ไหปีศาจ - บทที่ 492 เกาะแห่งทะเลหมอก

บทที่ 492 เกาะแห่งทะเลหมอก

บทที่ 492

เกาะแห่งทะเลหมอก

เสาน้ำหลายร้อยต้นพุ่งออกมา กระจายเป็นหยดน้ำบนท้องฟ้าราวกับว่าอยู่ภายใต้สายฝนอันยิ่งใหญ่ และแสงแห่งสวรรค์ห้าสีที่อยู่ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักนี้ได้เบ่งบานความยิ่งใหญ่ออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เงือกแห่งห้วงลึกเป็นสัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูงที่อ่อนแอ

สัตว์วิญญาณแบบนี้ไม่สามารถเข้าใจทักษะระดับ SS ใด ๆ ได้โดยธรรมชาติ แต่ลักษณะที่อยู่กันเป็นสังคมก็ยังคงทำให้ทุกคนรู้สึกรับมือได้ลำบากมาก

โดยเฉพาะที่นี่ยังคงเป็นแนวหมอกเป็นที่อยู่อาศัยของพวกมัน

“โอ้ว”

มีเสียงดังมาจากในฝูงเงือกแห่งห้วงลึก

ดูเหมือนว่าจะเป็นเสียงเตือนก่อนการโจมตีของพวกมัน

ในไม่ช้าเงือกแห่งห้วงลึกที่ทรงพลังที่สุดนับสิบก็พุ่งออกมา พวกมันถูกล้อมรอบด้วยแสงสีฟ้าสดใสและมีคลื่นขนาดใหญ่อยู่ใต้พวกมัน พวกมันหมุนวนราวกับพายุที่มีพลังทำลายล้างที่น่ากลัวเช่นเดียวกับเปลือกบัวที่เบ่งบานอยู่ในน้ำ

ทักษะระดับ S [ระบำสายน้ำ]

ตามด้วยเงือกแห่งห้วงลึกระดับทองกว่า 70 ตัว ตามปกติแล้วผู้ที่อ่อนแอกว่าต้องล่าถอยไม่ใช่เข้าร่วมในการสู้รบ

“แสงเทพห้าสี!” หลินยูหลันปล่อยทักษะ เดิมทีมันเป็นเพียงแสงเวทมนตร์ห้าสีที่ควบคุมด้วยมือของนาง แต่ตอนนี้มันสว่างขึ้นและปกคลุมทั้งตัว

นางมีเพียงทักษะระดับ SS นั้นเท่านั้น แต่ในสถานะปัจจุบัน นางได้ดึงศักยภาพถึงขีดจำกัดแล้ว

ด้วยม่านแสงขนาดใหญ่ แสงเทพห้าสีก็ป้องกันระบำสายน้ำที่มาจากการโจมตีร่วมกันของเงือกแห่งห้วงลึกได้ แถมยังทำให้เงือกแห่งห้วงลึก 30 ตัวตกใจด้วย

ช่วงเสริมกำลังของหินครามนั้นน่ากลัวจริง ๆ

อย่างไรก็ตามใบหน้าของหลินยูหลันเป็นสีแดง พลังวิญญาณระดับนั้นเป็นภาระมากเกินไป แต่นางกัดฟันทน ดวงตาของนางเริ่มคลุ้มคลั่งมากขึ้น และนางบีบเค้นพลังวิญญาณของนางออกมาอย่างต่อเนื่อง

แม้ว่าระดับจะทะยานขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่จำนวนพลังวิญญาณทั้งหมดจะไม่เพิ่มขึ้น กล่าวคือพลังงานที่มั่นคงนั้นถูกเสียสละเพื่อพลังที่ระเบิดออกมา

เมื่อเวลาผ่านไปไม่ต้องสงสัยเลยว่าเราจะแพ้

ฉูจงฉวนรู้สึกกระวนกระวายในใจ แต่เขาไม่สนใจ

เขาไม่มีหินคราม แต่ลมปราณอันงดงามนั้นได้เข้าใกล้ระดับทองขั้นสูงแล้ว เพียงแค่อ่อนกว่าหลินยูหลัน ผู้ซึ่งเลื่อนระดับขอบเขตด้วยการบังคับ

แต่พลังที่แท้จริงของเขานั้นอยู่ไกลเกินกว่าของ หลินยูหลัน

“อัญเชิญเทพเพลิง! ร่างอวตารเทพปีศาจ”

ฉูจงฉวนคำราม

นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาทำได้ในขณะนี้

ยักษ์เปลวเพลิงสูงถึงสิบฟุตควบแน่นอย่างรวดเร็วและสง่าผ่าเผยเช่นเดียวกับราชาที่ควบคุมเพลิงได้ ปล่อยคลื่นขนาดใหญ่ที่มีอุณหภูมิสูงอย่างน่ากลัวเพื่อให้น้ำรอบ ๆ ระเหยอย่างรวดเร็ว กลายเป็นหมอกที่รุนแรง

ยักษ์เปลวไฟยืนอยู่ทางซ้ายในขณะที่ทางขวาควบแน่นเงาที่ใหญ่โตและน่ากลัวอีกเงาหนึ่งอย่างรวดเร็ว มันมีเก้าหัวและมีตานับพัน ปากของมันพ่นไฟนรก มี 999 มือและแปดเท้า มันดุดันมาก ดูเหมือนว่ามันพยายามที่จะข่มสวรรค์และโลกแล้วทำลายทุกสิ่ง

พลังอันยิ่งใหญ่ทำให้เงือกแห่งห้วงลึกทั้งหมดตัวสั่น

“ออกไปจากที่นี่ซะ หากทำร้ายนาง ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด!”

ฉูจงฉวนขู่

พลังของอสูรและพลังที่น่ากลัวของไฟทำลายระบำสายน้ำของเงือกแห่งห้วงลึก

พลังวิญญาณที่รุนแรงกำลังพลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง

และทะเลก็สั่นสะเทือน

แนวปะการังทั้งเกาะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ทันใดนั้นเองมันก็ช่วยลดความกดดันของหลินยูหลัน

“ไม่เป็นไรแล้ว” ฉูจงฉวนกล่าวด้วยความเป็นห่วง

หลินยูหลันส่ายหัวและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เงือกแห่งห้วงลึกกลุ่มนั้นก็รีบพุ่งเข้ามาอย่างโกรธแค้น

ในการล่านั้น แน่นอนว่าพวกมันจะไม่ออกแรงเต็มที่เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงกระดูกของเหยื่อ แต่ตอนนี้พวกมันกำลังโกรธและกำลังออกแรงเต็มที่

ลมปราณระดับทองขั้นสูงมากกว่าสิบระเบิดออกมาในพริบตา

ลมปราณนั้นข่มเทพเพลิงลงในทันที สุดท้ายแล้วความห่างชั้นของมิติวิญญาณก็ยังมากไปอยู่ดี ตัวที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาเงือกแห่งห้วงลึกนั้นได้ถึงระดับทองขั้นสูงระดับ 5

“ลุยกันเถอะ” ลั่วอู๋พึมพำ

อีกสี่คนที่เหลือก็เลือกที่จะยิงทันที

ลั่วอู๋ก็ปล่อยไป่ฉีออกมา หอกปราบมังกรนั้นทรงพลังราวกับสายรุ้งและพุ่งไป แรงยิงอันทรงพลังและพลังการควบคุมที่ยอดเยี่ยมสร้างช่องโหว่ในกลุ่มเงือกแห่งห้วงลึกทันที

จากนั้นภูตแห่งปัญญาผู้สง่างามก็ถูกอัญเชิญออกมา

ให้เขาสนับสนุนทุกคนด้วยทักษะเสริมพลังเป็นวงกว้าง

ทักษะอันทรงพลังต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น กลืนกินสวรรค์ พิษร้ายทลายพิภพ ราตรีนิรันดร์ และวิญญาณหลอกหลอนถูกปล่อยออกมาจากมือของลั่วอู๋เพื่อต่อกรกับเงือกแห่งห้วงลึก

เกาะแนวปะการังหมอกทั้งหมดดูเหมือนจะอยู่ในความมืด เงือกแห่งห้วงลึกเหล่านั้นไม่คาดคิดมาก่อนว่าคราวนี้เหยื่อจะมีพลังมากจนถูกตีโต้กลับมาได้

ทว่า แม้ว่าจะได้เปรียบในตอนนี้ แต่ก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายเงือกแห่งห้วงลึกจำนวนมากได้

ช่องว่างความแข็งแกร่งโดยรวมยังมีห่างกันเกินไป

พวกลั่วอู๋หลายคนระเบิดพลังที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาในพริบตา แต่ก็ไม่สามารถทนอยู่ได้นาน ภายใต้การโต้กลับของเงือกแห่งห้วงลึกระดับทองขั้นสูงมากกว่าสิบตัว มันเป็นเรื่องยากมากที่จะจัดการพวกมันอย่างรวดเร็วได้

“หลินยูหลันไปกันเถอะ” ฉูจงฉวนตะโกน

หลินยูหลันกัดฟันและยังไม่ยอม “แต่…”

“มันไม่เป็นไรหรอก” ฉูจงฉวนส่ายหัว “ความฝันของข้าถูกทำลายอะไร มันก็แค่ผิดหวังเพียงเล็กน้อยเอง อย่าหุนหันพลันแล่น หากมีใครตายเพราะเราสองคน ต่อไปเราจะสู้หน้าพวกลั่วอู๋ได้อย่างไร

“ก็ได้” หลินยูหลันพยักหน้าด้วยความลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

ฉูจงฉวนดึงหลินยูหลันเข้ามาและปกป้องนางไว้ในอ้อมแขนของเขา

ลั่วอู๋เห็นสิ่งนี้ในขณะที่ต่อสู้กับเงือกแห่งห้วงลึกก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ละครแสดงความรักของกันและกันจบลงแล้วหรือ?”

“หยุดนินทาข้า แล้วไปกันได้แล้ว” ฉูจงฉวนกลอกตาของเขา

ลั่วอู๋พยักหน้า “ข้าต้องเอาเงือกแห่งห้วงลึกไปให้ได้” จากนั้นลั่วอู๋ก็ตะโกน “หลี่หยิน พาทุกคนไปก่อนข้าจะตามไปทีหลัง”

ทุกคนต่างรู้ดีว่าลั่วอู๋มีความสามารถในการหลบหนีมากมาย

หลี่หยินใช้ทะลวงมิติพาผู้คนออกไป

แสงสีขาวกะพริบและผู้คนทั้งหมดก็หายไป เงือกแห่งห้วงลึกที่โกรธแค้นทั้งหมดหันมาสนใจลั่วอู๋

“โอ้ว” เงือกแห่งห้วงลึกตัวแรกที่เป็นระดับทองขั้นสูงคำราม

ความโกรธเดือดพล่านราวกับจะทำให้ทะเลแห้ง

ถ้าพวกมันไม่เผยฟันให้เห็นก็สวยจริงๆ แม้ว่าพวกมันจะร้องเสียงดัง แต่ก็เต็มไปด้วยความสวยงามที่แตกต่างออกไป

จึงไม่น่าแปลกใจที่มีขายในการประมูลด้วยราคาที่สูง

ลั่วอู๋ไม่อยากจะยั้งมือเพราะถึงแม้ว่าพวกมันจะมีรูปร่างหน้าตาเช่นนี้ แต่แท้จริงแล้วพวกมันก็เป็นเพียงสัตว์ร้ายในทะเลเท่านั้น

“เข้ามาเลย” ลั่วอู๋มองไปที่เงือกแห่งห้วงลึกที่บ้าคลั่ง ค่อย ๆ สยายปีกแห่งไฟและความมืดออกไปข้างหลังเขาจากนั้นก็ลอยขึ้นไปในอากาศ

“ไม่คิดเลยว่าจะต้องใช้ทักษะนี้เร็วขนาดนี้”

ลั่วอู๋หัวเราะ “ไปกันให้หมด”

หลังจากนั้นปีกก็สั่นอย่างรวดเร็วเงาของเปลวไฟและความมืดเข้ามาพันกันราวกับว่าท้องฟ้ายามค่ำคืนเบ่งบานจากดอกไม้ไฟที่สว่างไสวสวยงามที่สุด

และพายุเฮอริเคนที่ทรงพลังถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทะเลสั่นสะเทือน

ปลดปล่อยทักษะระดับ SS พลิกกระแสน้ำจมทะเล

“ฮู…”

ลมพัดมาอย่างรุนแรง ทะเลกำลังคำราม คลื่นซัดกระหน่ำลูกแล้วลูกเล่า จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นคลื่นขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว และพื้นที่ทะเลทั้งหมดก็เริ่มไหลกลับและคำราม

ตู้ม

คลื่นที่ไร้เหตุผลนี้พัดไป แนวปะการังหมอกทั้งเกาะสั่นราวกับแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง

เงือกแห่งห้วงลึกได้แยกย้ายหนีกันไปในพริบตา

มันไม่น่ามีอันตรายต่อชีวิตของพวกมัน ท้ายที่สุดแล้วพวกมันไม่ได้อ่อนแออะไร และเป็นสัตว์ทะเล อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าพวกมันต้องหนีไปไกลแค่ไหน

“ลาก่อน”

ลั่วอู๋จับเงือกแห่งห้วงลึกตัวเล็กมา จากนั้นสร้างทะลวงมิติและหายไปจากแนวหมอก