ไหปีศาจ - บทที่ 562 คุณสมบัติ
บทที่ 562 คุณสมบัติ
บทที่ 562
คุณสมบัติ
“เจ้าเข้าใจมากแค่ไหน?” ลั่วอู๋หลบตาหลิงเจิ้งและถามด้วยเสียงต่ำ
เสี่ยวกงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เต้นแล้วบอกว่าเข้าใจครึ่งหนึ่ง
ลั่วอู๋หันหน้าไปถามหลิงเจิ้ง “เข้าใจครึ่งหนึ่งหมายความว่าอย่างไร?”
“ก็มีพรสวรรค์นิดหน่อย” หลิงเจิ้งตอบ
ลั่วอู๋หดหู่มาก
มันยอมรับได้ยากจริงว่าเจ้าเก่งเกินไป
ลั่วอู๋ยอมรับความจริงเรื่องนี้อย่างไม่เต็มใจจากนั้นดันเสี่ยวกงไปทางหลิงเจิ้ง “งั้นเจ้าไม่ต้องสอนข้า เจ้าสอนเจ้านี่แทนก็ได้”
หลิงเจิ้งคิ้วขมวด “ได้”
เขาไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไรในการสอนสัตว์วิญญาณ ยังไงสัตว์วิญญาณระดับเพชรก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่ามนุษย์ แต่เป็นเรื่องแปลกที่แม้ว่าลิงเผือกจะต่อสู้เก่งโดยธรรมชาติ แต่ก็มักจะอาศัยร่างกายที่แข็งแกร่งในการต่อสู้ เมื่อไหร่ที่พวกมันเข้าใจทักษะดาบกัน?
แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะถาม
สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือดาบในมือของมัน
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาติดการศึกษาเรื่องดาบไร้ลักษณ์และไม่มีเวลามาศึกษาดาบอื่น ๆ
“ลองดูสิ ใช้ทักษะดาบที่ข้าเพิ่งแสดงให้เห็นไปเมื่อครู่” หลิงเจิ้งพูดตรง ๆ
ลั่วอู๋ ท้วง “เจ้า นั่นมากไปหน่อยนะ เสี่ยวกงดูแค่ครั้งเดียวมันจะทำตามได้อย่างไร?”
ใบหน้าของหลิงเจิ้งดูผิดหวังกับลั่วอู๋มาก “ถ้าไม่ทำให้ดู ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาเข้าใจมากแค่ไหน?”
“นั่น…ก็มีเหตุผลนะ” ลั่วอู๋ปิดปากด้วยความลำบากใจ
เพียงแค่ลองทำครั้งเดียว หลิงเจิ้งก็สามารถเห็นได้ว่าเสี่ยวกงเข้าใจได้มากแค่ไหน
ไม่น่าเชื่อเลยที่จะอธิบายออกมาด้วยปากได้
“เอ้า ลองดูสิ” หลิงเจิ้งพูด และจากนั้นเสี่ยวกงก็มองไปที่ลั่วอู๋อย่างไม่สบายใจ “เจ้าไม่อยากยุ่งกับเขา?”
ลั่วอู๋เอามือปิดปากของเขาอย่างช่วยไม่ได้และพูดกระซิบว่า “ไม่เป็นไรหรอก”
เสี่ยวกงเกาหูและเกาแก้มแล้วลุกขึ้นมา เขากระตือรือร้นมาก ดวงตาของเขาเป็นประกายสีทอง
“เจ้าเข้าใจเวทมนตร์หรือ? นั่นดีมาก” หลิงเจิ้งพยักหน้า “น่าเสียดายที่ลิงเผือกใช้แต่ความรุนแรงโดยธรรมชาติ มันยากที่จะผ่านการทำสมาธิได้”
แต่สิ่งที่เสี่ยวกงแสดงทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย
เสี่ยวกงถือดาบและหลับตา เขาเงียบสงบลงในทันที มีเพียงลมเล็กน้อยรอบตัวมัน
ดวงตาของลั่วอู๋เบิกกว้าง
เขารู้สึกได้ถึงกระแสความคิดที่อ่อนแออย่างมากจากเสี่ยวกง แม้ว่าเขาจะอ่อนแอกว่าหลิงเจิ้งมาก แต่ก็มีมันอยู่จริง
“ทีนี้ก็ส่งดาบออกไป” หลิงเจิ้งกล่าวเบา ๆ
เขาเห็นเสี่ยวกงลืมตาขึ้นทันที แสงสีทองแพรวพราวออกมาราวกับว่าจะทะลุทะลวงทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นกระแสความคิดก็ไหลออกจากร่างกายและกระจายออกไป
มีร่องรอยของความรุนแรงและความเฉียบคมในกระแสความคิดซึ่งไม่สงบสุขเหมือนของหลิงเจิ้ง
มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“ฟู่ว”
กระแสความคิดค่อนข้างเป็นกายภาพ
แต่ก็น่าเสียดายที่มันออกจากตัวไปได้เพียงสามฟุตเท่านั้น ก่อนที่จะหายไปอย่างเงียบ ๆ
ลั่วอู๋รู้สึกเศร้าอยู่ในใจ ดูเหมือนว่ามันจะยังห่างไกลจากที่ควรจะเป็นพอสมควร
เสี่ยวกงก็ผิดหวังเช่นกัน
ตามที่คาดไว้ ความเข้าใจและการเรียนรู้ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน
ต่อให้รู้สึกว่าเข้าใจไปมาก แต่ก็มีอุปสรรคมากมายในการใช้งานจริง ทำให้ไม่สามารถแสดงพลังของทักษะนี้ได้
หลิงเจิ้งพยักหน้า “ดีมาก เจ้าพยายามใส่พลังวิญญาณเข้าไปดู”
เสี่ยวกงมีข้อสงสัยอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังทำตาม
เขาเห็นกระแสความคิดของมันไหลออกมา และทันใดนั้นก็กลายเป็นดั่งดาบที่น่ากลัว มันพุ่งอย่างสง่าผ่าเผยและทะลุท้องฟ้าไป ในพริบตาหินขนาดใหญ่ที่ห่างออกไปก็ระเบิดออก
ตู้ม
ฝุ่นกำลังคลุ้งไปทั่วท้องฟ้า
มันอดไม่ได้ที่จะคุยกับลั่วอู๋
พลังนี้เกินจินตนาการไปเล็กน้อย
เสี่ยวกง นั้นมีระดับเงิน มิติ5 พลังนี้เทียบเท่ากับทักษะการโจมตีของระดับ S
และนี่ยังเป็นเพียงการเข้าใจเล็กน้อยเกี่ยวกับระดับทักษะ
เสี่ยวกงเองก็จ้องตาโตเช่นกัน ไม่คิดว่าเขาจะมีทักษะที่แข็งแกร่งเช่นนี้
ใบหน้าของหลิงเจิ้งฉายความสับสนเล็กน้อย “พลังนี้มันผิดปกติเล็กน้อย”
“มีอะไรเหรอ?” ถามลั่วอู๋อย่างรีบร้อน
หลิงเจิ้งตอบ “ข้าคิดว่ามันดีพอที่จะมีพลังระดับ A แต่ข้าไม่คิดว่าพลังจะถึงระดับ S จริง ๆ แต่ระดับที่เขาเชี่ยวชาญนั้น ในแง่เหตุผลน่ะนะ”
ลั่วอู๋รู้สึกโล่งใจ
เนื่องจากเป็นสิ่งที่ดี มันก็ไม่ใช่เรื่องปกติ
ในเวลานี้หลิงเจิ้งก็นึกอะไรขึ้นได้ สีหน้าดูสับสนเล็กน้อย “เจ้าน่ามีทักษะดาบ”
เสี่ยวกงเข้าใจคำพูดนั้นและพยักหน้า
“โอ้ นั่นไม่น่าแปลกใจเลย” หลิงเจิ้งคิดได้
การควบคุมดาบมีความสำคัญมากสำหรับอาวุธดาบ ไม่ใช่แค่ดาบทะลวงสวรรค์เท่านั้น แต่ยังมีพลัง 30% ของทักษะดาบทั้งหมดอีกด้วย ถือเป็นทักษะที่หลายคนใฝ่ฝัน น่าเสียดายที่มีสัตว์วิญญาณที่มีทักษะนี้น้อยเกินไป
นี่เป็นเรื่องแปลกและง่ายที่จะทำให้เกิดสิ่งต่าง ๆ มากมายที่ผู้ใช้ดาบต้องอุทานออกมา หลิงเจิ้งยอมรับเรื่องนี้ได้ทันที
ในสายตาของเขาดูเหมือนจะไม่มีอะไรน่าตกใจ
“ประสิทธิภาพของเสี่ยวกงเป็นยังไง?” ลั่วอู๋ ถาม
“ดี” หลิงเจิ้งกล่าว
เขาไม่เคยกล่าวชมคนอื่นแบบนี้
ลั่วอู๋รู้สึกภาคภูมิใจและยินดีเล็กน้อย “หากเป็นแบบนี้เสี่ยวกงก็น่าจะมีคุณสมบัติพอที่จะเรียนรู้ทักษะดาบของเจ้าได้ใช่ไหม?”
หลิงเจิ้งพยักหน้า “การเริ่มต้นนั้นเป็นส่วนที่ยากที่สุด เส้นทางที่เหลือก็จะง่ายแล้ว”
แน่นอนว่าที่หลิงเจิ้งพูดว่าง่ายนั้น มันไม่เหมือนกับคำว่าง่ายของคนปกติ
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ” ลั่วอู๋หัวเราะ “แล้วความสามารถของสัตว์วิญญาณข้าล่ะ มันเก่งกว่าเพื่อนของเจ้าไหม?”
เขายังทุ่มสุดใจสำหรับความสุขที่ว่างเปล่าเล็ก ๆ น้อย ๆ
ความสามารถดาบของเสี่ยวกงถือกำเนิดขึ้น
น่าเสียดายที่ลั่วอู๋ไม่สามารถขุดมันออกมาได้ เขาสามารถพัฒนามันด้วยตัวเองได้เท่านั้น ลั่วอู๋กังวลว่าจะมีอาการบาดเจ็บคล้าย ๆ กันเกิดขึ้นหรือไม่
ตอนนี้เขาพบอาจารย์ที่ดีเช่นหลิงเจิ้ง และในที่สุดเขาก็มั่นใจได้
และเสี่ยวกงก็จะกลายเป็นสัตว์วิญญาณที่สี่ของลั่วอู๋ อย่างแน่นอน จากนั้นผ่านสัญญา พลังจะรวมเข้าด้วยกันและแยกออกจากกันไม่ได้
เสี่ยวกงเรียนรู้ได้นั่นก็คือเขาก็จะได้เรียนรู้ด้วย ลั่วอู๋วาดฝัน
หลิงเจิ้งพยักหน้า “แน่นอน เก่งกว่าพวกจักรพรรดิวิญญาณหลายสิบเท่า”
ลั่วอู๋ภาคภูมิใจ แต่ใครจะรู้ว่าหลิงเจิ้งจะกล่าวเพิ่มเติมว่า “ก็คือเก่งกว่าเจ้าหลายร้อยเท่า เจ้าเทียบเขาไม่ได้เพราะพรสวรรค์ในด้านทักษะดาบของเขา”
ลั่วอู๋อยากจะตบหน้าเขา
ถ้าพูดไม่ได้ก็อย่าพูดสิ!
มันน่ารำคาญ!
ลั่วอู๋กัดฟันและพูดว่า “ขอฝากเสี่ยวกงไว้กับเจ้า ช่วยสอนมันให้ดีด้วย”
เสี่ยวกงก็มีความสุขเช่นกัน ดูเหมือนว่ามันจะเข้าใจว่าจะมีการพัฒนามากมายเพียงใดที่จะได้เรียนกับหลิงเจิ้ง
จากนั้นลั่วอู๋ก็หันหลังและจากไป
เขากลัวว่าจะไม่อาจห้ามใจอัดหลิงเจิ้งได้
เขาน่ารำคาญจริง ๆ
ความกังวลของเฉินไม่ใช่ไม่มีเหตุผล หลิงเจิ้งถูกทอดทิ้งและสูญเสียความแข็งแกร่ง เขาอาจถูกฆ่าในสักวันด้วยนิสัยของเขา
หลังจากจากไป ลั่วอู๋ ก็บอกให้เสี่ยวชาและอาฟูดูแลสิ่งที่หลิงเจิ้งต้องการให้ดี พยายามไปพบเขาและอย่าให้คนนอกเข้ามาในพื้นที่รบกวน
เสี่ยวชาและอาฟูให้ความสำคัญกับคำสั่งของลั่วอู๋อย่างยิ่งและส่งพวกเขาไปทันที
และตอนนี้เองลั่วอู๋ก็ได้รับข่าวใหญ่
หน่วยสยบมังกรกลับมาแล้ว