ไหปีศาจ - บทที่ 489 ปลาค้างคาวผี

บทที่ 489 ปลาค้างคาวผี

บทที่ 489

ปลาค้างคาวผี

ทุกคนที่อยู่อีกด้านตะลึง

เกิดอะไรขึ้น?

เพียงไม่กี่คำก็ทำให้เหวินเสี่ยวเปลี่ยนอารมณ์ไป กลายเป็นเต็มใจที่จะเริ่มค้นหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เสียอย่างนั้น

และถ้ามันสำเร็จจริง ๆ ทุกคนก็ยอมรับฉากจบแบบนั้นได้และทุกคนก็จะมีความสุข

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสร้างร่างกายและแยกตัวบุคคลออกจากร่างกาย อย่างน้อยก็ต้องอยู่ในระดับเพชรเพื่อที่จะเข้าใจแก่นแท้แห่งชีวิตได้

เมื่อมองไปที่หลี่หยิน ลั่วอู๋ก็ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง

หลี่หยินกล่าวต่อ “เราไม่ใช่ศัตรูของเจ้า แต่เป็นเจ้าอีกคนต่างหาก เราต้องร่วมมือกันเพื่อขับไล่เขาออกจากร่างกายของเจ้า”

“ใช่แล้ว” ร่างกายที่ตื่นเต้นของเหวินเสี่ยวสั่นสะท้าน

หลี่หยินครุ่นคิดสักพัก “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ต้องพยายามอย่างเต็มที่ด้วย”

จากนั้นนางก็กลับไป

“เฮ้ เฮ้ อย่าเพิ่งไป” เหวินเสี่ยวตะโกนไล่หลังไป

แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครสนใจเขา

ผู้คนมองไปที่หลี่หยินด้วยความชื่นชม องค์หญิงเจียโรวถึงกับขึ้นไปจับมือของหลี่หยินและพูดด้วยรอยยิ้ม “มันได้ผลมากเลย เจ้าคิดวิธีนี้ได้ยังไงไร?”

“ไม่รู้สิ” หลี่หยินเขินจนเกาหัว “ดูเหมือนว่าข้าจะคุ้นเคยกับความคิดนี้มาก พอคิดถึงปัญหาความคิดนั้นก็ออกมาทันทีเลยเจ้าค่ะ”

“ไม่น่าจะเป็นอะไรนะใช่ไหมเจ้าคะ?” หลี่หยินแลบลิ้นถามด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย

นางเป็นคนขาดความมั่นใจอยู่เสมอ

ลั่วอู๋หัวเราะและพูดว่า “แน่นอน มันไม่เป็นไรหรอกและเจ้าทำได้ดีมาก เยี่ยมไปเลย”

เมื่อได้ยินคำชมของลั่วอู๋หัวใจหลี่หยินก็มีความสุข

ทว่าในขณะนี้เองฉูจงฉวนก็ขยิบตาให้ลั่วอู๋ ทั้งคู่เดินออกไปอย่างเงียบ ๆ และลั่วอู๋ก็ถามด้วยเสียงต่ำ “มีอะไรเหรอ?”

“จำเรื่องที่ข้าบอกเจ้าได้ไหม?” ฉูจงฉวนยังกล่าวด้วยเสียงเบาเป็นพิเศษ “ผลที่ตามมาจากการมีส่วนร่วมของหลี่หยินในการทดสอบในมิติเหนือเมฆ”

“ข้าก็ว่างั้น” ลั่วอู๋ดูเหมือนจะไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ต่อ

เมื่อได้ยินลั่วอู๋พูดเช่นนี้ ฉูจงฉวนก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

จากนั้นฉูจงฉวนก็ไปหาเหวินเสี่ยวและพูดว่า “ตอนนี้เรามีเป้าหมายเดียวกันแล้ว ข้าก็ต้องการไปยังอาณาจักรเซียนโบราณหมื่นอมตะเช่นกัน เราจะมีผลประโยชน์ร่วมกันและอยู่ร่วมกันอย่างไม่ขัดแย้งกัน มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

“ไม่มีปัญหา” เมื่อถูกล่อลวงให้กำจัดบุคลิกขี้ขลาด เหวินเสี่ยวก็ผลักความไม่พอใจกับลั่วอู๋ออกไป

ฉูจงฉวนแก้มัดเหวินเสี่ยว

“เราจะไปยังอาณาจักรเซียนโบราณหมื่นอมตะเมื่อไหร่?” เหวินเสี่ยวใจร้อน

ลั่วอู๋สำลัก “เดี๋ยวก่อน อาณาจักรเซียนโบราณหมื่นอมตะนั้นไม่เหมือนกับนรกมนตรา แม้ว่าจะมีพิกัดพื้นที่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้ตามต้องการหรอกนะ”

เหวินเสี่ยวโกรธเล็กน้อย

แต่เขาก็รู้ด้วยว่าลั่วอู๋พูดถูก

นรกมนตราเป็นสถานที่ที่โกลาหลจนแอบเข้าไปได้ ตราบใดที่ไม่ไปก่อปัญหาใหญ่ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แต่อาณาจักรเซียนโบราณหมื่นอมตะนั้นไม่เหมือนกัน

มันคืออาณาจักรลึกลับที่มีระบบป้องกันอย่างสมบูรณ์

ประสบการณ์ในมิติของสำนักเฉียนหลงมีแต่ในสถานที่ห่างไกลจากอาณาจักรเซียนโบราณหมื่นอมตะ หากวิ่งพล่านไปทั่ว ก็คงจะไปยั่วภูตที่ทรงพลังให้มาฆ่าเราเอาได้ง่าย ๆ

เห็นได้ชัดว่าต้องใช้เวลาและพลังงานมากในการค้นหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ มันอันตรายมากที่จะรีบไป ยิ่งไปกว่านั้น หลี่หวู่หยวนก็อาจไม่ปล่อยให้พวกเขาไป

แต่ถ้าไม่มีพิกัดพื้นที่ของสำนักเฉียนหลง พวกเขาก็ไม่สามารถไปยังอาณาจักรเซียนโบราณหมื่นอมตะได้

“เอาล่ะ บอกข้าสิว่าจะไปหาสัตว์ขี่ในทะเลดี ๆ ได้ที่ไหน” ลั่วอู๋กล่าว

เหวินเสี่ยวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ใกล้ทางตะวันตก มีพื้นที่ทะเลที่คลื่นใต้น้ำมักจะพัดกระหน่ำและก่อตัวเป็นกระแสน้ำวน ที่นั่นมีสัตว์วิญญาณระดับทองชนิดหนึ่งเรียกว่าปลาค้างคาวผี”

ช้างมังกรทะเลว่ายไปทางทิศตะวันตกตามที่เหวินเสี่ยวว่า

ทะเลบริเวณนี้เป็นอย่างที่เหวินเซียวพูด

คลื่นใต้น้ำพลุ่งพล่าน

หากไม่ระวังก็จะตกลงไปในกระแสน้ำวนและถูกกลืนหายไปในทะเล

แต่ช้างมังกรทะเลไม่กลัวสิ่งนี้อย่างเห็นได้ชัด

ในไม่ช้าพวกเขาก็พบปลาค้างคาวผียาวประมาณเจ็ดหรือแปดฟุต หลังกว้างและมีปีกขนาดใหญ่ที่ยืดหยุ่นได้ ดวงตาของมันเล็กมากและน่ารักอย่างอธิบายไม่ถูก

สัตว์วิญญาณชนิดนี้สามารถบินผ่านทะเลได้อย่างรวดเร็วด้วยปีกเนื้อของมัน และยังเคลื่อนที่ด้วยการร่อนบนผิวน้ำทะเลได้เช่นกัน ความเร็วนั้นสูงมากและค่อนข้างคงที่ แม้ว่าความแข็งแกร่งของมันจะไม่ดีเท่าช้างมังกรทะเล แต่มันก็เป็นสัตว์ขี่ในทะเลที่สมบูรณ์แบบ

เนื่องจากพวกมันอาศัยอยู่ในพื้นที่ทะเลที่ไม่ปกติ พวกมันจึงมีความสามารถที่แข็งแกร่งในการกระโดดขึ้นไปในอากาศ พวกมันสามารถกระโดดออกจากทะเลไปได้ไกลหลายร้อยเมตรซึ่งถือว่าวิเศษมากทีเดียว

ลั่วอู๋จับปลาค้างคาวผีมาสองตัว จากนั้นเก็บช้างมังกรทะเลตัวยักษ์เข้าสู่โลกไห

ต่อไปทุกคนจะนั่งปลาค้างคาวผีเพื่อเดินทางต่อ

ความเร็วของปลาค้างคาวผีไม่ช้าเลย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันมีความเสถียรมาก เนื่องจากโครงสร้างร่างกายของมันจึงง่ายกว่าที่จะ “ร่อน” ในทะเล

ลั่วอู๋กลับมาอยู่ในไห

แม้ว่าช้างมังกรทะเลยักษ์จะตัวใหญ่ แต่ทะเลสาบขนาดใหญ่ในโลกไหก็เพียงพอที่จะกักเก็บมันไว้ได้

“เดิมทีข้าจะตีตราทักษะของตัวเอง แต่ข้าก็ยุ่งมาตลอดจนไม่มีโอกาสเลย แต่ตอนนี้ข้าทำได้แล้ว” ลั่วอู๋คิด

ทักษะของช้างมังกรทะเลค่อนข้างดี

ระดับ S [เขี้ยวสังหาร]

ระดับ S [บทสวดมังกร]

ระดับ SS [พลิกกระแสน้ำจมทะเล]

ระดับ S [หนังเกราะ]

ระดับ A [เสริมกำลัง]

ลั่วอู๋ต้องการทักษะทั้งห้า

ลั่วอู๋เรียกต้าหวงออกมา ต้าหวงดูเหมือนจะสังเกตเห็นสิ่งที่ต้องทำแล้วเลยดูตื่นเต้นมาก มันวิ่งรอบตัวลั่วอู๋เป็นวงกลมไม่ยอมหยุด

“หยุดก่อน ๆ” ลั่วอู๋หัวเราะ “นั่งลงเถอะ”

ต้าหวงหมอบลงอย่างชำนาญ แต่ใช้สายตาที่น่าสงสารจ้องมองไปที่ลั่วอู๋ ราวกับจะพูดว่า เจ้านายรีบเริ่มได้แล้ว

“ฮ่า ๆ เจ้ารู้ว่าข้าจะตีตราทักษะเจ้าสินะ?” ลั่วอู๋ยิ้มและลูบหัวลูบคอของต้าหวง

ต้าหวงแลบลิ้นออกมาและพยักหน้า

เนื่องจากมันเป็นสัตว์วิญญาณที่เขาสร้างขึ้นมา มันจึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร นอกจากนี้ตามปกติแล้วมันก็ไม่มีทักษะที่สามารถทำความเข้าใจได้ด้วยตัวเองอีกด้วย

ในมิติไห “เพื่อนตัวน้อย” ตัวอื่น ๆ ของต้าหวงนั้นสามารถเข้าใจทักษะได้ด้วยตัวเอง มีเพียงต้าหวง ที่ทำได้เพียงจ้องมองตัวอื่น ๆ ทำให้มันเสียใจมาก

มันเองก็ต้องการทักษะใหม่ ๆ

เมื่อรู้สึกถึงความรู้สึกของต้าหวงจึงหัวเราะ “เจ้ารู้สึกทุกข์ใจอะไร? เจ้ามีทักษะมากกว่าพวกเขา และยังมีทักษะระดับ SS ถึงสองทักษะ แม้แต่อาชูร่าก็ยังมีเพียงหนึ่งทักษะ ใครจะเทียบเจ้าได้ ที่ต้องทุกข์ใจควรเป็นพวกเขาต่างหาก”

หลังจากได้ยินคำนี้ ต้าหวงก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล มันจึงยิ้มและหัวเราะคิกคักอย่างอดไม่ได้

“เจ้าหมาโง่” ลั่วอู๋หัวเราะและเรียก “มา ลงตราทักษะของเจ้ากัน”

เขี้ยวสังหาร บทสวดมังกร หนังเกราะและเสริมกำลัง ทักษะทั้งสี่นี้สามารถเรียนรู้ได้ บอกได้เลยว่าต้าหวงได้เยอะมาก

นอกจากนี้ทักษะเช่นหนังเกราะและเสริมกำลังสามารถซ้อนทับกันได้หลายทาง ดังนั้นยิ่งมากยิ่งดี

แต่การตีตราทักษะนั้นเป็นงานที่ยาก

ไม่มีใครไม่สามารถประสบความสำเร็จได้ในร้อยหรือพันครั้ง โชคดีที่พวกเขาทั้งหมดต้องใช้เวลาอยู่ในทะเลไปพักใหญ่ ๆ เขาเลยมีเวลามากมาย

“น่าเสียดายที่เราไม่สามารถเรียนรู้จากมันได้” ลั่วอู๋คิดอย่างละโมบ

มันเป็นทักษะระดับ SS

เมื่อใช้งานทักษะ [พลิกกระแสน้ำจมทะเล] แล้ว ไม่ว่าจะเป็นแม่น้ำหรือทะเลพวกมันก็จะเอ่อล้นขึ้นมาทำให้เกิดน้ำท่วม สร้างผลกระทบเป็นบริเวณกว้าง ถือได้ว่าเป็นทักษะการโจมตีกลุ่มขนาดใหญ่

ต้าหวงนั้นมีความสามารถมากพอที่จะว่ายน้ำได้ แต่ความสามารถการรบในทะเลนั้นอ่อนแอมาก

แม้ว่าจะเรียนรู้ทักษะนี้ไป มันก็อาจจมน้ำตายเองได้หากใช้มัน ทักษะนี้เหมาะกับสัตว์ทะเลเสียมากกว่า

“สัตว์วิญญาณธาตุลมเองก็น่าจะสามารถทำให้ทะเลปั่นป่วนและก่อให้เกิดคลื่นยักษ์ได้แบบเดียวกัน ไม่สิ สัตว์วิญญาณที่มีทักษะการบินเองก็น่าจะสามารถใช้ทักษะนี้ตอนที่บินอยู่ได้ด้วย…” ความคิดแปลก ๆ แวบเข้ามาในจิตใจของลั่วอู๋

บางทีมันอาจจะไม่จำเป็นต้องใช้สัตว์วิญญาณที่อยู่ในทะเลก็ได้

หัวใจของลั่วอู๋เรียกร้องการทดลอง เขาจึงเรียกผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะเข้ามาหา