ไหปีศาจ - บทที่ 448 พื้นที่ต้องห้าม
บทที่ 448 พื้นที่ต้องห้าม
บทที่ 448
พื้นที่ต้องห้าม
พื้นที่ของทุ่งน้ำแข็งนั้นมีขนาดใหญ่มาก ทำให้พวกลั่วอู๋ต้องใช้เวลาถึงเจ็ดวัน กว่าจะไปถึงขอบทุ่งน้ำแข็งได้
ในสองวันที่ผ่านมาเขาได้เห็น สัตว์วิญญาณ แปลก ๆ มากมาย มันเป็นสัตว์วิญญาณที่คนทั่วไปไม่มีโอกาสได้เห็น เรียกได้ว่าเป็นสัตว์วิญญาณที่หาดูได้ยากบนโลกใบนี้ ลั่วอู๋ จึงเก็บมันเข้าไปในมิติไห
มันไม่ใช่เรื่องเสียเวลาแต่อย่างใด
ทันทีที่รถเลื่อนแล่นผ่านพวกมัน ลั่วอู๋ ก็จับมันขึ้นมาในทันที
นอกจากนี้เขายังสามารถจับ หมีขาวหิมะและเพนกวินจักรพรรดิมาได้ โดยทักษะหลายอย่าง ๆ และความช่วยเหลือจากเพื่อน ๆ จากนั้นเขาก็ส่งหมีขาวหิมะและเพนกวินจักรพรรดิกลับออกไป
เพื่อปลดผนึกหนังสือสัตว์วิญญาณ ลั่วอู๋ ทำงานหนักมาก
ทุกหน้าที่เพิ่มขึ้นแม้เพียงเล็กน้อยล้วนเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาสามารถปลดความสามารถของไหปีศาจได้เร็วยิ่งขึ้น
อันที่จริงแล้วยังมีสัตว์วิญญาณหายากมากอยู่อีกมากในพื้นที่ทุ่งน้ำแข็ง
ตัวอย่างเช่น ภูตหิมะ มังกรธารน้ำแข็ง ด้วงหิมะ ชะมดขาว และอื่น ๆ
น่าเสียดายที่พวกมันมีจำนวนน้อยมาก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะค้างแรมอยู่ที่นี่เป็นเดือน ก็อาจจะไม่ได้เจอมันเลยด้วยซ้ำไป
ที่ขอบทุ่งน้ำแข็งอุณหภูมิจะเริ่มลดลงอีกระดับหนึ่ง เรียกได้ว่าหากเทน้ำออกมา มันก็จะแข็งเป็นน้ำแข็งในทันที น่าแปลกที่พื้นที่ทะเลตรงหน้าพวกเขากลับไม่เปลี่ยนเป็นน้ำแข็ง
ไม่มีใครรู้ว่าทำไม
แต่ก็มีการคาดเดาว่ามีสัตว์วิญญาณที่น่ากลัวมาก อาศัยอยู่ที่ก้นทะเลในบริเวณนี้ทำให้ทะเลไม่เปลี่ยนเป็นน้ำแข็ง
สัตว์วิญญาณเหล่านั้น แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้ปลดปล่อยพลังของพวกมันออกมา แต่เพียงแค่ลมหายใจเล็กน้อยที่รวมตัวกัน ก็สามารถทำให้ทะเลลึกปั่นป่วนมากจนน้ำแข็งไม่สามารถรวมตัวกันได้
“ไปกันต่อเถอะ” ลั่วอู๋ ออกคำสั่ง
อย่างไรก็ตามทีมล่าสัตว์ทั้งสองทีม ทีมทะลวงน้ำแข็งและหมีขาว ต่างก็แสดงความลังเลและดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะเดินทางต่อไป หวังซานนั้นไม่กล้าที่จะออกเรือ
เหวินเสี่ยวดุอย่างไม่อดทน “ช่างเถอะ เสียเวลาชะมัด”
“นายท่าน”หวังซาน ลังเลแล้วจึงกล่าวขึ้น “แต่เดิมข้าไม่รู้ว่าพวกท่านกำลังจะไปในอาณาเขตทะเลที่ลึกขนาดนี้ ถ้าข้ารู้ ข้าคงจะไม่กล้ารับงานของท่าน พวกข้าขอส่งพวกท่านตรงนี้จะได้ไหม ได้โปรดปล่อยเราไปเถอะ พวกเราไม่อยากเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามจริงๆ”
สมาชิกทีมล่าสัตว์ด้านหลังเขาต่างพยักหน้า พยายามมองส่งสายตาอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร
“ ตอนนี้พวกเจ้าเป็นแค่เชลย” เหวินเสี่ยวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา“พวกเจ้าคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติพอที่จะต่อรองกับพวกข้างั้นเหรอ แล่นเรือออกไปซะ”
เขากำลังรีบ
ถ้าหวังซานต้องการจะต่อต้าน เหวินเสี่ยวก็พร้อมจะลงมือฆ่าเขา
หวังซาน ตัวสั่นเขามองไปที่ ลั่วอู๋ ดวงตาของเขาแสดงความหมายอ้อนวอน เขารู้ดีว่า ลั่วอู๋ นั้นเป็นผู้นำของคนเหล่านี้
ลั่วอู๋เหลือบมองพวกเขาและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “พวกเจ้าไม่ต้องการเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามงั้นเหรอ?”
ทีมล่าสัตว์ต่างพยักหน้าอย่างดุเดือด
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เซาเสี่ยวเจีย และหวังซาน พวกเขารู้ดีว่าพื้นที่ต้องห้ามนั้นอันตรายมาก มันเต็มไปด้วยสัตว์วิญญาณอันน่ากลัวในทะเลเหนือสุดขอบ
สิ่งเหล่านี้เป็นกฎเหล็กที่ตกทอดมาหลายร้อย หลายพันปี ผู้ที่พยายามเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามจะไม่สามารถกลับมาได้
แน่นอนว่าพวกเขาไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นข้อยกเว้นเช่นกัน
ต่างจากคนอย่างลั่วอู๋ ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นบุตรชายของตระกูลขุนนางที่กล้าบุกเข้าไปในสถานที่ที่ ไม่รู้จักด้วยพรสวรรค์และความแข็งแกร่ง
“ ถ้าไม่อยากเข้าไป ข้าไม่อยากบังคับ” ลั่วอู๋กล่าวเบา ๆ
ทุกคนตื่นเต้นจนแทบร้องไห้
ช่างเป็นคนดี คนเมตตา
หวังซาน และ เซาเสี่ยวเจีย แทบจะคุกเข่าลงเคารพ
“แต่เนื่องจาก พวกเจ้าไม่มีประโยชน์สำหรับข้าแล้ว เรามาทำตามสิ่งที่ควรจะทำกันเถอะ” แววตาตาของลั่วอู๋ดูเย็นชาขึ้นในทันที
สิ่งที่ควรทำคืออะไร?
ทันใดนั้นลั่วอู๋ เผยความคิดอันน่ากลัวแล้วกล่าวขึ้น “ทีมทะลวงน้ำแข็ง คิดจะฆ่าสังหารพวกเรา ดังนั้นการตัดหัวพวกเจ้า ก็ถือว่าเป็นตัวเลือกที่มีเหตุผล”
คนทั้งหมดของทีมทะลวงน้ำแข็งต่างคุกเข่าลง
ใครจะไปทนรับเรื่องแบบนี้ได้กัน
หวังซาน กลืนน้ำลาย เสียงของเขาสั่นไหว “ท่านลั่ว พวกเราจะไม่จากไปไหน พวกเรายินดีที่จะติดตามท่านไปด้วย”
“อืม ดีมากเดินทางไปด้วยกันซะ” ลั่วอู๋พยักหน้า
สมาชิกทีมทะลวงน้ำแข็งปลงใจ ถ้าพวกเขาเข้าสู่พื้นที่ต้องห้ามแสนอันตรายก็อาจจะต้องตาย แต่ถ้าปฏิเสธไม่ไปด้วยก็คงไม่รอดเช่นกัน
ทันใดนั้นเซาเสี่ยวเจีย ก็กล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มประจบประแจง “ท่านลั่ว ทีมทะลวงน้ำแข็งทำให้ท่านขุ่นเคือง แต่พวกเราไม่ ทีมหมีขาวของพวกเรา … ”
“และเจ้าก็เช่นกัน ตามที่หวังซานเคยเล่า ทีมหมีขาวโหดร้ายเองก็โหดร้ายกับผู้คน ข้าจะทวงความยุติธรรมให้กับสวรรค์ โดยตัดขาพวกเจ้าแต่ละคนทิ้ง ให้ชดใช้ความผิดของพวกเจ้า “ลั่วอู๋พูด
สมาชิกทีมหมีขาวคุกเข่าลงด้วยความกลัวในทันที
ถ้าถูกตัดขาสองข้างทิ้ง พวกเขาก็จะไม่มีประโยชน์อีก
พวกเขาไม่มีใครมีความสามารถในการรักษา
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาจะกลับออกไปโดยไม่มีขาได้อย่างไร? มีสัตว์วิญญาณอยู่มากมายในทุ่งน้ำแข็งและความเย็นนี้ก็เป็นอันตราย
เซาเสี่ยวเจีย ดุหวังซาน ในใจ แม้ว่าพวกเขาจะเกลียดกันปางตาย แต่เขาก็ไม่ใช่สิ่งของทิ้ง ๆ ขว้าง
“ท่านลั่ว พวกข้าได้พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว พวกข้าเองก็ขอติดตามไปด้วยเพื่อรับใช้ท่าน” เซาเสี่ยวเจีย พยายามฝืนยิ้ม
“อยากไปด้วยกันเหรอ?” ลั่วอู๋เหลือบมองไปที่ทีมล่าสัตว์
ผู้คนต่างพยักหน้าอย่างระรัว เพราะกลัวว่าหากขาดช่วงในการพยักหน้าจนน้อยเกินไป ลั่วอู๋อาจจะเข้าใจผิด
“ดี งั้นไปกันเถอะ” ลั่วอู๋ กล่าว
เรือของทีมทะลวงน้ำแข็งได้รับการปล่อยตัวลงจอดในทะเล มันขยายขนาดใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วและกลับคืนสู่รูปร่างปกติ
พลังห้วงมิตินั้นน่าทึ่งมากจริง ๆ
ลั่วอู๋คิด
เขาเองก็เริ่มเข้าใกล้มิติวิญญาณระดับทองขั้นสูงแล้ว หลังจากนี้หากเขาได้รับการเลื่อนชั้นสู่ระดับทองขั้นสูง เขาต้องการที่จะเข้าใจการใช้ทักษะรอบด้านพอที่จะทำเช่นนี้ได้
ดูเหมือนเขาจะต้องใช้เวลาในการวางแผนสำหรับอนาคตบ้างแล้ว
คนส่วนมากมักเลือกทักษะที่แข็งแกร่งที่สุด เพื่อทำความเข้าใจมัน อย่างไรก็ตาม ลั่วอู๋ นั้นยังไม่แน่ใจว่าเขาจะเลือกทักษะแบบไหนดี
นี่คงเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคตแน่
พวกเขาก้าวขึ้นเรือกันอีกครั้ง เตรียมมุ่งหน้าไปทางเหนือ
ระหว่างทางผู้คนจากทีมทะลวงน้ำแข็งและทีมหมีขาวมักกลัวจนตัวสั่น แต่ก็สงบเสงี่ยมเพราะเกรงว่าตนเองจะส่งเสียงดัง ดึงดูดสัตว์วิญญาณใต้น้ำบางตัวขึ้นมา
แต่ในความเป็นจริง ตราบใดที่พวกเขาไม่ปล่อยลมปราณอันรุนแรงออกมา สัตว์วิญญาณในทะเลเหล่านั้นก็คงจะไม่มาสนใจเรือ
พื้นที่ต้องห้าม ที่เรียกตาม ๆ กันมา ในความเป็นจริงแล้วเป็นเพียงส่วนปลายของพื้นที่ทั้งหมด ซึ่งยังไม่ใช้พื้นที่ตรงนี้ด้วยซ้ำ
นอกจากนี้สัตว์วิญญาณทะเลระดับสูงเอง ก็อาศัยอยู่กันที่ก้นทะเลกันเสียมาก ปกติแล้วพวกมันจะไม่ปรากฏตัวขึ้นมาบนผิวน้ำทะเลแน่ ๆ ดังนั้นในกรณีที่เกิดอันตราย ลั่วอู๋ และพรรคพวก ยอมมีความสามารถเพียงพอในการแก้ปัญหา
หลังจากแล่นเรือมาสามวันก็ยังคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทีมทะลวงน้ำแข็งและทีมหมีขาวต่างโล่งใจขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
จนกระทั่งในวันที่สี่
คลื่นเริ่มม้วนตัวขึ้น ทะเลเองก็ไม่สงบปั่นป่วน พร้อมกับเงาขนาดมหึมาที่ปรากฏขึ้นมาใต้ท้องเรือ อย่างน่ากลัว
“ สัตว์ประหลาดทะเล กำลังมาแล้ว ช่วยด้วย” ทีมทะลวงน้ำแข็งและทีมหมีขาวต่างร้องไห้
พรรคพวกลั่วอู๋ ต่างตกใจ
ไม่จริงน่า พวกเขาไม่ได้ปล่อยลมปราณออกมาเลยแท้ ๆ
มันจะมีปัญหาได้อย่างไรกัน ?
ทะเลระเบิดออก ทันใดนั้นสัตว์วิญญาณขนาดใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้น มันใหญ่เท่าภูเขา มีผิวหนังสีดำหนาทั่วตัว จมูกใหญ่ของมันครอบครองทั้งใบหน้า เขี้ยวอันน่ากลัวของมันทอดยาวลง โดยมีความยาวครึ่งหนึ่งของลำตัวยาวอย่างน้อยสี่หรือห้าเมตร
ลั่วอู๋ดูข้อมูลของสัตว์วิญญาณประหลาดตัวนี้อย่างรวดเร็ว
เผ่าพันธุ์: ช้างมังกรทะเล
ระดับ: ทองขั้นสูง
มิติ : ระดับทองขั้นสูง มิติ 4
ทักษะ: กลืนกิน (ระดับ a), พลิกแม่น้ำ (ระดับ SS),คลื่นยักษ์ (ระดับ S), เขี้ยวสังหาร (ระดับ S),หนังเกราะ (ระดับ S), เสริมกำลัง (ระดับ a), บทสวดมังกร (ระดับ S)
ทองขั้นสูง สัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูง ที่โตเต็มวัยและมีพลังที่แข็งแกร่ง
แม้ว่าจะมีชื่อว่าเป็นมังกร แต่ก็ดูไม่เหมือนมังกร
บางทีสาเหตุที่มันมีชื่อว่าช้างมังกร น่าจะเป็นเพราะมันมีทักษะ บทสวดมังกร ซึ่งคำรามออกมาเหมือนกับมังกร