ไหปีศาจ - บทที่ 467 ประหยัดเงินของเจ้าเอาไว้ซะ
บทที่ 467 ประหยัดเงินของเจ้าเอาไว้ซะ
บทที่ 467
ประหยัดเงินของเจ้าเอาไว้ซะ
ลั่วอู๋ได้มาที่ชายหาด
ที่ทวีปแห่งนี้ไม่เคยมีท่าเรือมาตั้งแต่โบราณ เพราะพวกเขาไม่ต้องการเรือเดินสมุทร แต่พวกเขากลับใช้งานสัตว์วิญญาณทะเลผ่านข้ามทะเลแทน
คนที่ไม่มีกำลังทรัพย์ที่เพียงพอนั้น ก็ไม่สมควรที่จะมายังทะเลแห่งนี้
เพราะว่ามีสัตว์ประหลาดอยู่เป็นจำนวนมากทางทะเลตอนเหนือ และในทะเลลึก
ผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งมากพอ สามารถใช้พลังวิญญาณของตนในการว่ายน้ำในทะเลได้โดยไม่ต้องนั่งเรือแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตาม ก็ได้มีองค์กรพิเศษที่เรียกตัวเองว่า “สมาคมแห่งท้องทะเล” แห่งพระราชวังเป่ยหมิง ซึ่งเป็นที่ให้บริการทางทะเล เช่น การซื้อขายสัตว์วิญญาณ การขุดแร่ และการค้าขาย
ทะเลนั้นเปรียบเสมือนกับขุมสมบัติที่ไม่มีวันหมดสิ้น
ที่นี่มีทรัพยากรแร่อยู่เป็นจำนวนมาก
ที่หลิงกวงมีการซื้อขายแร่จำนวนกว่า 100 ล้านตัน ในทุก ๆ ปี
สมาคมแห่งท้องทะเลนั้นมีสัตว์วิญญาณ ระดับเงิน ชนิดพิเศษที่มีชื่อว่า “ปลาหินซีบาสเตส” พวกมันถูกปกคลุมไปด้วยสิ่งที่เหมือนกับหนามแหลม และหนามของมันก็มีพิษระดับสูงด้วยเช่นกัน แม้ว่าจะเป็นอันตรายอย่างมาก แต่มันก็มีคุณสมบัติอื่นที่มีประโยชน์อย่างมาก มันมีขนาดใหญ่ มันไม่ได้เชื่องช้า และมันชอบกลืนกินแร่ทุกชนิด การย่อยอาหารของปลาหินซีบาสเตสไม่ได้รวดเร็ว หลังจากที่มันกลับมายังที่พักของมัน มันจะคายแร่วิญญาณออกมา จากนั้น มันก็จะค่อย ๆ กลืนกินแร่เหล่านั้นจนหมด
ที่สมาคมแห่งท้องทะเลจะปรับแต่งกลุ่มลูกสัตว์วิญญาณให้มีความพิเศษ โดยเฉพาะปลาหินซีบาสเตส เพื่อนำมาสร้างประโยชน์และมูลค่าให้แก่พวกเขา
ลั่วอู๋ได้มาที่สมาคม และในไม่ช้าก็มีคนงานเข้ามาต้อนรับเขา
“ท่านลูกค้า ท่านต้องการสิ่งใดงั้นหรือขอรับ?” ชายคนนั้นถาม
ลั่วอู๋ตอบว่า “ข้าต้องการจะซื้อแร่วิญญาณ”
“ท่านต้องการแร่วิญญาณชนิดไหนกันครับ?”
“ตราบใดที่มันเป็นแร่วิญญาณที่ขุดขึ้นมาจากทะเล แน่นอนว่าจะเป็นแร่อะไรก็ได้ มีราคาถูกยิ่งดี” ลั่วอู๋กล่าวตอบ
ร่องรอยสีหน้าแห่งการดูถูกปรากฏในดวงตาของชายคนนั้น เขาดูมีความสง่างาม แต่เขากลับกลายเป็นเพียงคนยากจน
แร่ทะเลนั้นมีราคาถูกที่สุด หินวิญญาณเพียงหนึ่งโหลนั้นสามารถซื้อแร่ทะเลได้มากกว่าหลายพันชิ้น
การสร้างกำไรจากมันนั้นไม่สูงมาก และยากต่อการพกพา
ท่าทีของคนงานต้อนรับไม่ได้มีความกระตือรือร้นมากนัก เขาเพียงก้มศีรษะลงและจดบันทึก “แร่ทะเลที่ราคาถูกที่สุดคือแร่เหล็กไห่เทีย ท่านต้องการจำนวนเท่าไหร่กันขอรับ?”
ลั่วอู๋ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง “100,000 ตันแล้วกัน”
“จำนวนเท่าไหร่นะขอรับ?” ชายคนนั้นถามด้วยความสงสัย ว่าหูของเขานั้นปกติดีหรือไม่
“100,000 ตัน มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?”
“ท่านรอที่นี่ก่อนนะขอรับ” ใบหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดง และเขาก็กระตือรือร้นขึ้นมาในทันที “ท่านลูกค้า รอสักครู่นะขอรับ ท่านไม่สามารถทำธุรกิจขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ ข้าต้องไปเรียกคนงานมาเสียก่อน”
ไม่ว่ามันจะสร้างกำไรได้น้อยแค่ไหน ถ้าหากมันเกี่ยวข้องกับเงินจำนวนมาก ผลกำไรที่สร้างได้ก็ยังคงมีความสำคัญมากอยู่ดี
ลั่วอู๋พยักหน้า “ตกลง”
ไม่นานนัก สาวใช้รูปงามคนหนึ่งก็เดินออกมา และพาลั่วอู๋เข้าไปยังห้องรับแขก นางให้การต้อนรับเขาเป็นอย่างดีด้วยทัศนคติที่ดี
ไม่นานนักการทำข้อตกลงก็ได้เริ่มขึ้น
แร่ทะเลจำนวน 100,000 ตัน ราคารวมทั้งหมด 10 ล้านหินวิญญาณ มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับลั่วอู๋ที่จะจ่ายเงินออกไปเลย
คนงานต้อนรับได้พยายามรั้งลั่วอู๋เอาไว้ แต่ลั่วอู๋ก็ไม่คิดที่จะขยับไปไหนก่อนที่จะเดินจากไป
ลั่วอู๋ได้กลับเข้าสู่มิติไห
ที่นั่นมีแร่กองรวมกันเท่าภูเขา แร่ทะเลทั้งหมดนั้นล้วนเป็นแร่ที่พบเจอได้มากที่สุด ตามพื้นทะเลปกติ
“เริ่มการกลั่น!”
ลั่วอู๋ได้สั่งใช้งานไหปีศาจ
กองแร่ขนาดใหญ่เท่าภูเขาหดตัวลงอย่างรวดเร็ว จนกลายเป็นกองเนินขนาดเล็ก
ลั่วอู๋รู้สึกไม่ค่อยพอใจ เพราะมันไม่เหมือนกับที่เขาได้จินตนาการเอาไว้
หลังจากกลั่นแล้ว กองแร่ทั้งหมดนั้นได้ส่องแสงประกายระยิบระยับ ดังนั้น มันก็ควรที่จะมีมูลค่าขึ้นอย่างมาก
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ลั่วอู๋ต้องการ
“ทำการกลั่น”
ลั่วอู๋ได้ทำการกลั่นอีกครั้งหนึ่ง
กองเนินแร่ได้หดตัวลงอีกครั้ง จนกลายเป็นเพียงแค่ก้อนหินขนาดใหญ่
“กลั่นมันออกมาให้ข้า!” ลั่วอู๋กัดฟัน
นี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาใช้งานการกลั่นหลายต่อหลายครั้ง และมีจำนวนมากเกินไปที่จะสกัดสิ่งที่จำเป็นที่สุดทั้งหมดออกมาได้ในครั้งเดียว
ในที่สุด หลังจากใช้งานถึง 3 ครั้ง หินครามขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือได้ลอยขึ้นไปบนอากาศอย่างช้า ๆ
“หินครามงั้นเหรอ?” ลั่วอู๋รู้สึกยินดีอย่างยิ่ง
และนั่นเอง
หินครามขนาดเล็กชิ้นนี้ มีน้ำหนักประมาณ 50 กรัม
แต่หินครามที่หยู่ปิงได้นำออกมานั้น สามารถชั่งน้ำหนักได้ถึง 250 กรัม
กล่าวกันว่าหินครามนั้นสามารถสกัดได้เพียงไม่กี่กรัมจากแร่หลายหมื่นตัน แต่ลั่วอู่นั้นสามารถสกัดได้ถึงหลายสิบกรัมด้วยการใช้กระบวนการกลั่น
ดูเหมือนว่าวิธีการสกัดแร่ทะเลของพระราชวังเป่ยหมิงจะไม่มีประสิทธิภาพเอาเสียเลย และความเร็วในการสกัดก็ไม่เท่ากับลั่วอู๋เลย
ตามวิธีการสกัดแร่ทะเลของพระราชวังเป่ยหมิง 100,000 ตันนั้น ต้องใช้เวลาอย่างน้อยถึง 1 ปี
ลั่วอู๋หยิบหินครามขึ้นมา เขารู้สึกได้ถึงความรู้สึกอันยอดเยี่ยมในหัวใจของเขาอย่างอธิบายไม่ได้ ราวกับว่าเขากำลังอยู่ในท้องทะเล เขาสามารถดูดซับพลังงานจากท้องทะเลให้ตัวเองได้เพียงแค่นึกถึงมัน
มันช่างน่าทึ่งมาก
“มันเรียกได้ว่าเป็นแร่ที่มีความศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ” ลั่วอู๋พูดกับตัวเอง “หินครามชิ้นนี้ อาจจะเป็นสสารที่อัดแน่นไปด้วยพลังจากท้องทะเล”
ลั่วอู๋ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง และเขาก็ได้ตัดหินครามออกไป 10 กรัม ก่อนที่เขาจะออกจากมิติไห
เขาได้กลับมาที่สมาคมอีกครั้งหนึ่ง
ช่วงเวลาระหว่างไปกลับนั้นสั้นมาก จนคนงานต้อนรับไม่มีแม้แต่เวลาจะเดินจากไป
“ท่านลูกค้า ท่านต้องการอะไรอีกงั้นหรือครับ?” คนงานต้อนรับถาม
“ข้าต้องการที่จะซื้อแร่ทะเลเพิ่ม” ลั่วอู๋กล่าว
“ท่านต้องการจำนวนเท่าไหร่กันครับ?”
ลั่วอู๋ได้หยิบหินครามที่เขาตัดออกมา 10 กรัม “ทั้งหมดนี่ ข้าสามารถซื้อได้เท่าไหร่?”
หลังจากที่คนงานต้อนรับได้เห็นก้อนหินที่อยู่ตรงหน้า เขาก็กลืนน้ำลายแทบไม่ลงและร่างกายของเขาก็สั่นไหวโดยไม่ได้ตั้งใจ “นี่คือ…”
……
……
ณ ร้านฟ้าคราม
หลังจากผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมงจากการแข่งขันประมูลอันดุเดือด ในที่สุด ชายอ้วนก็เอาชนะผู้อื่นได้ด้วยราคา 4.53 พันล้านหินวิญญาณ จนทำให้ผู้อื่นต้องเงียบลง
“ฟู่ว” ชายอ้วนได้ลูบเหงื่อที่หน้าผากของตนออก จากนั้นก็ได้พูดกับตัวเองว่า “มันช่างน่าตื่นเต้นมาก ข้าหวังว่าด้วยยาปีกสีครามแห่งความมืดนี้ จะช่วยทำให้ตระกูลเฉินของข้ามีอำนาจมากขึ้นไปอีก”
ด้วยหินวิญญาณจำนวนมาก ซึ่งคาดว่าตระกูลเฉินของพวกเขาต้องให้เวลาเก็บรวบรวมเงินมามากกว่าหลายร้อยปี และทำให้พวกเขาสูญเสียพลังไปอย่างมาก
แต่ถ้าท่านสามารถทำให้เจ้านายของพระราชวัง เป่ยหมิงพึงพอใจได้ละก็ การสูญเสียในครั้งนี้มันก็คุ้มค่าอย่างมาก
แต่สิ่งที่ลั่วอู๋ได้บอกเขาไว้แล้วว่า ซวนหยู่ฮานนั้นได้ตายไปแล้ว แต่ชายอ้วนก็ไม่ได้สนใจอะไร
คิดจะมาล้อเล่นกับข้าเหรอ
เจ้านั่น ช่างไม่รู้อะไรเสียเลย
ซวนหยู่ฮานนั้นเป็นเจ้านายแห่งพระราชวังเป่ยหมิงที่มีอนาคตอันสดใสรออยู่ ถ้าหากเขาได้ตายไปแล้วละก็ พระราชวังได้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่อย่างแน่นอน
เขาซึ่งไม่ได้รับรู้ข้อมูลภายใน คนบ้านนอกอย่างเจ้าจะไปรู้ได้อย่างไรกันล่ะ
ประธานการประมูลผู้ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบในการประมูลในครั้งนี้ได้กล่าวอย่างช้า ๆ “4.53 พันล้านหินวิญญาณ เนื่องจากไม่มีผู้ใดเสนอราคาเพิ่ม ข้าขอประกาศว่า…”
“ข้าจะใช้หินคราม” มีเสียงดังมาจากทางประตู
หลังจากที่แสงสีขาวสว่างวาบ ลั่วอู๋ก็ได้ใช้ทักษะมิติของเขาเข้ามาในร้านฟ้าคราม
สิ่งนี้ถือว่าผิดกฎในการประมูล
แต่ถ้าท่านโห่ร้องใส่ลั่วอู๋ มันก็ไม่มีใครกล้าที่จะหยุดเขาได้
นั่นเป็นอีกครั้ง ที่ทุกคนตกอยู่ในเงียบสงัด
มีหินครามถึง 2 ชิ้นปรากฏออกมาภายในวันเดียวกันงั้นเหรอ?
นั่นเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก มีเพียงไม่กี่ตระกูลเท่านั้นที่เต็มใจจะนำหินครามของตนออกไปเพื่อแลกเปลี่ยนกับสิ่งของ แต่ท้ายที่สุดแล้ว หินครามนั้นมันก็เป็นสิ่งที่ใหญ่เกินไปที่จะนำมาเพิ่มความแข็งแกร่ง
เดี๋ยวก่อนนะ เจ้านั่นมันคุ้น ๆ
ชายคนนั้นช่างคุ้นเคยเสียจริง
นั่นไม่น่าใช่ชายที่เพิ่งจะเดินจากไปแน่!
ลั่วอู๋ได้เคยเสนอราคาสูงถึง 3 พันล้านหินวิญญาณ ผู้คนต่างรู้สึกประทับใจในตัวเขา
เขาได้ออกไปข้างนอก และกลับมาพร้อมกับหินครามงั้นเหรอ?
ชายอ้วนจ้องมองไปที่ลั่วอู๋ และพูดด้วยความโกรธว่า “เจ้ากำลังทำอะไร? เจ้าหนู”
“ข้ามาเพื่อซื้อยาเม็ด” “ยังไงซะ ข้าก็จะช่วยให้เจ้าประหยัดหินวิญญาณจำนวนมากของเจ้าไว้” ลั่วอู๋พูดด้วยรอยยิ้ม
ชายอ้วนหายใจแทบไม่ทัน
ข้าไม่ต้องการให้เจ้าช่วยให้ข้าประหยัดหินวิญญาณ ข้าแต่ต้องการยาปีกสีครามแห่งความมืด