตรงไหน

“ ไม่เป็นไร ๆ พูดต่อเถอะ” ฉูจงฉวนกล่าว

หวังซาน กล่าวต่อไปอย่างระมัดระวัง “ข่าวนั้นแพร่กระจายไปในวงกว้างมากขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นผู้คนจากมณฑลโดยรอบก็เริ่มทยอยกันมาที่นี่ แม้แต่คนจากเมืองหลวงของจักรวรรดิเองก็เช่นกัน พวกเขาต่างเข้ามาเพื่อจับเงือกแห่งห้วงลึก”

ด้วยเหตุนี้มณฑลเสินชุ่นจึงกลายเป็นส่วนผสมของคนดีและคนเลว เรือที่เช่าทั้งหมดถูกเช่าไปและมีผู้คนจำนวนมากลงทะเลเพื่อจับเงือกแห่งห้วงลึกอันงดงาม

ฉูจงฉวน ถาม “เจ้าพบเงือกแห่งห้วงลึกที่ไหน?”

ทะเลเหนือสุดขอบนั้นครอบคลุมพื้นอันกว้างใหญ่ แม้ว่าพวกเขาจะแล่นเรือมาเกือบทั้งวันตามขอบเขตนั้น แต่ก็ยังอยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ ของทะเลเหนือสุดขอบ

“พื้นที่ทะเลข้างหน้าพวกเรานั้น เรียกว่าทะเลเขตล่าสัตว์ เนื่องจากมันมีปลาจำนวนมากที่ไม่แข็งแกร่งเท่าไหร่ พอผ่านเขตล่าสัตว์ไปก็จะถึงพื้นที่ทะเลพิเศษที่สัตว์วิญญาณที่มีระดับมิติวิญญาณเหนือกว่าระดับทองเริ่มปรากฏขึ้นมา ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่าพื้นที่ทะเลแห่งการผจญภัย ตามคำบอกเล่าของผู้คนที่หลบหนีจากการโจมตีมาได้ พวกเขาถูกโจมตีในพื้นที่เสี่ยงนั้น ” หวังซานกล่าว

“เป็นไปไม่ได้น่า!” จู่ๆเหวินเสี่ยวก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ เงือกแห่งห้วงลึกนั้นอาศัยอยู่ในบริเวณทะเลที่เรียกว่าทะเลแนวหมอกมันเต็มไปด้วยหมอกและแนวปะการังตลอดทั้งปี ซึ่งตั้งอยู่ลึกลงไปในขอบเขตของทะเลเหนือ เรื่องแบบนี้มันเป็นไปได้อย่างไร ในพื้นที่ทะเลชายขอบแบบนี้เนี่ยนะ? ”

พระราชวังเป่ยหมิงนั้นตั้งอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของทะเลเหนือสุดขอบ

ดังนั้นเขาจึงได้ยินเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับ “สัตว์ประหลาด” ต่างในทะเลเหนืออันลึกลับแต่เขายังเด็ก

นอกจากนี้ตอนที่เขาเดินทางออกจากพระราชวังเป่ยหมิงมายังอาณาจักรของราชวงศ์มังกรเร้นกาย เขาก็ได้เดินทางผ่านทะเลแนวหมอก และยังได้ยินเสียงร้องอันไพเราะของเงือกแห่งห้วงลึกอยู่เลย

ดังนั้นเขาจึงแน่ใจว่าเงือกแห่งห้วงลึกไม่สามารถออกมาในสถานที่เช่นนี้ได้แน่