ไหปีศาจ - บทที่ 646 กระดูกของราชาอาชูร่า

บทที่ 646 กระดูกของราชาอาชูร่า

บทที่ 646

กระดูกของราชาอาชูร่า

หลังจากดูหินก้อนนี้แล้วเขาก็ได้แต่ตกตะลึง

ถึงจะบอกว่าอาจจะเป็น แต่มันก็ดูเหมือนไม่ใช่ มันมีหลังคาเหลี่ยมแบบนี้ด้วยเหรอ ? แต่ถ้าบอกว่าไม่ใช่ ลั่วอู๋ก็คงจะอธิบายไม่ได้ว่า ทำไมเขาถึงดึงหินนั้นออกมาไม่ได้

เป็นเพราะมันคือสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ที่ถูกฝังอยู่ใต้ดิน ซึ่งลั่วอู๋จึงไม่สามารถดึงมันออกมาได้

“ลงไปสำรวจดูกันเถอะ” ลั่วอู๋ กล่าว

ฉูจงฉวนงงงวย “เจ้าจะลงไปยังไงได้?”

“เจ้าเชี่ยวชาญในแก่นแท้แห่งผืนดินไม่ใช่เหรอ ทำไมพวกเราจะลงไปไม่ได้?”

ฉูจงฉวน ไม่ได้โกรธแต่พูดอย่างเรียบ ๆ “ใครบอกว่าข้าเชี่ยวชาญมัน ข้าพึ่งไปถึงขั้นตอนแรกของความเข้าใจเบื้องต้นเท่านั้น มันเป็นแก่นแท้ทักษะที่ผิวเผินที่สุดเท่านั้นที่ข้าจะมี”

“ ……”

ลั่วอู๋คิดถึงเรื่องนี้แล้วจึงเกิดความคิดถึงทักษะหนึ่งขึ้นมา

ทักษะระดับ B [ขุดหลุม]

ทักษะนี้เป็นความสามารถของหนูอูชิง สัตว์วิญญาณ ระดับทองแดงที่มีความเร็วในการเจาะรูอันน่าทึ่งลั่วอู๋ เคยลงตราทักษะนี้ให้กับต้าหวง

เป็นการดีที่ได้เรียนรู้ทักษะเพิ่มเติมเอาไว้

ลั่วอู๋ เรียกต้าหวงออกมา

ต้าหวงกระโดดอย่างมีความสุข ลั่วอู๋รีบวางนิ้วชี้ลงบนมือเพื่อปิดปากต้าหวง ให้มันต้องหมอบลงอย่างซื่อสัตย์

ลั่วอู๋ใช้นิ้วอีกข้างชี้ไปที่พื้น “ต้าหวงเตรียมตัวขุดหลุมได้เลย”

ต้าหวงเอียงศีรษะอย่างอยากรู้อยากเห็น

มันดูเหมือนจะไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องออกมาขุดหลุมอย่างกะทันหัน เห็นได้ชัดว่าลั่วอู๋ไม่ชอบให้มันขุดหลุมแบบสุ่มและทำให้ร่างกายของมันสกปรก

“เจ้าสามารถขุดหลุมกี่หลุมก็ได้เท่าที่เจ้าต้องการในวันนี้” “ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องเร็ว พวกเราต้องแข่งกับเวลา” ลั่วอู๋พูดด้วยเสียงต่ำ

มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะไม่ดึงดูดความสนใจของหมาป่า

ดังนั้นพวกเขาจึงต้องลงมืออย่างรวดเร็ว

ก่อนที่หมาป่าจันทราอสูรจะล้อมรอบพวกเขา เขาต้องค้นหาให้ทันว่ามีอะไรอยู่ข้างใต้นั่น

ต้าหวงเข้าใจและพยักหน้า

“อืม รีบลงมือกันเถอะ” ลั่วอู๋ไม่อยากเสียเวลา

ต้าหวงจ้องมองไปที่พื้นโดยรอบ พร้อมกับแสงอันดุร้ายบนใบหน้าของมัน จากนั้นมันก็จับพื้นด้วยกรงเล็บทั้งสองข้างและขุดหลุมขนาดใหญ่ลงไปในพื้นดินทันที

ไม่เพียงแค่นั้นต้าหวงได้ฝังศีรษะลงไปโดยตรง ทำให้ดินจำนวนมากถูกคุยขึ้นไปเหมือนเปลือกหอยจมลงไปในน้ำ

“บูม”

แผ่นดินเริ่มสั่นสะเทือนเล็กน้อย

การเคลื่อนไหวที่นี่ดึงดูดความสนใจของหมาป่าจันทราอสูร ทันใดนั้นเสียงโหยหวนของหมาป่าก็ดังออกมาทีละตัว และพวกมันก็วิ่งใกล้เข้ามา

ลั่วอู๋ และ ฉูจงฉวน มองหน้ากัน

ไป!

พวกเขากระโดดลงไปในหลุมทันที

ความเร็วในการขุดของ ต้าหวง นั้นเร็วเพียงพออย่างที่คิด พวกเขาไถลลงไปตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่าความเร็วในการขุดนั้นเร็วกว่าความเร็วที่ตกลงมาด้วยซ้ำ

แต่อากาศใต้ดินกลับขุ่นมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัด

ถึงมันจะไม่มีผลกับพวกเขาสองคนที่เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองขั้นสูงอยู่แล้วก็ตามที

“เพล้ง!”

เสียงแตกดังขึ้น

เหมือนเสียงของจอบชนกับเสาเหล็ก

“กรร … ” ต้าหวงส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด

ลั่วอู๋รีบวิ่งลงไปตรงพื้นที่กลวงเล็ก ๆ ด้านล่าง ต้าหวงนั้นได้ขุดลงไป จนกรงเล็บกระแทกเข้ากับหินสีทองขนาดใหญ่

อุ้งเท้ามันแทบพัง

ต้าหวง “ลูบ” อุ้งเท้าของมันและมองไปที่ลั่วอู๋อย่างรู้สึกผิด

ลั่วอู๋ยิ้มอย่างขมขื่น เขาลูบศีรษะสีเหลืองของมันอย่างปลอบโยน “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร มันยากเกินไปสำหรับเจ้าแล้ว”

จากนั้นพวกเขาก็มองไปที่หินสีทอง หินนั้นแข็งจนแม้แต่ต้าหวงก็ไม่สามารถพังมันได้

“หินนี้ดูเหมือนจะทำจากวัสดุเดียวกับหินเหลี่ยมด้านบน” ฉูจงฉวน กล่าว

ลั่วอู๋พยักหน้า “ดูเหมือนว่านี่จะเป็นส่วนอาคารที่ฝังอยู่ในดิน”

พวกเขารู้ว่าต้าหวงนั้นขุดลงมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ขุดลงไปถึงฐานของอาคาร พวกเขานึกออกเลยว่าสิ่งก่อสร้างนั้นใหญ่แค่ไหน

“หาทางเข้าไปกันเถอะ” ลั่วอู๋ กล่าว

ในเวลานี้ทางเดินใต้ดินเหนือพวกเขา ก็มีเสียงหมาป่าร้องโหยหวนดังตามลงมา เห็นได้ชัดว่าหมาป่าจันทราอสูรได้ตามพวกเขาลงไปตามทางเดินใต้ดินด้วย

ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

พวกมันกล้าที่จะตามลงมา

ช่องทางนี้ไม่ได้กว้างพอที่จะจุคนได้เกินกว่าสองคน หมาป่าจันทราอสูรมีขนาดใหญ่มาก ดังนั้นพวกมันจึงสามารถผ่านได้เพียงที่ล่ะตัวเท่านั้น

มีแสงสีดำปรากฏขึ้นในดวงตาของลั่วอู๋

พลังแห่งการทำลายล้างเริ่มรวมตัวกัน

ใช้งาน ทักษะนัยน์ตาแห่งการทำลายล้าง

แสงสีดำอันน่ากลัวถูกยิงออกมาในทันที พลังอันน่าสยดสยองทะลุทะลวงทุกสิ่งจากนั้นก็มีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นมานับไม่ถ้วน

เลือดหยดไหลลงมาตามทางเดินใต้ดิน ซึมลงไปในผืนดิน ส่งกลิ่นเลือดโชยออกมา

แสงสีดำนี้จะพุ่งขึ้นไปตามทางเดินใต้ดินที่เหล่าหมาป่าจันทราอสูรกำลังมุดลงมา

ตอนนี้พวกหมาป่าจันทราอสูรคงไม่กล้ามุดลงมาอีก

มีเพียงเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวที่ปากทางเข้าเท่านั้น

“เรียบร้อย” หลังจากเสร็จสิ้นทั้งหมดนี้ ลั่วอู๋ และ ฉูจงฉวน ก็เริ่มมองหาทางเข้าไปยังอาคารสีทองที่ไม่รู้จักนี้ และในไม่ช้าพวกเขาก็พบมัน

ประตูนั้นถูกพังทลายลงครึ่งหนึ่ง ถูกฝังอยู่ในพื้นดินซ่อนความสดใสของมันเอาไว้

ทั้งสองคนเข้าไปอย่างระมัดระวัง

นี่ที่ดูเหมือนจะเป็นหอคอยสูง แต่มันก็ได้ถล่มลงมาและถูกฝังอยู่ใต้ดิน พื้นที่หลายแห่งสึกกร่อนส่งกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้งไปทั่ว

ต้าหวงยกจมูกและคำรามในมุมมืด ผ่านสะพาน พันธสัญญา ลั่วอู๋ รู้สึกถึงความตั้งใจของต้าหวงมีลมปราณของสิ่งชีวิตอยู่

ลั่วอู๋ระวังอย่างเงียบ ๆ และ ฉูจงฉวน ก็ปล่อยคลื่นเปลวไฟขนาดเล็กนับร้อยที่บินออกมาส่องดูภาพตรงหน้าของพวกเขา

ดูเหมือนว่าจะมีห้องเล็ก ๆ ข้างในนั้น

ห้องเล็ก ๆ นี้เต็มไปด้วยร่องรอยการกัดกร่อน มีฝุ่นหนาอยู่กลางห้อง และมีกระดูกสีดำกองอยู่ในฝุ่นซึ่งทำให้บรรยากาศน่าสลดมาก

มันดูเหมือนกระดูกต้นขาของมนุษย์ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมมันถึงดำสนิทมาก อีกทั้งทำไมมันถึงยังไม่กลายเป็นผงหลังจากเวลาผ่านมาอย่างยาวนาน

ฉูจงฉวน มองไปที่กระดูกขานี้อย่างอธิบายไม่ได้ จู่ ๆ หัวใจของเขาก็เต้นเร็วขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” ฉูจงฉวน อยากรู้อยากเห็นเล็ก

แต่แล้วเขาก็พบว่านั่นไม่ใช่ความรู้สึกของเขา แต่เป็นความรู้สึกที่ส่งผ่านสะพานแห่งพันธสัญญาของ อาชูร่า นางเป็นผู้สร้างความรู้สึกนี้

ฉูจงฉวน เรียก อาชูร่า ออกมา

ร่างของหญิงสาวสามหัวและหกแขน ผู้มีใบหน้าอันบอบบางแต่แฝงไปด้วยความดุร้าย ร่างกายของนางกำลังเปล่งเสียงหายใจอันรุนแรงและซับซ้อนมากออกมา

ในตอนเริ่มต้นความแข็งแกร่งของ อาชูร่า อยู่สูงถึงระดับทอง มิติ9 และในเวลานี้จึงแน่นอนว่า นางได้ไปถึงระดับทองขั้นสูง

ฉูจงฉวน และ อาชูร่า นั้นเข้ากันได้ดี

หลังจากที่อาชูร่า เห็นศักยภาพของฉูจงฉวน และพรสวรรค์อันมหัศจรรย์ของเขา ในการทำให้สาว ๆ พอใจ นางจึงไม่ได้พูดถึงเรื่องการทำลายสัญญาและแยกจากกันอีก

อาชูร่า จ้องมองไปที่กระดูกขาสีดำ โดยที่ไม่ได้กะพริบตาอยู่ครู่หนึ่ง

“เจ้าต้องการสิ่งนี้งั้นหรือ” ฉูจงฉวน ถาม

หญิงสาว อาชูร่า พยักหน้า

“ใช่ ๆ ๆ ๆ ๆ ”

อาชูร่า ตื่นเต้นที่จะได้เอากระดูกขาดำกลับไป นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทั้งคนสองคนได้เห็นนางมีท่าทางไม่สุภาพเช่นนี้

“ นี่มันอะไรกัน?” ลั่วอู๋ไม่เข้าใจ

“ข้าจะถามให้” ฉูจงฉวน รีบสอบถาม อาชูร่า ว่ามันคืออะไร และคำตอบนั้นก็ทำให้พวกเขาต้องตกใจ

นี่คือกระดูกของราชาอาชูร่า