ไหปีศาจ - บทที่ 538 จุดเริ่มต้นของการนองเลือด

บทที่ 538 จุดเริ่มต้นของการนองเลือด

บทที่ 538

จุดเริ่มต้นของการนองเลือด

ลานจัตุรัสซวนวูที่มีแต่ความตึงเครียดและบรรยากาศที่งดงาม เนื่องจากรูปลักษณ์ของลั่วอู๋นั้นดูบอบบาง

หลายคนนั้นรู้จักลั่วอู๋เป็นอย่างดี

โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้นำของตระกูลลั่วคนปัจจุบัน เขามองไปที่ลั่วอู๋ด้วยความโกรธ “เจ้ากำลังทำอะไร?”

ลั่วอู่หันไปมองลั่วฮันเซียงและหัวเราะเยาะ

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตระกูลลั่วกล้าที่จะส่งมอบปีศาจลิงเผือกให้กับตำหนักองค์ชายอย่างง่ายๆ เห้อ เพราะมีผู้นำแบบนี้ตระกูลลั่วจึงตกต่ำถึงเพียงนี้”

เหงื่อบนฝ่ามือของลั่วฮันเชียงนั้นเหนียวเหนอะหนะ เขารู้สึกอึดอัดและประหม่ามาก เขารู้สึกอยู่ภายใต้ความกดดันมากกว่าใคร ๆ

ณ ตอนนี้ เขากำลังโกรธอย่างมาก เมื่อได้ยินสิ่งที่ลั่วอู๋พูดออกมา

เขาไม่รู้ว่าจะต้องเคลื่อนไหวอย่างไรดี? และจะทำอะไร โง่ ๆ ไม่ได้

ถ้าเขาพลาด เขาก็จะล้มเหลวแน่นอน

ดังนั้น เขาจะล้มเหลวไม่ได้

“เจ้ารู้อะไรบ้าง? ถ้าหากเจ้าไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของโลก เจ้าก็จะจมลงกลายเป็นฝุ่นของประวัติศาสตร์ เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลลั่ว”

“เจ้าพูดอย่างกับว่าเพื่อสนองความปรารถนาความเห็นแก่ตัวของเจ้าเอง เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลลั่ว บอกกับข้ามาสิ ว่าเจ้าทำไมถึงขังคนของตระกูลลั่วทั้งหมดเอาไว้กัน?” ลั่วอู๋ถาม

จากความทรงจำของหยีหยุนเต๋า เขาได้เรียนรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นของตระกูลลั่ว

ลั่วฮันเชียงกัดฟันและกำมือแน่น “เจ้า…”

“หยุด” หลี่ซวนซงขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ลั่วฮันเชียงรีบถอยออกมา และไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไป

หลี่ซวนซงจ้องไปที่ลั่วอู๋ “งั้นเหรอ เจ้าประเมินข้าต่ำไป เจ้าคิดว่าจะทำอะไรได้? ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมีโอกาสที่เจ้าจะทำอะไรได้เลย นอกจากนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะสามารถทำอะไรในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่จะป้องกันการโจมตีเครื่องยิงธนู 3000 คันได้เลย”

“ข้าจะบอกเจ้าว่า เจ้าทำไม่ได้แน่ แต่มันก็สายเกินไปที่เจ้าจะมายอมแพ้ในตอนนี้” นั่นคือสิ่งที่ลั่วอู๋กล่าวออกมา

ดูเหมือนคำพูดนั้นจะทำให้หลี่ซวนซงโกรธมาก

ร่างกายของหลี่ซวนซงกำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง

“ท่วงทำนองราชันมังกร” ถือว่าเป็นทักษะระดับจักรพรรดิ เขานั้นอยู่ในระดับทองคำขั้นสูง แต่แรงดันวิญญาณที่แผ่ออกมานั้น มันรุนแรงเกินกว่าจักรพรรดิผู้ใช้พลังวิญญาณธรรมดาเสียอีก

หลี่ซวนซงได้ออกจากห้วงมิติ เขารู้สึกว่าเขานั้นมีพลังมากขึ้นอย่างมาก จากนั้นเขาก็คำรามออกมาด้วยความโกรธ “ข้าได้เตรียมการมามากกว่า 10 ปี ข้าได้ครอบครองทั้งห้วงเวลา สถานที่และผู้คน ทำไมข้าถึงจะทำไม่สำเร็จกันล่ะ?”

“วันนี้ พลังของข้าจะขึ้นไปสู่จุดสูงสุด และจะไม่มีใครหยุดข้าได้”

“ข้านั้นคือโชคชะตา!”

“ข้านั้นคือบุตรแห่งสรวงสวรรค์”

หลี่ซวนซงดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มบ้าขึ้นเล็กน้อย ลมหายใจของเขาก็รุนแรงขึ้น และแผ่แรงกดดันมากขึ้น

หลังจากความอดกลั้นมากว่า 10 ปี วันนี้เขาต้องการปลดปล่อยความโกรธทั้งหมดออกมา

ลานจัตุรัสซวนวูเต็มไปด้วยความหนาวเย็น

ขณะนั้น องค์จักรพรรดิก็รู้สึกถึงความผิดปกติ

ด้านหลังของหลี่ซวนซง ปรากฏเป็นเงาของสัตว์วิญญาณถึง 4 ตน

ปลาหมู, ปลาคาร์ฟทองคำ, จระเข้ และมังกร

ถึงแม้จะเป็นสัตว์วิญญาณระดับสูง แต่ก็ดูค่อนข้าง ทรุดโทรมไปหน่อย แต่ในเวลาต่อมา เงาของสัตว์วิญญาณทั้ง 4 ก็เริ่มเปลี่ยนรูปร่างหลอมรวมกันจนกลายเป็นสัตว์วิญญาณมังกรระดับทอง และปลดปล่อยลมหายใจที่มีพลังทำลายจนแทบหาที่เปรียบมิได้ออกมา

ผู้คนต่างร้องอุทานออกมา “ พระเจ้า! มันเปลี่ยนร่างกลายเป็นมังกรไปแล้ว! ทำได้ขนาดนั้นเลยเหรอ?”

มังกรเฉียนหลง เป็นสัตว์วิญญาณปรับแต่งชนิดพิเศษที่ถูกบันทึกเอาไว้ในคัมภีร์หลงหัวจู

มันเป็นการปรับแต่ที่ยากมาก

เริ่มจากการใช้สัตว์วิญญาณ 1 ตน จากนั้น เราต้องหาสัตว์วิญญาณที่มีเชื้อสายมังกรแก่นแท้ไม่ว่ามันจะอ่อนแอแค่ไหนก็ตาม

มันจึงเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะทำด้วยตัวเอง

เราต้องเค้นพลังจากสายเลือดของสัตว์วิญญาณตนนั้นออกมา และนำไปผสานกับเลือดของสัตว์วิญญาณอีกตนหนึ่งอย่างต่อเนื่องทีละขั้น เพื่อที่จะให้เกิดการวิวัฒนาการขั้นสูงสุดจนเปลี่ยนแปลงจนกลายเป็นมังกรได้อย่างสมบูรณ์

กล่าวกันว่า ถ้าหากฝึกฝนตนเองจนไปถึงระดับสูงสุด จะสามารถรวบรวมสัตว์วิญญาณทั้ง 5 ตน เพื่อนำมาสร้างเป็นมังกรแก่นแท้ได้

ระดับจักรพรรดินั้นเป็นสิ่งที่หายากมาก

โดยปกติแล้ว สัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดินั้นมักจะหยิ่งผยอง และเป็นเรื่องยากที่จะตามจับพวกมัน

ในบางครั้งการวิวัฒนาการก็ประสบความสำเร็จจนพัฒนาถึงระดับจักรพรรดิ

มันจึงเป็นเรื่องที่ยากมากที่จะสามารถสร้างมังกรที่แท้จริงได้

แน่นอนว่า หลี่ซวนซงนั้นยังห่างไกลจากขั้นตอนนั้น แต่เขาก็ได้กลายเป็นมังกรไปแล้ว อย่างน้อยก็ยังอยู่ในมิติระดับเดียวกัน และเขาก็มีชีวิตแทบจะอยู่ยงคงกระพัน

หลี่ซวนซงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

พลังมังกรอันทรงพลัง ตัดผ่านท้องฟ้าจนเกิดเป็นหลุมอากาศ

“แต่มันก็ยังเป็นแค่หน้าไม้ที่ใช้งานไม่ได้อยู่ดี ข้ายังมีวิธีที่จะบุกเข้าไปในกำแพงลานจัตุรัสซวนวู ออกมา! แร้งวายุ” หลี่ซวนซงส่งเสียงตะโกน

ผู้คนต่างตกตะลึง!

แร้งวายุ ไม่นะ!

ไม่นานที่ปราสาทขององค์ชายก็เต็มไปด้วยฝูงแร้งวายุ

แร้งวายุ เป็นสัตว์วิญญาณระดับทองคำมิติที่ 1 มันเป็นสัตว์กระหายเลือด และมีความดุร้าย มันมีความสามารถในการต่อสู้บนท้องฟ้าอย่างเชี่ยวชาญ พวกมันมักออกล่าเป็นฝูง โฉบเฉี่ยว และสังหารเหยื่อที่มีพลังมากกว่ามนุษย์ที่มีพลังอยู่ในระดับสูงถึง 10 เท่า

8000 ปี ก่อน ว่ากันว่าจักรพรรดิองค์แรกได้ยึดครองอำนาจและดินแดนผืนดินทั้ง 8 ทิศ เมื่อราชวงศ์มังกรซ่อนเร้นได้ก่อตั้งขึ้น ก็ได้มีฝูงแร้งเมฆาอยู่ภายใต้คำสั่งของเขาอยู่จำนวนมาก

แต่ว่าตอนนี้ มันก็ได้หายสาบสูญไปแล้ว

สัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ชนิดนี้นั้นหาได้ยากมาก และเกือบทั้งหมดล้วนกำลังตายลง

ถ้าหากมีว่าฝูงแร้งวายุอยู่เป็นจำนวนมาก ข้าเกรงว่ากองทัพต้องห้ามและกำแพงลานจัตุรัสซวนวูจะได้สามารถหยุดการโจมตีของพวกมันได้แน่

ผู้คนมองไปบนท้องฟ้าด้วยความประหม่า ราวกับว่าพวกเขาต้องการเชยชมเสน่ห์ของแร้งวายุ

แต่ท้องฟ้านั้นกลับกลายเป็นสีแดงสด และว่างเปล่า

เกิดแสงสว่างวาบเข้ามาในดวงตาของหลี่ซวนซง

มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?

คิดจะขัดคำสั่งข้างั้นเหรอ!

ขณะนั้น ลั่วอู๋ได้พูดออกมาเบา ๆ “ฝูงแร้งวายุของเจ้านั้น อยู่ภายใต้การควบคุมของนายพลเทพเจ้าวิหคสวรรค์ใช่ไหม?”

1 ใน 13 นายพลเทพเจ้าของคฤหาสน์องค์ชาย และหนึ่งในเทพเจ้าวิหคสวรรค์

ว่ากันว่าเป็น 1 ใน 13 นายพลเทพเจ้าที่รวดเร็วที่สุด

สัตว์วิญญาณทั้ง 4 นั้นเป็นสัตว์วิญญาณที่มีความรวดเร็วเป็นเอกลักษณ์ แต่พวกมันกลับไม่ได้ทรงพลังมากนัก ความเร็วของพวกมันนั้นน่าทึ่งอย่างมาก ผู้ใช้พลังวิญญาณที่ต่ำกว่าระดับเพชรนั้น แทบจะไม่สามารถตามความเร็วของพวกมันได้เลย

“เจ้ารู้ได้อย่างไร!” หลี่ซวนซงรู้สึกสงสัยภายในใจ

เขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน

ทันใดนั้น ลั่วอู๋ก็หัวเราะออกมา และชี้ไปที่คราบเลือดของเขา “ข้าคิดว่าข้ารู้มาจากคราบเลือดพวกนั้นบนร่างของข้าเอง”

“ข้าจะนับให้เอง” “ดวงตานับพัน ปีก หยกขาว ผืนดิน และเมฆหมอก รวมทั้งหมด 5 คน” ลั่วอู๋ครุ่นคิด

ทุกสายตาจ้องไปที่ลั่วอู๋

นั่นก็หมายความว่าเลือดบนร่างของลั่วอู๋นั้นเป็นของเหล่านายพลเทพเจ้างั้นหรือ?

“เจ้าฆ่าพวกเขางั้นเหรอ?” หลี่ซวนซงจดจ้องไปที่ร่างของลั่วอู๋

“ใช่แล้ว” ลั่วอู๋ลูบดาบระบำแห่งความตายที่อยู่บนมือของเขา

จากความทรงจำอันเลือนรางของหยีหยุนเต๋า ลั่วอู๋ได้พบกับนายพลเทพเจ้าทั้ง 4 คน ทั้งหมดได้เปลี่ยนรูปร่างของตนเข้าต่อสู้ และพวกเขาก็ถูกฆ่าโดยลั่วอุ๋ด้วยการช่วยเหลือจากน้ำพุทองคำ

พวกเขาได้ทำตามสิ่งที่หลี่ซวนซงมอบหมายให้

ยกตัวอย่างเช่น นายพลเทพเจ้าวิหคสวรรค์ ผู้ดูแลฝูงแร้งวายุ เขาได้ตายไปแล้ว และฝูงแร้งวายุก็ไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาแล้วอย่างปกติ

ด้วยวิธีนี้ นายพลเทพเจ้าทั้ง 13 คน มีถึง 7 คนที่ถูกลั่วอู๋สังหาร

ความโกรธเกรี้ยวเกิดปะทุขึ้นมา

และตัดหลังมือของเขาออกไปเป็นจำนวนมาก

เขาไม่สามารถทำทุกอย่างให้อยู่ในการควบคุมได้ เพราะมันมากเกินกว่าที่นายพลเทพเจ้าทั้ง 13 คน จะควบคุมได้

“เจ้ากำลังหาที่ตาย!” หลี่ซวนซงส่งเสียงออกมาอย่างดุดัน แสดงถึงความโกรธที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ลั่วอู๋พูดด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น และดุดัน “ในเมื่อเจ้าคิดจะต่อสู้ วันนี้ข้าจะทำให้เจ้ารับรู้ด้วยว่าเจ้าจะไม่มีวันชนะข้าได้! และอีกอย่างองค์หญิงเจียโรว ส่งองค์หญิงเจียโรวมาให้ข้า!”

“เจ้าไม่มีได้พบกับนางแน่” หลี่ซวนซงคำรามออกมา “ข้าอุตส่าห์วางแผนมากว่า 10 ปี เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถทำลายแผนของข้าได้อย่างงั้นเหรอ? ช่างน่าขัน”

จากนั้น เขาก็หยิบคัมภีร์ทองคำออกมา และบดขยี้มัน

เขาได้เตรียมตัวสำหรับวันนี้มานาน

ด้วยวิธีการที่มากมายเช่นนี้